gisteren ging ik naar mijn eerste les.... oleee olaaa...
gisteren ging ik naar mijn eerste les.... oleee olaaa u weet wel met zo'n prof en een au-aula.... oleee olaaa en wat ik daar zag heeft mij blijgemaakt ... oleee olaaa ik verstond alles en heb zelfs nota's gemaakt ... oleee olaaa
wat farmacologie, maar eerder een introductiesessie dat was helemaal geen speciale introductiesessie ;-) juist zoals hier wanneer een stel halfslaperige studenten komt luisteren naar een uitgelaten, murmelende prof die de boel probeert te boeien en te (re)animeren dat heb je als de les begint om 18u30 en de prof bovendien probeert door te peren
dus het ging vooruit, het ging vooruit, het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit, en na een half, slechts 1 half uur, was de les gedaan en iedereen al naar huis gegaan.
conclusie: en we zijn .... verrrrrrtrokken!
alhoewel, toch nog niet helemaal, voor een laatste keer kende de hecticiteit van de vorige weken vandaag een tijdelijk dieptepunt ... een stilte voor de storm ... de ideale gelegenheid om het nodige voor te bereiden voor het onweer in alle hevigheid losbarst: - "mijn eerste Franse cursus": pharmacologie - maatregelen nemen om de dreigende snotvalling in te dijken - onverwacht bezoek van iemand van de gemeente die de postbus zocht stond om de richtlijnen ivm sorteren en recycleren te verspreiden... (maar aangezien ik de postbus ook niet vond.... ben ik ze dan zelf maar overal voor de deur gaan leggen) - ondanks de postbusperikelen toch ineens (andere) post voor mijn deur gevonden... bizar... hoe geraakt die daar? - happy hour: een uurtje in le cafét dat gereserveerd is om Fransen dan toch een kans te geven om, ondanks hun gedubde films, Engels te praten... ((maar wat eigenlijk, als je naar de aanwezigheden kijkt, halvelings mislukt is: 2 Fransen, 6 Duitsers, 1 Deense, 1 meisje van California, ik en 1 leraar Engels))
.... vanaf morgen, stijgt de spanning met de hecticiteit haar kielzog echter weer tot een relatief maximum: de kennismaking met de uurroosters van het 4e en het 5e jaar, kunnen voor wat donkere wolken zorgen. Na dat moment echter worden geen turbulenties meer getolereerd en komen we in een zeker hogedrukgebied... spannend spannend!
ontdekking van de dag: Fransen hebben alleen ringmappen met 4 ringetjes en geen met 2! niet-ontdekking van de dag: de postbus!
babbeltje 1: 's middags aan tafel: de uitslag van de verkiezingen in Duitsland. Of dat "verbeter de wereld" is, moet de toekomst uitwijzen: Laura vond van wel, Lisa ging minder akkoord....
babbeltje 2: de koffie bij Jeanette et les cycleux (cafétje in Straatsburg) met Simon (de Nederlandssprekende) en Jean-Pierre (l'étudiant éternel): idealisten vs realisten, advocaten die pro deo werken, artsen die met artsen zonder grenzen meegaan... conclusie: als je jong bent moet je idealist zijn, nadien word je wel vanzelf gematigder (blijkbaar, volgens Jean-Pierre, en hij kan het weten). Geneeskunde studeren met als doel mensen helpen en om te weten hoe het menselijk lichaam in elkaar zat ... duidelijk idealistisch! In Frankrijk deden de mensen dat blijkbaar vooral voor het geld dat ermee te verdienen viel... eerder realistisch?? of gewoon anti-idealistisch?? of gewoon materialistisch??
babbeltje 3: vieruurtje aan de oevers van de Ill (op de melodie van aan de oevers van de Schelde/Dijle, al naargelang van welke streek je komt)
1. Aan de oevers van de I-ill 2. Zie de daar, zo sprak dat Vlientje 3. vele uren zijn verstreken in het zonnetje, op en bank Dat is Wibeke die passeert en de zon die scheen niet meer zat een Vlientje te vieruren, Ze zocht een plekje om te lezen, maar de wereld die werd beter een appelsientje in de hand heeft zich naast vlientje geplaceerd althans, 't werd op die bank beweerd
Het was Bonnhoeffer zijn schuld, hij was pacifist en theoloog en wilde de wereld verbeteren ten tijde van Hitler. Daarom had hij Wibekes aandacht getrokken. Nu was hij het onderwerp van haar thesis en het startpunt van de discussie. Na hem kwamen ook nog de Israël-Palestijnse conflicten aan bod, het verschil tussen Europa en de VS en ten slotte het verschil tussen de kwaliteiten van een goede 'chief' en een slechte 'chief chief', maar vooral hoe die tot uiting kwamen als de chief op vakantie ging en Wibeke en haar collega's 3 weken onder het bewind van de chief chief leden ... Het lijkt bijna een wrede wereld!
babbeltje 4: alleja, "babbeltje"... 's avonds: per ongeluk verdwaald en in Le grand stift terechtgekomen en op toffe mensen gebotst (alweer, dat overkomt mij hier nu iedere keer!): activiteit van de avond: veel plezier maken en slechte muziek beluisteren (of videoclips bekijken) om te zeggen wat er beter kan. Mijn voorbeeld: Frans Bauer met "heb je even voor mij".... De Fransen kwamen niet meer bij van het lachen, en dat al na de eerste 6 seconden... oeps.... Ik had hen nochthans gewaarschuwd!
