Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden. Vlakbij Dovre vinden we ons paradijs. Verwarmd zwembad en internet dat het (het grootste deel van de tijd tenminste) doet. Manouk en Tijl trekken meteen richting het zwembad, terwijl mama en papa nog een winkel gaan zoeken om een paar boodschappen te doen. Tussendoor proberen we een afspraak te regelen met Cat Shelter thuis, omdat we kleine katjes zouden willen adopteren. Buiten het zwemmen, rondbellen voor een paardrijtripje maandag, op de iPod/iPad spelen is er niet veel noemenswaardig gebeurd vandaag. Manouk heeft haar avond gevuld met de blogachterstand in te halen. Het was heel zonnig vandaag met een temperatuur van 25°, dus we konden niet klagen.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. Het was 11 uur eer dat we aan de wandeling begonnen. Met regenjas en voorzien van picknick. Toch hebben Manouk en Tijl toen we in de hut aankwamen, genoten van een wafel met warme chocomelk. Tijdens onze redelijk vlakke tocht tussen de bergen en schapen bleef het, behalve het allerlaatste deel, droog maar bewolkt. Enkel op het einde van de dag kwam het zonnetje af en toe door. Voor de volgende dagen voorspellen ze mooi en warmer weer, dus dan is het tijd om te 'chillen'. Verdiend, na al die zware wandelingen zou ik zo denken. ;) En chillen doen we dan nog het liefst op een camping met wifi en zwembad. We gaan weer staan op onze slaapplaats van de vorige nacht en spelen nog wat kaartspelletjes samen.
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. Daarna zijn we doorgereden naar Kongsvall, tot aan de rand van Dovrefjell National Park. Daar zouden de beruchte muskusossen zitten, dus papa wou meteen op onderzoek uitgaan. Manouk mocht alleen in de mobilhome blijven om af te wassen, af te drogen en de mobilhome uit te keren. Gelukkig is er nog muziek, waar meteen de nabije omgeving in een straal van 20 meter heeft kunnen van meegenieten (zo bleek achteraf toch. 'Vandaar dat die mensen allemaal zo raar binnenkeken!'). Het begon te regenen toen de rest wilde vertrekken. Desondanks vertrokken ze toch. Na een tijdje zijn mama en Tijl teruggekeerd en helemaal verkleumd aangekomen in de mobilhome. Papa daarentegen zette moedig door en kwam pas 1.5 uur later terug aan. En hij had zijn doel bereikt! Hij had een muskusos gezien! Van heeeel ver weliswaar, maar hij had ze gezien en dat is wat uiteindelijk telt. Op de foto's is niet meer dan een bruin stipje (en als je inzoomt een paar pixels) te zien, helaas. We zetten onze tocht verder met Manouk die papa op de passagierszetel gezelschap houdt samen met haar ondertussen al grijsgedraaide cd's van Avril Lavigne en Michael Jackson. Omdat ze maar een beperkte voorraad cd's meegenomen heeft, kan heel het gezin -tot grote ergernis van henzelf- ondertussen meezingen. Dat komt er volgens Manouk van als de iPod in beslag genomen wordt. Want muziek komt er toch, of het nu voor de 1000ste keer hetzelfde liedje is of niet. Vlakbij Hovringen, bij Rondane Nat. Park. hielden we halt. Klaar om morgen goed uitgerust weer te gaan wandelen.
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. We vertrokken met als doel het dichtsbijzijnde huisje. We trokken door het bos, over stenen en beekjes, langs de waterval Reindalsfossen tot aan de stenen tafel en weer terug. Uiteindelijk behaalden we ons einddoel niet maar we hadden toch lang genoeg gewandeld, zo een 5 uur. Het heeft niet geregend, dus we hebben voor niks onze regenjassen meegesleurd. Ook al kunnen we daar alleen maar blij om zijn natuurlijk :) Zelfs een dikke trui bleek uiteindelijk ook niet nodig geweest. Via de vele haarspeldbochten van de Trollstigveien en rond het Reinheimen Nat. Park zijn we doorgereden naar Dombas. Eerst moesten we dringend op zoek naar een nieuwe gasfles, omdat het gas bijna op is en we dan niet meer kunnen koken, douchen met warm water enzovoort. Maar we hebben er voorlopig nog geen gevonden. Dat is blijkbaar heel moeilijk hier, met bijvullen en nieuwe flessen enzo. Uiteindelijk zijn we bij een camping aangekomen. Zonder wifi en zonder droogkast. Helaas, want we moesten dringend wassen. Tijl heeft weer Lord of The Rings gekeken en Manouk heeft heel de avond muziek geluisterd.
