We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,... Kort samengevat een van de eerste musea waar Manouk zich geen seconde verveeld heeft. Na het museum zijn we nog echt naar 2 gletsjers gaan kijken. Eindelijk echt blauw ijs gezien! We mochten er wel niet echt dichtbij komen uit gevaar voor lawines. Daarna nog een kleine anderhalf uur gereden naar een camping in Loen. Lekker gebarbecuet en nu zijn mama en Tijl naar The Lord of The Rings aan het kijken.
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi.
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. We hebben zelfs kleine paardjes en een koe die zich in het midden van de weg geïnstalleerd hadden, moeten verjagen om door te kunnen. We hebben kunnen genieten van het koude fjordenwater terwijl we pootjebaadden en zwaaiden naar passerende boten. Daarna moesten we verder rijden naar Flåm. Daar was het heel toeristisch. Met een grote souvenirwinkel, een groot cruiseschip, massa's bussen. En natuurlijk het treintje. Namiddag hebben we een ritje van 2 uur gemaakt op de Flåmsbana (naar Myrdal en terug). Het was heel toeristisch met de zingende en dansende bosnimf bij de waterval als dieptepunt. Boven was ook niet bijster veel te zien. Op een paar kilometer van Aurland hebben we dan gekampeerd op een andere rest area. Het weer was alwéer schitterend.
's Ochtends viel het verdict: raften zal de hoofdactiviteit worden vandaag!
Voor het zover was, zijn papa en Tijl nog gaan zwemmen op een camping terwijl mama en Manouk eens waren gaan rondkijken in de winkelstraatjes van Voss. Tijl durfde van de 5m hoge springplank af te springen en papa niet. Maar papa had de snelste tijd om van de glijbaan af te gaan (7"11). Dat de concurrentie voornamelijk uit kindjes van onder de 7 jaar bestond, zeggen we er niet bij. Shht...
Dus reden we na het middageten naar het Voss Rafting Senter. Dat ligt maar een paar kilometer van onze overnachtingsplaats. We hadden ons ingeschreven voor een namiddag 'Family Rafting'. Manouk en mama zaten samen in een 'ducky' (dat is een klein rubber bootje, een beetje in de vorm van een kajak) en papa en Tijl in de andere. We waren in totaal met 32 man. 2 grote rafts en de rest per 2 in duckies. Het was heel leuk! Alle rafts overleefd en veilig terug op het droge geraakt. We hebben leuke foto's meegekregen (lees: gekocht).
We parkeerden op een rest area samen met een paar andere mobilhomes vlakbij Oppheim om te overnachten. Weer met andere belgen gepraat tot bijna half 12! Het was ook vandaag weer een warme zonnige dag.
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. Om de een of andere onbekende reden 'was het waarschijnlijk beter dat zus niet meeging'. Dus zo gezegd, zo gedaan. Rond half 11 hebben papa en Manouk hen dan afgezet aan het begin van de wandeling. Daarna zijn papa en Manouk teruggegaan naar de camping, waar we nog een paar uur mochten staan, om nog een paar postkaartjes te schrijven en om van het internet te profiteren om de blog bij te werken. Dan zijn we naar Vöringfossen gereden. Naar een waterval van 300m. Niet dat we nog geen watervallen gezien hadden, maar zelfs de zoveelste blijft mooi. Dan hebben we rond half 5 een vermoeide mama en Tijl opgepikt na hun zware wandeling. Na de ferry genomen te hebben naar Kvinntal en doorgereden te hebben tot in Voss (waar het echt ongelofelijk stonk, naar het schijnt door iets in de grond. Misschien wel trollen ofzoiets.) waren we net de laat om in het Tourist Info bureau een activiteit voor morgen te reserveren. Omdat Voss hét sportcentrum is, hadden we de keuze tussen tal van activiteiten zoals paragliden, paardrijden, raften, mountainbiken,...
We overnachten op een parking in het centrum van de stad. Vandaag was het heel warm (27°) en zonnig.
P.S.: Mama en Tijl hebben onverantwoorde risico's genomen op hun wandeling, moest ik erbij zeggen.
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet.
Op de toeristische dienst hebben ze beslist om de wandeling met de 4 watervallen te doen. Het alternatief was dus een iets kortere wandeling. Maar toch nog 900m hoogteverschil, wat niet niks is.
Maar eerst moesten we een camping met Wi-fi vinden, zodat Manouk en Tijl ook de hele dag iets te doen hadden. De camping bleek ook een verwarmd zwembad te hebben, dus onze dag kon ook niet meer stuk. Rond 12u zijn mama en papa vertrokken op hun tocht, die uiteindelijk wat langer dan gepland zou duren. Pas tegen half 8 waren ze terug op de camping. Naar het schijnt was het een prachtige wandeling geweest met fantastische watervallen, indrukwekkende landschappen en vergezichten en zelfs wilde hamsters. Hun dag was dus ook geslaagd.
Nadat Tijl en papa nog waren gaan zwemmen in het warme zwembad, besloten we onze wegwerp-barbecues eens uit te testen. Na een beetje gesukkel is het uiteindelijk toch gelukt om het vuur fatsoenlijk aan te krijgen en het vlees klaar te maken.
Het was over het algemeen warm (rond de 24°) vandaag, ook al heeft het eventjes zacht geregend.
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. Papa en mama zijn dan wat inkopen gaan doen in het winkeltje waar we de parking van in gebruik hadden genomen. Na eindelijk nog eens iets anders dan cornflakes gegeten te hebben, vertrokken we richting Sand. Daar hebben we de zalmstudio bezocht. Dat was een mini-museumpje waar je ook echte zalmen tegen de stroming op kon zien zwemmen.
Daarna zijn we onderweg naar Odda gestopt om langs de weg bij een wild riviertje te picknicken en spelletjes te spelen. (Manouk en Tijl houden zich tegenwoordig bezig met elkaars toekomst te voorspellen). Onderweg hebben we al ontelbare watervallen gezien. Sommigen indrukwekkender en groter dan anderen, maar echt mooi om te zien. Als we papa mogen geloven smaakt het Fjordenwater een beetje zout.
We zijn verder gereden naar het Noorden en daar een parkeerplaats gevonden waar we kunnen overnachten.
We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,...
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi. 
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. 
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. 
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet. 
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. 
