Op deze schitterende dag, zij het niet in Rome, maar in Straatsburg, al floot er misschien wel een merel op het balkon ;-) ... was er allereerst een wandelingetje gepland naar de amicale.
Helemaal achter in de ministad die de campus van geneeskunde moet voorstellen, bevindt er zich een half-vervallen gebouwtje met een spiksplinternieuwe toonbank waarover allerlei cursussen, medisch materiaal, pennen, fluostiften,.... maar evengoed lidkaarten en boekjes met casussen die tot niets dienen, passeren. Sinds vandaag ben ik dus de trotse bezitter van zo'n lidkaart (en zo'n boekje, als kado) en heb ik ze met fierheid aan mijn groeiende collectie Franse kaarten kunnen toevoegen. Altijd maar meer en meer kaarten, het lijkt nooit te eindigen!
Vervolgens, onderweg naar de opera om een ticket te kopen (dat dankzij de cultuurkaart maar 5,50 bedraagt) en de bank, waar ik blijkbaar nóg een kaart moest gaan afhalen, passeerde ik langs een marktje waar ik een aantal boeiende kraampjes tegenkwam. Er stonden oa een ajuinkraam: alle ui-achtigen: ajuinen, look, sjalotjes,... de hele famillie bij elkaar, maar even goed een zeer esthetisch opgesteld kaaskraam!
De dag ging rustig voort (middageten in Le Stift)...en voort (bezoek van een kotgenootje)...en voort (teksten lezen in het park van 'Place de la république')....
... en toen was het tijd om naar de opera te gaan. Aangezien ik nogal laat was met het aankopen van mijn ticket, was er niet zoveel keuze meer qua plaats. Vanop de plaats die mij was toebedeeld, kon ik nog net de helft van het podium zien. Voordat het stuk begon, bleek ineens dat de koning al vermoord was en een tijdje op het podium lag dood te wezen. Ik had het niet gezien had omdat hij aan de verkeerde kant van het podium lag, dat ging erover! Ik vond ik dat ik, als het zo zat, toch dringend een alternatief moest zoeken!
optie 1: We hadden ervoor al even geprobeerd, 2 minuten voor het begon, van allemaal 2 plaatsen op te schuiven (die waren toch nog leeg), tot 1 minuut voor de aanvang de laatkomers binnenkwamen. Mislukt! optie 2: blijven rechtstaan in plaats van op je stoel gaan zitten, er zat niemand achter mij... Dit had inderdaad een iets betere zichtbaarheid, maar was nog steeds niet spectaculair. Ik kon nu de benen van de dode koning zien, maar daar bleef het bij. optie 3: blijven rechtstaan, maar nóg meer naar de kant gaan. Daar stonden geen stoelen meer, het was de rand van het balkon... maar het was zalig! loodrecht boven de orkestbak, dus zicht op het volledige orkest, maar vooral ook op het volledige podium!! Alles erop en eraan: de volledige koning, de troon, de kroon,... alles (behalve het hoogste stukje decor, maar dat viel te verwaarlozen!) nadeel: kramp in de benen tijdens de pauze optie 3 bis: tijdens de pauze zijn er mensen vertrokken vanop de eerste rij van het balkon, er kwamen 2 plaatsen vrij... dus hebben we een beurtrol georganiseerd met de 3mensen die langs de zijkant stonden, zo kon iedereen om de beurt tijdens act 2 de benen laten rusten!
lang leve opera! De muziek op zich was eerder modern-klassiek en daarom misschien een beetje vreemd, maar de werkwijze van de regisseur was subliem! De re-wauw-ervaring van Turandot!
belevenis van de dag: de opera met rood zand als decor dat onder andere gebruikt wordt als nepbloed en bijgevolg weelderig in het rond vliegt!
Er is organisatie en er is organisatie. Er is georganiseerd en er is denken dat het georganiseerd is. Er is volgen en er is eigenwijs erasmussen ;-)
Ondertussen stroomt de informatie in verband met de lessen en co en de organisatie van de universiteit zelf mondjesmaat binnen... maw, na lang wachten en ongeruste blikken in de mailbox... bleek er dan toch eindelijk iets van post in te zitten met een zekere toegevoegde waarde.
