10 oktober 2008, vandaag was ik uitgeteld. We hadden deze namiddag een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo. Je deed het prima, hij schatte je gewicht op 3,7kg. Ik sloeg even in paniek... Ik hoopte echt dat je er nu snel zou zijn. Een baby van over de 4kg zag ik precies niet zitten. En het wachten duurde nu lang, we verlangden zo hard naar jou. We wilden je in onze armen kunnen nemen, je knuffelen, kusjes geven...
De gynaecoloog dacht dat je nog even op je zou laten wachten en we moesten 16 oktober terug komen als je er dan nog niet zou zijn...
Deze voormiddag hadden we eerst een afspraak bij de gynaecoloog. Alles gaat prima met je, je bent al een flinke baby! En daarna ben ik gaan helpen je doopsuiker te maken. We hadden roze en bruine bloemetjes besteld en papflesjes. Voor de kindjes zijn er snoepbolletjes. We zijn heel tevreden nu het af is, het is helemaal zoals we het wilden. Ook de geboortekaartjes zijn gevouwen en de enveloppen geschreven. Als je er bent, moeten de kaartjes alleen nog gedrukt worden en opgestuurd...
Veerle is vandaag foto's komen maken van ons 3-tjes. En het resultaat mag er zijn... Maar ik ben dan ook heel fier op mijn dikke buik! Ik geniet echt van de bewegingen en het gestamp. Af en toe doe je mij pijn door tegen mijn ribben te stampen, maar dat maakt allemaal niet uit. Ik vind het een heerlijk gevoel...
Vanavond zijn we naar een infoavond geweest over borstvoeding. Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding zou geven of niet, maar nu ben ik overtuigd, ik ga het proberen... Er was ook een bezoek aan de verloskamer. Een vreemd gevoel, weten dat we hier over een maandje ook liggen te puffen... Maar ik zie het zitten, wat zoveel vrouwen voor mij gedaan hebben, kan ik ook!
Papa is jarig vandaag... Een kwart eeuw oud!!! We hebben het rustig gehouden, maar 's avonds zijn we wel iets gaan eten samen. En als verjaardagscadeau kreeg hij een videocamera. Dat wou hij hebben om vanaf de bevalling alles vast te leggen. Een mooie herrinnering voor later...
Ik had al de hele dag veel last van mijn rug. Ik had al wat in de zetel gelegen, in bad geweest, maar niets hielp. Toen het in de namiddag steeds erger werd, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. We waren toch een beetje ongerust, de bevalling zou toch niet begonnen zijn?? Ik werd onmiddellijk aan de monitor gelegd, maar jij maakte het gelukkig prima. Na een echo van de nieren te doen, bleek ik nierstuwing te hebben. Jij duwde tegen mijn nieren waardoor ik stuwing kreeg. Pijnlijk voor mij, maar het kon gelukkig geen kwaad voor jou. Toch moest ik een weekje in het ziekenhuis blijven. Ik kreeg een infuus met medicatie tegen de stuwing en tegen de pijn en 3 keer per dag werd ik aan de monitor gelegd om te kijken hoe het met jou ging. Jij trok je er gelukkig niet veel van aan...
En papa was weer heel lief voor ons. Hij kwam ons elke middag trouw bezoeken en zorgde goed voor zijn 2 vrouwkes...
Sinds 14 weken zwangerschap ga ik op vrijdagavond aquajoggen bij Mykonos in Hasselt. Heerlijk om mij zo licht te voelen in het water en het is ook altijd heel gezellig met ons kleine groepje "dikke buiken". Hier leerden we ook Stella en Tom kennen. Stella is uitgeteld voor september en krijgt een jongen "Mathis". We proberen jullie nu al te koppelen
Vaderdag... Ik had een gedichtje voor papa gemaakt en op de ontbijttafel gelegd. Dat vond hij wel lief... Je neefje Sander werd vandaag ook gedoopt en daarna zijn we nog iets gaan eten.