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. Dus moesten we andere activiteiten zoeken. Eerst hebben we spelletjes gespeeld zoals liegen, 'Bonjour Madame'-en, The Hobbit,... Toen mama en papa het beu waren, zijn zij toch maar eens naar het dorp gewandeld. En thuisgekomen met 2 mooie Dale-truien en handschoenen. Ondertussen hebben de cruiseschepen van gisteren plaats gemaakt voor 3 nieuwe exemplaren. Het enige dat nog erger is dan te voet niet door de horde massatoeristen kunnen, is je vastrijden in een smalle voetgangerstraat (die natuurlijk vol toeristen was) met een mobilhome. En dat is ons natuurlijk overkomen. Volgens de gps konden we erdoor, maar de verkeersborden zeiden dat het een doodlopende straat was. Uiteindelijk is de schaamte beperkt gebleven en zijn we kunnen vertrekken uit Geiranger zonder zatte Duitsers of Russen omver te rijden. We hebben onze laatste ferry genomen naar Eidsdal en dan hebben we al het beginpunt gezocht van onze wandeling voor morgen. Na een tochtje door 'the middle of nowhere' en langs smalle weggetjes en onverlichte tunnels zijn we aangekomen op de parkeerplaats waar we morgen zullen starten met onze wandeling in het Reinheimen natuurpark. Samen met nog andere (18 om precies te zijn. Mama was de enige die het juist geraden had.) auto's van mensen die een meerdaagse trip maken door het natuurpark.
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. Daarna zijn we teruggereden via Loen en hebben we daar inkopen gedaan. We reden verder richting Geiranger, maar voor we daar kwamen zijn we nog gestopt bij het uitzicht op de Geirangerfjord op Dalsmibba, op 1500m hoogte en op 20 km van Geiranger. Dan hebben we ons geparkeerd vlak naast de fjord zelf op een rustig plekje. Met zicht op de cruiseschepen die aangelegd waren en het dorpje hebben we dan op ons gemakje nog wat gegeten. Papa en Manouk hebben nog een wandeling gemaakt tot in het dorpje. Op de terugweg begon het plots hard te regenen. Tegen dat we al doorweekt waren hebben we voor de laatste 100 meter een lift aangeboden gekregen door 2 Noorsen. Gelukkig is het probleempje dat de regen doorlekte op Manouk en Tijl hun bedden ook opgelost. We zijn eens voor de verandering wat vroeger gaan slapen. Een van de eerste keren, ook al is het elke dag papa's goede voornemen. Die extra uurtjes konden we allesinds goed gebruiken.
We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,... Kort samengevat een van de eerste musea waar Manouk zich geen seconde verveeld heeft. Na het museum zijn we nog echt naar 2 gletsjers gaan kijken. Eindelijk echt blauw ijs gezien! We mochten er wel niet echt dichtbij komen uit gevaar voor lawines. Daarna nog een kleine anderhalf uur gereden naar een camping in Loen. Lekker gebarbecuet en nu zijn mama en Tijl naar The Lord of The Rings aan het kijken.
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi.
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. We hebben zelfs kleine paardjes en een koe die zich in het midden van de weg geïnstalleerd hadden, moeten verjagen om door te kunnen. We hebben kunnen genieten van het koude fjordenwater terwijl we pootjebaadden en zwaaiden naar passerende boten. Daarna moesten we verder rijden naar Flåm. Daar was het heel toeristisch. Met een grote souvenirwinkel, een groot cruiseschip, massa's bussen. En natuurlijk het treintje. Namiddag hebben we een ritje van 2 uur gemaakt op de Flåmsbana (naar Myrdal en terug). Het was heel toeristisch met de zingende en dansende bosnimf bij de waterval als dieptepunt. Boven was ook niet bijster veel te zien. Op een paar kilometer van Aurland hebben we dan gekampeerd op een andere rest area. Het weer was alwéer schitterend.