Als erasmusstudent is het geen uitzondering om in 3 jaren tegelijk te zitten en het is dan meestal ook heel handig om een beetje informatie te verkrijgen over welke vakken wanneer vallen, eventuele overlappingen,....
nope
nog een week wachten. De enige informatie die in deze mail stond was dat ik een (groot: pharmacologie) vak heb waarvan maandag blijkbaar de inleidingsles plaatsvindt en op 3 november een halftijds, meetellend examen en daartussen 4 lessen.... en een massa zelfstudie. Het is iets... maar bijlange niet alles...
Het merendeel wordt op 30 september meegedeeld... wanneer op 1 oktober alles op volle toeren moet draaien... utopie? geen idee!
Lang leve de plaatselijke bewoners die ook geneeskunde studeren en die in het 4e jaar blijken te zitten. Zij geven af en toe in de Cafét' bij een chocolat chaud zeer nuttige tips zoals: -"voor cursussen kan je het best naar de amicale gaan" -"de amicale? (blijkbaar de Straatsburgse medica) ah, ik ben al eens op de website gaan zien, maar die was 'en construction'" . -"weet je het zijn?" -"wel, ik denk dat ik er vandaag gepasseerd ben..." -"ahja, maar dat is het café, voor de inschrijvingen moet je in het ziekenhuis zijn en liefst in de voormiddag, anders staat er een rij van ongeveer 1500 eerstejaars, en dat kan nogal eens tegenvallen..." -"..." -"als je wil, wil ik morgen wel eens met je meegaan" -"uh, als dat zou gaan zou dat inderdaad iets gemakkelijker zijn, kwestie van te vinden wat te vinden valt..." -"ok, om 10u voor Le Stift?" -"deal!"
aankoop van de dag: "dictionnaire médicale de poche", mijn eerste geneeskundig boek in het frans --> kan maar nuttig zijn, de Nederlandse versie heeft alleszins de afgelopen jaren al goed gediend! (al was het enkel psychologisch: het sust een beetje de groeiende gevoelens van onrust ivm medische termen in het Frans...)
Net zoals in Leuven, loopt hier in het weekend Straatsburg leeg... Als bovendien een van je mensen waarmee je het meest optrekt met haar vriendje uit Duitsland in de Elzas rondtoert...
gegeven: Le Stift leeg + verdwenen erasmusvriendin + veel andere mensen die ik heb leren kennen maar waarvan ik de gsmnummer (nog) niet heb = min of meer alleen en noodzaak tot creatief zijn...
gevraagd: dé oplossing
werkwijze: deel 1: - het festival musica: festival van hedendaagse muziek, dans, .... Eerst neemt men de brochure ter hand, men bladert door de brochure, nieuwsgierig naar wat ze voor dit weekend te bieden heeft.... Vervolgens laat men een van beide (of alletwee) ogen vallen op een jazzconcert dat die avond doorgaat (begint om 22u30, einde voorzien om minuit), men haast zich naar de boutique de la culture voor een ticket en men gaat naar het concert...
Daar heeft men hopelijk en per ongeluk de chance van op 2 erasmusstudenten te botsen, waarvan 1 (een Deense jongen) al een beetje bekend was wegens het slaan van een babbeltje tijdens het samen wachten op de inschrijving en de studentenkaart in de faculteit geneeskunde. De tweede bleek ook geneeskunde te studeren. Toen waren we al met 3!
Het concert was bizar en soms een beetje té, maar niet te min een boeiend cultureel tijdverdrijf... voorzien uur van einde: 00u, effectief einde 01u.... (met, tegen dan, minder dan de helft van de inhoud van de zaal)
deel 2 - openmonumentendag De Deense jongen had al kennisgemaakt met een aantal Duitse meisjes en ze deden elke zondag iets cultureels zoals het musée de l'art moderne, musée historiqe... en voor deze zondag stond, als gevolg van de journée de la patrimoine d'Europe het "European Court of Human Rights".
Na de chance van te botsen op de 2 andere erasmussers, is de chance om door 1 van de 2 mee uitgenodigd te worden om het Europees hof van de rechten van de mens te bezoeken, ook een ideale remedie om het weekend op een boeiende manier verder te zetten. Daarbij komt dat ook deze Duitse meisjes ook echt wel sympathiek zijn, dus het lijstje met bekende/gekende erasmussers groeit...
**European Court of Human Rights was echt de moeite waard!!
Tot slot heb ik nog met een aantal van die mensen een bezoekje gebracht het musée de l'oeuvreNotre- Dame (alle oude standbeelden, waterspuwers, glasramen,... van de kathedraal). Boeiend maar vermoeiend.
