We hebben overnacht op onze camping met zwembad. De nacht
hadden Tijl en Manouk goed ingezet door het alarm in het bijbehorende hotel te
laten afgaan midden in de nacht. Tijl moest naar de wc en blijkbaar stond het
alarm al aan. Oeps.
Deze voormiddag hebben we nog gezwommen en namiddag ook nog
liggen zonnen voor de mobilhome. Het is hier zo warm geweest de laatste dagen
dat de Noorse kranten al spreken van Costa del Norge.
Pas rond 17u zijn we vertrokken richting onze activiteiten
voor de volgende dag: touwenparcours en paardrijden bij het Jotunheimen National
Park. Hiervoor moeten we een beetje meer omrijden dan oorspronkelijk de
bedoeling was, maar papa en mama krijgen plots impulsieve ideeën en wij gaan
daar graag in mee als het over zoiets gaat :)
We
hebben de toeristische route naar het zuiden gevolgd (Rv55) en we hebben aan
een rest area overnacht, niet zo ver van Boverdal.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden. Vlakbij Dovre vinden we ons paradijs. Verwarmd zwembad en internet dat het (het grootste deel van de tijd tenminste) doet. Manouk en Tijl trekken meteen richting het zwembad, terwijl mama en papa nog een winkel gaan zoeken om een paar boodschappen te doen. Tussendoor proberen we een afspraak te regelen met Cat Shelter thuis, omdat we kleine katjes zouden willen adopteren. Buiten het zwemmen, rondbellen voor een paardrijtripje maandag, op de iPod/iPad spelen is er niet veel noemenswaardig gebeurd vandaag. Manouk heeft haar avond gevuld met de blogachterstand in te halen. Het was heel zonnig vandaag met een temperatuur van 25°, dus we konden niet klagen.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. Het was 11 uur eer dat we aan de wandeling begonnen. Met regenjas en voorzien van picknick. Toch hebben Manouk en Tijl toen we in de hut aankwamen, genoten van een wafel met warme chocomelk. Tijdens onze redelijk vlakke tocht tussen de bergen en schapen bleef het, behalve het allerlaatste deel, droog maar bewolkt. Enkel op het einde van de dag kwam het zonnetje af en toe door. Voor de volgende dagen voorspellen ze mooi en warmer weer, dus dan is het tijd om te 'chillen'. Verdiend, na al die zware wandelingen zou ik zo denken. ;) En chillen doen we dan nog het liefst op een camping met wifi en zwembad. We gaan weer staan op onze slaapplaats van de vorige nacht en spelen nog wat kaartspelletjes samen.
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. Daarna zijn we doorgereden naar Kongsvall, tot aan de rand van Dovrefjell National Park. Daar zouden de beruchte muskusossen zitten, dus papa wou meteen op onderzoek uitgaan. Manouk mocht alleen in de mobilhome blijven om af te wassen, af te drogen en de mobilhome uit te keren. Gelukkig is er nog muziek, waar meteen de nabije omgeving in een straal van 20 meter heeft kunnen van meegenieten (zo bleek achteraf toch. 'Vandaar dat die mensen allemaal zo raar binnenkeken!'). Het begon te regenen toen de rest wilde vertrekken. Desondanks vertrokken ze toch. Na een tijdje zijn mama en Tijl teruggekeerd en helemaal verkleumd aangekomen in de mobilhome. Papa daarentegen zette moedig door en kwam pas 1.5 uur later terug aan. En hij had zijn doel bereikt! Hij had een muskusos gezien! Van heeeel ver weliswaar, maar hij had ze gezien en dat is wat uiteindelijk telt. Op de foto's is niet meer dan een bruin stipje (en als je inzoomt een paar pixels) te zien, helaas. We zetten onze tocht verder met Manouk die papa op de passagierszetel gezelschap houdt samen met haar ondertussen al grijsgedraaide cd's van Avril Lavigne en Michael Jackson. Omdat ze maar een beperkte voorraad cd's meegenomen heeft, kan heel het gezin -tot grote ergernis van henzelf- ondertussen meezingen. Dat komt er volgens Manouk van als de iPod in beslag genomen wordt. Want muziek komt er toch, of het nu voor de 1000ste keer hetzelfde liedje is of niet. Vlakbij Hovringen, bij Rondane Nat. Park. hielden we halt. Klaar om morgen goed uitgerust weer te gaan wandelen.
