Onze laatste dag in Noorwegen zat er al van gisterenavond op. We zijn deze morgen met de boot aangekomen in Frederikshavn rond 7u. Dan kon de laatste rijdag beginnen. Manouk en Tijl hebben wel tot 's middags geslapen en ondertussen zaten we al in de helft van de tocht. Voor de rest hebben we ons kunnen bezighouden met muziek luisteren en vooral uitkijken naar onze thuiskomst. Tegen 20u waren we, vroeger dan verwacht, thuis. Dan restte ons alleen nog de mobilhome uitladen en kuisen zodat de volgende vakantiegangers konden vertrekken!
Dit was het laatste verslag van onze reis naar Noorwegen. Wij hebben ervan genoten en jullie hebben hopelijk een beetje op afstand mee kunnen genieten door de blog :) Bedankt om mee te lezen!
Heel Noorwegen zweet! De Noren hebben het over niets anders dan het weer. Het is ook wel uitzonderlijk warm voor Noorwegen. Hier en daar zijn al records gebroken qua temperaturen.
We hebben uitgebreid de tijd genomen om uit te slapen en te ontbijten, want in de zon zitten was zelfs 's ochtends al veel te warm. Dan besloten we nog van onze laatste dag te genieten en zochten we wat verkoeling. We zijn naar Kongsberg gereden in de hoop dat het toeristenbureau ons informatie kon geven over een zwembad of een meer, maar dat Toeristenbureau bleek opgedoekt te zijn. Dan zijn we maar verder gereden en hebben we gepicknickt aan de kant van het water bij een hutje van een mens die er niet was. Tijl heeft gezwommen en zelfs Manouk ook even in het water geweest, maar daar konden we niet te lang blijven. Dus zijn we al maar verder gereden naar Oslo, waar we de boot terug zouden nemen naar Denemarken. Hoewel de boot pas om 19u vertrok, waren we al om 16u15 aan de haven om aan te schuiven. Om 18u hebben we dan kunnen inchecken en zijn we naar onze kajuit gegaan. Die viel goed mee. Alleen stinkt Tijl zijn bed volgens hemzelf. Omdat daar geen wifi is, vertrokken Tijl en Manouk meteen naar het cafetaria.
Het is vandaag heel warm geweest, tot 32°C. Alleen op weg naar Oslo heeft het een tijd heel hard geregend. Hoe meer we naar het zuiden gaan, hoe donkerder het 's avonds wordt. Dat is wel even wennen, na 24/24 licht gehad te hebben heel de vakantie.
Na
de ochtendwandeling in het bos moesten we nog maar een paar km rijden naar
Langedrag Natur Park. Dat is een soort dierentuin gecombineerd met een
kinderboerderij. Het kleine meisje in Manouk kwam weer helemaal naar boven toen
ze een koe mocht borstelen en geitjes en schattige zwijntjes mocht aaien.
Verder waren er ook typische Noorse dieren zoals elanden en rendieren, die we
zelfs hebben mogen laten eten uit onze handen. We hebben dan nog geen elanden
in het wild gezien, maar dit was minstens even goed. Ook hebben we schattige
poolvosjes brokjes mogen geven. Die zijn ook zo zacht! Nog een droom van Manouk
die in vervulling is gegaan.
Het
voederen van de huskies, wolven en lynxen was ook best spectaculair, ook al
hebben wij daar weinig mee te maken gehad. Bij de wolven laten ze ook mensen
het domein binnen (tegen extra betaling uiteraard).
Na
het bezoek zijn we verder gereden richting Kongsberg en 15 km voor het stadje
hebben we onze mobilhome geparkeerd langs een meer.
Het
blijft puffen en kreunen in de hitte.
Dit
wordt onze laatste nacht slapen in de mobilhome!