Gisteren was het groot feest! Moeke is op 5 juni 50 jaar geworden en gisteren gaf ze een groot feest voor de hele familie. Het was heel gezellig! Moeke heeft ook een optreden gegeven met haar djembe-groep. Prachtig... Zelfs jij hebt mee genoten want je stampte nogal tijdens het optreden
Een belangrijke dag voor papa... Hij heeft je vandaag voor het eerst voelen stampen en hij vond het heerlijk! Nu kunnen we samen van onze kleine meid genieten.
En papa is heel lief voor ons! Hij zorgt goed voor ons, masseert mijn buikje, praat tegen jou... Een superpapa!!!
Naar deze dag keken we al lang uit.. Vandaag hadden we een afspraak bij Dr. Vandecruys voor een uitgebreide echo. Bijna een uur konden we naar je kijken. We zagen je gezichtje, je handjes en je voetjes en zagen je zelfs even op je duimpje zuigen. Zo schattig... Je was ook weer heel beweeglijk (waardoor je het de dokter niet gemakkelijk maakte). Sinds een dikke week voel ik je ook bewegen, een zalig gevoel! Maar het allerbelangrijkste voor ons was dat alles goed met je gaat, een gezonde "dochter"! Jaja, de dokter wist ons ook te vertellen dat je een meisje bent. Voor ons maakte het geslacht absoluut niets uit, maar we zijn wel dolgelukkig met onze kleine meid. Nu konden we je ook met je naam aanspreken, FEBE! Over je naam waren we het onmiddellijk eens, als je een meisje was zou je Febe heten. Als je een jongen zou zijn, hadden we nog eens goed moeten nadenken...
Voor de buitenwereld willen we je geslacht en naam wel nog geheim houden. Dat moet een verrassing zijn... En een verrassing zal het zijn voor velen, want er zijn veel mensen (en ik ga geen namen noemen ) die er heel zeker van zijn dat je een jongen bent...
Mijn buikje begint nu ook stilletjes te groeien en ik ben er fier op!
Een weekendje er tussenuit met tante Ilse, nonkel Koen en Jade. Het was prachtig weer en we hebben er echt van genoten. We zijn gaan zwemmen in een openluchtzwembad in de buurt, gaan wandelen, een brouwerij bezocht (idee van de mannen ), lekker gegeten, terrasjes gemaakt,... Zalig, echt genieten!
En op moederdag had papa ons nogal verrast... Ik kreeg ontbijt op bed met champagne (die houden we wel tot nu de bevalling) en een grote bos bloemen! Lief hé, dat had ik echt niet verwacht.
Papa en ik hadden 2 flessen wijn gekocht en op elke fles een etiket gemaakt met een foto van jou echo en de vraag "wil jij mijn meter/peter zijn?". Tante Ilse en nonkel Bèr waren heel trots en blij jou meter en peter te mogen zijn...
Nonkel Bèr zei dat hij nu wel opslag moet gaan vragen aan zijn baas, maar hij heeft nog even tijd daarvoor hè
Ik voel me nu ook veel beter, juist of ik de hele wereld aan kan. Ik geniet echt van het "zwanger-zijn"!
Ik ben nu 3 maanden zwanger en vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze tweede echo. Je was al goed gegroeid, een mini-mensje met alles erop en eraan. Deze keer zagen we je ook kleine sprongetjes maken. Ongelofelijk, zo klein en al zo beweeglijk. Jammer dat ik er nog niets van voel...
Tot nu toe was je ons geheim, maar dit weekend hadden we de familie uitgenodigd om hen het goede nieuws te vertellen. We hadden een wasdraad met babykleertjes in de living gehangen en de boodschap was duidelijk... (Voor de ene al wat sneller als voor de andere ). Iedereen was heel gelukkig, voor oma en opa een derde kleinkind en voor moeke en vake hun eerste kleinkindje. Het zal een belevenis worden waar iedereen samen met ons heel hard naar uitkijkt.