Vrijdag Het beroemde en beruchte Stift-weekend begon met... een repas-co: mededeling van de vorige repas-co: !!attention voordat je naar de repas-co komt, moet je kleren aandoen die echt vuil, vuil, vuil mogen worden !! de tafel van "die Ausländer": 4 Duitse meisjes, 1 Deens meisje, 1 Frans meisje en ik, met als hamvraag: waarom moeten wij vuile kleren aandoen, wat gaan ze met ons aanvangen .... plezier verzekerd!
**Mr Haller, lui-même, stond in de keuken, met schort en alles, het is eens een ander zicht...
... alles verliep rustig... ... tot... ... de maffia geïnfiltreerd bleek in Le Stift en aan het rekruteren was. La familia moest uitbreiden, want het waren harde tijden...
bon, dus, maffia, en dan? alle nouveaux werden bijeengesprokkeld in de kantine.... vervolgens door la mama aangespoord om te verzamelen op het binnenplaatsje van Wilhelmitana, "presto presto"... "Met La Maffia wordt niet gesold, of jullie integreren in La familia, of....... (slik, een geweer!)" Al chance wilden zij, net als wij, liever dat laatste vermijden.
Op de weg terug naar Le grand Stift, voor het eigenlijke spel, deed er zich een kleine complicatie voor die de maffia niet zo grappig vond: ik kreeg de slappe lach (ergerlijke kenmerken: zonder aanleiding en stopt niet vanzelf). ... dit valt onder de noemer "het lot tarten"... Oeps!! Natuurlijk kreeg ik de maffia op mijn dak: "ah, jij denkt dat dit grappig is", "wat valt er te lachen", "onze familia is een serieuze familia, er wordt niet met ons gespot"... tja, hopeloos.... hoe meer ze vroegen hoe harder ik moest lachen.... uiteindelijk hebben ze het maar opgegeven en meegelachen ;-) bovendien had ik absoluut geen idee hoe ik slap lachend en slap gelachen "slappe lach" moest uitleggen in het Frans, reden om nog slapper te lachen!!
Het spel zelf was geweldig... en vuil... een echte doop... slagroom in mijn haar, ketchup-zout-zeep-scheerschuim aan mijn voeten en handen (tgv twister), overal bloem enkele plaatselijke Italiaanse specialiteiten waar je de rest van de avond nog plezier van had: zachte voorgerechtjes zoals water met een bouillonblokje en een boterham met hesp, confituur en choco werden gevolgd door een pittig dessertje: chocolademousse met massa's rauwe look.
... maar echt leuk ... het zat geniaal in elkaar!!
Ten slotte... kregen we dan toch de capo dei capi te zien... ... en waren we, na een douche van enkele emmers water uit de ramen van le Stift, terwijl we nietsvermoedend aan het poseren waren voor de foto, geïntegreerd in la familia... ...wat werd gevierd met een feestje in le cafét... een gezellig-kennismaken-babbelen-rockandroll-laat-heellaat-maarleuk-feestje
Zaterdag op verplaatsing naar Lalaye in de Vogezen: prachtig gelegen!! - luieren in het gras: liggen in de zon, rustig babbelen, wegdromen,.... u zei iets over God in Frankrijk? - een spelletje: lapin et chasseur aka 2 is te weinig, 3 is te veel, waarbij ik met glans hopeloos onderuit ben gegaan en mijn knie opengehaald heb op een wijze die ik mij vooral uit mijn kindertijd herinner ;-) blijkbaar was het daar iets toch glibberiger dan verwacht. - weer rustig in het gras, deze keer een beetje de voetbalwedstrijd van de jongens proberen te volgen: de met-T-shirts tegen de zonder-T-shirts. - aan tafel met een medestudente médecine een zeer boeiend gesprek over de magie van de geneeskunde ;-) **nuchtere opmerking van mijn buurman: het meervoud van zuurstofradicalen is niet "radicals" maar "radicaux", "comme chevaux" - voor de eerste keer, onder deskundige begeleiding van mijn sympathieke Franse tafelgenoten, kaas als na-hoofdgerecht-voor-dessert gegeten volgens de regels van de kunst.
