Heel Noorwegen zweet! De Noren hebben het over niets anders dan het weer. Het is ook wel uitzonderlijk warm voor Noorwegen. Hier en daar zijn al records gebroken qua temperaturen.
We hebben uitgebreid de tijd genomen om uit te slapen en te ontbijten, want in de zon zitten was zelfs 's ochtends al veel te warm. Dan besloten we nog van onze laatste dag te genieten en zochten we wat verkoeling. We zijn naar Kongsberg gereden in de hoop dat het toeristenbureau ons informatie kon geven over een zwembad of een meer, maar dat Toeristenbureau bleek opgedoekt te zijn. Dan zijn we maar verder gereden en hebben we gepicknickt aan de kant van het water bij een hutje van een mens die er niet was. Tijl heeft gezwommen en zelfs Manouk ook even in het water geweest, maar daar konden we niet te lang blijven. Dus zijn we al maar verder gereden naar Oslo, waar we de boot terug zouden nemen naar Denemarken. Hoewel de boot pas om 19u vertrok, waren we al om 16u15 aan de haven om aan te schuiven. Om 18u hebben we dan kunnen inchecken en zijn we naar onze kajuit gegaan. Die viel goed mee. Alleen stinkt Tijl zijn bed volgens hemzelf. Omdat daar geen wifi is, vertrokken Tijl en Manouk meteen naar het cafetaria.
Het is vandaag heel warm geweest, tot 32°C. Alleen op weg naar Oslo heeft het een tijd heel hard geregend. Hoe meer we naar het zuiden gaan, hoe donkerder het 's avonds wordt. Dat is wel even wennen, na 24/24 licht gehad te hebben heel de vakantie.
Na
de ochtendwandeling in het bos moesten we nog maar een paar km rijden naar
Langedrag Natur Park. Dat is een soort dierentuin gecombineerd met een
kinderboerderij. Het kleine meisje in Manouk kwam weer helemaal naar boven toen
ze een koe mocht borstelen en geitjes en schattige zwijntjes mocht aaien.
Verder waren er ook typische Noorse dieren zoals elanden en rendieren, die we
zelfs hebben mogen laten eten uit onze handen. We hebben dan nog geen elanden
in het wild gezien, maar dit was minstens even goed. Ook hebben we schattige
poolvosjes brokjes mogen geven. Die zijn ook zo zacht! Nog een droom van Manouk
die in vervulling is gegaan.
Het
voederen van de huskies, wolven en lynxen was ook best spectaculair, ook al
hebben wij daar weinig mee te maken gehad. Bij de wolven laten ze ook mensen
het domein binnen (tegen extra betaling uiteraard).
Na
het bezoek zijn we verder gereden richting Kongsberg en 15 km voor het stadje
hebben we onze mobilhome geparkeerd langs een meer.
Het
blijft puffen en kreunen in de hitte.
Dit
wordt onze laatste nacht slapen in de mobilhome!
Vandaag
was het vroeg opstaan voor ¾ van het gezin. Manouk kon in haar bed blijven
liggen, maar de rest zette de wekker om half 7 om de ferry van kwart voor 8 te
halen. Zo zouden ze voor de drukte aan de wandeling boven het Gjendemeer kunnen
beginnen. Dat bleek niet helemaal goed ingeschat, want vooral in het begin van
de 13km-lange wandeling met 760m hoogteverschil was er heel veel volk.
Het
contrast tussen het blauwe en groene water, het hoogteverschil tussen beide
meren, de rots-klauterpartijen, het spelletje wie raakt de rots met een steen
(of in mama haar geval: wie raakt Tijl zijn knie met een steen) en
zekeringskabels die voor papa niet nodig waren (moest ik er zeker bij
vermelden) waren de hoogtepunten van de wandeling. Om 15u kwamen de wandelaars
vermoeid terug aan in de mobilhome. Bezweet en verbrand, maar voldaan. Het
bleek ook dat Manouk een goede keuze had gemaakt door een dagje te brossen.
