En soms vergeet je veel van wat ooit gebeurde en hou je enkel mooie herinneringen over .
Ik blaas met plezier nieuwe zeepbellen, de ene al iets mooier dan de andere De ervaring van een vorige bel vormt de volgende en zo drijven we voort op de wind van de tijd op weg met als enige opdracht onze eigen legende te leven.
Soms neemt het leven een vlucht, als een zeepbel: kleurrijk en bijna perfect een droom waardig tot een simpele gedachte de weg verspert en de zeepbel met al zijn kleuren uiteenspat er schiet niets meer van over tenzij de kleine zeepvlekjes op de steen kleine kleurrijke herinneringen de handtekening van die unieke, breekbare, weggevlogen wereld.
------------------------------------------------------------------------ Sommige situaties verlopen niet zoals gewild, maar in dit geval kan ik enkel dankbaar terugdenken aan wat geweest is... Ook dat maakt deel uit van "levenservaring"... willen of niet.
Aangezien de lente zich dan toch bevestigt en er alles aan doet om de winter te vergeten, komen de zomerse driften van de mensen boven. Een van deze typische driften is de barbecue-drift. Vanaf de moment dat het aangenaam is om buiten te eten, eventueel met warme vest, wordt dat een onweerstaanbaar verlangen.
Toch zijn er een kleine tegenindicatie aan verbonden: waar vind je zoiets als het toch niet te veel mag kosten (we zitten hier met studenten) .... ?
... zorgen voor later ... als we geen barbecue vinden, is dat allemaal voor niets "gezorgd" ... op jacht voor een barbecue!
Een barbecuejacht is een leuke activiteit voor een zaterdagnamiddag. In Westmalle zou ik zo ongeveer weten waar ik wat kon vinden, maar in Straatsburg blijft dat, zelfs na al die maanden, toch ontdekken.
Kwestie van het lot te tarten hebben we bij het inkopendoen toch al barbecuevlees gekocht... nu moeten we wel een barbecue vinden!
"Ik meen ooit eens, in rue du 22 novembre een doe-het-zelfwinkel gezien te hebben..." voilà, etappe 1 van de jacht is geopend. Resultaat: we wandelen buiten met een bloembak voor de munt die we gekocht hebben om thee van te maken (mmmm...) en een potje basilicumplantjes om de munt te vergezellen, maar zonder barbecue... Met het argument "het was toch wat duur voor wat het was" en "er zijn nog winkels in Strasbourg" zetten we de jacht voort
etappe 2 bestond uit het toch maar verifiëren dat ze zeker geen barbecue hadden in de winkels waarvan we vermoedden dat ze er geen hadden etappe 3 bestond uit een bezoekje aan het winkelcentrum, altijd wat meer kans op een ander om zo van die dingen te vinden, maar aangezien het mooi weer was, toch nog even uitstellen. Het is zo zonde om bij mooi weer daar binnen te lopen...
--- denkpauze "als we een goedkope barbecue wilt vinden moeten we misschien eerder richting promoties van aldi, liddl,.... en co gaan, niet?" - hoeveel tijd hebben we nog voordat die winkels sluiten? - zo'n anderhalf uurtje... - ok, we kijken eerst even op internet voor de adressen, de openingsuren en misschien zelfs de promoties en dan gaan we daar zoeken...
de twee laatste mogelijkheden bestaan uit: Liddl en E.Leclerc, gelukkig dicht bij elkaar en (redelijk) lang open... -> Liddl: toch al gesloten, een half uur vroeger dan voorspeld door het alleswetende internet dat blijkbaar dan toch niet alles weet ;-)
de laatste optie, anders wordt het barbecuevlees in de pan... E.Leclerc... Alsof het door de hemel was ingegeven (met die protestantjes weet je nooit ;-) ) stond daar een mooie stapel barbecues aan de ingang, 19,95 euro daarvoor kan een mens niet sukkelen, dat voorspeld een lange zomer vol plezier! Barbecue geschoten en verkocht! Jacht gesloten!
en dan... de introductie van de buit in ons allerliefste Wilhelmitana, heeft ons met een wachtlijst mede-barbecueers opgezadeld die we zo snel mogelijk proberen weg te werken:
Zaterdagavond: het vlees dat voorzien werd voor 2 personen zaterdag en zondag werd gezellig verorberd door 4 personen: de buurman en zijn vrouw. Het was gezellig en een inhuldigingsceremonie waardig!!
Zondagavond: bij gebrek aan vlees en dankzij een sympathieke uitnodiging van een aantal Stiften: raclette au Stift!
Maandagavond: barbecue met Bruno, een gehandicapte jongen die in Wilhelmitana woont en die graag veel gezelschap heeft, dus hebben we met veel plezier nog wat volk uitgenodigd dat Bruno ook goed kent: Annabelle en Bastien van Le Stift en Arnaud... BBQ 4 6 Dit gezellig samenzijn kreeg met de filmavond in Le Stift nog een magnifieke kers op de barbecue: Bienvenu chez les Ch'tis, een film om U tegen te zeggen!!
Dinsdagavond: wekelijkse rustdag van de barbecue wegens vergadering van AUP en repetitie van het Stift-koortje. Woensdagavond: tweede rustdag van de barbecue wegens volleybal en zin in pannenkoeken
Donderdagavond: les Loulous: de eerstejaarsstudenten van theologie (waarmee we de raclette gegeten hebben) stonden ook te springen voor een kennismakingsdineetje met de barbecue, en dit leek de ideale gelegenheid...
---------- dit alles geeft ons een barbecueratio van 3/6 of 1/2 maw: goed gebarbecued en het is nog maar april... Jiehaa!
1. Skype-koffieklets... Ondanks het feit dat Westmalle Straatsburg op de hoogte houdt van de recente veranderingen, en vice versa, was er toch een zekere nood om eens gewoon een babbeltje te slagen over onbelangrijke onderwerpen... gewoon babbelen om te babbelen....
Zoals Willem Vermandere het zei: "kom, pakt uwen agenda en schrapt al wat er nog staat, morgenochtend sta ik aan uwen veranda als de klokke den Angelus slaat". In dat genre, maar toch niet helemaal, hebben we een Skype-koffieklets ingelast... en het was een succes:
allo Evelien? - mama? Ah, koffie in de aanslag?- Welnee, de mijne is nog aan het doorlopen... - da's nikske, ik wacht nog wel efkes, ik moet toch nog mijn stukske chocolade gaan zoeken - a voila, mn koffieke is klaar en mn chocolaatje ligt ernaast.-vertel eens...
wel, rustig chocolade-in-de-koffie-dopend-en-puntje-aan-het-chocolaatje-zuigend en koffiedrinkend, werd de skype-koffieklets een ideale oplossing om een zekere afstand te overbruggen! Het had iets van "op bezoek in een living van 443 km lang"; ver maar toch dichtbij... voor herhaling vatbaar!!
2. teleconferentie... Een kamp voorbereiden vanop afstand, dat kan alleen maar met teleconferenties... amateuristische teleconferenties, dat kan (bijna) alleen maar met Skype... With a little helpt from my Google is het zelfs mogeljk om documenten online aan te passen, alsof je op elkanders blad begint te tekenen... "hoe dichtbij kan je veraf zijn", of is het "hoe veraf kan je dichtbij zijn"? In elk geval, het ziet ernaar uit dat de voorbereidingen van het kamp gigadeels uit teleconferenties gaan bestaan... dat is ook eens iets anders... !