- kandidaatstelling voor de CDM "Wat is CDM?" "conseil de maison" "ah, en wat doen die, ik heb daar precies nog nooit van gehoord" "welja, die regelen zo wat activiteiten, en die zorgen voor de communicatie tussen Les Stiftiens en de directie, ja eigenlijk zo wat vanalles" "ah, ok, en wat doen we dan nu precies" "nu kiezen we 5 mensen die samen met 3 anderen, waarvan er nog 2 met nieuwjaar gekozen worden, de CDM vormen"
1 "zijn er vrijwilligers?" - een aantal mensen staan recht "die mogen zich presenteren" - die aantal mensen presenteren zich "en de nieuwen, zijn er geen nieuwen die in de CDM willen?" - een of andere moedige ziel steekt vertwijfeld zijn hand op en stelt zich voor "nog iemand?" - iemand anders komt naar voor en wil het opnemen voor Wilhelmitana, "de annexen mogen toch niet vergeten worden he!" "ziezo, dat was het dan, tenzij, gho, eigenlijk, is er geen enkel meisje van de nieuwelingen dat zich kandidaat wil stellen, anders zijn dat allemaal jongens?"
dat was erover.
ik kon mij niet meer bedwingen en heb aarzelend mijn hand naar boven gestoken en toen ik eindelijk doorhad waar ik mee bezig was, was het te laat: "nee hoor, ik heb mij vergist, ja, maar dat is echt niets voor mij, niet in deze context, ik kan niet eens deftig Frans, alleja, ik wil mij wel kandidaat stellen, maar niet als het niet nodig is, ze zijn toch met genoeg?"
eens hand half in de lucht, alles verloren: ik moest mij ook voorstellen en voor wie of wat ik stond... geen idee... "moi, je suis Evelien et je suis pour.... euh... les étrangers ...et euh je ne sais pas....aussi un peu pour wilhelmitana... ah et bien sûr aussi un peu pour les femmes, mais en fait aussi un peu pour la culture et les activités parce que je crois que comme ça..... euh....euh.... oui, un context comme ça c'est mieux pour faire connaissance d'une autre façon et ça, oui, c'est mieux pour ...euh....euh....comment est-ce qu'on le dit en Français?" **Lang leve de spontane, hulpvaardige, immervriendelijk en supersympathieke (eerstejaarsstudente geneeeskunde!) Elza: "l'ambiance" "ah, oui, l'ambiance!"
2 affiches maken, zoals in het echt de naam: Evelien la Belge de tekening: een halve wereldbol, aangevuld met een giraf, een olifant, een aap en 2 pinguins de slogan: pour les étrangers, pour Wilhelmitana, pour les femmes, pour l'ambiance, en fait pour tout le monde (comme le dessin)!
Alle affiches worden in de refter naast elkaar gehangen, 9 kandidaten... ----------- tot zover de verkiezingen voor vandaag, morgen het vervolg------------
- avondactiviteit: er is niets gepland, maar "on va s'amuser" jungle speed, weerwolven (Loup Garou),... eventjes rustig op het gras gaan liggen om sterren te kijken, massa's sterren...mooie sterren...een vallende ster!!!
** een vallende ster is geen "étoile tombante" of "étoile tombée", maar een "étoile filante"
zalig kampvuur . Elza een paar woordjes Nederlands geleerd en het de liedjes "slaap, kindje, slaap" en "schaapje, schaapje, heb je witte wol" . blijven lachen met de typische absurde jongenshumor van Nicolas, Guillaume en Jonathan tot het kampvuur uitgedoofd was...
op en top genieten, op en top vakantie, op en top op kamp, op en top Le Stift ik denk dat ik mij, net als mijn eerste jaar in Leuven, "een jaar op kamp + studeren" ga voelen
zondag 3 de spanning wordt opgebouwd... eerst zijn het voorstellen voor activiteiten: iedereen mag voorstellen wat hij/zij wel ziet zitten en een affiche maken en de rest mag zijn/haar naam bij de affiche zetten waarvan de activiteit hem/haar aanspreekt: wie wil graag mee in het bladje van le Stift schrijven, wie ziet af en toe Duits praten aan tafel wel zitten, wie zou graag leren jongleren, wie ziet het wel zitten om uitstapjes in de Elzas te organiseren, wie heeft wel zin om toneel te spelen, wie heeft zin om mee in een orkestje te spelen of een concertje organiseren....en tot slot een lichte vorm van campagnevoering: wie heeft zin in een soirée erasmus?