Dat zou niks voor u geweest zijn zenne, ge zou nogal gevloekt hebben. Manouk
heeft zich alleszins ook goed vermaakt door muziek te luisteren,
kaartspelletjes te spelen en de score op het spel op de iPad waar Tijl en zij
een wedstrijd van maken bijna te verdubbelen, jawel. J
Terug
op weg kreeg papa een nieuwe spontane ingeving: we gingen een krater van een
meteoriet bezoeken. Een zéééér enthousiaste gids (die nog enthousiaster werd
toen ze ontdekte dat we uit België kwamen en nóg enthousiaster toen papa als
eerste bezoeker ooit het antwoord wist op de vraag waarom er zo weinig kraters
in Afrika en Zuid-Amerika waren) vertelde ons over de krater met diameter 5km
die miljoenen jaren geleden door een gigantische meteoriet gevormd is.
We
hebben een slaapplaats gevonden langs de weg vlakbij Langedrag, aan de rand van
een bos en een meer.
Na
het ontbijt zijn we doorgereden naar de Raubergstulen. Daar gingen we eerst
naar het adventure park voor het touwenparcours. Het stukje dat we konden zien
vanaf de parking deed papa twijfelen of het wel iets voor onze leeftijd was.
Ook omdat de kindjes die vlak voor ons vertrokken een heel stuk jonger waren.
Nadat we de uitleg gekregen hadden, bleek dat dat stukje slechts het
oefenparcours was en dat het echte park van een heel ander niveau was.
Onze
handen hebben nogal afgezien van die ijzeren kabels. Sommige hindernissen waren
echt ongelofelijk zwaar, maar gelukkig werd dat af en toe afgewisseld met een
leuke deathride. We hebben alleszins onze grenzen verlegd.
Na
een uur of 3 zijn Manouk en papa gestopt vlak voor het allerlaatste en
moeilijkste deel.
Mama
en Tijl wilden toch nog doorzetten, maar niet veel later hebben we iemand van
de medewerkers moeten vragen om hen er vanaf te helpen omdat het te zwaar was.
Met extra zekeringen en een ladder zijn ze uiteindelijk veilig op de grond
terecht gekomen. Zo geven we die mens zijn leven ook nog wat zin, he. Anders
heeft die ook maar een saaie job. zegt mama.
Daarna
was het tijd voor het tweede deel van de dag: paardrijden.
Op
onze vier IJslandse paardjes trokken we samen met Anna, de gids, de heuvels in.
Genietend van het prachtige uitzicht volgden we (onze paarden) een parcours
over stenen, bergop, bergaf, vlak langs (en af en toe tegen) de sparren. Na 2
uur was dat avontuur ook weer afgelopen.
Na
nog een paar uur gereden te hebben, kwamen we aan in Gjendesheim. Daar gaan
papa, mama en Tijl morgen de laatste wandeling van de vakantie maken.
We
overnachten op de parking waar we morgen de ferry nemen.
We hebben overnacht op onze camping met zwembad. De nacht
hadden Tijl en Manouk goed ingezet door het alarm in het bijbehorende hotel te
laten afgaan midden in de nacht. Tijl moest naar de wc en blijkbaar stond het
alarm al aan. Oeps.
Deze voormiddag hebben we nog gezwommen en namiddag ook nog
liggen zonnen voor de mobilhome. Het is hier zo warm geweest de laatste dagen
dat de Noorse kranten al spreken van Costa del Norge.
