Na een tijdje heb ik nog is beslist een blog te schrijven en om eerlijk te zijn, da word per keer moeilijker en moeilijker. Alles is hier al zo gewoon geworden da ik nimeer goe weet wa ik nog kan vertellen wa jullie eventueel kan intresseren.

Ik heb een tijdje gedacht om uit AFS te stappen want het zit zo dat da hier per week zotter en zotter word. Zo waren de jongens van Tumbes onlangs naar Piura geweest en AFS is daar achter gekomen. Gevolg da ze direct moesten terugkeren naar Tumbes en da er natuurlijk een sanctie aan vasthong, ge moogt ni buiten u reisdagen reizen (da er maar 15 zijn, belachelijk weinig dus) en hun straf was, houd u vast, 3x per week in een godvergete parkske onkruid gaan uittrekken en een contractje tekenen waar in stond da ze meer in het huishouden moesten doen, zo goe als nimeer uit mogen gaan, en nog allemaal andere idiote dingeskes. De jongens hebbe dus een tijdje smorgensvroeg in een parkske wa onkruid staan wiede maar aangezien da zo’n nutteloze job was hebbe ze, na overleg me Frank, hun straf kunne verandere naar vrijwilligerswerk. Das dan toch nog nuttigs da ze doen. Ook is Frank al enkele kere bij mij thuis langsgekome om me mijn ouders te praten (kweet eig ni goe waarom want mijn mama wilt nooit ope doen voor die mens dus ze heeft der nog altij ni persoonlijk mee gepraat). Wel heb ik al veel roddels gehoord over da ik ne slechte invloed heb op de AFS’ers en zogezegd de oorzaak ben van enkele problemen, wa natuurlijk allemaal zever is. Want een engeltje als mij kan toch onmogelijk voor problemen zorgen :D neje ma het ware wel allemaal leugens dus het slaagt op niks. Ik voel mij dan ook nimeer echt gewenst door AFS en Tumbes is in mijn ogen ni echt de super interessantste stad om een heel jaar te zitte vandaar mijn plan dus om uit het progamma te stappen. Ik heb er me Frank over gepraat en aan zijn reactie te zien leek hem da ook ni echt veel uit te maken da ik da zou doen maar mijn ouders van Belgie zage da ni echt volledig zitte dus heb ik maar beslote Frank het ni te gunne om eruit te stappen en mijn jaar maar af te maken me AFS. Nu is het enige probleem da ik nimeer kan reize zonder AFS omda ze mij anders naar huis kunne sturen als ze da ontdekken. Dit wilt ni zegge da ik da nimeer ga doen ma daar ga ik ni te veel informatie van over op mijn blog zetten, ge weet nooit.

