Sinds ik met Veerleke een leuke vriendschapsrelatie heb, voel ik me stukken beter als voorheen. 

Het klinkt misschien vreemd, maar sinds ik haar beter ken en dat meen ik echt, ben ik opgewekter als voordien.  Nog nooit heb ik dit zo gevoeld.  Precies of ik uit mijn graf ben gekomen. 

Op 18 september ga ik naar de neurologe en ga vragen om mijn antidepressiva te verlagen van 60 naar 30 mgram.  Ook ga ik vragen voor slaapmedicatie stop te zetten.  Dit zal wel eerst de nodige stress met zich meebrengen, maar nu kan ik dit aan.

Omdat we beiden in psychiatrie hebben gezeten, voel ik precies of er een bepaalde druk van me weggevallen is, sinds ik haar beter ken.  Weet, ze is soms negatief over haar eigen maar ze is ook vaak opgewekt om er toch iets van te kunnen maken ondanks haar beperking.

Wat ze doet, probeert ze steeds met goede moed vol te houden en dat vind ik heel positief aan haar.  Want ze nam antidepressiva en de dokter wil geen antidepressiva meer voorschrijven.  Eerst had ze ontwenningsverschijnselen wat normaal is natuurlijk.  Plotseling stoppen met de antidepressiva geeft iedereen ontwenningsverschijnselen.  Ook ik zal er wel mee te maken krijgen maar ga toch door en wil samen leuke activiteiten doen met haar ergens tijdens de weekends.

Volgend jaar, ergens in de lente of de zomer ga ik dan naar Middelpunt te Middelkerke – hotel/vakantieverblijf waar Veerleke de nodige zorg kan krijgen dat ze benodigt om haar te wassen in bad.  Haar rug, haar poep, enz… zullen wel de nodige aandacht krijgen.  En tijdens de dag leuke activiteiten doen of een beetje een wandeling doen terwijl ze in de rolstoel zit.  En dan duw ik haar wel, zodat ik de nodige ondersteuning kan hebben.

12-09-2017 om 21:32 geschreven door Philip De Smet  

Relatie met Veerleke:

Veerleke en ikzelf zijn nu 3 weken en 3 dagen samen.  Het voelt zo goed aan.  Precies of we voor elkander geboren zijn.  Niettegenstaande ons leeftijdsverschil, nl. 16 jaar tussen, klikt het enorm met haar.

Zij heeft wel autisme (ASS) en is snel moe.  Dit omdat ze cvs heeft (chronisch vermoeidsheidssyndroom).  Heb daar geen enkel probleem mee.  Iedereen heeft iets.  Ze is innerlijk zo prachtig en ze is ontzettend lief voor mij. 

Veerleke is mijn derde vriendin.  En ze zeggen altijd, derde keer goeie keer.  Hopelijk wel want ik zie haar ontzettend graag.  We missen elkaar als we elkaar enkele dagen niet zien.  Maar weet, bij ons terug zien gaat onze liefde heel groot zijn.

Weet niet wat ik zonder haar zou doen.  Ik ben weer hopeloos verliefd op iemand en dat is mijn zoeteke.

18-07-2017 om 09:53 geschreven door Philip De Smet  

Op 25 juni 2017, toen ik & Veerleke samen op braderie te Lier zijn geweest vond ik het ontzettend leuk met haar.  Voelde me weer vrij en gelukkig omdat ik iemand vond dat het samen prettig aanvoelde.  We hebben een half dagje besteed aan de braderij en winkeltjes dat open waren. 

Elkaar beetje plagen, en zij plaagde mij ook.  Ik & Veerleke hadden het prettig met elkaar.

Aangekomen aan het station heb ik gewacht dat ze terug reed met de bus.  We zaten ondertussen aan het station, beide naast elkaar.  Ik voelde me heel erg aangetrokken tot haar en besloot een arm rond haar te slaan.  Zij liet dit toe.  Omdat ik toch meer voelde, heb ik haar dan voor het eerst gekust.

Sindsdien zijn we samen en nog steeds zijn wij gelukkig. 

Verleden maandag heb ik dan samen gezeten met Veerleke en een andere kennis van mij, Tinne Eeckels en zij heeft fotootjes getrokken van ons samen, arm in arm.  En regelmatig elkaar kussend op haar mooie schitterende lippen.  Ze is een prachtvrouw met een immens groot hart en voelde me fel aangetrokken tot haar.  Da’s daarmee dat we sindsdien samen zijn.  En nog steeds gelukkig.

12-07-2017 om 23:09 geschreven door Philip De Smet  

Verliefd worden op iemand:

Het is al enige tijd dat ik vrijgezel was, al enkele jaren.  Mijn ex had het uitgemaakt op de verkeerde dag, maar daar denk ik niet meer aan.

Sinds gisteren is er opnieuw een liefde in mijn leven.   Natuurlijk, ze is veel jonger als ik, maar veeg daar mijn voeten aan.  Zij is 35 jaar, en ikzelf ben 51 jaar.  Maar onze gevoelens, na lange tijd heb ik het gevoel dat zij me aanvaard zoals ik ben.  Ze bewonderde me, en zat al een tijdje achter mijn gat.  Maar uiteindelijk heb ik dan toch beslist om met haar iets te beginnen, gisteren.  Nog nooit heb ik me zo goed gevoeld. 

Want iemand zei dat ze heel negatief was en ik heb het gevoel dat het net andersom is.  Positief zijn ten opzichte van anderen en anderen accepteren.  Want, degene die zogezegd zei dat ze niet thuis was, maar bij haar vriend.  En dan, zolang ze gelukkig is met iemand.  Maar toen zagen we haar vriend naar haar thuis gaan.  Dan dachten we, ai, ze wil liever niet met ons te maken hebben.  Nochtans zijn wij nog steeds beheerder van een facebook-groep ‘Er op uit met een beperking’.  Dus moeten we samen werken.

Vooral ik werk eraan, omdat ik me een beetje verantwoordelijk voel tov de groep.  Heb het zelf opgericht en dan samen 2 beheerders gezocht.  Dit jaar hebben we nog niet veel activiteiten gedaan, omdat er steeds andere mensen data niet passen.  Niettegenstaande zet ik een poll met verschillende data.

26-06-2017 om 11:37 geschreven door Philip De Smet  

02-06-2017 om 12:56 geschreven door Philip De Smet