Pas rond 17u zijn we vertrokken richting onze activiteiten
voor de volgende dag: touwenparcours en paardrijden bij het Jotunheimen National
Park. Hiervoor moeten we een beetje meer omrijden dan oorspronkelijk de
bedoeling was, maar papa en mama krijgen plots impulsieve ideeën en wij gaan
daar graag in mee als het over zoiets gaat :)
We
hebben de toeristische route naar het zuiden gevolgd (Rv55) en we hebben aan
een rest area overnacht, niet zo ver van Boverdal.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden. Vlakbij Dovre vinden we ons paradijs. Verwarmd zwembad en internet dat het (het grootste deel van de tijd tenminste) doet. Manouk en Tijl trekken meteen richting het zwembad, terwijl mama en papa nog een winkel gaan zoeken om een paar boodschappen te doen. Tussendoor proberen we een afspraak te regelen met Cat Shelter thuis, omdat we kleine katjes zouden willen adopteren. Buiten het zwemmen, rondbellen voor een paardrijtripje maandag, op de iPod/iPad spelen is er niet veel noemenswaardig gebeurd vandaag. Manouk heeft haar avond gevuld met de blogachterstand in te halen. Het was heel zonnig vandaag met een temperatuur van 25°, dus we konden niet klagen.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. Het was 11 uur eer dat we aan de wandeling begonnen. Met regenjas en voorzien van picknick. Toch hebben Manouk en Tijl toen we in de hut aankwamen, genoten van een wafel met warme chocomelk. Tijdens onze redelijk vlakke tocht tussen de bergen en schapen bleef het, behalve het allerlaatste deel, droog maar bewolkt. Enkel op het einde van de dag kwam het zonnetje af en toe door. Voor de volgende dagen voorspellen ze mooi en warmer weer, dus dan is het tijd om te 'chillen'. Verdiend, na al die zware wandelingen zou ik zo denken. ;) En chillen doen we dan nog het liefst op een camping met wifi en zwembad. We gaan weer staan op onze slaapplaats van de vorige nacht en spelen nog wat kaartspelletjes samen.
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. Daarna zijn we doorgereden naar Kongsvall, tot aan de rand van Dovrefjell National Park. Daar zouden de beruchte muskusossen zitten, dus papa wou meteen op onderzoek uitgaan. Manouk mocht alleen in de mobilhome blijven om af te wassen, af te drogen en de mobilhome uit te keren. Gelukkig is er nog muziek, waar meteen de nabije omgeving in een straal van 20 meter heeft kunnen van meegenieten (zo bleek achteraf toch. 'Vandaar dat die mensen allemaal zo raar binnenkeken!'). Het begon te regenen toen de rest wilde vertrekken. Desondanks vertrokken ze toch. Na een tijdje zijn mama en Tijl teruggekeerd en helemaal verkleumd aangekomen in de mobilhome. Papa daarentegen zette moedig door en kwam pas 1.5 uur later terug aan. En hij had zijn doel bereikt! Hij had een muskusos gezien! Van heeeel ver weliswaar, maar hij had ze gezien en dat is wat uiteindelijk telt. Op de foto's is niet meer dan een bruin stipje (en als je inzoomt een paar pixels) te zien, helaas. We zetten onze tocht verder met Manouk die papa op de passagierszetel gezelschap houdt samen met haar ondertussen al grijsgedraaide cd's van Avril Lavigne en Michael Jackson. Omdat ze maar een beperkte voorraad cd's meegenomen heeft, kan heel het gezin -tot grote ergernis van henzelf- ondertussen meezingen. Dat komt er volgens Manouk van als de iPod in beslag genomen wordt. Want muziek komt er toch, of het nu voor de 1000ste keer hetzelfde liedje is of niet. Vlakbij Hovringen, bij Rondane Nat. Park. hielden we halt. Klaar om morgen goed uitgerust weer te gaan wandelen.
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. We vertrokken met als doel het dichtsbijzijnde huisje. We trokken door het bos, over stenen en beekjes, langs de waterval Reindalsfossen tot aan de stenen tafel en weer terug. Uiteindelijk behaalden we ons einddoel niet maar we hadden toch lang genoeg gewandeld, zo een 5 uur. Het heeft niet geregend, dus we hebben voor niks onze regenjassen meegesleurd. Ook al kunnen we daar alleen maar blij om zijn natuurlijk :) Zelfs een dikke trui bleek uiteindelijk ook niet nodig geweest. Via de vele haarspeldbochten van de Trollstigveien en rond het Reinheimen Nat. Park zijn we doorgereden naar Dombas. Eerst moesten we dringend op zoek naar een nieuwe gasfles, omdat het gas bijna op is en we dan niet meer kunnen koken, douchen met warm water enzovoort. Maar we hebben er voorlopig nog geen gevonden. Dat is blijkbaar heel moeilijk hier, met bijvullen en nieuwe flessen enzo. Uiteindelijk zijn we bij een camping aangekomen. Zonder wifi en zonder droogkast. Helaas, want we moesten dringend wassen. Tijl heeft weer Lord of The Rings gekeken en Manouk heeft heel de avond muziek geluisterd.