Les Journées InterDisciplinaires, of in de Straatsburgse-protestantse-theologische volksmond: les JID zijn 1,5 dagen waarop de faculteit theologie werkt aan de eenheid binnen zijn (beperkte) diversiteit. Proffen, studenten, buitenlanders, Fransen (al dan niet Alsaciens), iedereen werkt mee om één groot groepsgevoel naar boven te toveren, en bovendien, ook niet-theologieërs zijn welkom. Dit laatste gegeven... had als gevolg... dat ... een aantal van mijn theologievriendjes gevraagd hadden... of ik geen zin had om mee te komen, "ge hebt toch geen les op die momenten"...
In het begin, logischerwijze, was mijn antwoord van het weigerachtige genre: "wat kan ik daar gaan doen, ik doe geen theologie" of "jamaar, ik ken daar niemand" maar na een aanval met werderwoorden in de categorie van "da maakt toch niet uit, ge zijt toch al nen halve van ons, buiten dat katholiek dan, maarja das nu ook ni echt een reden om u op te eten zenne ;-)" en "ge kent ons toch" en tot slot de grove middelen: "het gaat over mannen en vrouwen in de theologie, da's een thema dat vrij toegankelijk is, da kunde gij wel aan ;-) en dat gaat nog interessant worden" en "ah, maar ik heb niets voorbereid qua sketch, ik volg ook de hele dag gewoon mee, ge moogt met mij meevolgen", begon de vestigingsmuur te wiebelen en uiteindelijk is de initiële weerstand, die blijkbaar toch niet zo zorgvuldig opgebouwd was als ik dacht, gevallen. ... een vreemde eend in de bijt, een student geneeskunde op het familiefeest van de theologen... moet kunnen (?)
donderdagnamiddag: atelier 1:. Waarom mannen niet luisteren en vrouwen geen kaart kunnen lezen... ... waarom mannen de weg niet durven vragen en Mozes dus 40 jaar in de woestijn ronddoolde... ;-) ... waarom vrouwen verondersteld zijn aan multitasking te doen, maar noch Martha, noch Maria konden luisteren en werken tegelijk... ;-) Een ludieke sketch, extracten uit de boeken op een lollige manier geplaatst tegenover extracten en voorbeelden uit de Bijbel, en uiteindelijk getoetst aan de mening van een sociologe en een antropoloog die zijn volkeren had uitgevonden.... Om eerlijk te zijn, het was de moeite!
Vervolgens was er een cult'U die gelinkt was aan de JID en waarvoor het bandje dat gevraagd was nog een dwarsfluit inclusief iemand die wist hoe daarop geblazen moest worden, kon gebruiken ... een reden om weer wat meer muziek te spelen... Tegelijkertijd was het voor het koortje van Le Stift het eerste "officiële optreden"... met andere woorden: toffe cult ;-)
vrijdag: atelier 2+3+4+5 Het ene atelier was al wat beter doordacht dan het andere en het andere was al wat saaier dan het ene... De onderwerpen die aan bod kwamen: . De beelden en de theorieën rond de schepping van de mens... "man en vrouw schiep hij hen, als evenbeeld van God" vs "uit de rib die hij bij de mens had weggenomen, bouwde God een vrouw en hij bracht haar bij de mens."... In hoeverre heeft dat een invloed op de positie van man vs vrouw in de maatschappij, in hoeverre beïnvloedt dat het beeld van God,.... . vrouwelijke pasteurs (het blijft protestants...): De Duivel verheugt zich al op de discussies en heeft zijn helpers op pad gestuurd om een aantal kleine enquêtes af te nemen... rara, wat zijn de resultaten? . la théologie féminine: in hoeverre is God een vader, en in hoeverre is God een moeder, laten we u meenemen in ons klein museum om te kijken hoe al dan niet vrouwelijk God wordt afgebeeld.... . homo's en co in de protestantse kerk: aangezien pasteurs in de protestantse kerk een partner mogen hebben en getrouwd mogen zijn (liefst hetero) wordt dit voor hen een heet hangijzer en een punt van discussie...
De theologische discours worden luchtig afgesloten met een typische Griekse komedie: Lysistrata van Aristophanes. Ideaal om na de serieuze hersenzones eens de humorzones aan te spreken... Griekenland is in oorlog, en de vrouwen hebben er genoeg van, ze zijn het beu dat hun mannen alleen maar denken aan oorlogvoeren en daarom nooit thuis zijn. Als uiting van hun onvrede gaan ze in staking... wat uiteindelijk leidt tot een wapenstilstand... De macht van vrouwen bevindt zich achter de schermen ;-) ??
Hierna volgde nog een borreltje... met het spelletje van de dag: blijkbaar is een van de proffen Vlaming en het spelletje was dat ik hem vanuit het niets in het Nederlands moest aanspreken en de rest ging zijn reactie observeren... nu wil het (nood)lot dat de prof mij aansprak om te vragen of ik Duitse was, en ik dus in het Nederlands geantwoord heb... op een moment dat er geen "rest" aanwezig was... mopje gekelderd ;-) ! Alleszins, het deed nog eens deugd om in het Nederlands te praten... grappig... op de moment dat praten in uw moedertaal een plezier wordt, besef je hoe relatief alles is.... Het was een boeiend gesprekje over het al dan niet protestantisme in België...
En tot slot, om de 1,5 dag conviviaal af te sluiten, zijn we met (bijna) alle studenten "nog enen gaan pakken"...
voila, tot zover het toppunt van de protestantse invloeden (tot nu toe)....
Het is altijd verbazend om te zien in welke mate de wereld op zonne-energie draait... toen de eerste sprieten lente-achtig zonlicht Straatsburg in lichterlaaie zetten, nam de wereld een bocht van 180 graden en nam le Stift met zich mee...
. Een of andere zotte Belgische besliste dat het lente was en verklaarde officieel de lente "geopend" en gaf zichzelf zo het recht om rokjes te dragen. . Het zaterdagmorgendse Stiftontbijt liep lichtjes uit de hand en in een volleybalwedstrijd (op blote voeten die op de duur zeer begonnen te doen :-s). Deze fantastische domino werd verdergezet door het overlopen van de volleybalwedstrijd in een geïmproviseerde salade: Met een Franse en een Belgische mama stift die op jacht gingen naar wat inkopen en restjes, the goodwill van een aantal andere mama en papa stiften om in de keuken te staan en de groentjes te kuisen, de pasta te koken, de saucisson en de mozarella te snijden, de tafel te dekken in het zonnetje, de andere stiften nog wat bezig te houden met de volley, geef je een grote familie van 14 Stiften aan een lange tafel te eten: sla, tomaatjes, pesto, mozarella, paprika, pasta... er is niet veel nodig voor een lekkere salade, een goeie ambiance en een onvergetelijke zaterdagmiddag... lang leve le Stift!!
En s'anderendaags, zondag, werd de terugmatch gespeeld met Jennie die een heerlijke Afrikaanse schotel bereid had....
"Vivre ensemble est un art" en ondertussen vervolgt de lente langzaam maar zeker en op het gemakske haar intrede....
Situatieschets: . Blijkbaar houden te théologiestudenten van heel Straatsburg: "katho's" en "prots" een verbroederingsfeestje met carnaval... . Le Stift is doordrongen van theologiestudenten en Evelien zit er midden tussen.