4 de stemming 9 kandidaten...5 plaatsen... iedereen mag 5 namen opschrijven.... ... stemmen tellen... ... spannend... probleem: de eerste 4 plaatsen kunnen opgevuld worden, maar tussen de 5e en de 6e plaats heerst gelijkstand.... maw de 5e plaats: Aurélie of ik? ... de spanning stijgt... ... de sympathieke buurman met de zuurstofradicalen helpt een beetje met campagne voeren: "votez pour Evelien"... ... een tweede ronde... ik. J'étais surprise da 't ni meer schoon is. Ik moet bekennen dat ik une bêtise heb begaan, ik heb pas nagedacht toen het te laat was, maarja, het is een extra bezigheid tijdens de weekends en een extra reden om te blijven socializen en heel wat mensen beter te leren kennen. Misschien vind ik het ondertussen eigenlijk toch ook wel een beetje spannend... ------------einde verkiezingen---------------------------
- een kleine viering om het jaar goed in te zetten, te gaan voor een goede sfeer en te danken voor alle toffe mensen! Le Stift blijft le Stift! - blijven plakken met enkelen rond de piano om te zingen, improviseren,... Muziek brengt mensen dichterbij!
bus naar "huis" - boeiend gesprek over katholieken en protestanten... het moest er eens van komen, als "katholiek tussen de protestanten"!
** opmerking van Sophie: alles wordt relatief, wat eens "le Stift" was, wordt nu "à la maison" en wat eens "thuis" was (soit Duitsland voor haar, soit België voor mij), wordt nu "chez moi". Alletwee een beetje thuis, anders thuis.
Vrijdag de 13(+12)e Spel van vandaag: de was doen (alla ganzenbord)
0: start 1: ga bij Mr Haller langs, de financiële spil van Le Stift 2: vraag hem vriendelijk en beleefd om een jetonneke voor "le lavage" 3: check of er niemand per ongeluk zijn was al aan het doen is 4: doe een babbeltje op de koer van Le Stift met een sympathieke Stiftienne 5: ga met het jetonneke terug naar uw kot om de donkere was (vandaag alleen donker, maandag gekleurd...) bijeen te zoeken 6: vergeet de bus waspoeder voor donkere was niet 7: prop alles in een grote zak en loop met deze zak via de Straatsburgse Straten naar Le grand Stift (zo noem ik het hoofdgebouw) 8: ga naar het waskotje 9: hoewel je juist geverifieerd had dat er niemand bezig was zijn was te doen, blijkt de wasmachine toch vol te zitten, laat de was staan en ga terug naar 4, sla een beurt over en de beurt erna mag je naar 10 10: er komt iemand zijn was ophalen 11: je maakt van de gelegenheid gebruik om te vragen hoe het wasmachien werkt 12: de vriendelijke Stiftienne wijdt je in in de geheimen van het wasmachien van Le Stift: "op zich maakt het niet echt uit wanneer je je jetonneke erin steekt, zolang je nadien de deur maar niet opendoet, dan is het verlorgen" 13: steek alle was + waspoeder in het wasmachien 14: druk op start 15: sla een beurt over, het machien doet niets 16: kijk na of alles in orde is..... en open per ongeluk de deur 17: de gans is dood 18: de gans is nog niet helemaal dood als u terug naar 1 en 2 gaat, nog vriendelijker lacht en hem vertelt dat je een "bêtise" hebt begaan: het wasmachien terug opengedaan. Hierna mag je naar 8, daarna mag je naar 14, en wonder boven wonder, het werkt!
19: Ondertussen wisten de mensen (van Le Stift) waarmee ik afgesproken had om te eten in de kantine ook al niet meer waar ik zat, gevolg: ze waren al binnen en beginnen eten... noodoplossing: sla een beurt over en ontdek dat le vrai Strasbourgeois (l'étudiant éternel) buiten staat te wachten op zijn gevolg en vraag of je met hen mee aan tafel mag.
20: einde, u hebt dan toch nog gewonnen: een gezellige maaltijd met Le Strasbourgeois, de Franse jongen van het orkest die Duitsfrans- Nederlands praat
bonus: "Sprachtandem: 1/2 gespreek kunnen wij, als jij zin heeft in het Nederlands doen en na een bepaald moment wisselen we naar de andere taal" => deal!
Een eetdag...moest er blijkbaar ook eens tussenzitten.
Eerst... middageten met Laura en Lisa, 2 Duitse meisjes die ook mee waren naar het hof van de rechten van de mens, in de Resto U van de Esplanade. De Resto U's zijn de plaatselijke restaurants van het genre alma. Niet slecht, zeer voedzaam en zelfs lekker! Bovendien geldt als gouden regel "menu Etudiant= entrée + suite + dessert = 2,90", daarvoor kan ne mens ni sukkelen, noch hongerlijden!!
