Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
12-09-2009
OORLOGS KUNST
Klik op foto. Iedereen komt wel eens bij oudere mensen en op rommelmarkten zo van die bewerkte koperen obussen tegen. Maar hoe komen die dingen tot stand? De meeste zijn aan/op het front zelf gemaakt als herrinering aan ... meestal door de soldaten zelf, meestal met primitief handgereedschap, en stammen meestal uit WW1, ik heb er ook nog enige op zolder staan. Wat u op de foto ziet, is helemaal anders en stamt uit begin WW2. Er is een heel verhaal aan verbonden, die ik jullie graag vertel. De ring is uit een edelmetaal en draagt S.V. als inskriptie, de S is gemaakt uit plexieglas, alles behoort toe aan mijn moeder, Suzanne Van Winnendaele, vandaar, S en SV. Voor en tot lang na WW2, werkten héél wat mensen van Everbeek, bij ene Constant Van Schandevijl, Rue Pont d' Ancre, Ghoy, die man handelde in zowat alles, vlees en vooral groente en fruithandel en het was een zeer gerespecteerde, welbekende handelszaak. Zoals gezegd werkte daar veel volk van Everbeek, in de fruitpluk, verpakking, verzending, dienstmeid enz. Op een zekere dag, begin van de oorlog, waren mijn grootvader, Léon Van Winnendaele en andere plukkers, fruit aan het plukken in La Hamaide, en werd er een Engels vliegtuig door de Duitse flak neergehaald, het viel bij hen in de buurt neer. Iedereen er naartoe, helaas de Engelse piloot had de crash niet overleefd, en natuurlijk nam iedereen vlug een souvernier mee, moest vlug gaan want de Duitsers kwamen eraan. Dus nam Léon een stuk buis en een stuk plexie van de cockpit mee als souvernier. Ene Ivo, vrijgezel , die inwoonde, en al jaren als chauffeur in dienst was bij "Costant", nam de botten van de nog maar pas verongelukte piloot mee naar huis, en is met deze botten op einde van de oorlog gesneuveld als lid van de "witte brigade". Léon, zijn broer Théophille, had een paar handige zonen, " De Spellemans"!, die altijd met van alles bezig waren. Zoon Albert, heeft dan voor zijn nicht, Suzanne, deze ring uit dat stuk bewuste buis gevormd, met heel primitief gereedschap, hamer, vijl, graveerstift en ijzerzaag. Uit het stuk plexie heeft hij die mooi gestileerde S met een figuurzaag gezaagd. Mijn moeder heeft heel de oorlog deze ring gedragen, de S werd op een kledingstuk gedragen, als stil verzet. Na de oorlog is alles ergens in een doosje verdwenen en is nu onlangs opgedoken, en zoals u ziet in goede staat, zonder opgekuist te zijn blinkt de ring nog steeds, het plexie is nog even hard en doorschijnend als was het gisteren geproduceerd. Dit is het waar gebeurde verhaal over mijn moeder haar "oorlogs bizoes". Graag zou ik willen weten om welk type Engels vliegtuig het ging, identieficatienrs, tijdstip, ook de juiste locatie van crash, helaas de getuigen zijn allen verdwenen, en het zal bij deze mooie souvenier blijven!