Zorgen van het moment . Er moet een playlist opgesteld worden en Marie-Claire is per ongeluk het slachtoffer geworden... . Carnaval, maar Evelien heeft absoluut geen inspiratie en geen verkleeddoos ter beschikking.
oplossing 1: - Infiltreer in Le Stift en dus in het feestje langs de kant van de "prots"... - doe hier en daar een babbeltje en ontdek de nachtmerries en dilemma's in verband met de keuze van de muziek en stel voor om een handje te helpen. - stel als 2 onervaren zotte dozen een playlist samen voor 11u en ontdek dat dat misschien toch wat lang is, al bij al zit je met theologiestudenten, dus de kans dat die voortdoen tot 's anderendaags 8u (wanneer hun volgende les begint) is klein - Ga in op het voorstel van Marie-Claire die het ziet zitten om een onder 4 vrienden te organiseren, kwestie van wat serieuzere-dozen-die-al-wat-ervaring-hebben-met-playlisten de kans te geven om de playlist in evenwicht te brengen qua jongensmuziek vs meisjesmuziek, folk vs beats, lol vs serieus, maar ook om de verzameling te evalueren, de helft eruit te gooien en zo "de goei" over te houden met als resulataat: een toffe playlist met "oldies"=> ambiance gegarandeerd, alle Theo's content!
oplossing 2: - pieker pieker pieker - vraag eens rond - trek veel met Marie-Claire op die je uiteindelijk het grandioze idee van "flamencodanseres influistert"
=> probleem 2a: flamencorok... oplossing 2a van Marie-Claire: een stoffenwinkeltje met stof aan de lopende meter... een flamencorok vraagt veel stof, maar voor de rest, qua patroon: zo lang het maar zwiert??
=> probleem 2b: vind de tijd en het geduld om de rok te naaien oplossing 2b: zucht zucht zucht . werk met kleine beetjes en nodig volk uit dat je gewoon gezelschap houdt terwijl je aan het naaien bent (dat is dan toch al niet meer alleen) . organiseer een koffiekransje geïntegreerd in een hobbyclub, zoals in de goeie ouwe tijd en doe aan girltalk terwijl je probeert toch niet in uw vingers te prikken.... zo gaat het ineens dubbel zo snel ... en is het, wonder boven wonder, net op tijd af.
Moraal van het théologiecarnavalfeestje: toffe muziek om goed zot te doen, outfit die dat ook toelaat en toffe mensen die u in die missie vergezellen.
Die arme Straatsburgers zagen het al van ver aankomen: er viel weer niets aan te vallen met die Evelien, rare vogels die Belgen!!
Het wachten tijdens de namiddag was het ergste, maar dat werd opgelost door een uit de hemel gevallen verdwaalde koordirigent die op mijn pad werd gestuurd en feitelijk op zoek was naar een Stiftien om te "croiser". Die Stiftien was per ongeluk die middag niet in le Stift, maar toen de dirigent zich installeerde, bleek tijdens de discussie, dat hij voor een zinnetje in het Grieks de bijpassende uitspraak zocht. Een ideale bezigheid en opzoekoefening in afwachting voor mijn bezoek... drie vliegen in een klap: een interessante bezigheid, iemand voorthelpen en de tijd gaat vooruit.
18u12... de trein komt aan... zoeken tussen al die onbekende gezichten en valiezen naar naar 2 gezichten die bekender voorkomen... gevonden... Blij, heel blij weerzien!
en start: aperitiefje op het kot, een beetje installeren De grote honger die mijn gasten velt, wordt vervolgens te lijf gegaan met een eerste bezoekje aan het restaurant van Le Stift. En de eerste avond wordt opgevuld met een gezellig filmpje: Coco avant Chanel, kwestie van in het Frans en de sfeer te komen en u niet meer in de koude lucht te begeven dan nodig ;-) Welkom in Straatsburg!
"Vrijdag, couleur-locale-dag" Vrijdagmorgen... een eerste kennismaking... kuierend langs de vakwerkhuisjes, de Ill, de kathedraal, een bezoekje aan La Petite France, les ponts couverts... alles passeert de revue en leidt ons naar een tweede kennismaking met de Stift, maar deze keer op vraag van Carolien ingekleurd met "een beetje couleur locale': het vaste gezelschap van een vrijdagmiddag, Nederlandssprekende Simon en compagnie. Gezellig gezellig en bovendien voor ons een goede oefening voor het Frans, en voor de Fransen een goede oefening voor het Nederlands. Win-win situatie! 's Namiddags wordt het aspect couleur locale nog uitgebreid: musée Alsacien... bokrijk, maar toch niet bokrijk, blijkbaar wordt er op het platteland nog veel meer zo geleefd dan we zouden verwachten... De Elzas blijft de Elzas!! Kwestie van niet aan een overdosis cultuur ten onder te gaan, wordt het evenwicht terug hersteld met een "girlie shopping tour"... dat mag ook niet ontbreken! En tot slot, wanneer de maag begint te protesteren passeert er een choucroute-restaurantje op onze weg (... smaken verschillen; het is vooral het idee dat telt ;-) )
Deze couleur-locale-dag eindigt behoorlijk lokaal met een discussietje op kot en om de locale nog meer in de verf te zetten, werd de Zwitserse onderbuur ook uitgenodigd ;-) . Gezellig gezellig, localer kan niet!
Zaterdag: dag van de omgekeerde planningen. planning 1 : 's morgens de kathedraal beklimmen en 's namiddags de Europese instellingen bezoeken.... uitvoering 1 ~ 1/planning. "Schijnt de zon, schijnt de zon?" - "nee, ik vrees ervoor, het ziet er nogal mistig uit eigenlijk" - "misschien dat het nog meevalt, laten we eerst naar buiten gaan" - "hmm, ja, het valt inderdaad nog mee, het enige dat wel gigantisch tegenvalt is dat uitgerekend de kathedraal in de mist zit." - "bye bye uitzicht" - "willen we anders het programma omdraaien, misschien dat het vannamiddag openklaart" - "we kunnen het er in elk geval op wagen..." Zo gezegd zo gedaan: eerst een wandelingetje langs de Ill naar de Europeses buildings, vervolgens een boterhammetje in l'Epicerie en daartegen was het opgeklaard. Het leven kan toch mooi zijn als de zon schijnt, en een kathedraal die geniet van hetzelfde licht ook ;-) Een toertje binnen om de glasramen te bewonderen en nadien een toertje naar boven, wat de benen zich 2 dagen later nog herinneren... Een mooi panoramazicht heeft zijn prijs... een platform op 66 meter, is 330 treden hoger dan het relatieve nulpunt en goed voor de conditie, maar absoluut de moeite waard!
planning 2: wafels maken als avondeten uitvoering 2: geen wafels redenering: - "wafels zijn misschien meer geschikt als dessert, dus misschien moeten we toch maar eerst iets anders eten" - "Ik heb eigenlijk niet zo heel veel honger, anders moeten we uitgebreid aperitieven en daarna wafels eten" => deal uitwerking: chipsjes, nootjes, kerstomaatjes, zalmwafeltjes,... "ho, dat was nu wel een heel uitgebreide aperitief, ik heb eigenlijk al geen honger meer" => jammer, maar helaas geen wafels meer ;-) maar het was echt een toffe aperitief!
tot slot: singstar... de meligste en kweligste nummers eerst... ... ongerustheid: "heei, je hebt toch niet gefilmd met dat fotoapparaat??"...................... maar veel, veel plezier!! (maar omwille van verschillende redenen: solidariteitsredenen, om het akute verbruik van boules de quies niet de hoogte in te jagen, omdat ik hier nog een aantal maanden moet wonen, liefst in vrede, ... zijn we toch maar op tijd gestopt ;-) )
Zondag... ... een zondags ontbijtje ... nog snel het museum voor moderne en hedendaagse kunst binnengesprongen ... iets gaan drinken om af te sluiten ... hop weer op de trein!!! ... blijven zwaaien, meelopen, trein weg, bezoek weg... vertrokken ...