Onze tantes, nonkels, nichtjes en neefjes wilden we het goede nieuws natuurlijk ook vertellen, dus stuurden we hun een mail met volgend bericht:
Hallo allemaal,
Wij wilden jullie even laten weten dat wij onze baby welkom heten. In oktober zal hij of zij er zijn, wij vinden dit geweldig fijn. Als trotse toekomstige ouders kijken wij uit, naar de geboorte van onze eerste kleine spruit. Dat oma en opa dit niet meer mogen meemaken is wat ik jammer vind, zij zouden zo trots zijn op hun eerste achterkleinkind. We hadden het jullie liever zelf verteld op één of ander feest, maar omdat er geen is binnenkort, is de reden waarom je dit in je mailbox leest.
Voor ons een hele opluchtig dat iedereen het wist. Fijn om even een geheim te hebben, maar zo groot nieuws wilden we toch het liefst zo snel mogelijk met iedereen delen...
Vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze eerste echo. Fantastisch om je te kunnen zien en je hartje te horen kloppen. En het ging nogal tekeer, zo'n 150 keer per minuut. Je bent nu 1,31cm groot. Niet te geloven hè. Voor ons was het een emotioneel moment, alles werd nu zo echt. Als alles goed gaat, zal je half oktober geboren worden.
Buiten de vermoeidheid en de misselijkheid voel ik me prima. We zijn zo gelukkig...
Ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan... Ik zou vandaag een zwangerschapstest doen en ik was enorm zenuwachtig. Toen er een dikke + op de test verscheen, kon ik mijn traantjes dan ook niet bedwingen. Ik ben onmiddellijk naar papa gelopen, die nog lag te slapen (het was 6u 's morgens), om hem het goede nieuws te vertellen. Er bestaan gewoon geen woorden die uitdrukken hoe blij we zijn dat jij op komst bent!
Febe
10 oktober 2008, vandaag was ik uitgeteld. We hadden deze namiddag een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo. Je deed het prima, hij schatte je gewicht op 3,7kg. Ik sloeg even in paniek... Ik hoopte echt dat je er nu snel zou zijn. Een baby van over de 4kg zag ik precies niet zitten. 
Vanavond zijn we naar een infoavond geweest over borstvoeding. Ik heb heel lang getwijfeld of ik borstvoeding zou geven of niet, maar nu ben ik overtuigd, ik ga het proberen... Er was ook een bezoek aan de verloskamer. Een vreemd gevoel, weten dat we hier over een maandje ook liggen te puffen... Maar ik zie het zitten, wat zoveel vrouwen voor mij gedaan hebben, kan ik ook!
Naar deze dag keken we al lang uit..
) die er heel zeker van zijn dat je een jongen bent...
Een weekendje er tussenuit met tante Ilse, nonkel Koen en Jade. Het was prachtig weer en we hebben er echt van genoten. We zijn gaan zwemmen in een openluchtzwembad in de buurt, gaan wandelen, een brouwerij bezocht (idee van de mannen 
Papa en ik hadden 2 flessen wijn gekocht en op elke fles een etiket gemaakt met een foto van jou echo en de vraag "wil jij mijn meter/peter zijn?". Tante Ilse en nonkel Bèr waren heel trots en blij jou meter en peter te mogen zijn...
Ik ben nu 3 maanden zwanger en vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze tweede echo. Je was al goed gegroeid, een mini-mensje met alles erop en eraan. Deze keer zagen we je ook kleine sprongetjes maken. Ongelofelijk, zo klein en al zo beweeglijk. Jammer dat ik er nog niets van voel...
Tot nu toe was je ons geheim, maar dit weekend hadden we de familie uitgenodigd om hen het goede nieuws te vertellen. We hadden een wasdraad met babykleertjes in de living gehangen en de boodschap was duidelijk... (Voor de ene al wat sneller als voor de andere 
Vandaag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog voor onze eerste echo. Fantastisch om je te kunnen zien en je hartje te horen kloppen. En het ging nogal tekeer, zo'n 150 keer per minuut. Je bent nu 1,31cm groot. Niet te geloven hè. Voor ons was het een emotioneel moment, alles werd nu zo echt. 
