Ons Noéeke gaat naar school! Maandagmorgen, om 08u30, werden we verwacht in de "Okpo International School",op 5 minuutjes rijden van ons thuis, voor de eerste schooldag.
"Okpo International School"
Heel enthousiast vertrokken we richting school, maar éénmaal de toegangspoort voorbij, vondt Noée toch wat lood in haar schoentjes... Het is toch een vreemde omgeving...
In mama's veilige armen...
Na kennismaking met de directeur (een Australiër) en de juf (miss Aprille, een Filipijnse), trokken we richting klas. Een leuk klasje, met alles er op en er aan! Miruna (Roemeens) en Alexandra (Oekraïns), de dochters van 2 van onze collega's werden algauw vriendinnetjes met Noée... 18 kindjes zitten er in haar klasje, van diverse nationaliteiten ( Amerika, Finland, Denemarken, Zweden, Roemenië, Engeland, Frankrijk, Oekraïne, Indië... en natuurlijk België! )
Een allegaartje van nationaliteiten
Om 12u30 mag Noée naar huis: doodmoe (een voormiddag volledig in het Engels) en heel blij springt ze in mijn armen en gaan we richting haar Koreaanse mamy Su Jong en Adrientje, beide nog thuis.
Zondag daarvoor, ondernamen we een uitstapje naar de tempel van Anjeong-sa, op het vasteland in de buurt van Teong-Yeong, op een uurtje rijden. Onder een prachtige hemel en in de rust en de koelte van de bossen, ontdekten we dit pareltje. Gebouwd in 654, en na vernielingen herbouwd in 1751, is deze boedhistische tempel een rustoort voor velen.
Jaja, het is zover, morgen (maandag) gaat Noée naar school! De eerste kleuterklas van de Internationale School, hier in Okpo, met Engels als voertaal. We zijn benieuwd! Ze is alvast heel erg enthousiast om terug naar school te gaan... Thuis in Zoersel ging ze reeds naar de peuterklas.
Ondertussen verliep dus de laatste week vakantie. Om nog even in vakantiesfeer te blijven, gingen we vorig weekend naar het strand, samen met de familie Sénard. Etienne, Isabelle en hun kindjes Lise-Agathe (4jaar) en Eusèbe (1 jaar), speelkameraatjes voor Noée en Adrien. Afspraak zondagnamiddag (na de siësta van de kleintjes) op Gujura-beach, zo een 20 minuutjes met de auto. Lise-Agathe en Noée waren algauw druk in de weer met zandkastelen (af en toe geholpen door de papa's), Adrientje was tevreden met dat tafereeltje in de gaten te houden, terwijl Eusèbe samen met zijn mama ging zwemmen.
Zandkastelen bouwen: Noée, Lise-Agathe en Christophe, met op de achtergrond Etienne, Isabelle en Eusèbe die gaan zwemmen.
Interessant!
Eusèbe, het zandmonster... grrr!
Donderdag 28 augustus was voor Christophe en mij een belangrijke dag: 4 jaar getrouwd! Voor de gelegenheid had Christophe die avond geboekt in het chiqueste restaurant van Okpo: een Japans restaurant, met op de kaart o.a. rauwe vis. Mjam! Dat alles opgediend in een privé-vertrekje...
En de gerechten blijven maar toestromen...
Ook Noée krijgt de smaak te pakken: hoe werken die stokjes?
Gelukt! Mjam!
Adrientje was voor de gelegenheid gekleed in een Japans traditioneel pakje...
Vorige zondag, met een weekje vertraging, was het ten huize Vaes groot feest! Ons Noéeke werd 3 jaar! Aangezien de meeste van haar (Europese) vriendjes in het groot verlof vakantie nemen in hun thuisland, was het een bescheiden feestje. Maar daarom helemaal niet minder leuk!