=> opgelost, weekend overleefd!
rariteit van de dag: op een van de glas-in-loodramen lijkt het alsof Jezus een bril draagt... nooit gezien!
zo gezegd, zo gedaan: 's anderendaags same time, same place...
Een Nederlands-Frans babbeltje over koetjes en kalfjes met een aantal extra voordelen 1. weer nieuwe mensen leren kennen 2. weer een bezoekje aan de Cafét' 3. ruim op tijd uitgenodigd worden voor een Sinterklaasfeestje bij le vrai Strasbourgeois, Sinterklaas blijkt in Frankrijk een grote rariteit en eigenlijk enkel aanwezig in de Elzas. Is de rest van Frankrijk stout, of heeft het het stiekem wel iets te maken met het feit dat de Franse jongen die Nederlands geleerd had absoluut geen typisch Frans accent had, maar eerder een zwaar Duits accent... ?? 4. Een wegwijzer richting het universitair orkest en een eerste kennismaking met een jurylid van de audities... olé! Het enige jammere is dat ze, zoals elk symfonisch orkest, een ruime overschot aan fluiten hebben, maar ik maak misschien wel een kans met piccolo... we shall see...
Vraag van vandaag: hoe Duits kan Frankrijk zijn (bretzels, flammekueche, Winstub, vakwerk, de massa's Duitsers die hier rondlopen, l'Alsacien (het dialect van de Elzas dat voor Duitsers vlot verstaanbaar is, maar voor Fransen een heel pak moeilijker is), worst en zuurkool als een van de plaatselijke specialiteiten ... )
répas communautaire: alle Stifitiens tesamen om te eten.
Dé kans om buren, overburen, achterburen, bovenburen, onderburen, bijna-buren, niet-buren, bijna-niet-buren, absoluut-niet-buren,... kortom iedereen in Le Stift naast het zien van de Assemblée générale, ook eens te spreken.
Ik had chance: tijdens het wachten was ik in een gesprek verwikkeld met een sympathiek Deens meisje en tijdens het eten, zat ik naast een sympathiek Frans meisje, tegenover een meisje met, volgens mij, Indische roots, naast een meisje met, zoals ze zelf zei, Peruviaanse roots en schuin tegenover de Duitse directrice.
Ik had juist mijn beklag gedaan tegen het Franse meisje over het feit dat ik niet begreep hoe het kon dat, na de Assemblée générale, iedereen gewoon zijn eigen weg ging, zonder nog iets samen te doen, toen na de répas co hetzelfde gebeurde. Hocus pocus pech, iedereen zijn eigen weg....
Rare Fransen ;-) ...
... tot ik terug in "mijn villa" kwam en daar wat mensen in de gang stonden te babbelen. Ik zei tegen hen dat ik mij verbaasde over het feit dat iedereen gewoon zijn eigen weg ging en toen bleek dat zij met een aantal van haar vriendinnen nog had afgesproken in de tv-zaal. Of ik er graag wilde bijzijn? Welja, als dat niet stoort...
Een avondje tussen kiné-studenten... leuk leuk!!
Weer wat meer mensen leren kennen, waaronder dus kostbare onderburen en mede-Stiftiens: Laura uit Frankrijk en Marik uit Zuid Afrika...
Een groot voordeel aan Le Stift is de cantine... Iedereen krijgt er een plaatsje toebedeeld in volgorde waarin hij/zij binnenkomt en wordt zo in een willekeurig gezelschap geplaatst... Ideaal om mensen te leren kennen, verschrikkelijk als je juist die dag vergeten was hoe je Frans moest praten... (of in een zwijgzame bui was, wat al chance niet zoveel voorkomt)
Zo zat ik gisteren aan tafel met oa 2 vriendelijke Bolivianen die geneeskunde studeerden, maar de meest opvallende aan de tafel was un monsieur van het genre "eeuwige student": ongeveer 65 jaar oud, eet iedere dag in studentenrestaurants, bij voorkeur (als het open is) in Le Stift, heeft zich zojuist ingeschreven voor geschiedenis... Maar bovenal profileert hij zich als de enige echte Strasbourgeois en voelt hij zich geroepen om iedereen aan iedereen voor te stellen. Handig.