's Ochtends viel het verdict: raften zal de hoofdactiviteit worden vandaag!
Voor het zover was, zijn papa en Tijl nog gaan zwemmen op een camping terwijl mama en Manouk eens waren gaan rondkijken in de winkelstraatjes van Voss. Tijl durfde van de 5m hoge springplank af te springen en papa niet. Maar papa had de snelste tijd om van de glijbaan af te gaan (7"11). Dat de concurrentie voornamelijk uit kindjes van onder de 7 jaar bestond, zeggen we er niet bij. Shht...
Dus reden we na het middageten naar het Voss Rafting Senter. Dat ligt maar een paar kilometer van onze overnachtingsplaats. We hadden ons ingeschreven voor een namiddag 'Family Rafting'. Manouk en mama zaten samen in een 'ducky' (dat is een klein rubber bootje, een beetje in de vorm van een kajak) en papa en Tijl in de andere. We waren in totaal met 32 man. 2 grote rafts en de rest per 2 in duckies. Het was heel leuk! Alle rafts overleefd en veilig terug op het droge geraakt. We hebben leuke foto's meegekregen (lees: gekocht).
We parkeerden op een rest area samen met een paar andere mobilhomes vlakbij Oppheim om te overnachten. Weer met andere belgen gepraat tot bijna half 12! Het was ook vandaag weer een warme zonnige dag.
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. Om de een of andere onbekende reden 'was het waarschijnlijk beter dat zus niet meeging'. Dus zo gezegd, zo gedaan. Rond half 11 hebben papa en Manouk hen dan afgezet aan het begin van de wandeling. Daarna zijn papa en Manouk teruggegaan naar de camping, waar we nog een paar uur mochten staan, om nog een paar postkaartjes te schrijven en om van het internet te profiteren om de blog bij te werken. Dan zijn we naar Vöringfossen gereden. Naar een waterval van 300m. Niet dat we nog geen watervallen gezien hadden, maar zelfs de zoveelste blijft mooi. Dan hebben we rond half 5 een vermoeide mama en Tijl opgepikt na hun zware wandeling. Na de ferry genomen te hebben naar Kvinntal en doorgereden te hebben tot in Voss (waar het echt ongelofelijk stonk, naar het schijnt door iets in de grond. Misschien wel trollen ofzoiets.) waren we net de laat om in het Tourist Info bureau een activiteit voor morgen te reserveren. Omdat Voss hét sportcentrum is, hadden we de keuze tussen tal van activiteiten zoals paragliden, paardrijden, raften, mountainbiken,...
We overnachten op een parking in het centrum van de stad. Vandaag was het heel warm (27°) en zonnig.
P.S.: Mama en Tijl hebben onverantwoorde risico's genomen op hun wandeling, moest ik erbij zeggen.
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet.
Op de toeristische dienst hebben ze beslist om de wandeling met de 4 watervallen te doen. Het alternatief was dus een iets kortere wandeling. Maar toch nog 900m hoogteverschil, wat niet niks is.
Maar eerst moesten we een camping met Wi-fi vinden, zodat Manouk en Tijl ook de hele dag iets te doen hadden. De camping bleek ook een verwarmd zwembad te hebben, dus onze dag kon ook niet meer stuk. Rond 12u zijn mama en papa vertrokken op hun tocht, die uiteindelijk wat langer dan gepland zou duren. Pas tegen half 8 waren ze terug op de camping. Naar het schijnt was het een prachtige wandeling geweest met fantastische watervallen, indrukwekkende landschappen en vergezichten en zelfs wilde hamsters. Hun dag was dus ook geslaagd.
Nadat Tijl en papa nog waren gaan zwemmen in het warme zwembad, besloten we onze wegwerp-barbecues eens uit te testen. Na een beetje gesukkel is het uiteindelijk toch gelukt om het vuur fatsoenlijk aan te krijgen en het vlees klaar te maken.