De voorbereidingen begonnen reeds zaterdag: ingrediënten zoals zelfrijzende bloem, chocolade, vanillesuiker en dergelijke vind je hier niet zomaar in het rek in de supermarkt. Ik had van Isabelle (een française) een adresje gekregen van een groothandel in bakkerijspullen. De enige plaats om al mijn ingrediënten en accesoires bijeen te sprokkelen. Mama was reeds van 's morgens in de weer om een taart te maken: wat anders dan een heerlijke chocoladetaart voor Noée! Op hoop van zege (de ingrediënten zijn toch ietwat anders), maar, naar mijn eigen bescheiden mening, goed gelukt!
... de taart ...
... niet laten vallen!
Happy birthday to you! Hiep, hiep hiep ( of zoals Noée zegt: hiepiepiepiepiep)... HOERA!!!!! Met de beide armpjes in de lucht!
... hiep hiep hiep..........HOERA!!!!!
Het was de eerste maal dat ze echt besefte wat verjaren is, en tevens de eerste maal dat Christophe op haar verjaardag thuis kon zijn... 3 kaarsjes moesten er worden uitgeblazen. Wat vlot ging, zelfs zo vlot, dat we ze in totaal 6 keer opnieuw hebben aangestoken! " Nog, mama!"
... met mama ...
en dan.... CADAUTJES-TIJD! Papa en mama kochten een mooi Disney-princess uurwerkje ("tik-tak"). Opa en Bobonne, alsook haar lieve peter Frederic en Tante Patricia zorgden voor de grootste verrassing: postpakjes, helemaal vanuit België, vol cadeautjes! Wat fijn! En maar uitpakken!
... het postpak van Opa en Bobonne ...
... en met het uurwerkje!
... en de cadeautjes uitproberen natuurlijk! Dank u Opa, Bobonne, peter Frederic en tante Patricia!
Tot schrijfs!
Onze grote meid Noée, Adrientje, Christophe en Sophie
Zie hier de hoofdingrediënten van vorig weekend!!!
Zon zee strand barbecue en jetski
Mister Choi, chef van het agentschap Kitco te Geoje, verhuurmaatschappij van o.a. ons appartement, nodigde Christophe en het ganse Bureau Veritas team (met familie) uit voor een namiddag zon zee strand barbecue en jetski.
Bij onze aankomst op het strand stond er een tent klaar, met plaats voor 20 man, met alles er op en er aan (bulgogi-barbecue, verfrissende drankjes, watermeloen,...), en in het water lagen er 2 jetskis en een banana-boat klaar. Dat beloofde!
Christophe klaar om te vertrekken....
Noée maakte al vlug vriendjes met een koreaans meisje van 14, enkele aanwezige Koreaanse dames ontfermden zich direct over Adrien.
Yevgen, Beng Jin en Thierry (respectievelijk een Oekraïnse, Koreaanse en Franse surveyor) alsook natuurlijk Christophe verdwenen direct richting jetskis. Ook Yoon-Jong (de secretaresse, door ons allen Madame Son gedoopt) en haar echtgenoot arriveerden.
Christophe, Mister Choi en Thierry
" Madame Son" en haar echtgenoot
Ikzelf ging met Noée in het water.... leuk dat ze het vond! Adrientje probeerde het ook, maar protesteerde al vlug... te koud! Na enkele tochtjes op de jetskis en de banana-boat, proefden we van de heerlijke barbecue. Wat een leven!
Noée en haar ark
Zondag trokken we er met de wagen op uit. Een verkenningtocht in het zuiden van het eiland. Prachtig!
Het zuidelijkste punt van het eiland Geoje (of Koje)
Rijstvelden tot zover de horizon strekt....
Mama en haar 2 kindjes
"Kijk, de zee!!"
Een veel te vroeg einde van een schitterend weekend!
Misschien moet ik na bijna 2 maanden onderdompeling in de Koreaanse cultuur en gewoontes, even dit onderwerp aansnijden.
