Het wordt eens tijd dat er een eind aan gesteld wordt bij mijn opname hier. Deze namiddag, iemand van de begeleiding, veel te laat gevraagd wie er allemaal mee wou.
Het begon om 14 uur en we kwamen pas aan om 14.30 uur. Aangezien het in de zaal zelf was, mochten we niet meer naar binnen gaan. Het is steeds dezelfde afdeling die het veel te laat vraagt. Bij de andere afdelingen gebeurt dit niet.
Patiëntenrechten hebben, en ons deze recht beknotten, daar word ik soms kwaad in. Meer stagiairs, enz... da's zeker en dan weer de personeelswissel.
Kunnen ze bijvoorbeeld niet 's morgens vragen aan alle patiënten wie mee gaat en dan ook op tijd vertrekt van hieruit.
Vandaag liep ik gefrustreerd rond. Normaal ging iemand van Familiehulp en iemand van dagcentrum naar hier komen. En toevallig, pas in de namiddag, hebben ze laten weten dat ze ziek waren. Wil eindelijk eens op weekend gaan zodat ik mijn favoriete sport, boccia, classificatie kan doen.
Om daarna te kijken naar een vrijwilliger die samen met mij of met enkele mensen naar tornooien kunnen rijden.
Omdat ik nog steeds veel te weinig vaph-budget heb, nog zelfs onder het minimum dat iemand moet krijgen, is dat vreselijk lastig om toe te komen.
Moet regelmatig uitstappen die ik wil doen, niet doen. Omdat er gewoon geen extra budget meer is.
En vrijwilligers vinden voor mijn favoriete sport, is ook moeilijk, aangezien de elektronische rolstoel, er moet in passen.
En wat ook vreemd is, dat er niemand komt opdagen, terwijl ik al 7 weken weg ben. Buren, medewerkers van dagcentrum, mensen met een beperking gebruik makend van hetgeen ze aanbieden in het dagcentrum, komt nooit. En familie met mijn narcistische broer die heel de familie in zijn gezag heeft, komt ook nooit opdagen. Het mag niet teveel kosten. Liefst zelfs niks.
Toevallig was er normaal vandaag een gesprek met zowel 'Dominiek Savio' als 'Familiehulp'.
Beiden hebben zonet laten weten dat ze ziek waren. Toch toevallig? Ze komen me zelfs niet bezoeken, zowel de mensen die in het dagcentrum zitten, mijn buren, enz...
Zo zitten ze dus in met mij. Gewoon laten vallen als een baksteen.
Maar als het voor hen iets positief moet zijn, dan zijn ze als eersten.
Ik weiger nog om bij 'Dominiek Savio' in het dagcentrum te gaan. Als ze me gewoon laten vallen als een baksteen, dan weet ik voldoende.
Respect moet van twee kanten komen maar van hen respect krijg ik gewoon niet.
Echter, door toedoen van enkele mensen is de relatie weer eens stuk.
Waarom kan ik niemand vinden, met wie ik blij kan zijn.
Moet ik me steeds ongelukkig voelen?
Wacht nog steeds op meer budget van het VAPH, zodat er eindelijk eens meer toekomst is.
Want ben dit zo kotsbeu geworden.
Telkens voelen hoe onmachtig ik ben.
Op 26 oktober moet ik naar Brussel, naar de Arbeidsrechtbank te Brussel om het VAPH te dagvaarden.
Zodat er eindelijk eens een oplossing gevonden wordt voor mijn grootste probleem, dat ik in een voorziening kan wonen waar ze me wel accepteren.
In OC De Beweging te Bottelare. Ze zijn nu een nieuw gebouw aan het zetten, in Scheldewindeke. Heb me kandidaat gesteld om daar te gaan wonen omdat ik al heel lang in een sociaal huis te Aalst ben ingeschreven.
Blijkbaar heeft er iemand hem goed verraden vandaag.
Was deze morgen met mijn vriendin aan het chatten tot ze ging eten. Ze heeft eventjes uitgelogd.
Terwijl ze aan het eten was, heeft er iemand haar fb-profiel gedeactiveerd. Naar grote waarschijnlijkheid iemand die ook gaat naar het dagcentrum OC De Beweging te Bottelare. Want ineens kon ik geen berichten meer zetten op haar fb Messenger.
Heb, als ze gedaan had met eten haar mailadres gevraagd en haar paswoord waarmee ze inlogde. Want zij wist niet hoe dit te veranderen.
Heb dan me eventjes uitgelogd op mijn fb-profiel om op haar profiel te gaan.
Heb het paswoord veranderd en me daarna uitgelogd.
Via mail heb ik het paswoord laten weten hoe ze kan inloggen.
Blijkbaar was er iemand die ook achter haar gat zit, maar niet kan krijgen. Hihi.
Nu kan hij niet meer op het profiel van mijn vriendin. Hij moet maar een eigen fb-profiel aanmaken.
Joepiee, eindelijk nu donderdag 17/01/2019 ga ik terug mijn madeliefje zien. Na bijna 30 opeenvolgende dagen elkaar gemist te hebben, zien we elkaar op de bocciatraining in groep 2 van VZW Pamele - Heilig Hart.
Het werd tijd.
Ik mis haar verschrikkelijk.
Waarom haar moeder haar niet wil loslaten, weet ik ook niet. Overbeschermend is ze. Narcistisch, enkel aan haarzelf denkend.
Begrijp haar niet. Zij is ook jong geweest en wil haar zoveel mogelijk zien.
Vandaag naar Kerstmarkt geweest van OC De Beweging te Bottelare en verleden dinsdag van VZW Duinhelm te Oostende.
Vandaag was het gelukkig binnen want was verkleumd van de kou. Anderhalf uur moeten wachten op een bus in station Gent Sint-Pieters, wat is dit toch leuk.
Morgennamiddag ga ik naar de Babbelbar in OC De Beweging te Bottelare.
Daar ga ik eens een serieus gesprek hebben met Eva (mijn vriendin) om samen tot een oplossing te komen om uit die impassie te komen.
Wreet me op, en helaas gaat mijn gezondheid achteruit door dit alles.
Nadien kan activiteiten meedoen samen met het dagcentrum. Ondertussen ga ik eens binnen kijken wat er zoal gemaakt wordt in het dagcentrum en ook iets kopen.
Terwijl kan Eva wel eens komen piepen of ik er nog steeds zit.
Blijkbaar heeft haar moeder het moeilijk dat mijn vriendin, die ik te Bottelare bezoek, regelmatig contacteerde via fb messenger.
Nu blijkt dat ze me geblokkeerd heeft. Waarom heb ik het raden naar.
Maar ze mag er zeker van zijn, dat ik mijn vriendin niet laat vallen.
Vergeet het.
Als zij moeilijk doet, dan zal ik nog moeilijker doen.
Hopelijk zie ik haar volgend jaar op de opendeurdag, en dan zal ik eens mijn grote bek open doen.
Het is niet omdat zij gescheiden is, omwille van narcisme, dat ik hier mijn mond moet houden.
Haar vader en haar stiefmoeder vinden het heel leuk dat ze weer iemand heeft leren kennen.
Wanneer ze bij haar moeder verblijft, mag ze absoluut niet buiten komen. Haar kinesist moet zelfs tot bij haar thuis komen ipv dat ze naar hem toegaat.
Is dit nu zo moeilijk te begrijpen dat mensen met een beperking ook gevoelens mogen krijgen van liefde en genegenheid. Weet, haar moeder ziet dit niet zo.
Maar beiden willen gelukkig leven en samen regelmatig elkaar zien.
Bore en burn-out