Lieve Carolien en Charlotte, dank u wel voor het supertoffe bezoekje!!!
Een baguette heeft zo zijn voor en zijn nadelen, maar in dit geval vooral voordelen:
1. het voedt de mens in tijden van al dan niet grote honger. Deze multifunctionele Franse broodsoort die overal te verkrijgen is, wordt meestal herkend door zijn unieke vorm: dit typische staafvormige brood met een lengte van ongeveer 50 cm +/- X aantal keren de standaardafwijking en een omtrek van om en bij de 16,8 cm, is ideaal om op een of andere mooie ochtend als ontbijt genuttigd te worden. Daarenboven is deze hoeveelheid in de meeste gevallen juist afgemeten om 2 personen met een matige honger te verzadigen. Als er daarbij nog eens speculoospasta op tafel staat, is het feest compleet en heeft men aan alle voorwaarden voldaan om de dag op een evenwichtige manier te starten.
2. Indien u de baguette enkele dagen, zelfs weken laat liggen, kunt u het tevens gebruiken als zelfverdedigingswapen. De baguette droogt mooi uit en wordt zo hard als een baksteen. Zij is echter minder zwaar en dus makkelijker hanteerbaar ;-) .
3. Moest u een muzikofiel zijn, kan u de uitgedroogde variant ook gebruiken als trommelstok, maar dan voor de zwaardere partijen. Voor de lichtere momenten kunt u beter een broodsoort zoeken met een iets kleinere diameter. Let ook op dat u niet te hard slaat, het zou kunnen dat een van de scherpe randjes, veroorzaakt door de minieme, meestal vlechtvormige tekening op het brood, het slagwerkinstrument beschadigt.
4. Indien u na het uitvoeren van nr 1 (zie boven) nog een restje baguette over hebt, kan u altijd, al dan niet via stap 2: het uitdrogen, de meeuwen, zwanen, eenden en waterkiekskes blij maken. Deze gevleugelde gewervelde waterdieren zijn blij met al het eten dat hen toegeworpen wordt en de meeuwen halen zelfs hun mooiste vliegkunsten boven om te bewijzen dat zij dat kleine stukje brood in uw hand waard zijn. Mythique!
Sindsdien hebben we dus een nieuwe hobby: telkens als er nog wat overschiet van dat waardevolle stukje brood, dat na 1,5 dagen als bijna-moordwapen kan dienen, wordt de beslissing gemaakt: "Canards?" - "Oui, Canards!"
Op deze manier worden de volle 11083,54 cm³ (+/- X aantal keren de standaardafwijking) van La Baguette optimaal benut en is iedereen tevreden!
koud koud koud en af en toe een beetje sneeuw, maar de sneeuw van de hele week ligt nu opeengepakt in een mooi wit dekentje over Straatsburg. De pittoreske vakwerkhuisjes krijgen een echte bergsfeer en het stadje wordt met het sneeuwvlokje gezelliger... tijd voor een sneeuwwandeling!
maar wanneer?
tijdens de week: nogal moeilijk: de stage op réanimation médicale (intensieve), houdt mij een ganse dag vast in het ziekenhuis en 's avonds is toch ook niet hetzelfde als overdag bij daglicht. tijdens het weekend: 1. pech gehad: voor de eerste keer in mijn leven was ik van wacht, zij het ter ondersteuning van de dokters en meer voor administratieve werkjes dan wat anders, maar toch... van wacht zorgt er in elk geval voor dat je (alweer) een dag (en deze keer ook een nacht) geblokkeerd zit in het ziekenhuis. 2. chance gehad: toen ik vanmorgen terug thuis kwam van het ziekenhuis lag er een onder-de-deur-postje van een sympathieke buurman om te vragen of ik geen zin had om 's middags met hem en een vriend van hem aan tafel te schuiven... hij zou koken... --> met plezier! en het was lekker, en het was leuk, en het was gezellig... en het was vooral heel zondags: aan tafel blijven zitten, gewoon, zolang je wilt, zonder verplichtingen, babbelen over vanalles en nog wat, een koffietje, een theetje en tot slot ... een sneeuwwandeling!!
Mijn sneeuwwandeling!! eindelijk!!
een wandelingetje door Straatsburg, net voldoende om het goed koud te krijgen, langs la petite France, les ponts couverts ... Strasbourg by snow, met fotoapparaat en gezellige compagnie. Het enige nadeel aan de compagnie is het feit dat de sneeuwwandeling uitgelopen is op een sneeuwballengevecht... alleja, nadeel; een plezant nadeel dat, volgens mij, voor herhaling vatbaar is!
en nu: binnen opwarmen ...
*filosofisch intermezzo en conclusie van de dag* ... er zijn zo van die dagen, dagen met kleine dingen om van te genieten, waarop een mens beseft dat hij leeft, maar dan ook écht LEEFT! ... dagen waarop elke cel in het lichaam geniet, koud heeft en nadien weer opwarmt en achteraf tevreden terugblikt... met in gedachten "het geheel is groter dan de som van de delen"... dank u voor deze mooie dag!
Vraag: Wat doe je als je in de voormiddag je (voorlopig) laatste examen afgelegd hebt, verondersteld bent van 's anderendaags om 8u op je stageplaats te staan, maar stiekem weet dat er nu in Leuven aan het Lemmens een gastdocent is die je graag wilde horen spreken, het bovendien ondertussen toch al wel lang geleden is dat je vriendjes en vriendinnetjes van Leuven hebt gezien en dat de volgende keer dat je naar Leuven kan al je vriendjes en vriendinnetjes aan het studeren zijn en sommigen niet eens in Leuven zitten, ... ??
Antwoord: Je waagt het erop. 12u00: je komt buiten van je examen 13u30: je hebt gegeten en het internet gecheckt en vraagt je af waarom je nog steeds geen informatie hebt gekregen over de volgende dag, over het hoe, wat, waar, wanneer,... van het begin van de stage, dus je gaat naar het alombekende erasmussecretariaat met in het achterhoofd "als ik het hierna nog niet weet, vertrek ik gewoon" 14u00: je hebt eindelijk antwoord gekregen: 's anderendaags om 8u ter plaatse.... ... denk denk ... je besluit het er toch maar op te wagen en de prof te gaan zoeken en vragen of je 2 dagen verlof krijgt ... 14u30: eindelijk heb je het desbetreffende secretariaat gevonden, de desbetreffende papieren ingevuld en 2 dagen vakantie 15u00: terug op je kot besef je dat je beloofd had aan Martin dat hij je kamer mocht laten zien aan de mensen van Le Chapitre Saint Thomas dus dat je nog wel wat moet opruimen... de trein vertrekt rond 17u37, maar je moet nog een ticket hebben ... rush rush... 17u37: goed en wel op de trein naar Brussel... en Leuven.
en dan nu het verrassingseffect van sms'en ;-) "Heeis zussie, mag ik vanavond alstublieft blijven slapen" "Heeis, kruidtuintje morgen?"
ongeveer 23u15: aankomst in Leuven!!
"u krijgt 41u in Leuven: haal eruit wat erin zit!" . de lessen aan het lemmens van Cheryl Dileo: muziektherapie bij pijn, bij kankerpatiënten, bij intensieve zorgen, bij palliatieve zorgen,... boeiend boeiend!! . direct na de lemmensles: afspraak met Charlotte in de Werf... Kim komt erbijzitten... naar het kot van Kim en hallo zeggen tegen Marie Sophie... met Kim naar het kot van Carolien... bij Carolien blijven slapen ... weer lemmensles ... 's middags wat vroeger ontstnapt: ik moet nog chocoladeventjes en "nicnacjes met suikertoefjes" importeren naar Straatsburg, want het is bijna Sinterklaas, maar vooral: ik mag mijn trein niet missen ...