Koreanen zijn hele vriendelijke, maar vrij gesloten mensen. Je moet ze goed leren kennen, vooraleer ze zich open stellen ten opzichte van anderen. Tegenover kinderen zijn ze helemaal anders: een kind is in Korea publiek bezit. Het was wel even wennen: Noée en Adrien worden door wildvreemden aangeraakt. In de supermarkt bijvoorbeeld, met Adrien in de maxicosi op de kar, wordt die kar gewoon uit mijn handen genomen om Adrien beter te kunnen bekijken... Dit is hier de gewoonte! Noée had het in het begin daar wat moeilijk mee, maar ze geraakt er stilaan aan gewend en laat de mensen doen.
In het verkeer zijn ze een vrij grote ramp: eerlijk gezegd, volgens onze normen zijn het geen goede chauffeurs. Verkeerslichten duren een eeuwigheid, dus deze worden massaal genegeerd (je wordt gewoon voorbijgestoken als je braafjes wacht tot het groen wordt) en ze snijden vreselijk hun bochten af. Op een 2-vaks-rijbaan kiezen ze een rijvak en blijven daar dan ook op rijden, ongeacht hun snelheid. Er wordt hier vollop links en rechts voorbijgestoken. Op een rijbaan met een maximumsnelheid van 70 km per uur, rijdt de helft 50 km per uur of minder en laat alles opstroppen. Laat ons in België maar klagen over flitspalen, hier in Korea zijn er duizend maal meer! Het zijn geen palen, maar hangen boven het wegdek. En de boetes zijn even hoog of zelfs hoger dan in België!! Verkeerslichten hangen voorbij het kruispunt boven het wegdek (opletten dus waar je moet stoppen), verkeersborden staan op het wegdek geschilderd. Het positieve is dat je aan verkeerslichten altijd rechts mag afslaan, zelfs als het rood is! Dit voorkomt wachten! (zouden ze bij ons ook moeten invoeren, een goed systeem!)
Koreanen koken zelden zelf: de restaurants zijn talrijk, alsook de afhaaldiensten, en zijn super goedkoop. Er hangt dan ook dagelijks publiciteit op onze voordeur.Koreaans eten is vrij calorierijk en vet (ze hadden hier 50 jaar geleden hongersnood, en dit blijft hangen). Niet echt wat wij dagelijks naar binnen spelen.Bulgogi, of koreaanse barbecue is echter wel heel lekker. Je moet daarvoor op restaurant (lage tafels en je zit op de grond, amaai, wij stijve westerlingen,...) Wij koken zelf europees, we vinden hier de nodige producten, maar nog niet in de bereide vorm zoals wij kennen. En dus eigenlijk ook wel gezonder, aangezien ik exact weet welke ingredieten ik gebruik (en geen smaakverstekers en kleurstoffen)! Wel wat meer werk... Af en toe storten we ons wel op kimpa, de koreaanse variant van japanse sushi. Lekker en light!Daarnaast heb je natuurlijk nog de kimchi, gefermenterde kool (zeg maar bijna rot) heel sterk gekruid vol pepers, in allelei variaties. Voor ons bijna niet eetbaar, onze ingewanden staan in vuur en vlam. Ze eten dit bij echt alles en kunnen niet zonder. Zelfs s morgens bij het ontbijt! Onze westerse keuken vinden ze dan ook naar niets smaken, niet gekruid. Je ziet wel veranderingen bij de nieuwe generatie: sinds enkele jaren is hier de fast-food keten Loteria, en het beeld dat wij hebben van fijne aziaten is bij de adolescenten aan het verdwijnen.... Zwaarlijvigheid duikt op!
Verder zijn ze ook vrij preuts: op het strand zie je geen enkele zwembroek, bikini of badpak, iedereen zwemt met t-shirt en broek. Ze schuwen echt de zon (paraplus zijn hier ook parasols). De fond de teint voor vrouwen is hier dan ook wit! (zoals de geishas vroeger in Japan). De vrouwen dragen dan ook vollop zonnekleppen! Aziatische toeristen die in Antwerpen of Gent rondlopen met zulke mooie zonnekleppen, wees dan maar zeker dat je Koreanen voor je hebt, en geen Japanners, zoals we meestal veronderstellen...