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. We vertrokken met als doel het dichtsbijzijnde huisje. We trokken door het bos, over stenen en beekjes, langs de waterval Reindalsfossen tot aan de stenen tafel en weer terug. Uiteindelijk behaalden we ons einddoel niet maar we hadden toch lang genoeg gewandeld, zo een 5 uur. Het heeft niet geregend, dus we hebben voor niks onze regenjassen meegesleurd. Ook al kunnen we daar alleen maar blij om zijn natuurlijk :) Zelfs een dikke trui bleek uiteindelijk ook niet nodig geweest. Via de vele haarspeldbochten van de Trollstigveien en rond het Reinheimen Nat. Park zijn we doorgereden naar Dombas. Eerst moesten we dringend op zoek naar een nieuwe gasfles, omdat het gas bijna op is en we dan niet meer kunnen koken, douchen met warm water enzovoort. Maar we hebben er voorlopig nog geen gevonden. Dat is blijkbaar heel moeilijk hier, met bijvullen en nieuwe flessen enzo. Uiteindelijk zijn we bij een camping aangekomen. Zonder wifi en zonder droogkast. Helaas, want we moesten dringend wassen. Tijl heeft weer Lord of The Rings gekeken en Manouk heeft heel de avond muziek geluisterd.
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. Dus moesten we andere activiteiten zoeken. Eerst hebben we spelletjes gespeeld zoals liegen, 'Bonjour Madame'-en, The Hobbit,... Toen mama en papa het beu waren, zijn zij toch maar eens naar het dorp gewandeld. En thuisgekomen met 2 mooie Dale-truien en handschoenen. Ondertussen hebben de cruiseschepen van gisteren plaats gemaakt voor 3 nieuwe exemplaren. Het enige dat nog erger is dan te voet niet door de horde massatoeristen kunnen, is je vastrijden in een smalle voetgangerstraat (die natuurlijk vol toeristen was) met een mobilhome. En dat is ons natuurlijk overkomen. Volgens de gps konden we erdoor, maar de verkeersborden zeiden dat het een doodlopende straat was. Uiteindelijk is de schaamte beperkt gebleven en zijn we kunnen vertrekken uit Geiranger zonder zatte Duitsers of Russen omver te rijden. We hebben onze laatste ferry genomen naar Eidsdal en dan hebben we al het beginpunt gezocht van onze wandeling voor morgen. Na een tochtje door 'the middle of nowhere' en langs smalle weggetjes en onverlichte tunnels zijn we aangekomen op de parkeerplaats waar we morgen zullen starten met onze wandeling in het Reinheimen natuurpark. Samen met nog andere (18 om precies te zijn. Mama was de enige die het juist geraden had.) auto's van mensen die een meerdaagse trip maken door het natuurpark.
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. Daarna zijn we teruggereden via Loen en hebben we daar inkopen gedaan. We reden verder richting Geiranger, maar voor we daar kwamen zijn we nog gestopt bij het uitzicht op de Geirangerfjord op Dalsmibba, op 1500m hoogte en op 20 km van Geiranger. Dan hebben we ons geparkeerd vlak naast de fjord zelf op een rustig plekje. Met zicht op de cruiseschepen die aangelegd waren en het dorpje hebben we dan op ons gemakje nog wat gegeten. Papa en Manouk hebben nog een wandeling gemaakt tot in het dorpje. Op de terugweg begon het plots hard te regenen. Tegen dat we al doorweekt waren hebben we voor de laatste 100 meter een lift aangeboden gekregen door 2 Noorsen. Gelukkig is het probleempje dat de regen doorlekte op Manouk en Tijl hun bedden ook opgelost. We zijn eens voor de verandering wat vroeger gaan slapen. Een van de eerste keren, ook al is het elke dag papa's goede voornemen. Die extra uurtjes konden we allesinds goed gebruiken.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. 
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. 
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. 
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. 
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. 
