Onze laatste dag in Noorwegen zat er al van gisterenavond op. We zijn deze morgen met de boot aangekomen in Frederikshavn rond 7u. Dan kon de laatste rijdag beginnen. Manouk en Tijl hebben wel tot 's middags geslapen en ondertussen zaten we al in de helft van de tocht. Voor de rest hebben we ons kunnen bezighouden met muziek luisteren en vooral uitkijken naar onze thuiskomst. Tegen 20u waren we, vroeger dan verwacht, thuis. Dan restte ons alleen nog de mobilhome uitladen en kuisen zodat de volgende vakantiegangers konden vertrekken!
Dit was het laatste verslag van onze reis naar Noorwegen. Wij hebben ervan genoten en jullie hebben hopelijk een beetje op afstand mee kunnen genieten door de blog :) Bedankt om mee te lezen!
Heel Noorwegen zweet! De Noren hebben het over niets anders dan het weer. Het is ook wel uitzonderlijk warm voor Noorwegen. Hier en daar zijn al records gebroken qua temperaturen.
We hebben uitgebreid de tijd genomen om uit te slapen en te ontbijten, want in de zon zitten was zelfs 's ochtends al veel te warm. Dan besloten we nog van onze laatste dag te genieten en zochten we wat verkoeling. We zijn naar Kongsberg gereden in de hoop dat het toeristenbureau ons informatie kon geven over een zwembad of een meer, maar dat Toeristenbureau bleek opgedoekt te zijn. Dan zijn we maar verder gereden en hebben we gepicknickt aan de kant van het water bij een hutje van een mens die er niet was. Tijl heeft gezwommen en zelfs Manouk ook even in het water geweest, maar daar konden we niet te lang blijven. Dus zijn we al maar verder gereden naar Oslo, waar we de boot terug zouden nemen naar Denemarken. Hoewel de boot pas om 19u vertrok, waren we al om 16u15 aan de haven om aan te schuiven. Om 18u hebben we dan kunnen inchecken en zijn we naar onze kajuit gegaan. Die viel goed mee. Alleen stinkt Tijl zijn bed volgens hemzelf. Omdat daar geen wifi is, vertrokken Tijl en Manouk meteen naar het cafetaria.
Het is vandaag heel warm geweest, tot 32°C. Alleen op weg naar Oslo heeft het een tijd heel hard geregend. Hoe meer we naar het zuiden gaan, hoe donkerder het 's avonds wordt. Dat is wel even wennen, na 24/24 licht gehad te hebben heel de vakantie.
Na
de ochtendwandeling in het bos moesten we nog maar een paar km rijden naar
Langedrag Natur Park. Dat is een soort dierentuin gecombineerd met een
kinderboerderij. Het kleine meisje in Manouk kwam weer helemaal naar boven toen
ze een koe mocht borstelen en geitjes en schattige zwijntjes mocht aaien.
Verder waren er ook typische Noorse dieren zoals elanden en rendieren, die we
zelfs hebben mogen laten eten uit onze handen. We hebben dan nog geen elanden
in het wild gezien, maar dit was minstens even goed. Ook hebben we schattige
poolvosjes brokjes mogen geven. Die zijn ook zo zacht! Nog een droom van Manouk
die in vervulling is gegaan.
Het
voederen van de huskies, wolven en lynxen was ook best spectaculair, ook al
hebben wij daar weinig mee te maken gehad. Bij de wolven laten ze ook mensen
het domein binnen (tegen extra betaling uiteraard).
Na
het bezoek zijn we verder gereden richting Kongsberg en 15 km voor het stadje
hebben we onze mobilhome geparkeerd langs een meer.
Het
blijft puffen en kreunen in de hitte.
Dit
wordt onze laatste nacht slapen in de mobilhome!
Vandaag
was het vroeg opstaan voor ¾ van het gezin. Manouk kon in haar bed blijven
liggen, maar de rest zette de wekker om half 7 om de ferry van kwart voor 8 te
halen. Zo zouden ze voor de drukte aan de wandeling boven het Gjendemeer kunnen
beginnen. Dat bleek niet helemaal goed ingeschat, want vooral in het begin van
de 13km-lange wandeling met 760m hoogteverschil was er heel veel volk.
Het
contrast tussen het blauwe en groene water, het hoogteverschil tussen beide
meren, de rots-klauterpartijen, het spelletje wie raakt de rots met een steen
(of in mama haar geval: wie raakt Tijl zijn knie met een steen) en
zekeringskabels die voor papa niet nodig waren (moest ik er zeker bij
vermelden) waren de hoogtepunten van de wandeling. Om 15u kwamen de wandelaars
vermoeid terug aan in de mobilhome. Bezweet en verbrand, maar voldaan. Het
bleek ook dat Manouk een goede keuze had gemaakt door een dagje te brossen.