Zo kende hij iemand die Nederlands gestudeerd had en zojuist op zomerstage was geweest in Gent, die zou absoluut vraiment heureux zijn als ik er eens een babbeltje mee zou slaan... Zij hadden afgesproken om 's anderendaags rond 12u te komen eten in Le Stift en ik moest dan maar bij hen komen zitten... En kende ik de cafét' al? Euhm nee, Cafét' zegt mij niets. Ah, dan moet ik dringend de de Cafét' leren kennen. De Cafét' is een kleine bar onder het restaurant van Le Stift, opengehouden door Stiftiens, heel gezellig en ideaal om een babbeltje te slaan. Terwijl ik mijn appel, het dessertje van de dag, nog aan het opknabbelen was werd ik dus vriendelijk uitgenodigd om mee iets te gaan drinken een verdiep lager... Een koffie alstublieft... De eerste wordt getrakteerd, "pour faire connaissance". Ah, dank u!
Morgen same time, same place voor een Nederlands babbeltje...
Het eerste stukje treinreis werd verlicht door een sympathieke Portugees die mij had zien sukkelen met de veel te zware valiezen in Antwerpen en hij stelde voor voorstelde om mij te helpen met afstappen in Brussel. Er bestaan toch lieve mensen op deze wereld! Het vervolg van de treinreis verloopt min of meer, op politiecontrole, een overbuurvrouw die de trein bijna mist terwijl ze een in Luxemburgs luchtje ging scheppen, een snurkende jood en tot slot schouders die er bijna afhangen van alle rommel die per sé mee moest na, vlekkeloos.
Uiteindelijk kom ik weer aan in Le Stift...
...juist op tijd voor de Assemblée générale: hét evenement waarvoor ik absoluut vroeger moest terugkomen.... maar waarop niets te beleven valt. Jammer maar helaas. Tussen het rumoer door kan je al eens rondkijken wie er nog allemaal in Le Stift logeert... maw, het grote voordeel is dat ik al mensen geZIEN heb... maar nog niet gesproken... dat zal voor een volgende keer zijn.
Om toch nog met enkele mensen een woordje te kunnen wisselen en dus een beetje "kwestie van de avond toch nog een beetje nuttig te maken": een klein avondwandelingetje langs de Ill met enkele Stiftiens: een Zwitser en 3 Fransen en ik.
Verrassing van de dag: er zitten otterachtige beesten in de Ill Gevolg: de discussie van de dag: of zijn het reuze-ratten? Vraag van de dag: hoe zeg je "overzichtelijk" in het Frans?
Goed voorzien van lieve wensen en lieve
mensen die achter mij staan, is het nu noodzakelijk om uit die veilige thuis de juiste hoeveelheid energie en zin voor
avontuur te vissen om de uitdaging van "een jaar in den vreemde" aan te gaan...
Dankzij deze lieve mensen ben voorzien van een aantal reserves waaronder een vuilbak vol chocotoffs om ginder een zoet jaar tegemoet te
gaan en allemaal chocotoffe mensen te leren kennen. Zij hebben mij
ook ingebed in de nodige lectuur gecombineerd met een usb-stick vol
muziek, kwestie van af en toe op te laden... en tot slot hebben ze
mij met enkele doeltreffende voorzorgsmaatregelen gewapend om ook het
weer, het dagelijks leven, het wachten in de bureaucratische
wachtrijen ;-) ,... te trotseren.
Moraal van het verhaal: Dankzij jullie
ben ik tot de tanden gewapend en klaar om te vertrekken.
Gevolg van de moraal van het verhaal:
START!
De Missie: studeren als God in
Frankrijk
a.k.a. ten volle genieten van de
kansen die mij aangeboden worden en er op alle vlakken een onvergetelijk jaar van (proberen te) maken!
ToDo: Deze ideale gelegenheid gebruiken om
een stukje van de wereld en mijzelf te leren kennen, maar ook om geneeskunde op een andere manier te leren kennen en te
leren uit het studeren in een andere omgeving: een andere werkwijze,
een andere context,... alles met zijn voor- en zijn nadelen.
De Leuze: Strateburgum Chocotoff
est!
Hier kan u af en toe een update vinden
over het reilen en zeilen van een erasmusser in Straatsburg!
Net zoals in Leuven, loopt hier in het weekend Straatsburg leeg...
Snif snif, afscheid, snif snif ...