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. Dus moesten we andere activiteiten zoeken. Eerst hebben we spelletjes gespeeld zoals liegen, 'Bonjour Madame'-en, The Hobbit,... Toen mama en papa het beu waren, zijn zij toch maar eens naar het dorp gewandeld. En thuisgekomen met 2 mooie Dale-truien en handschoenen. Ondertussen hebben de cruiseschepen van gisteren plaats gemaakt voor 3 nieuwe exemplaren. Het enige dat nog erger is dan te voet niet door de horde massatoeristen kunnen, is je vastrijden in een smalle voetgangerstraat (die natuurlijk vol toeristen was) met een mobilhome. En dat is ons natuurlijk overkomen. Volgens de gps konden we erdoor, maar de verkeersborden zeiden dat het een doodlopende straat was. Uiteindelijk is de schaamte beperkt gebleven en zijn we kunnen vertrekken uit Geiranger zonder zatte Duitsers of Russen omver te rijden. We hebben onze laatste ferry genomen naar Eidsdal en dan hebben we al het beginpunt gezocht van onze wandeling voor morgen. Na een tochtje door 'the middle of nowhere' en langs smalle weggetjes en onverlichte tunnels zijn we aangekomen op de parkeerplaats waar we morgen zullen starten met onze wandeling in het Reinheimen natuurpark. Samen met nog andere (18 om precies te zijn. Mama was de enige die het juist geraden had.) auto's van mensen die een meerdaagse trip maken door het natuurpark.
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. Daarna zijn we teruggereden via Loen en hebben we daar inkopen gedaan. We reden verder richting Geiranger, maar voor we daar kwamen zijn we nog gestopt bij het uitzicht op de Geirangerfjord op Dalsmibba, op 1500m hoogte en op 20 km van Geiranger. Dan hebben we ons geparkeerd vlak naast de fjord zelf op een rustig plekje. Met zicht op de cruiseschepen die aangelegd waren en het dorpje hebben we dan op ons gemakje nog wat gegeten. Papa en Manouk hebben nog een wandeling gemaakt tot in het dorpje. Op de terugweg begon het plots hard te regenen. Tegen dat we al doorweekt waren hebben we voor de laatste 100 meter een lift aangeboden gekregen door 2 Noorsen. Gelukkig is het probleempje dat de regen doorlekte op Manouk en Tijl hun bedden ook opgelost. We zijn eens voor de verandering wat vroeger gaan slapen. Een van de eerste keren, ook al is het elke dag papa's goede voornemen. Die extra uurtjes konden we allesinds goed gebruiken.
We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,... Kort samengevat een van de eerste musea waar Manouk zich geen seconde verveeld heeft. Na het museum zijn we nog echt naar 2 gletsjers gaan kijken. Eindelijk echt blauw ijs gezien! We mochten er wel niet echt dichtbij komen uit gevaar voor lawines. Daarna nog een kleine anderhalf uur gereden naar een camping in Loen. Lekker gebarbecuet en nu zijn mama en Tijl naar The Lord of The Rings aan het kijken.
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi.
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. We hebben zelfs kleine paardjes en een koe die zich in het midden van de weg geïnstalleerd hadden, moeten verjagen om door te kunnen. We hebben kunnen genieten van het koude fjordenwater terwijl we pootjebaadden en zwaaiden naar passerende boten. Daarna moesten we verder rijden naar Flåm. Daar was het heel toeristisch. Met een grote souvenirwinkel, een groot cruiseschip, massa's bussen. En natuurlijk het treintje. Namiddag hebben we een ritje van 2 uur gemaakt op de Flåmsbana (naar Myrdal en terug). Het was heel toeristisch met de zingende en dansende bosnimf bij de waterval als dieptepunt. Boven was ook niet bijster veel te zien. Op een paar kilometer van Aurland hebben we dan gekampeerd op een andere rest area. Het weer was alwéer schitterend.