Dat zou niks voor u geweest zijn zenne, ge zou nogal gevloekt hebben. Manouk
heeft zich alleszins ook goed vermaakt door muziek te luisteren,
kaartspelletjes te spelen en de score op het spel op de iPad waar Tijl en zij
een wedstrijd van maken bijna te verdubbelen, jawel. J
Terug
op weg kreeg papa een nieuwe spontane ingeving: we gingen een krater van een
meteoriet bezoeken. Een zéééér enthousiaste gids (die nog enthousiaster werd
toen ze ontdekte dat we uit België kwamen en nóg enthousiaster toen papa als
eerste bezoeker ooit het antwoord wist op de vraag waarom er zo weinig kraters
in Afrika en Zuid-Amerika waren) vertelde ons over de krater met diameter 5km
die miljoenen jaren geleden door een gigantische meteoriet gevormd is.
We
hebben een slaapplaats gevonden langs de weg vlakbij Langedrag, aan de rand van
een bos en een meer.
Na
het ontbijt zijn we doorgereden naar de Raubergstulen. Daar gingen we eerst
naar het adventure park voor het touwenparcours. Het stukje dat we konden zien
vanaf de parking deed papa twijfelen of het wel iets voor onze leeftijd was.
Ook omdat de kindjes die vlak voor ons vertrokken een heel stuk jonger waren.
Nadat we de uitleg gekregen hadden, bleek dat dat stukje slechts het
oefenparcours was en dat het echte park van een heel ander niveau was.
Onze
handen hebben nogal afgezien van die ijzeren kabels. Sommige hindernissen waren
echt ongelofelijk zwaar, maar gelukkig werd dat af en toe afgewisseld met een
leuke deathride. We hebben alleszins onze grenzen verlegd.
Na
een uur of 3 zijn Manouk en papa gestopt vlak voor het allerlaatste en
moeilijkste deel.
Mama
en Tijl wilden toch nog doorzetten, maar niet veel later hebben we iemand van
de medewerkers moeten vragen om hen er vanaf te helpen omdat het te zwaar was.
Met extra zekeringen en een ladder zijn ze uiteindelijk veilig op de grond
terecht gekomen. Zo geven we die mens zijn leven ook nog wat zin, he. Anders
heeft die ook maar een saaie job. zegt mama.
Daarna
was het tijd voor het tweede deel van de dag: paardrijden.
Op
onze vier IJslandse paardjes trokken we samen met Anna, de gids, de heuvels in.
Genietend van het prachtige uitzicht volgden we (onze paarden) een parcours
over stenen, bergop, bergaf, vlak langs (en af en toe tegen) de sparren. Na 2
uur was dat avontuur ook weer afgelopen.
Na
nog een paar uur gereden te hebben, kwamen we aan in Gjendesheim. Daar gaan
papa, mama en Tijl morgen de laatste wandeling van de vakantie maken.
We
overnachten op de parking waar we morgen de ferry nemen.
We hebben overnacht op onze camping met zwembad. De nacht
hadden Tijl en Manouk goed ingezet door het alarm in het bijbehorende hotel te
laten afgaan midden in de nacht. Tijl moest naar de wc en blijkbaar stond het
alarm al aan. Oeps.
Deze voormiddag hebben we nog gezwommen en namiddag ook nog
liggen zonnen voor de mobilhome. Het is hier zo warm geweest de laatste dagen
dat de Noorse kranten al spreken van Costa del Norge.