16u15: vertrek in Leuven 22u30 aankomst in Straatsburg: moe maar voldaan.
moraal van het verhaal: Impulsief op de trein springen naar Leuven is zeker voor herhaling vatbaar ;-)
spannend spannend: "kies 4 diensten waar uw voorkeur naar uitgaat" . de twee die gelinkt zijn aan mijn lessen: logisch en nuttig . twee andere diensten omdat er nog twee bij moesten... 2 uit pure interesse. => Ironie van het lot: bij de toebedeling heb ik de twee van de interesse, maar niet de twee die het meest nuttig zouden zijn... tja, niks aan te doen. mijn eerste maand stage wordt nephrologie
Na de eerste mail met de verdeling van de stage plaatsen was het wachten op wat meer praktische informatie... en we wachten... en we wachten... en we wachten... morgen begint de stage... "als ik vanavond nog niets gehoord heb, ga ik voor 2 dagen naar Leuven"... maar misschien moet ik eerst het heft in eigen handen te nemen, mijn stoute schoenen aantrekken en eens gaan vragen aan de ondertussen overbekende secretaresse wat er nu precies van mij verwacht wordt en hoe het precies in zijn werk gaat. "Ah, gewoon morgenvroeg om 8u op de afdeling". Hmm, handig om te weten, waarom weet niemand van de mensen waaraan ik dat gevraagd heb dat??
[intermezzo: denk denk... misschien dat ik nu al naar de dienst in kwestie kan gaan om verlof te vragen, dan kan ik toch nog naar Leuven en gewoon 2 dagen later beginnen... denk denk... zo gezegd zo gedaan... 3 uur later zat ik op de trein naar Leuven.]
... 2 dagen later op afdeling Nephrologie: Waarom blijkt uiteindelijk dat ik daar een uur te vroeg sta en komt iedereen aan om 9u??
Binnen nephro zijn er nog verschillende afdelingen, eerst werd ik ingedeeld bij de transplantaties, maar dat was niet zo heeeeeel boeiend: eigenlijk komt
het erop neer dat alle mensen met transplantaties door hun medicatie een verminderde immuniteit hebben staan, met als gevolg dat die mensen voor de minste
snotneus gehospitaliseerd worden, olé ;-) Daarna ging de interne (de dokter die aan het specialiseren was voor nephrologie en die de externen, de stagairs zoals ik, moet begeleiden) die ik moest volgen, op cursus en was het 2 dagen
stoelendans met als gunstig resultaat dat ik de rest van de maand (of wat ervan overschiet omdat ik Kerstmis thuis wil vieren) op de afdeling "néphrologie: soins intensifs" sta. Met de patiënten
die continu min of meer in het oog moeten gehouden worden: daar gebeurt al wat meer en de dingen die gebeuren zijn boeiender => "lang leve de stoelendans" ;-)
voilà, "maand 1" (= 2,5 week) nephro "maand 2" zal wel iets langer zijn en wordt réanimation médicale... ik ben eens benieuwd!!
Sinterklaas passeert zelfs in de Elzas, maar jammergenoeg wel op een andere manier als bij ons... Hier bestaat "sinterklaasvieren" uit männele eten (broodventjes), mandarijntjes en chocomelk drinken... hoog tijd dus om hier eens de Sinterklaas uit te hangen en te tonen hoe het echt moet ;-) : chocoladeventjes, 's nachts stiekem passeren, "nicnacjes met suikertoefkes"... => Ready freddy? Ja, Eddy, Teddy is ready! Let's Go!
Hoe vind je al dat (Belgisch) snoepgoed in Straatsburg? Het antwoord is vrij tot zeer simpel: "niet"...
daarom (alleja niet daarom, maar het heeft mij wel geholpen) ben ik op blitzbezoek geweest naar Leuven... De officiële motieven voor dit 41 uren durende blitzbezoek waren een projectweek van muziektherapie en enkele blije weerziensen, maar officieus kan daar nog het instlagen van sinterklaasmateriaal bijgevoegd worden. Wat maakt dat het hyperkorte blitzbezoek, best wel een hoog rendement had!!
Dat rendement werd nog verhoogd door de Sinterklaas-mopjes-verrassingen bij de vriendjes en vriendinnetjes in Straatsburg. Om een of andere obscure redenen is een zekere Sinterklaas bij hen gepasseerd om hen te belonen
omdat ze de voorbije maanden zo braaf zijn geweest :-p ((stiekem heb ik ook
mijn eigen schoen gezet... gewoon voor de lol... en dan 's avonds alles
klaargelegd met als resultaat 's morgens: "oh kijk, sinterklaas is
geweest en heeft mij een zelfgeknutselde trein gegeven" ;-), jaja ik amuseer mij hier!! ))
Het Straatsburgs Sinterklaasgevoel en de Straatsburgse Sinterklaasbeleving werd nog extra in de verf gezet door een Sinterklaasfeestje bij de eeuwige student. Hij houdt eraan om ieder jaar met Sinterklaas alle buitenlanders (en een aantal binnenlandse vreemde eendjes) uit te nodigen en een Elzassische Sinterklaas voor te schotelen: männele, mandarijntjes en chocomelk, maar ook aandere hapjes, in overvloed en tot slot een kinder-surprise eitje (zo waren de kado'tjes, toch aanwezig, al was het heel goed verstopt, de latente kado'tjes ;-) )
Het is wel boeiend om te zien hoe dezelfde heilige op 2
verschillende plaatsen met twee verschillende tradities gevierd wordt,
want de kado'tjes komen van de kerstman, sinterklaas brengt niets, je
viert hem gewoon... en chocoladeventjes en nicnacjes met suikertoefjes
kennen ze al helemaal niet... maar ook ik heb (alweer!) veel bijgeleerd!!
De keuken op de tweede verdieping van Le Stift is in eenzame tijden the place to be. Er is altijd wel iemand beschikbaar om een of andere zotte streek uit te halen. Zo hebben we eens op een zondagavond in een oventje van 4 dm³ heerlijke chocoladebroodjes gebakken. Letterlijk dan: echte pistoletjes met een waar ze heelder brokken chocolade ingestoken hadden. Heerlijk! Zo hebben we, bij gebrek aan eten en ingedriënten om "echt" eten te maken op een zaterdagavond chapati gemaakt, zoals in Afrika...
Daar ben ik de Nederlander tegengekomen die blijkbaar vorig jaar op Le Stift zat en nog eens een bezoekje kwam brengen aan zijn Franse vriendjes en een dankbare gelegenheid bood om de Fransen eens te plagen en heelder conversaties te voeren waar ze niets van verstaan en hen het idee te geven dat we met hen aan het lachen waren hoewel het eigenlijk over het schoolsysteem in Nederland ging ;-)
maarja, dat heeft mij dus onder andere ook een nieuwe bijnaam opgeleverd: "flukebruuk"... olé, dat ontbrak er nog aan ;-) !
Blijkbaar is er ooit eens in Frankrijk op televisie een aflevering geweest in een verzonnen "Noordelijke taal": Flukebruuk. Aangezien een bepaald aantal Fransen het er unaniem over eens waren dat deze imaginaire taal uit het Noorden op het Nederlands lijkt... ben ik nu Flukebruuk... Tot overmaat van ramp zei deze flukebruuk ooit eens bij een répas co: "flukebruuk est mort" en Vibeke vroeg: "Waarom begin je ineens in het Nederlands?".... Oeps... dat blijft onder ons, dat mag je zeker nooit tegen Félix vertellen of die arme jongen gaat dood van het lachen en ik heb geen zin om iemand (te proberen) te reanimeren!