Het was over het algemeen warm (rond de 24°) vandaag, ook al heeft het eventjes zacht geregend.
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. Papa en mama zijn dan wat inkopen gaan doen in het winkeltje waar we de parking van in gebruik hadden genomen. Na eindelijk nog eens iets anders dan cornflakes gegeten te hebben, vertrokken we richting Sand. Daar hebben we de zalmstudio bezocht. Dat was een mini-museumpje waar je ook echte zalmen tegen de stroming op kon zien zwemmen.
Daarna zijn we onderweg naar Odda gestopt om langs de weg bij een wild riviertje te picknicken en spelletjes te spelen. (Manouk en Tijl houden zich tegenwoordig bezig met elkaars toekomst te voorspellen). Onderweg hebben we al ontelbare watervallen gezien. Sommigen indrukwekkender en groter dan anderen, maar echt mooi om te zien. Als we papa mogen geloven smaakt het Fjordenwater een beetje zout.
We zijn verder gereden naar het Noorden en daar een parkeerplaats gevonden waar we kunnen overnachten.
Deze nacht heeft het heel fel geregend, dus dan was het nog maar de vraag of de wandeling naar de Preikestolen wel veilig was. Ook omdat het heel mistig was. Uiteindelijk stopte het rond 10u met regenen en dan hebben we besloten om het er toch op te wagen. Rond kwart voor 12 begonnen we aan de klim. Het was al mooi opgeklaard en we merkten al snel dat we veel te warm aan waren. Het was heel druk, maar een kleine 2 uur later hadden we de zwaarste hindernissen overleefd en stonden we op de 'Preekstoel'. Ondanks dat het nog altijd heel mistig was, hebben we toch kunnen genieten van het indrukwekkende uitzicht als de wolken af en toe eens opentrokken.
We hebben boven gepicknickt en op onze buik gelegen om over de rand 600 meter de diepte in te kunnen kijken. Papa is nog wat hoger geklommen terwijl Tijl en Manouk al aan de terugweg begonnen. Mama zou op onze picknickplaats wachten tot papa terugkwam, maar ze zijn elkaar blijkbaar mislopen want toen Tijl en Manouk terug aan de mobilhome waren, kwam papa alleen aan. Tijl is mama dan terug tegemoet gelopen. Volgens papa had mama zich verstopt, maar mama zei dat ze gewoon was blijven zitten. Mysterieus.
We hebben een plekje gevonden om te overnachten in het gezelschap van nog 2 andere Belgische mobilhomes, waar mama en papa uren mee gebabbeld hebben.
Deze nacht hebben we vlak naast een meer gestaan in de vrije natuur vlakbij Heddal. Na een kleine regenbui zijn we al een heel stuk doorgereden tot Seljord. Daar zijn we een kerk gaan bekijken die naar het schijnt door een kobolt gebouwd is.
Daarna zijn we nog een tijdje doorgereden tot Eidsborg naar de 3e staafkerk van deze vakantie. In het bijbehorende museum was er een Vlaamse gids en die heeft ons dan heel enthousiast een rondleiding gegeven door de kerk, blij dat iemand eindelijk wist wat de Guldensporenslag was.
Onze middagpauze hebben we doorgebracht naast een beekje in de vrije natuur. Tijl heeft zich helemaal kunnen laten gaan.
Terwijl we door het bergachtige landschap reden met de kronkelende weggetjes zijn we af en toe eens gestopt, bijvoorbeeld om een babbeltje met de schapen te gaan slaan. Of om eens aan de sneeuw te gaan voelen om te kijken of het wel echte was.
Uiteindelijk hebben we nog de ferry genomen richting de beroemde rots Preikestolen.
We zijn gestopt aan een camping waar we het laatste deel van de match van onze Rode Duivels hebben gekeken. Helaas liggen we eruit maar het was een goed avontuur tot in de kwartfinales :)
Vandaag was de laatste dag van onze 3-daagse citytrip in Oslo en omdat we nog een stukje moeten rijden vandaag, was de dag niet helemaal volgepland voor de verandering.