Pas rond 17u zijn we vertrokken richting onze activiteiten
voor de volgende dag: touwenparcours en paardrijden bij het Jotunheimen National
Park. Hiervoor moeten we een beetje meer omrijden dan oorspronkelijk de
bedoeling was, maar papa en mama krijgen plots impulsieve ideeën en wij gaan
daar graag in mee als het over zoiets gaat :)
We
hebben de toeristische route naar het zuiden gevolgd (Rv55) en we hebben aan
een rest area overnacht, niet zo ver van Boverdal.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden. Vlakbij Dovre vinden we ons paradijs. Verwarmd zwembad en internet dat het (het grootste deel van de tijd tenminste) doet. Manouk en Tijl trekken meteen richting het zwembad, terwijl mama en papa nog een winkel gaan zoeken om een paar boodschappen te doen. Tussendoor proberen we een afspraak te regelen met Cat Shelter thuis, omdat we kleine katjes zouden willen adopteren. Buiten het zwemmen, rondbellen voor een paardrijtripje maandag, op de iPod/iPad spelen is er niet veel noemenswaardig gebeurd vandaag. Manouk heeft haar avond gevuld met de blogachterstand in te halen. Het was heel zonnig vandaag met een temperatuur van 25°, dus we konden niet klagen.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. Het was 11 uur eer dat we aan de wandeling begonnen. Met regenjas en voorzien van picknick. Toch hebben Manouk en Tijl toen we in de hut aankwamen, genoten van een wafel met warme chocomelk. Tijdens onze redelijk vlakke tocht tussen de bergen en schapen bleef het, behalve het allerlaatste deel, droog maar bewolkt. Enkel op het einde van de dag kwam het zonnetje af en toe door. Voor de volgende dagen voorspellen ze mooi en warmer weer, dus dan is het tijd om te 'chillen'. Verdiend, na al die zware wandelingen zou ik zo denken. ;) En chillen doen we dan nog het liefst op een camping met wifi en zwembad. We gaan weer staan op onze slaapplaats van de vorige nacht en spelen nog wat kaartspelletjes samen.
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. Daarna zijn we doorgereden naar Kongsvall, tot aan de rand van Dovrefjell National Park. Daar zouden de beruchte muskusossen zitten, dus papa wou meteen op onderzoek uitgaan. Manouk mocht alleen in de mobilhome blijven om af te wassen, af te drogen en de mobilhome uit te keren. Gelukkig is er nog muziek, waar meteen de nabije omgeving in een straal van 20 meter heeft kunnen van meegenieten (zo bleek achteraf toch. 'Vandaar dat die mensen allemaal zo raar binnenkeken!'). Het begon te regenen toen de rest wilde vertrekken. Desondanks vertrokken ze toch. Na een tijdje zijn mama en Tijl teruggekeerd en helemaal verkleumd aangekomen in de mobilhome. Papa daarentegen zette moedig door en kwam pas 1.5 uur later terug aan. En hij had zijn doel bereikt! Hij had een muskusos gezien! Van heeeel ver weliswaar, maar hij had ze gezien en dat is wat uiteindelijk telt. Op de foto's is niet meer dan een bruin stipje (en als je inzoomt een paar pixels) te zien, helaas. We zetten onze tocht verder met Manouk die papa op de passagierszetel gezelschap houdt samen met haar ondertussen al grijsgedraaide cd's van Avril Lavigne en Michael Jackson. Omdat ze maar een beperkte voorraad cd's meegenomen heeft, kan heel het gezin -tot grote ergernis van henzelf- ondertussen meezingen. Dat komt er volgens Manouk van als de iPod in beslag genomen wordt. Want muziek komt er toch, of het nu voor de 1000ste keer hetzelfde liedje is of niet. Vlakbij Hovringen, bij Rondane Nat. Park. hielden we halt. Klaar om morgen goed uitgerust weer te gaan wandelen.
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. We vertrokken met als doel het dichtsbijzijnde huisje. We trokken door het bos, over stenen en beekjes, langs de waterval Reindalsfossen tot aan de stenen tafel en weer terug. Uiteindelijk behaalden we ons einddoel niet maar we hadden toch lang genoeg gewandeld, zo een 5 uur. Het heeft niet geregend, dus we hebben voor niks onze regenjassen meegesleurd. Ook al kunnen we daar alleen maar blij om zijn natuurlijk :) Zelfs een dikke trui bleek uiteindelijk ook niet nodig geweest. Via de vele haarspeldbochten van de Trollstigveien en rond het Reinheimen Nat. Park zijn we doorgereden naar Dombas. Eerst moesten we dringend op zoek naar een nieuwe gasfles, omdat het gas bijna op is en we dan niet meer kunnen koken, douchen met warm water enzovoort. Maar we hebben er voorlopig nog geen gevonden. Dat is blijkbaar heel moeilijk hier, met bijvullen en nieuwe flessen enzo. Uiteindelijk zijn we bij een camping aangekomen. Zonder wifi en zonder droogkast. Helaas, want we moesten dringend wassen. Tijl heeft weer Lord of The Rings gekeken en Manouk heeft heel de avond muziek geluisterd.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken om de camping (mét zwembad!) die papa had uitgezocht te vinden.
Vandaag was de bestemming de Peer Gynt hytte in het Rondane National Park. 
Eerste prioriteit deze morgen was het gasprobleem: we vonden een bedrijfje dat zonder problemen onze gasfles kon bijvullen. Dat heeft ons heel wat gedoe en Kronen bespaard. Gelukkig, een zorg minder. 
Gelukkig regende het deze morgen niet en kon de wandeling dus doorgaan. 