Na heel lang wachten kwam vrijdag namiddag onze verhuiscontainer eindelijk toe! Een dikk pluim voor de verhuisfirma AGS, want alle spullen hebben hun eindbestemming bereikt zonder breuk!
De container zelf werd ingepakt te Zoersel half mei. Lang leve de internationale verhuizingen, ik moest enkel alle spullen klaarzetten, deze werden vervolgens door een ploeg van 4 man ingepakt en op de container gezet. Wegens problemen met onze verbijfsvergunning, dit door enige traagheid bij onze werkgever en de Koreaanse autoriteiten, geraakte de container maar moeilijk door de douane. Maar eind goed al goed!
Onze spullen worden uitgeladen...
De container zelf heeft een lange weg afgelegd: vertrokken met de vrachtwagen in Zoersel, naar het opslagdepot van AGS in Brussel, vervolgens naar Antwerpen voor het inladen op een containerschip, een lange reis van Antwerpen, via het Suezkanaal naar Pusan, Korea. Daar werd de container uitgeladen, gechecked door de douane, en per vrachtwagen naar Okpo gebracht.
AGS heeft in Pusan een agent, dus geen gedoe met tussenpersonen. Een ploeg van 4 man heeft dan ook alles naar ons appartement gebracht en uitgepakt. Daarna kwam ons grote werk: alles een plaatsje geven! Een werk waar we toch even zoet mee waren....
De verhuisploeg in actie!
Noée was in de wolken om al haar spullen terug te vinden! Ze wist niet waar eerst te kijken, of met wat eerst te spelen!
"Joepie, mijn spulletjes!!!"
Ook Adrientje was letterlijk in de zevende hemel... hij viel al vlug in slaap in zijn bedje van thuis!
Vorig weekend besloten we om ons eilandje even te verlaten en te trekken naar de grootstad Pusan (of Busan).
Pusan is de 2de grootste stad van Zuid-Korea, na Seoul. Zaterdagmorgen vroeg uit de veren, we hadden besloten de ferry te nemen. (Ofwel verlaat je Koje via een brug, maar dan is het een lange weg met de auto, ofwel neem je in het noorden van het eiland de car-ferry). Met de ferry ben je een uurtje onderweg.
Onze trip begon wat in mineur, Noée werd autoziek (de baantjes naar de ferry-terminal zijn vrij bergachtig). Na haar te hebben opgefrist en andere kleren te hebben aangetrokken, werd onze expeditie verdergezet. Waaw, mama, bateau papa!. Voor Noée was het de eerste maal op een boot, en ze vond het super! Adrien, die liet alles maar aan zich voorbijgaan, en sliep rustig verder.
We verbleven in het Commodore Hotel (lang leve de GPS, ik heb geen idee hoe we het hotel anders hadden gevonden, Pusan is gigantisch!). Een echte aanrader!
s Middags waren we uitgenodigd bij Jean-Yves en Marie-Annick ( beide fransen, Jean-Yves is de site-manager voor Bureau Veritas van drie werven in de buurt van Pusan). Ze hadden ook een vriendin uitgenodigd (Sisi, een Chinese van 34 met een zoontje van 9 maanden, Enzo). Ongelofelijk hoe zij Frans spreekt, vloeiend zonder accent! (daarnaast spreekt ze trouwens nog vloeiend Engels en Koreaans). Noée vond al vlug een speelkameraadje in Enzo! Jean-Yves en Marie-Annick wonen in een prachtig appartement aan de zee met schitterend zicht op de baai van Pusan. Na het heerlijke middagmaal trokken we allen voor een wandeling naar het strand. Het water was voor Noée iets te koud om te zwemmen (20 graden), maar volgens Marie-Annick zal de zee nog verder opwarmen naar een zeer aangename 27 graden in augustus. Zij kan het weten, ze is nu al 8 jaar in Korea.
Na een deugddoende nacht (de kleintjes waren doodmoe), trokken we zondag naar de skytower, met een prachtig uitzicht, en naar Nampodong, een wijk in Pusan met een traditionele markt. Noée had weer heel veel bekijks: beautiful!. De Koreanen zijn verzot op haar blonde krullen en blauwe ogen, een rariteit hier! Ook Adrien krijgt de nodige aandacht. s Middags aten we in Paris Baguette, een patisserie-keten op zijn Europees. Heerlijke belegde broodjes! Daarna was het alweer tijd om de terugweg aan te vatten.