Nuja, tegelijkertijd zorgt zo'n naam ook wel voor publicatie: "Seg mannekes, als jullie het toch zo graag over Flukebruuk hebben, ik zal eens wat flukebruuk muziek laten horen!"
=> voila, bij deze zijn Bart Peeters en Yevgueni geïntroduceerd dans l'Alsace! ... en ze vinden het zélfs goed, het begin van de apocalyps, het eerste gaatje in het Franse chauvinisme ;-) !!
spannend spannend... maar ik ga eerst nog proberen te werken en dan naar de les (16u tot 18u).... nope: de les was blijkbaar verplaatst en dat stond in een van de 500 mails die de erasmusverantwoordelijke gestuurd heeft... jammer maar helaas... dan maar ongeduldig wachten op het bezoek... wachten wachten...
en dan: een schreeuw vanop de parking van St Thomas "Evelieeeen, waar zit je!!!!!" => joepie, ze zijn er!!
Na een dikke welkomstknuffel... zijn we beginnen praten en onnozeldoen tot zondagmiddag wanneer ze vertrokken zijn... dat is ook eens plezant!!
Zaterdagmorgen had ik (alweer :-s) vroeg les, dus heb ik mijn kot met 2 slaapkoppen achtergelaten ;-) op hoop van zegen... gaan ze zich amuseren? gaan ze de weg vinden? wat gaan ze bezoeken? Op die vragen kreeg ik antwoord toen ik hen na de les had teruggevonden op "de plaats met het mooie zicht op de kathedraal"... vervolgens zijn we dan gegaan naar de plaats met het mooie zicht, op de kathedraal... 330 treden of 66 meter.
Hierna had ik honger en zijn we bij Flamms nog eens Flammenkuechen gaan uittesten. Ik blijf bij de chèvre-miel, maar de dessertflammenkuechen met banaan en chocolade zijn zeker ook niet slecht!! (dat moet ik onthouden voor de volgende chocoladefreaken ;-) )
Gezien een aantal omstandigheden, mocht een bezoekje aan het Europees Parlement (wel alleen langs de buitenkant) ook niet ontbreken. Daar hebben we dan natuurlijk ook werk van gemaakt. Nu weet ik dat dat ook goed te doen is te voet ;-)... een mooie wandeling langs de Ill.... een paar zotte foto's en een "mooie-rooie-herfstblaadjes-smijt-spektakel" voor de gebouwen... en tot slot een alternatieve wandeling lans het kanaal Ill-Rijn en een bezoekje aan het park de l'Orangerie (met een uurtje speeltuin ingecalculeerd) om terug te keren...
... maar het is nog niet gedaan...
... na een aperitiefje onder ons gedrieën op kot, volgt er nog een hypergezellig erasmusfeestje met kaas en wijn bij Lisa thuis met de vrienden van de uitstap naar het hof van de rechten van de mens en een paar onuitgenodigde muisjes, ter ere van de verjaardag van Johan de Deen... ... en wij hebben gezorgd voor het dessert: chocoladefondue! slotsom: 2 Denen, 1 Poolse, 1 Canadese, 1 Slowaak, 3 Duitsen en 3 Belgen (en later op de avond nog 5 Italiaansen) => lang leve erasmus!!
... deze dag is gedaan, maar morgen volgt er nog een (halve) dag... met een herfstwandeling langs de andere kant van de Ill, de Ill voordat ze Straatsburg binnenkomt... en tot slot een laatste middagmaal...
... en dan is het... jammer, maar helaas....wél tijd om afscheid te nemen... en nadat iedereen 4 cm platter geknuffeld was, is mijn lieve bezoek weer in de auto gestapt... tot een volgende...
@ Stéetje en Thomasje: Dank u wel voor het geweldige weekend!!
=> opmerking van het weekend (met dank aan Thomas): De kathedraal, is een van de mooiste die ik al gezien heb, maar ze is niet mooi als ze natgeregend is! (sindsdien moet ik elke keer dat ik naar de kathedraal kijk, en zie dat ze natgeregend is, denken aan dit weekend, leuk e ;-) )
Wat is er leuker dan bezoek krijgen van mensen die je langer kennen dan een dikke maand??
Die vraag was het antwoord op het merendeel van de vragen. Die vragen
op hun beurt, werden werden mij vorige vrijdag gesteld toen ik 's
middags hyperactief aan tafel schoof, toen ik daarna hyperactief naar
de les ging, per uitzondering met de fiets, om daarna hyperactief naar
het station te fietsen. Ik was, in tegenstelling tot al de andere keren
dat ik te laat kom, deze keer voorbereid en per definitie te laat... ... de trein kwam
aan om 18u12 en ik had les tot 18u15....
*zoek zoek*
fiets gedropt bij de hoofduit-/ingang, niemand te zien bij de hoofduit-/ingang
er was iets met een koffiekraampje, niemand te zien bij het koffiekraampje
dan toch onder de glazen koepel?
Mamie en papie!!
gevonden!! In de grote hal van het station, aan een andere uitgang dan verwacht, stonden mamie en papie op mij te wachten!
Jeuj, mamie en papie, mensen om Nederlands te praten, mensen die mij langer kennen dan
een maand, mensen die ik langer ken dan een maand, mensen waarbij ik mij absoluut thuis voel, mensen die mij een dikke knuffel geven en bovendien een dikke knuffel van mijn mama en
papa hebben opgeslagen en die nu met plezier
en veel warmte doorgeven, ((mensen die het blauwe hemdje dat ik thuis nog was vergeten
meegebracht hebben)),... jeuj, mamie en papie!
start van de citytrip
1. ga van het station naar het hotel, les 3 roses, helemaal aan de andere kant van de stad. Probeer van de
gelegenheid gebruik te maken om een eerste indruk van "strasbourg quand le soleil se couche" mee te geven... rue du 22 novembre, place kléber, place Gutenberg met de Mary
Poppins-paardenmolen, de kathedraal en tot slot "een" brug over de Ill (dewelke
maakt niet uit, ze gaan allemaal naar dezelfde overkant) en kom aan in het hotel.
2:
- installatie in het klein maar zeer verzorgde hotelletje aan de oevers van de Ill
- uitwisseling van de boeken virologie en bacteriologie
- met het * in de boter vallen ...
... of zoals het hier iets beter zou passen: met het * in de chocolade, leonidaspralinen en antwerpse handjes vallen.
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik in la cafèt prompt de vraag kreeg of ik nog "chez mes parents" woonde.
een beetje naïef antwoord ik: "ja nee, nu woon ik een heel jaar in
Straatsburg, dat wist je nu toch al!" ... hilariteit... vragen of iemand
"habite chez ses parents" is blijkbaar vragen of je nog vrij bent...
zotte Fransen!
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik heb moeten beloven dat
ik mijn mamie en papie heel hard ging bedanken in hun plaats, wat ik
met veel plezier gedaan heb!
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik al na 1x zondagavond als
dessert in le grand stift, 3x trakteren bij een koffietje in la cafét
en 1 antwerpse handjes traktatie na het koor, pralineloos en
antwerpsehandjesloos was (als goeie chauvinist heb ik hen bij ieder
handje een stukje legende van Brabo en de reus Antigoon geserveerd,
"Hand-werpse handjes")
ik heb deze week veel gelukkige mensen gezien ..."oooooh" ---> bij deze heb ik trouwens het onweerlegbaar bewijs dat chocolade
gelukkig maakt ;-) ik heb veel mensen kunnen laten proeven en genieten van dit
stukje "thuis"... "oooooh" ... en geen nood, ik heb nog
1,2-1/5= 0,96 kg "thuis", onder de vorm van mignonetjes, versie "pure chocolade" om te trakteren! ... "aaaaah"
Het was een schot in de roos of een praline in Straatsburg!