's Ochtends viel het verdict: raften zal de hoofdactiviteit worden vandaag!
Voor het zover was, zijn papa en Tijl nog gaan zwemmen op een camping terwijl mama en Manouk eens waren gaan rondkijken in de winkelstraatjes van Voss. Tijl durfde van de 5m hoge springplank af te springen en papa niet. Maar papa had de snelste tijd om van de glijbaan af te gaan (7"11). Dat de concurrentie voornamelijk uit kindjes van onder de 7 jaar bestond, zeggen we er niet bij. Shht...
Dus reden we na het middageten naar het Voss Rafting Senter. Dat ligt maar een paar kilometer van onze overnachtingsplaats. We hadden ons ingeschreven voor een namiddag 'Family Rafting'. Manouk en mama zaten samen in een 'ducky' (dat is een klein rubber bootje, een beetje in de vorm van een kajak) en papa en Tijl in de andere. We waren in totaal met 32 man. 2 grote rafts en de rest per 2 in duckies. Het was heel leuk! Alle rafts overleefd en veilig terug op het droge geraakt. We hebben leuke foto's meegekregen (lees: gekocht).
We parkeerden op een rest area samen met een paar andere mobilhomes vlakbij Oppheim om te overnachten. Weer met andere belgen gepraat tot bijna half 12! Het was ook vandaag weer een warme zonnige dag.
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. Om de een of andere onbekende reden 'was het waarschijnlijk beter dat zus niet meeging'. Dus zo gezegd, zo gedaan. Rond half 11 hebben papa en Manouk hen dan afgezet aan het begin van de wandeling. Daarna zijn papa en Manouk teruggegaan naar de camping, waar we nog een paar uur mochten staan, om nog een paar postkaartjes te schrijven en om van het internet te profiteren om de blog bij te werken. Dan zijn we naar Vöringfossen gereden. Naar een waterval van 300m. Niet dat we nog geen watervallen gezien hadden, maar zelfs de zoveelste blijft mooi. Dan hebben we rond half 5 een vermoeide mama en Tijl opgepikt na hun zware wandeling. Na de ferry genomen te hebben naar Kvinntal en doorgereden te hebben tot in Voss (waar het echt ongelofelijk stonk, naar het schijnt door iets in de grond. Misschien wel trollen ofzoiets.) waren we net de laat om in het Tourist Info bureau een activiteit voor morgen te reserveren. Omdat Voss hét sportcentrum is, hadden we de keuze tussen tal van activiteiten zoals paragliden, paardrijden, raften, mountainbiken,...
We overnachten op een parking in het centrum van de stad. Vandaag was het heel warm (27°) en zonnig.
P.S.: Mama en Tijl hebben onverantwoorde risico's genomen op hun wandeling, moest ik erbij zeggen.
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet.
Op de toeristische dienst hebben ze beslist om de wandeling met de 4 watervallen te doen. Het alternatief was dus een iets kortere wandeling. Maar toch nog 900m hoogteverschil, wat niet niks is.
Maar eerst moesten we een camping met Wi-fi vinden, zodat Manouk en Tijl ook de hele dag iets te doen hadden. De camping bleek ook een verwarmd zwembad te hebben, dus onze dag kon ook niet meer stuk. Rond 12u zijn mama en papa vertrokken op hun tocht, die uiteindelijk wat langer dan gepland zou duren. Pas tegen half 8 waren ze terug op de camping. Naar het schijnt was het een prachtige wandeling geweest met fantastische watervallen, indrukwekkende landschappen en vergezichten en zelfs wilde hamsters. Hun dag was dus ook geslaagd.
Nadat Tijl en papa nog waren gaan zwemmen in het warme zwembad, besloten we onze wegwerp-barbecues eens uit te testen. Na een beetje gesukkel is het uiteindelijk toch gelukt om het vuur fatsoenlijk aan te krijgen en het vlees klaar te maken.