Vervolgens... niet echt déjeuner sur l'herbe, het was déjeuner au Resto U, maar wel apéritif sur l'herbe (fruitsap en borrelnootjes). Oorspronkelijk was het de bedoeling een bezoekje te brengen aan le parc de l'orangerie, maar uiteindelijk is het een beetje uit de hand gelopen. Door het feit dat iedereen vertraging had, en ik onder andere half verloren gelopen was (wie legt er nu zo'n park op een plaats die volledig onbereikbaar is voor de tram en mijlenver van het centrum??), werd de afspraak verschoven: om "15u aan het park" werd "om 17u aan het grote gebouw". Welk groot gebouw? Ik was daar nog nooit geweest! Ik stond aan een groot gebouw, maar ik had geen idee of dat het juiste grote gebouw was! Daarbij was er in de verste verte niemand bekend te zien... Was ik toch nog eerst... of nu helemaal hopeloos verkeerd gelopen...? Al chance arriveerde iets later de rest, toch het juiste grote gebouw! Na een mini-wandelingetje, hadden we een geschikt plekje gevonden om te gaan zitten: in het gras, naast de vijver, voor mij en de 2 Duitse meisjes (Rosanna en Agnes) in de zon, en voor de Spanjaard van het gezelschap, ook een beetje in de schaduw en tot slot: midden tussen de ooievaars!
Nee, eigenlijk waren het ooievaars midden tussen de mensen.
Deze statige beesten in hun zwart-wit-rood uniform en hun nesten die als paraplu's op ieder in-de-lucht-prikkend uitsteeksel prijken, heb ik ter plekke uitgeroepen tot beest van de dag! Ook Alvaro (de Spanjaard) was ook onder de indruk, hij heeft zijn pasgekochte rood-witte fiets "cigogne" gedoopt.
Tot slot... chocolade-fondue met Stiftiens in Wilhelmitana. Weer wat nieuwe mensen leren kennen, weer wat gekende mensen iets beter leren kennen...
Voldaan! "Sam, ik ben nog aan het verteren, kramp!" (naar Moose uit Brother Bear)
Beest van de dag: ooievaar of cigogne. Talrijk aanwezig in het parc de l'orangerie en symbool de l'Alsace! Plaats van de dag: l'Orangerie. Heeft een minibeetje weg van de kruidtuin, maar dan zonder het vieruren... (en een beetje veel groter)
Op deze schitterende dag, zij het niet in Rome, maar in Straatsburg, al floot er misschien wel een merel op het balkon ;-) ... was er allereerst een wandelingetje gepland naar de amicale.
Helemaal achter in de ministad die de campus van geneeskunde moet voorstellen, bevindt er zich een half-vervallen gebouwtje met een spiksplinternieuwe toonbank waarover allerlei cursussen, medisch materiaal, pennen, fluostiften,.... maar evengoed lidkaarten en boekjes met casussen die tot niets dienen, passeren. Sinds vandaag ben ik dus de trotse bezitter van zo'n lidkaart (en zo'n boekje, als kado) en heb ik ze met fierheid aan mijn groeiende collectie Franse kaarten kunnen toevoegen. Altijd maar meer en meer kaarten, het lijkt nooit te eindigen!
Vervolgens, onderweg naar de opera om een ticket te kopen (dat dankzij de cultuurkaart maar 5,50 bedraagt) en de bank, waar ik blijkbaar nóg een kaart moest gaan afhalen, passeerde ik langs een marktje waar ik een aantal boeiende kraampjes tegenkwam. Er stonden oa een ajuinkraam: alle ui-achtigen: ajuinen, look, sjalotjes,... de hele famillie bij elkaar, maar even goed een zeer esthetisch opgesteld kaaskraam!
De dag ging rustig voort (middageten in Le Stift)...en voort (bezoek van een kotgenootje)...en voort (teksten lezen in het park van 'Place de la république')....
... en toen was het tijd om naar de opera te gaan. Aangezien ik nogal laat was met het aankopen van mijn ticket, was er niet zoveel keuze meer qua plaats. Vanop de plaats die mij was toebedeeld, kon ik nog net de helft van het podium zien. Voordat het stuk begon, bleek ineens dat de koning al vermoord was en een tijdje op het podium lag dood te wezen. Ik had het niet gezien had omdat hij aan de verkeerde kant van het podium lag, dat ging erover! Ik vond ik dat ik, als het zo zat, toch dringend een alternatief moest zoeken!
optie 1: We hadden ervoor al even geprobeerd, 2 minuten voor het begon, van allemaal 2 plaatsen op te schuiven (die waren toch nog leeg), tot 1 minuut voor de aanvang de laatkomers binnenkwamen. Mislukt! optie 2: blijven rechtstaan in plaats van op je stoel gaan zitten, er zat niemand achter mij... Dit had inderdaad een iets betere zichtbaarheid, maar was nog steeds niet spectaculair. Ik kon nu de benen van de dode koning zien, maar daar bleef het bij. optie 3: blijven rechtstaan, maar nóg meer naar de kant gaan. Daar stonden geen stoelen meer, het was de rand van het balkon... maar het was zalig! loodrecht boven de orkestbak, dus zicht op het volledige orkest, maar vooral ook op het volledige podium!! Alles erop en eraan: de volledige koning, de troon, de kroon,... alles (behalve het hoogste stukje decor, maar dat viel te verwaarlozen!) nadeel: kramp in de benen tijdens de pauze optie 3 bis: tijdens de pauze zijn er mensen vertrokken vanop de eerste rij van het balkon, er kwamen 2 plaatsen vrij... dus hebben we een beurtrol georganiseerd met de 3mensen die langs de zijkant stonden, zo kon iedereen om de beurt tijdens act 2 de benen laten rusten!
