10 oktober 2008, vandaag was ik uitgeteld. We hadden deze namiddag een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo. Je deed het prima, hij schatte je gewicht op 3,7kg. Ik sloeg even in paniek... Ik hoopte echt dat je er nu snel zou zijn. Een baby van over de 4kg zag ik precies niet zitten. En het wachten duurde nu lang, we verlangden zo hard naar jou. We wilden je in onze armen kunnen nemen, je knuffelen, kusjes geven...
De gynaecoloog dacht dat je nog even op je zou laten wachten en we moesten 16 oktober terug komen als je er dan nog niet zou zijn...
Deze voormiddag hadden we eerst een afspraak bij de gynaecoloog. Alles gaat prima met je, je bent al een flinke baby! En daarna ben ik gaan helpen je doopsuiker te maken. We hadden roze en bruine bloemetjes besteld en papflesjes. Voor de kindjes zijn er snoepbolletjes. We zijn heel tevreden nu het af is, het is helemaal zoals we het wilden. Ook de geboortekaartjes zijn gevouwen en de enveloppen geschreven. Als je er bent, moeten de kaartjes alleen nog gedrukt worden en opgestuurd...
Veerle is vandaag foto's komen maken van ons 3-tjes. En het resultaat mag er zijn... Maar ik ben dan ook heel fier op mijn dikke buik! Ik geniet echt van de bewegingen en het gestamp. Af en toe doe je mij pijn door tegen mijn ribben te stampen, maar dat maakt allemaal niet uit. Ik vind het een heerlijk gevoel...
Vanavond zijn we naar een infoavond geweest over borstvoeding. Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding zou geven of niet, maar nu ben ik overtuigd, ik ga het proberen... Er was ook een bezoek aan de verloskamer. Een vreemd gevoel, weten dat we hier over een maandje ook liggen te puffen... Maar ik zie het zitten, wat zoveel vrouwen voor mij gedaan hebben, kan ik ook!