Het was over het algemeen warm (rond de 24°) vandaag, ook al heeft het eventjes zacht geregend.
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. Papa en mama zijn dan wat inkopen gaan doen in het winkeltje waar we de parking van in gebruik hadden genomen. Na eindelijk nog eens iets anders dan cornflakes gegeten te hebben, vertrokken we richting Sand. Daar hebben we de zalmstudio bezocht. Dat was een mini-museumpje waar je ook echte zalmen tegen de stroming op kon zien zwemmen.
Daarna zijn we onderweg naar Odda gestopt om langs de weg bij een wild riviertje te picknicken en spelletjes te spelen. (Manouk en Tijl houden zich tegenwoordig bezig met elkaars toekomst te voorspellen). Onderweg hebben we al ontelbare watervallen gezien. Sommigen indrukwekkender en groter dan anderen, maar echt mooi om te zien. Als we papa mogen geloven smaakt het Fjordenwater een beetje zout.
We zijn verder gereden naar het Noorden en daar een parkeerplaats gevonden waar we kunnen overnachten.
Deze nacht heeft het heel fel geregend, dus dan was het nog maar de vraag of de wandeling naar de Preikestolen wel veilig was. Ook omdat het heel mistig was. Uiteindelijk stopte het rond 10u met regenen en dan hebben we besloten om het er toch op te wagen. Rond kwart voor 12 begonnen we aan de klim. Het was al mooi opgeklaard en we merkten al snel dat we veel te warm aan waren. Het was heel druk, maar een kleine 2 uur later hadden we de zwaarste hindernissen overleefd en stonden we op de 'Preekstoel'. Ondanks dat het nog altijd heel mistig was, hebben we toch kunnen genieten van het indrukwekkende uitzicht als de wolken af en toe eens opentrokken.
We hebben boven gepicknickt en op onze buik gelegen om over de rand 600 meter de diepte in te kunnen kijken. Papa is nog wat hoger geklommen terwijl Tijl en Manouk al aan de terugweg begonnen. Mama zou op onze picknickplaats wachten tot papa terugkwam, maar ze zijn elkaar blijkbaar mislopen want toen Tijl en Manouk terug aan de mobilhome waren, kwam papa alleen aan. Tijl is mama dan terug tegemoet gelopen. Volgens papa had mama zich verstopt, maar mama zei dat ze gewoon was blijven zitten. Mysterieus.
We hebben een plekje gevonden om te overnachten in het gezelschap van nog 2 andere Belgische mobilhomes, waar mama en papa uren mee gebabbeld hebben.
Deze nacht hebben we vlak naast een meer gestaan in de vrije natuur vlakbij Heddal. Na een kleine regenbui zijn we al een heel stuk doorgereden tot Seljord. Daar zijn we een kerk gaan bekijken die naar het schijnt door een kobolt gebouwd is.
Daarna zijn we nog een tijdje doorgereden tot Eidsborg naar de 3e staafkerk van deze vakantie. In het bijbehorende museum was er een Vlaamse gids en die heeft ons dan heel enthousiast een rondleiding gegeven door de kerk, blij dat iemand eindelijk wist wat de Guldensporenslag was.
Onze middagpauze hebben we doorgebracht naast een beekje in de vrije natuur. Tijl heeft zich helemaal kunnen laten gaan.
Terwijl we door het bergachtige landschap reden met de kronkelende weggetjes zijn we af en toe eens gestopt, bijvoorbeeld om een babbeltje met de schapen te gaan slaan. Of om eens aan de sneeuw te gaan voelen om te kijken of het wel echte was.
Uiteindelijk hebben we nog de ferry genomen richting de beroemde rots Preikestolen.
We zijn gestopt aan een camping waar we het laatste deel van de match van onze Rode Duivels hebben gekeken. Helaas liggen we eruit maar het was een goed avontuur tot in de kwartfinales :)
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. 
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. 
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. 
Omdat het deze ochtend te hard regende en te mistig was, is de geplande wandeling boven de Geirangerfjord niet doorgegaan. Hij is 'in het water gevallen', om papa's grapje te recycleren. 