Een tof weekend, en leuke mensen ontmoet! Voor herhaling vatbaar!
Onze eerste 2 weken Korea lopen.... en ik denk dat we ons allen vrij goed aanpassen. Adrien is in de 7de hemel met de nanny (mamy Su Jong), hij wordt vreselijk vertroeteld. Ook Noée is heel erg in haar nopjes, ze knutselt er op los. In September zal ze halve dagen naar de internationale school gaan. Ze heeft ondertussen al 2 vriendinnetjes: een koreaans meisje van 4 (die ze steeds op de speeltuin bij ons appartement ziet), en een Roemeens meisje van 3 (Miruna, haar mama en papa zijn collega's van ons).
We hebben ondertussen al wat andere expats ontmoet (gelinkt met ons werk). De site manager van CGA-CGM, de site manager van Total (Shipping in Samsung Shipyard), allen Fransen van onze leeftijd met kleine kindjes! Tof! Naar onze appartementsblok verhuist binnenkort zelf een Belg uit Namen!
Verder is ons appartement echt wel wat we zochten: juist groot genoeg, modern met alles er op en eraan (we hebben 3 slaapkamers, een bureau versus dressing, 2 badkamers, een ruime living, moderne keuken en een kleine inkom). Niet mis! We wonen op het eerste verdiep van een appartementsblok van 17 verdiepen. Bij dit berichtje enkele foto's, dan wordt onze omgeving wat meer visueel!
Wat het klimaat betreft, zijn we voor het ogenblik in de zomer, maar wel in het regenseizoen (juni-juli). Echte tropische regenbuien.De temperaturen draaien rond de 25 à 30 graden. Daarna blijven we in de zomer, maar wordt het HEET (richting 40 graden.....). Vanaf september wordt het geleidelijk aan koeler, naar een echte KOUDE winter (minimaal -10 graden). Een land van extremen dus. Verder is de natuur hier echt wel mooi, het enige minpunt is de architectuur (onbestaande). Ze planten overal maar huizen neer, die eigenlijk op niets trekken. Ons appartement valt dus heel goed mee qua Koreaanse normen!
Wat het verkeer betreft, rijden ze zoals in België, rechts dus. Maar naar Europese normen zijn het hele slechte chauffeurs: ze snijden de bochten af, stoppen in het wilde weg.... Daarbij rijden ze allemaal met automaten (versnellingspoken zijn hier dus onbestaand). Christophe zoals ikzelf (we hebben beide een auto) zijn dus ook naar de automaat moeten overstappen.... . De enige auto's die je hier ziet zijn ofwel van het merk Daewoo, Hyundai of Kia (Koreaans natuurlijk), en ook maar in 3 kleuren: zwart, wit of metalizé-grijs. Heel erg moeilijk om op een parking je auto er uit te halen! Christophe rijdt met een Hyundai Sonata, ik rijd met een Hyundai Avante delux (modellen die in Europa niet bestaan, Aziaten hebben heel andere smaak wat modellen betreft). Enne.... Chantal... hier is echt wel het koninkrijk van de Matiz!!!!! . Je ziet er honderden per dag!!!
Ook op professioneel vlak valt alles echt heel goed mee. In volgend berichtje daarover meer, ook met foto's!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
. De enige auto's die je hier ziet zijn ofwel van het merk Daewoo, Hyundai of Kia (Koreaans natuurlijk), en ook maar in 3 kleuren: zwart, wit of metalizé-grijs. Heel erg moeilijk om op een parking je auto er uit te halen! Christophe rijdt met een Hyundai Sonata, ik rijd met een Hyundai Avante delux (modellen die in Europa niet bestaan, Aziaten hebben heel andere smaak wat modellen betreft).
. Je ziet er honderden per dag!!!