3. op zoek naar eten
suggestie van de dag: saint sepulcre
teleurstelling van de dag: saint sepulcre volzet
oplossing van het moment: saint sepulcre morgen, nu reserveren!
ontdekking van het moment: een klein modern restaurantje met een
moderne, ietwat experimentele keuken, maar absoluut voor herhaling
vatbaar!!
--> dat restaurantje komt op de lijst met "restaurantjes om te
onthouden en een tweede keer te gaan (of een derde, of een vierde, ...)"
4. strasbourg by night... passeer langs de kathedraal en begrijp de motivatie van de middeleeuwers...
5. het "débrouille-toi" stukje
geneeskunde in Straatsburg valt bij momenten nogal tegen, zoals de
moment waarop je bezoek hebt, maar per se op zaterdagmorgen naar een
les moet over dingen die je vorig jaar al gezien hebt... niks aan te
doen... herhaling.... antibiotica blijven hoe dan ook belangrijk...
Mamie en papie hebben met glans de débrouille-toi uitdaging doorstaan:
de kathedraal, de pittoreske straatjes van Straatsburg, ik kreeg een
gedetailleerd getekend verslag van alle hoekjes en kantjes die ik nog
niet opgemerkt had.
Het wordt hoog tijd dat ik mijn foto-apparaat bovenhaal en op "onnozele-kleine-maar-meestal-ongelooflijk-mooie-dingenjacht" ga!
6. das multikulturelles Teil.
Weil papie die Deutsche Sprache liebt, weil ich kein Deutsch sprechen
kann und eine Übung brauche und weil es hier zoviele Deutsche gibt,
habe ich eine Freundin eingeladen mit uns Flammenküchen zu essen....
mmmmm.... Die Konversation war 4-sprachig: Deutsch, Französisch,
Niederländisch und ein bisschen Englisch, aber sehr spaßig, und genau,
eine gute Übung!!
(Und wenn ich hier viele Fehler geschrieben habe, können Sie mir dann bitte ein E-mail schicken, dan kann ich es korrigieren)
7. een koffietje in het herfstzonnetje op de place kléber mag niet ontbreken!
8. bezoekje en rondleiding in le Stift
9. la Petite France... door een (on)gelukkig toeval begon het te
regenen en zijn we iets gaan drinken, waarbij ik weer een cafétje aan
mijn lijstje met "cafeetjes om te onthouden en een tweede keer te gaan
(of een derde, of een vierde, ...)" kan toevoegen!
10. saint sepulcre, tweede poging (deze keer mét reservatie).
Een hypergezellig, typisch Alsassisch restaurant met enkel plaatselijke
gerechten. Dat mag zeker ook bij op het lijstje, ik vrees alleen dat ik
mijn lijstje ga moeten uitbreiden met een kolommetje dat de titel
"reserveren op voorhand" draagt, zo moet ik enkel kruisjes zetten.
Al die restaurantjes die hier vaak volzet zijn .... vermoeiend, soms
jammer, maar vooral een goei teken (en, na reservatie, inderdaad heel
lekker)!
11. ontbijt in het hotel (**mits toelating van de receptie**).
Ik ben alweer geïnfiltreerd, zij het deze keer niet in het
protestantisme maar in het hotelletje, het is eens iets anders en iets
lekkerder ;-).
12. bezoekje aan de beelden van de kathedraal en de glasramen van het
genre "Jezus met de bril". Het museum van l'Oeuvre de la Notre-Dame
blijft mij verbazen! Zo statisch, maar ergens toch dynamisch, zoveel
geschiedenis, zo bizar: dat staat allemaal op die kathedraal, je kijkt
er
iedere dag naar, maar je ziet het nooit!
Alweer chapeau voor die dappere Middeleeuwertjes: het geloof in de
kathedraal, de visie, de kunst, het geduld, de moed, de hoogtevrees,...!
13. het ongeluksgetal...
het einde nadert... het laatste middagmaal, of iets dramatischer: het henkermahl... en daarna terug naar het station...
14. kwestie van niet met het ongeluksgetal te eindigen, dat zou verkeerd kunnen aflopen. => een dikke knuffel voor mamie en papie en een dikke knuffel om door te
geven aan iedereen ginderachter... voordat ze weer op de trein stappen....
De cirkel is rond. Net zoals ik in het begin een dikke
knuffel aangekregen heb, zorgvuldig verpakt in mijn lieve mamie en papie, geef ik hen nu een dikke knuffel terug mee... en ik ben er zeker van dat die even intact gaat aankomen in het station aan de andere kant en misschien nog wel verder dan dat station ;-)... Gaat heen en vermenigvuldigt de knuffel!
strateburgum chocotoff, mignonette, manum antverpii et pralinum est!!
openstaande kwestie 1: de randjes van de puzzel
"excusez-moi, mais j'avais encore une question"...
... ah, gelukkig deze keer blijft ze staan en luistert ze, ze is
blijkbaar goed gezind en welwillend om mijn vraag op te lossen... yes,
1-0 !
"Ik vroeg mij af of het klopte dat ik overal tegelijkertijd zat, in
alle jaren en alle groepen en bijgevolg dus moet wisselen van groep ,
want de prof zei dat dat niet mocht... omdat dat te moeilijk was voor
de mensen van de contrôle continu om te verbeteren
... stilte...
..."ba... (een beetje nasaal, typisch Frans uitgesproken: zoals in
banaan met een snotneus, maar dan ook wat langer, eerder baaaaaa-naan)
... vous êtes erasmus.... donc oui, bien sûr, als je dat niet doet is het niet mogelijk"
... dank u voor het antwoord, dat was idd wat ik ook dacht!
- Olé, de puzzel is goedgekeurd
- Ohnee ... we schakelen een versnelling hoger en beginnen in full
speed en met goeie moed voor de (hopelijk) laatste keer aan dit nieuwe
schooljaar (misschien dat ik daarom de Ohnee ook wel kan vervangen door Olé!)
openstaande kwestie 2: de CDM
na de vorige officieuze vergadering was er nu een officiële
vergadering... die was een beetje moeilijk gestart omdat er een aantal
mensen in hun * gebeten waren door de officieuze variant ... nu, al
chance waren de * maar lichtjes beschadigd en hebben ze het, mits enige
reanimatie, overleefd en stellen ze het wel (en wij ook)!
Eind goed al goed en we zullen het nooooooit meer doen!
openstaande kwestie 3: het universitair orkest
voorlopige mop van het jaar: na een korte auditie kreeg ik het bericht
dat ik wel goed gespeeld had, maar dat er geen plaats was voor een
piccolo ;-)
Het probleem der problemen: er zit een niet-student in het orkest die
de positie van piccolo bezet, maar zich ook niet als student gedraagt
(volgens de overleveringen nogal van het chagrijnige type en niet echt
jong van geest... grootvader fagot die piccolo speelt)...
Het imaginaire doel: hem vriendelijk buitenzwieren ;-) en een andere piccolo aannemen...