lang leve opera! De muziek op zich was eerder modern-klassiek en daarom misschien een beetje vreemd, maar de werkwijze van de regisseur was subliem! De re-wauw-ervaring van Turandot!
belevenis van de dag: de opera met rood zand als decor dat onder andere gebruikt wordt als nepbloed en bijgevolg weelderig in het rond vliegt!
Er is organisatie en er is organisatie. Er is georganiseerd en er is denken dat het georganiseerd is. Er is volgen en er is eigenwijs erasmussen ;-)
Ondertussen stroomt de informatie in verband met de lessen en co en de organisatie van de universiteit zelf mondjesmaat binnen... maw, na lang wachten en ongeruste blikken in de mailbox... bleek er dan toch eindelijk iets van post in te zitten met een zekere toegevoegde waarde.
Als erasmusstudent is het geen uitzondering om in 3 jaren tegelijk te zitten en het is dan meestal ook heel handig om een beetje informatie te verkrijgen over welke vakken wanneer vallen, eventuele overlappingen,....
nope
nog een week wachten. De enige informatie die in deze mail stond was dat ik een (groot: pharmacologie) vak heb waarvan maandag blijkbaar de inleidingsles plaatsvindt en op 3 november een halftijds, meetellend examen en daartussen 4 lessen.... en een massa zelfstudie. Het is iets... maar bijlange niet alles...
Het merendeel wordt op 30 september meegedeeld... wanneer op 1 oktober alles op volle toeren moet draaien... utopie? geen idee!
Lang leve de plaatselijke bewoners die ook geneeskunde studeren en die in het 4e jaar blijken te zitten. Zij geven af en toe in de Cafét' bij een chocolat chaud zeer nuttige tips zoals: -"voor cursussen kan je het best naar de amicale gaan" -"de amicale? (blijkbaar de Straatsburgse medica) ah, ik ben al eens op de website gaan zien, maar die was 'en construction'" . -"weet je het zijn?" -"wel, ik denk dat ik er vandaag gepasseerd ben..." -"ahja, maar dat is het café, voor de inschrijvingen moet je in het ziekenhuis zijn en liefst in de voormiddag, anders staat er een rij van ongeveer 1500 eerstejaars, en dat kan nogal eens tegenvallen..." -"..." -"als je wil, wil ik morgen wel eens met je meegaan" -"uh, als dat zou gaan zou dat inderdaad iets gemakkelijker zijn, kwestie van te vinden wat te vinden valt..." -"ok, om 10u voor Le Stift?" -"deal!"
aankoop van de dag: "dictionnaire médicale de poche", mijn eerste geneeskundig boek in het frans --> kan maar nuttig zijn, de Nederlandse versie heeft alleszins de afgelopen jaren al goed gediend! (al was het enkel psychologisch: het sust een beetje de groeiende gevoelens van onrust ivm medische termen in het Frans...)
Net zoals in Leuven, loopt hier in het weekend Straatsburg leeg... Als bovendien een van je mensen waarmee je het meest optrekt met haar vriendje uit Duitsland in de Elzas rondtoert...
gegeven: Le Stift leeg + verdwenen erasmusvriendin + veel andere mensen die ik heb leren kennen maar waarvan ik de gsmnummer (nog) niet heb = min of meer alleen en noodzaak tot creatief zijn...
gevraagd: dé oplossing
werkwijze: deel 1: - het festival musica: festival van hedendaagse muziek, dans, .... Eerst neemt men de brochure ter hand, men bladert door de brochure, nieuwsgierig naar wat ze voor dit weekend te bieden heeft.... Vervolgens laat men een van beide (of alletwee) ogen vallen op een jazzconcert dat die avond doorgaat (begint om 22u30, einde voorzien om minuit), men haast zich naar de boutique de la culture voor een ticket en men gaat naar het concert...
Daar heeft men hopelijk en per ongeluk de chance van op 2 erasmusstudenten te botsen, waarvan 1 (een Deense jongen) al een beetje bekend was wegens het slaan van een babbeltje tijdens het samen wachten op de inschrijving en de studentenkaart in de faculteit geneeskunde. De tweede bleek ook geneeskunde te studeren. Toen waren we al met 3!