Nadat we in het zonnetje ontbeten hebben, zijn we verder getrokken richting de Kvanndal-gletsjer. Via een smalle weg en met veel bussen afgeladen met toeristen bereikten we de gletsjer. Manouk is nog altijd onder de indruk van het ijs dat echt blauw is. Speciaal. We stonden een 100-tal meter van de gletsjer af, het is namelijk verboden om dichterbij te komen om wille van verdrinkingsgevaar en mogelijk vallende rotsblokken enzovoort. 
We hebben de sneeuwroute naar het noorden gevolgd. Even rijden tot de ferry tussen Fodnes en Mannheller, die vlak nadat we erop reden vertrok. Nadat we na de ferry nog even gereden hebben, kwamen we aan het gletsjermuseum aan. Er was een film met helikopterbeelden over de gletsjers en sneeuwvlakten, een tentoonstelling over de klimaatverandering. Dat was echt aangrijpend. Het was een beetje een reis door de tijd. Hoe de aarde van lava naar oerwoud naar ijsplaneet naar hoe het nu is is gegaan. Daarna gingen we de toekomst in. Hoe 2040 en 2100 er zouden uitzien als we onze gewoonten niet veranderen en dan hoe 2100 er gaat uitzien als we wel onze gewoonten aanpassen. Verder was er nog een gletsjer waar je echt in kon om 'te voelen hoe dat is', je kon knopen oefenen, experimenten op ijs,...
Na het ontbijt zijn we nog een paar km doorgereden naar Aurland. Daar hebben we ons geïnformeerd om te gaan kanoën/kajakken. Om 12u konden we al vertrekken op onze tocht over de Noorse fjorden. Papa en Manouk gingen samen in een kano (papa kan het verschil nooit onthouden, maar een kano is dus open en een kajak is meer een rond gat vanboven in de boot waar je in zit) en mama en Tijl namen elk een aparte kajak. Slim gezien van Manouk omdat zij dan amper moet roeien. Papa doet dat even graag alleen :) In ruil daarvoor speelt Manouk voor radio voor de hele fjord. Uit heimwee naar het raften keken we uit naar passerende boten zodat we op hun golven konden meedeinen. De fjord bleek daar 400-500 meter diep te zijn. Indrukwekkend. Na 3 en een half uur gevaren te hebben, kwamen we gebruind/verbrand terug aan land. Rond 16u30 zijn we verder gereden. In plaats van de langste autotunnel ter wereld (24 km) door te rijden, namen we de kronkelende bergweggetjes. We hebben zelfs een paar sneeuwballen kunnen gooien. In short en t-shirt is dat een vrij unieke ervaring. Het is zo een mooie route dat we besloten alweer langs de weg te overnachten, zonder wi-fi. 
Vandaag hebben we laat ontbeten in het zonnetje op de parking. Daarna zijn we doorgereden naar Gudvangen, naar de Naeroyfjord. 
Mama had besloten dat de wandeling die ze gisteren met papa heeft gedaan, zo fantastisch en sprookjesachtig was dat ze hem met plezier opnieuw deed en Tijl dat ook allemaal gezien moest hebben. 
Mama en papa hadden besloten dat ze uiteindelijk toch niet de zware, lange (8-10u !) wandelijk naar de Trolltunga zouden doen, omdat Tijl en Manouk dan veel te lang alleen in de mobilhome zouden blijven. En dat vertrouwen ze natuurlijk niet. 
We zijn deze morgen gewekt door een hevige regenbui. 
Deze nacht heeft het heel fel geregend, dus dan was het nog maar de vraag of de wandeling naar de Preikestolen wel veilig was. Ook omdat het heel mistig was. Uiteindelijk stopte het rond 10u met regenen en dan hebben we besloten om het er toch op te wagen. 
Deze nacht hebben we vlak naast een meer gestaan in de vrije natuur vlakbij Heddal. Na een kleine regenbui zijn we al een heel stuk doorgereden tot Seljord. Daar zijn we een kerk gaan bekijken die naar het schijnt door een kobolt gebouwd is.