We hadden ons voorgenomen om eens vroeg aan de dag te beginnen (omdat sommigen van mening zijn dat om kwart voor 9 opstaan niet vroeg is, zelfs niet in de vakantie), dus nadat de wekker ons wakker gemaakt had, konden we ons klaarmaken om de skischans Holmenkollen te gaan bezichtigen. Na een museum over de ski- en schansspringgeschiedenis in Noorwegen en een film over het Noorderlicht namen we de lift naar de top van de schans. Dat gaf een indrukwekkend uitzicht over het verrassend groene Oslo en omgeving en de Oslofjord. Er was ook een skisimulator. Nooit van gehoord, maar dat was ook wel de moeite. Je moest in een soort cabine gaan zitten en dan kreeg je op het scherm voor je beelden te zien uit de ogen van schansspringers en alpineskiërs. Door de bewegingen van de cabine kreeg je echt het gevoel dat jij degene was die de afdaling tegen 130 km/h deed. We kwamen er een beetje misselijk uit, maar het was zeker een leuke ervaring :)
Na een picknick op de tribune van de schans namen we de metro terug naar het station en daar scheidden de wegen van de mannen en de vrouwen. Papa en Tijl zijn nog het Sciencemuseum gaan bezoeken en mama en Manouk zijn nog iets gaan drinken en daarna ontspannen in het zonnetje.
Het is weer de hele dag droog en warm gebleven, dus we mogen niet klagen :)
Vandaag stonden er ook heel wat musea op de planning. Gelukkig hadden we vandaag sneller door hoe we gemakkelijk in het centrum van de stad konden geraken. Slechts enkele minuten op de trein en we waren er. Daarna namen we de ferry naar het schiereiland Bygdoy. Na een tijdje stappen kwamen we aan het Folkemuseum. Dat is een soort van Bokrijk. Heel veel en mooie huizen met de originele inrichting en zelfs verklede mensen. En zelfs een apotheker en een schooltje. Nadat we mama daar uiteindelijk weggekregen hadden, zijn we doorgegaan naar het Vikingschipmuseum (Vikingskipshuset). Dat bestond uit 3 echte Vikingschepen en enkele andere voorwerpen. Dat was wel indrukwekkend, maar niet groot. Dus daar hebben we niet lang rondgehangen.
Na een korte middagpauze buiten het Vikingschipmuseum vertrokken we te voet naar het Kon-Tiki Museet (mama's favoriet). Daar wordt het bekende 'vlot' (volgens Tijl en Manouk is het helemaal geen vlot, maar gewoon een boot) getoond waarmee de Noor Thor Heyerdahl zijn beroemde reis over de Stille Zuidzee van Peru naar Polynesië maakte. En niet alleen dat, maar ook de Ra 2, waarmee Thor een andere tocht maakte, is daar te zien. Verder nog info over zijn andere reizen, bijvoorbeeld naar Paaseiland etc. Als laatste bezochten we vandaag het Frammuseet. Dat is volledig gewijd aan de vroegere poolexpedities. Door een film begrepen we al beter hoe dat er aan toe ging. We konden er ook testen hoe goed wij zouden overleven op de Noordpool. Het resultaat: Papa kan gemakkelijk 300 kilogram bagage meeslepen, Manouk heeft beste reactiesnelheid, Tijl is de beste scherpschutter en mama kan goed omgaan met de plaatselijke bewoners.
Na de ferry terug naar het vasteland genomen te hebben en een korte rit met de trein heeft Manouk eindelijk haar afhaalkoffie gekregen. Nu leeft ze even 'the American dream'.
's Avonds zijn mama en papa het Vigelandpark gaan bezoeken. Dat is een park waar 200 beelden van dezelfde man (Vigeland dus) staan. Dus Tijl en Manouk hebben de hele avond alleen doorgebracht in de mobilhome.
Onze eerste dag in de stad Oslo. En er stond meteen al heel wat op de planning! Maar voor we daaraan konden beginnen hebben we heel lang moeten zoeken hoe we in het centrum moesten geraken. Uiteindelijk zijn we met de bus richting het Munch-museum getrokken. Nadat we 'de schreeuw' en het fossiel 'Ida' bewonderd hadden, zijn we het vlakbij gelegen Natuurhistorisch Museum binnengesprongen. Het stond daar vol met opgezette dieren, we waren snel weer buiten. Ondertussen was het alweer middag, dus we zijn een broodje en soep gaan eten in het Munch-museum.