Het concert was bizar en soms een beetje té, maar niet te min een boeiend cultureel tijdverdrijf... voorzien uur van einde: 00u, effectief einde 01u.... (met, tegen dan, minder dan de helft van de inhoud van de zaal)
deel 2 - openmonumentendag De Deense jongen had al kennisgemaakt met een aantal Duitse meisjes en ze deden elke zondag iets cultureels zoals het musée de l'art moderne, musée historiqe... en voor deze zondag stond, als gevolg van de journée de la patrimoine d'Europe het "European Court of Human Rights".
Na de chance van te botsen op de 2 andere erasmussers, is de chance om door 1 van de 2 mee uitgenodigd te worden om het Europees hof van de rechten van de mens te bezoeken, ook een ideale remedie om het weekend op een boeiende manier verder te zetten. Daarbij komt dat ook deze Duitse meisjes ook echt wel sympathiek zijn, dus het lijstje met bekende/gekende erasmussers groeit...
**European Court of Human Rights was echt de moeite waard!!
Tot slot heb ik nog met een aantal van die mensen een bezoekje gebracht het musée de l'oeuvreNotre- Dame (alle oude standbeelden, waterspuwers, glasramen,... van de kathedraal). Boeiend maar vermoeiend.
=> opgelost, weekend overleefd!
rariteit van de dag: op een van de glas-in-loodramen lijkt het alsof Jezus een bril draagt... nooit gezien!
zo gezegd, zo gedaan: 's anderendaags same time, same place...
Een Nederlands-Frans babbeltje over koetjes en kalfjes met een aantal extra voordelen 1. weer nieuwe mensen leren kennen 2. weer een bezoekje aan de Cafét' 3. ruim op tijd uitgenodigd worden voor een Sinterklaasfeestje bij le vrai Strasbourgeois, Sinterklaas blijkt in Frankrijk een grote rariteit en eigenlijk enkel aanwezig in de Elzas. Is de rest van Frankrijk stout, of heeft het het stiekem wel iets te maken met het feit dat de Franse jongen die Nederlands geleerd had absoluut geen typisch Frans accent had, maar eerder een zwaar Duits accent... ?? 4. Een wegwijzer richting het universitair orkest en een eerste kennismaking met een jurylid van de audities... olé! Het enige jammere is dat ze, zoals elk symfonisch orkest, een ruime overschot aan fluiten hebben, maar ik maak misschien wel een kans met piccolo... we shall see...
Vraag van vandaag: hoe Duits kan Frankrijk zijn (bretzels, flammekueche, Winstub, vakwerk, de massa's Duitsers die hier rondlopen, l'Alsacien (het dialect van de Elzas dat voor Duitsers vlot verstaanbaar is, maar voor Fransen een heel pak moeilijker is), worst en zuurkool als een van de plaatselijke specialiteiten ... )
répas communautaire: alle Stifitiens tesamen om te eten.
Dé kans om buren, overburen, achterburen, bovenburen, onderburen, bijna-buren, niet-buren, bijna-niet-buren, absoluut-niet-buren,... kortom iedereen in Le Stift naast het zien van de Assemblée générale, ook eens te spreken.
Ik had chance: tijdens het wachten was ik in een gesprek verwikkeld met een sympathiek Deens meisje en tijdens het eten, zat ik naast een sympathiek Frans meisje, tegenover een meisje met, volgens mij, Indische roots, naast een meisje met, zoals ze zelf zei, Peruviaanse roots en schuin tegenover de Duitse directrice.
Ik had juist mijn beklag gedaan tegen het Franse meisje over het feit dat ik niet begreep hoe het kon dat, na de Assemblée générale, iedereen gewoon zijn eigen weg ging, zonder nog iets samen te doen, toen na de répas co hetzelfde gebeurde. Hocus pocus pech, iedereen zijn eigen weg....
Rare Fransen ;-) ...
... tot ik terug in "mijn villa" kwam en daar wat mensen in de gang stonden te babbelen. Ik zei tegen hen dat ik mij verbaasde over het feit dat iedereen gewoon zijn eigen weg ging en toen bleek dat zij met een aantal van haar vriendinnen nog had afgesproken in de tv-zaal. Of ik er graag wilde bijzijn? Welja, als dat niet stoort...
Een avondje tussen kiné-studenten... leuk leuk!!
Weer wat meer mensen leren kennen, waaronder dus kostbare onderburen en mede-Stiftiens: Laura uit Frankrijk en Marik uit Zuid Afrika...
Een groot voordeel aan Le Stift is de cantine... Iedereen krijgt er een plaatsje toebedeeld in volgorde waarin hij/zij binnenkomt en wordt zo in een willekeurig gezelschap geplaatst... Ideaal om mensen te leren kennen, verschrikkelijk als je juist die dag vergeten was hoe je Frans moest praten... (of in een zwijgzame bui was, wat al chance niet zoveel voorkomt)
Zo zat ik gisteren aan tafel met oa 2 vriendelijke Bolivianen die geneeskunde studeerden, maar de meest opvallende aan de tafel was un monsieur van het genre "eeuwige student": ongeveer 65 jaar oud, eet iedere dag in studentenrestaurants, bij voorkeur (als het open is) in Le Stift, heeft zich zojuist ingeschreven voor geschiedenis... Maar bovenal profileert hij zich als de enige echte Strasbourgeois en voelt hij zich geroepen om iedereen aan iedereen voor te stellen. Handig.