Dan wa is hier nog zoal gebeurt in Tumbes, Vrij tot zeer weinig eigenlijk. School heb ik nu officieel van mijn lijstje geschrapt aangezien ik daar sinds 15 december mijn gezicht toch al nimeer heb laten zien. Waar ik mij hier de laatste tijd dan zoal mee bezig hou is weggaan me de andere AFS’ers en bij mijn familie zijn. Zo ben ik vorig weekend een weekendje naar Piura gegaan voor de graduation van mijn papa (ja die mens is al 45jaar maar da is hier normaal) Heel het gezin dus in ons autotje gepropt onderweg naar Piura, mijn mama mij de chiqueste kleren late uitkieze om der zeker goe uit te zien. Ben ik uiteindelijk zelfs ni op die graduation geraakt seg. Het zit als volgt: Een goei vriendin van mij, Lorien, woont in Piura met AFS en ik was die natuurlijk een bezoekske gaan brenge me het gedacht om daarna naar Carlos zijne graduation te gaan. Mijn mama had mij gezegd da alles begon om 18u dus ze mij ervoor bij Lorien kwame ophale. Ze hadde mij probere berijken om 15u maar mijn gsm lag toen ni in mijn bereik dus ik had ze erna truggebelt zonder veel succes, na 30 keer proberen uiteindelijk opgegeven en super lekker gaan eten me Lorien in een restaurantje in Piura. Man ik zeg het nog is, Piura ligt 5uur rijden van Tumbes en daar is ZOVEEL meer te doen dan bij ons, menne wereld ga elke keer ope als ik daar kom. Ma bon back to the point: Toen ik rond 20u nog altijd niks van Reyna had gehoord had ik al wel door da ik nimeer na die graduation zou gaan, dan in den avond krijg ik ineens telefoon: ‘Ja Feliz, Carlos had zich van uur vergist en de graduation begon al om 16u dus zijn we maar zonder u gegaan, we vertrekke morgevroeg trug naar Tumbes dus blijf ma bij Lorien slape wij kome u morgevroeg halen.’ Oke om heel eerlijk te zijn vond ik da ni zo extreem erg om die graduation te misse want das toch ma drie uur op een stoeleke zitte om 1 of ander meneertje wa te hore spreke over hoe dankbaar ze god zijn da er mense zijn afgestudeerd en bla bli bla. Dan de volgende middag had ik nog altijd niks van mijn gezin gehoord dus bel ik die maar is, NIKS. Na 100.000 poginge eindelijk Reyna aan de lijn gekrege die mij verteld da het vertrek is uitgesteld naar de namiddag. Bon snamiddags was ik nog altijd bij Lorien waar ze mij om 16u zijn kome hale. Uiteindelijk hebbe we nog tot 21.30 in Piura gezete, manneke lief, Peruane en den tijd in schatte e. Da komt ook nooit goe, das altijd anders dan verwacht. Kheb uiteindelijk nog ne hele tijd bij mijn mama haar zusse gezete, da allemaal stuk voor stuk eve grote (brede beter gezegd) figure zijn als mijn mama. Die ligge om te beurt strijk me de domste opmerkinge ooit en zijn allemaal super impulsief. Het ene moment zitte die allemaal droog in een stoeleke niks te zegge, het volgende moment ligt der 1 of ander zus op een massagetafel waar dan iedereen rond sta te zien hoe die gemasseerd word door (een in mijn oge) zeer onervare masseuse. Bon na een heerlijke Pollo a la brasa vd Hapy chicken terug richting Tumbes vertrokke. Eindelijk wa rust dacht ik (wa ik wel kon gebruiken na 4uur bij 4 zotte zusse te zitte). Wel, da was buite de Carlos zijne radio gerekend. WA THE HELL WAS DA. Ik heb de eer gehad om 5 LANGE uren naar Cumbia en Foute wannabe Milc inc van de jare 90 muziek te luistere op het hoogste volume da die radio aankon. Echt goeikope kutmuziek, schijteluid, vollenbak, mijn mama da der nog altijd bovekomt gesnurkt (die er op een rare manier gewoon kon doorslape, en coco (mijne nonkel van 35jaar) zit in zijn hande te klappe en me zijn vuiste mee te danse op de beats, maar marginaal is mijn gezin ni hoor… Nu weet ik trug waarom ik ni graag me mijn familie meer naar Piura ga. Mag ik ni vergete voor volgende keer :D dan uiteindelijk ben ik om 3uur s’nachts thuis gekomen, super gefrustreerd. En heerlijk in mijn bedje gekropen!

Zaterdagochtend ben ik samen me mijn 7 dwergen richting Ecuador getrokken. (Eigenlijk ware het er 8 maar Frank tel ik ni mee) Al moet ik toegeven, Ecuador was echt superleuk en Frank heeft zich heel flink gedragen. We deden wa we Woude en ginge uit zoveel we wilden. De eerste stop in Ecuador was Montañitas, een strand da ge een beetje kunt vergelijke me Mancora in Peru. Heel gezellig, toeristisch stadje me allemaal toffe barrekes en danscafeetjes. Ik denk da ongeveer heel AFS Ecuador er was dus da was feeste verzekerd. Na ne hele toffe avond/nacht/ochtend, uiteindelijk toch in ons bed beland. De volgende dag gewoon nog wa rondgehonge en gechilled opt strand en maandagmiddag teruggekeerd naar Guayaquil, de 2^e grootste stad van Ecuador. Daar hebben we nog 2 nachten verbleven. Het centrum van de stad en de toeristische dinge vielen allemaal wel goe mee, maar de stad zelf was eigenlijk vrij tot zeer lelijk, natuurlijk op geen enkel vlak vergelijkbaar met Tumbes aangezien er wel dinge te doen waren. Zo zijn we de mallecon (aka dijk) afgewandelt met al zijn bezichtingen erbij. Zijn we naar Piñas gegaan, waar we 444 treden omhoog zijn geklommen om een heel overzicht van de stad te krijgen, en hebben we een leguaan park bezocht. Al bij al een leuke 5 dagen :D

Binnekort ga ik Machu Pichu nog trotseren en binne 11 weken staat de dees al met haar voetjes trug in Belgie.

03-05-2012 om 18:16 geschreven door Feliz