Na onze break hebben we de metro opnieuw genomen tot aan het Cultuurhistorisch museum met voorwerpen uit de oudheid, Vikingtijd,... Daarna zijn we reptielen en spinnen gaan bewonderen in het Reptielenpark. We hebben, sommigen met meer plezier dan anderen, onder andere de Zwarte Weduwe aanschouwd en een aantal slangen en giftige kikkers. Als laatste halte van de dag hebben we het Nobel Vredescentrum bezocht. Dat was ook wel de moeite, heel interactief met touch-schermen enzo. En daarna zat onze eerste dag van de citytrip Oslo erop.
Na een raprap ontbijtje vertrokken we richting ferry-terminal van Frederikshavn.
We konden zonder problemen inchecken en dan kon de pret beginnen. De droom van Manouk kwam uit: eindelijk een 'cruise' op zee! Met 11 verdiepingen konden we inderdaad niet klagen. Naast gratis Wi-Fi was er ook een tax-free winkel, een welness-center, een disco, een bar, een restaurant, een mini-casino,... Indrukwekkend :)
Onderweg heeft het heel wat geregend, dus het dek was heel glad (zoals een paar mensen aan den lijve hebben ondervonden).
Om 18u hebben we aangelegd in Oslo en zijn we doorgereden naar een parking. Eigenlijk mochten daar geen mobilhomes staan, maar we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Om 22u zijn we de stad in getrokken om naar de match van onze Rode Duivels te gaan kijken. Op een reuzescherm hebben we -tot het begin van de 2e helft droog- kunnen genieten van de overwinning van onze Duivels tegen de USA.
Wekker vroeg gezet, ontbeten en klaar voor een dagje pretpark!
Omdat het vanaf de camping maar 12 km rijden was tot Legoland, stonden we klaar om om 10u als eerste binnen te gaan. Uiteindelijk waren we toch niet de enige met dat idee, maar we zijn snel binnen geraakt.
Zeker de eerste paar uren hebben we enkele topattracties kunnen doen zonder lang aan te moeten schuiven. Alle achtbanen, een spookhuis, waterattracties, de kleine steden gebouwd uit Legoblokjes, de enige echte Legoshop en zelfs een attractie waarbij je zelf je persoonlijke achtbaan mocht samenstellen passeerden we. Het weer hadden we ook mee: rond de 20°. Ideaal om buiten rond te lopen zonder te verbranden. Rond een uur of 4 hadden we alles (enkele keren) gedaan en keerden we terug "huiswaarts" terug naar een nieuwe camping. Deze keer aan de Marina in Frederikshavn (met uitzicht op zee dus). Rond 19u arriveerden we daar. Fris gedoucht en rond gegeten konden we genieten van een film en eindelijk Wi-Fi.
Het slapen valt ook goed mee in de kleine bedjes van de mobilhome.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. 
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. 
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. 
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. 
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. 
We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,...
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi. 
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. 
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. 
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet. 
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. 
Deze nacht heeft het heel fel geregend, dus dan was het nog maar de vraag of de wandeling naar de Preikestolen wel veilig was. Ook omdat het heel mistig was. Uiteindelijk stopte het rond 10u met regenen en dan hebben we besloten om het er toch op te wagen. 
Deze nacht hebben we vlak naast een meer gestaan in de vrije natuur vlakbij Heddal. Na een kleine regenbui zijn we al een heel stuk doorgereden tot Seljord. Daar zijn we een kerk gaan bekijken die naar het schijnt door een kobolt gebouwd is.
Vandaag was de laatste dag van onze 3-daagse citytrip in Oslo en omdat we nog een stukje moeten rijden vandaag, was de dag niet helemaal volgepland voor de verandering. 
Vandaag stonden er ook heel wat musea op de planning. 
Onze eerste dag in de stad Oslo.
Na een raprap ontbijtje vertrokken we richting ferry-terminal van Frederikshavn. 