Zo kende hij iemand die Nederlands gestudeerd had en zojuist op zomerstage was geweest in Gent, die zou absoluut vraiment heureux zijn als ik er eens een babbeltje mee zou slaan... Zij hadden afgesproken om 's anderendaags rond 12u te komen eten in Le Stift en ik moest dan maar bij hen komen zitten... En kende ik de cafét' al? Euhm nee, Cafét' zegt mij niets. Ah, dan moet ik dringend de de Cafét' leren kennen. De Cafét' is een kleine bar onder het restaurant van Le Stift, opengehouden door Stiftiens, heel gezellig en ideaal om een babbeltje te slaan. Terwijl ik mijn appel, het dessertje van de dag, nog aan het opknabbelen was werd ik dus vriendelijk uitgenodigd om mee iets te gaan drinken een verdiep lager... Een koffie alstublieft... De eerste wordt getrakteerd, "pour faire connaissance". Ah, dank u!
Morgen same time, same place voor een Nederlands babbeltje...
Het eerste stukje treinreis werd verlicht door een sympathieke Portugees die mij had zien sukkelen met de veel te zware valiezen in Antwerpen en hij stelde voor voorstelde om mij te helpen met afstappen in Brussel. Er bestaan toch lieve mensen op deze wereld! Het vervolg van de treinreis verloopt min of meer, op politiecontrole, een overbuurvrouw die de trein bijna mist terwijl ze een in Luxemburgs luchtje ging scheppen, een snurkende jood en tot slot schouders die er bijna afhangen van alle rommel die per sé mee moest na, vlekkeloos.
Uiteindelijk kom ik weer aan in Le Stift...
...juist op tijd voor de Assemblée générale: hét evenement waarvoor ik absoluut vroeger moest terugkomen.... maar waarop niets te beleven valt. Jammer maar helaas. Tussen het rumoer door kan je al eens rondkijken wie er nog allemaal in Le Stift logeert... maw, het grote voordeel is dat ik al mensen geZIEN heb... maar nog niet gesproken... dat zal voor een volgende keer zijn.
Om toch nog met enkele mensen een woordje te kunnen wisselen en dus een beetje "kwestie van de avond toch nog een beetje nuttig te maken": een klein avondwandelingetje langs de Ill met enkele Stiftiens: een Zwitser en 3 Fransen en ik.
Verrassing van de dag: er zitten otterachtige beesten in de Ill Gevolg: de discussie van de dag: of zijn het reuze-ratten? Vraag van de dag: hoe zeg je "overzichtelijk" in het Frans?
Goed voorzien van lieve wensen en lieve
mensen die achter mij staan, is het nu noodzakelijk om uit die veilige thuis de juiste hoeveelheid energie en zin voor
avontuur te vissen om de uitdaging van "een jaar in den vreemde" aan te gaan...
Dankzij deze lieve mensen ben voorzien van een aantal reserves waaronder een vuilbak vol chocotoffs om ginder een zoet jaar tegemoet te
gaan en allemaal chocotoffe mensen te leren kennen. Zij hebben mij
ook ingebed in de nodige lectuur gecombineerd met een usb-stick vol
muziek, kwestie van af en toe op te laden... en tot slot hebben ze
mij met enkele doeltreffende voorzorgsmaatregelen gewapend om ook het
weer, het dagelijks leven, het wachten in de bureaucratische
wachtrijen ;-) ,... te trotseren.
Moraal van het verhaal: Dankzij jullie
ben ik tot de tanden gewapend en klaar om te vertrekken.
Gevolg van de moraal van het verhaal:
START!
De Missie: studeren als God in
Frankrijk
a.k.a. ten volle genieten van de
kansen die mij aangeboden worden en er op alle vlakken een onvergetelijk jaar van (proberen te) maken!
ToDo: Deze ideale gelegenheid gebruiken om
een stukje van de wereld en mijzelf te leren kennen, maar ook om geneeskunde op een andere manier te leren kennen en te
leren uit het studeren in een andere omgeving: een andere werkwijze,
een andere context,... alles met zijn voor- en zijn nadelen.
De Leuze: Strateburgum Chocotoff
est!
Hier kan u af en toe een update vinden
over het reilen en zeilen van een erasmusser in Straatsburg!
Vrijdag
Net zoals in Leuven, loopt hier in het weekend Straatsburg leeg...
Snif snif, afscheid, snif snif ...