Vandaag
was het vroeg opstaan voor ¾ van het gezin. Manouk kon in haar bed blijven
liggen, maar de rest zette de wekker om half 7 om de ferry van kwart voor 8 te
halen. Zo zouden ze voor de drukte aan de wandeling boven het Gjendemeer kunnen
beginnen. Dat bleek niet helemaal goed ingeschat, want vooral in het begin van
de 13km-lange wandeling met 760m hoogteverschil was er heel veel volk.
Het
contrast tussen het blauwe en groene water, het hoogteverschil tussen beide
meren, de rots-klauterpartijen, het spelletje wie raakt de rots met een steen
(of in mama haar geval: wie raakt Tijl zijn knie met een steen) en
zekeringskabels die voor papa niet nodig waren (moest ik er zeker bij
vermelden) waren de hoogtepunten van de wandeling. Om 15u kwamen de wandelaars
vermoeid terug aan in de mobilhome. Bezweet en verbrand, maar voldaan. Het
bleek ook dat Manouk een goede keuze had gemaakt door een dagje te brossen.
Dat zou niks voor u geweest zijn zenne, ge zou nogal gevloekt hebben. Manouk
heeft zich alleszins ook goed vermaakt door muziek te luisteren,
kaartspelletjes te spelen en de score op het spel op de iPad waar Tijl en zij
een wedstrijd van maken bijna te verdubbelen, jawel. J
Terug
op weg kreeg papa een nieuwe spontane ingeving: we gingen een krater van een
meteoriet bezoeken. Een zéééér enthousiaste gids (die nog enthousiaster werd
toen ze ontdekte dat we uit België kwamen en nóg enthousiaster toen papa als
eerste bezoeker ooit het antwoord wist op de vraag waarom er zo weinig kraters
in Afrika en Zuid-Amerika waren) vertelde ons over de krater met diameter 5km
die miljoenen jaren geleden door een gigantische meteoriet gevormd is.
We
hebben een slaapplaats gevonden langs de weg vlakbij Langedrag, aan de rand van
een bos en een meer.
Na
het ontbijt zijn we doorgereden naar de Raubergstulen. Daar gingen we eerst
naar het adventure park voor het touwenparcours. Het stukje dat we konden zien
vanaf de parking deed papa twijfelen of het wel iets voor onze leeftijd was.
Ook omdat de kindjes die vlak voor ons vertrokken een heel stuk jonger waren.
Nadat we de uitleg gekregen hadden, bleek dat dat stukje slechts het
oefenparcours was en dat het echte park van een heel ander niveau was.
Onze
handen hebben nogal afgezien van die ijzeren kabels. Sommige hindernissen waren
echt ongelofelijk zwaar, maar gelukkig werd dat af en toe afgewisseld met een
leuke deathride. We hebben alleszins onze grenzen verlegd.
Na
een uur of 3 zijn Manouk en papa gestopt vlak voor het allerlaatste en
moeilijkste deel.
Mama
en Tijl wilden toch nog doorzetten, maar niet veel later hebben we iemand van
de medewerkers moeten vragen om hen er vanaf te helpen omdat het te zwaar was.
Met extra zekeringen en een ladder zijn ze uiteindelijk veilig op de grond
terecht gekomen. Zo geven we die mens zijn leven ook nog wat zin, he. Anders
heeft die ook maar een saaie job. zegt mama.
Daarna
was het tijd voor het tweede deel van de dag: paardrijden.
Op
onze vier IJslandse paardjes trokken we samen met Anna, de gids, de heuvels in.
Genietend van het prachtige uitzicht volgden we (onze paarden) een parcours
over stenen, bergop, bergaf, vlak langs (en af en toe tegen) de sparren. Na 2
uur was dat avontuur ook weer afgelopen.
Na
nog een paar uur gereden te hebben, kwamen we aan in Gjendesheim. Daar gaan
papa, mama en Tijl morgen de laatste wandeling van de vakantie maken.
We
overnachten op de parking waar we morgen de ferry nemen.