Het probleem: Niemand durft hem zeggen dat hij niet echt in de filosofie van het orkest past
Het gevolg: geen plaats voor een piccolo en de beheerder stapt uit het
bestuur omdat hij vindt dat het bestuur zijn verantwoordelijkheid niet
neemt... "het is nu altijd hetzelfde bij ons in het orkest, als ze
moeten reageren, dan durven ze niet"
De oplossing: ik heb een van de kleinste instrumenten ingeruild voor
een van de grootste: ik heb mij ingeschreven voor orgellessen! -> nu nog een orgel zoeken om op te oefenen...
daarbij - kan ik in het geïmproviseerde koor van le stift "mijn energie
zeker ook wel kwijt"! nuja, eigenlijk moet ik toegeven dat ik het fout geformuleerd heb: het geeft mij zoveel energie dat ik sindsdien lijd onder enkele wekelijkse aanvallen van slappe lach en hyperactiviteit... nuja, er bestaan ergere dingen dan dat en ondertussen kennen ze mij hier al een beetje... met zulke aanvallen gaat dat nogal snel... ;-), maar blijft het plezant, heel plezant, misschien soms zelfs te plezant (voor zover dat bestaat)!
- heb ik gisteren ter improvisatie eens samengespeeld met een trompettist van Le Stift ...
- blijf ik mijn lieve Arenbergorkest vanop een afstand volgen! - kan ik nog altijd naar hartelust dwarsfluit en piccolo spelen als "meditatie"!
Lang leve de muziek!
openstaande kwestie 4: project croix
Le Stift wil aan kunst doen: In de salle Schweitzer (een grote zaal
met de piano die af en toe dienst doet als kapel) willen ze een groot kruis placeren... Donderdagavond zat de
kunstenaar bij ons aan tafel met de repas co en hij was aan het
uitleggen... het was een kruis, maar toch geen kruis, het was een
wijnrank, maar toch geen wijnrank, het was een weg, maar toch geen weg,
het was oneindig, alleja, tot aan de muren....
... met andere woorden het was nogal veel, maar eigenlijk niks ...
Nu, om zijn verhaal iets concreter voor te stellen, had hij, als introductie, een model in de zaal gezet en we moesten maar eens gaan zien... ... en zeggen wat we ervan vonden...
dus, doodnieuwsgierig, zoals altijd en met een fantastisch beeld van
het project, naar aanleiding van de uitleg, ging ik na het eten na de
zaal....
... er waren al een aantal andere stiftiens...
... ik kwam binnen... en... wel, het zag er stiekem uit als een "gewoon
kruis", zij het een een beetje ongestreken en inderdaad van de grond
tot aan het plafond en met uitlopers tot 10 cm over de aangrenzende
muren
... ik zei dus "ah"... (met iets tussen verbazing en ontgoocheling) het idee "is het dat maar" uitdrukkend, en
ik kreeg als antwoord een gniffel van de andere stiftiens... dat was
duidelijk...
nu, bij nader inzien zijn de meningen verdeeld: niet iedereen vind het even "te simpel" met andere woorden ... wordt vervolgd!
missen, als werkwoord; enkele filosofische bedenkingen
Het is waar wat het cliché zegt, het is waar dat je de dingen waar je nooit bij stilstond het eerst mist.
De mensen waarmee je de geweldig leuke en boeiende, maar banale discussies over het dagelijks leven voert, mis je omdat die banale dingen van het dagelijks leven ook hier voorkomen, maar die mensen niet ;-) De mensen waarmee je de lessen doorbrengt mis je omdat je met dezelfde vragen zit, maar die mensen waarmee je zou overleggen om een antwoord te vinden zijn er niet. De mensen waarmee je de fundamentele vragen van het leven bestudeert mis je omdat die vragen ook hier af en toe opduiken, maar de mensen waarmee je de kwestie te lijf zou gaan, die zijn er niet,... zo mis je in elke specifieke situatie specifieke mensen, telkens is de specifieke situatie er wel, maar díe mensen in kwestie zijn er niet... => of zoals in het verhaaltje met de schoenen: ik wil díe!! Het meest bizarre is misschien nog wel dat ik "het Nederlands" mis, ik mis de mogelijkheid om mij uit te drukken in mijn eigen moedertaal, met de precieze nuances op de juiste plaats, iets te kunnen vertellen waar de vocabulaire geen beperkende factor is, waar wat ik al dan niet op school heb geleerd geen vat op heeft, gewoon te kunnen weergeven wat er in je leeft.... de kracht en de noodzaak van "taal", van uw eigen taal...
... zo kan je oneindig doorgaan en de clou blijft dat je beseft dat de waarde van wat en wie je om je heen hebt, pas tot je doordringt op de moment dat je 't mist, zelfs tot op het niveau van de taal. Erg e!
De aanleiding voor dit korte filosofische stukje is het zondagse ontbijt. Thuis: pistoleetjes met bruine suiker, een roerei dat broederlijk gedeeld wordt, een versgepe(r)st fruitsapje, allerlei banale en minderbanale conversatie-onderwerpen met bijhorende conversaties... een algemene sfeer van gezelligheid en traditie. Typisch zondag!
Hier: . op zoek gaan naar een bakker, dat duurt een half uur want alle bakkers zijn hier gesloten op zondag! . pistoletjes zijn onbekend, laat staan bruine suiker, maarja flexibel zijn en je aanpassen is ook een kunst: "un croissant nature s'il vous plaît." . met de 3 appelsienen die nog resten in mijn fruitmandje een sapje persen... het lijkt een beetje op het sapje van thuis, maar het mist een zekere finesse, de touch van: "gezellig een sapje drinken als aperitief voor het ontbijt" . ziezo dat was dan het zondags ontbijt van dienst .... misschien dat ik beter eens aan mijn ontbijtmakkers van donderdag vraag of ze geen zin hebben om ook zondag samen te ontbijten ... ;-)
tja, het stemt tot nadenken ;-) en het gaat maken dat als ik thuis ben overal massa's meer van ga genieten (hoop ik), beseffen welke kostbare mensen om mij heen leven en welke kracht tradities en een specifieke omgeving uitoefent op wie je bent en wie je wordt, op je identiteit...
**einde van het filosofisch intermezzo, back to reality!**
... zoals al vermeld: filmavond --> de erasmusfilm "l'auberge espagnol" wordt ineens heel herkenbaar!
... koor ze zijn in le Stift een koor aan het opstarten? Of ik eens graag meedeed? Welja natuurlijk, ik kom eens meedoen, zingen is goed voor de gezondheid! We waren met niet zo veel, maar blijkbaar groeit het aantal iedere week, dus er heerst een positieve sfeer en ze hebben er goede hoop in. Het enige relatieve nadeel is dat zingen veel energie vrijmaakt en toen Julien na afloop vroeg of ik zin had om met een aantal mensen naar de bezinning te gaan, ben ik (niet zo) subtiel ontsnapt... De ene moment is een bezinning al een iets beter idee dan de andere moment... en met veel energie, is het hopeloos.
... ontbijt het voorstel om met een aantal mensen van Wilhelmitana (het extra gebouw van le Stift waar ik zit) een dag in de week samen te ontbijten, lag mij wel. Deze week vond dan de eerste editie plaats. Een baguette, een pruim, een tas thee en speculoospasta (inclusief intro met uitleg van herkomst) voor zij die er nog nooit van gehoord hebben (iedereen dus) en tot slot een tas koffie en een poging om het nieuwe testament uit het Grieks naar het Frans te vertalen (dat heb je met al die studenten theologie die Grieks). Ik ben blijkbaar mijn Grieks toch nog niet helemaal verleerd... maar tot overmaat van ramp ben ik op die bewuste dag in de boekenwinkel deel een van de Illias (in het Grieks) tegengekomen... Nadat mijn zintuigen geprikkeld waren door de tas koffie, op smaak gebracht met een Grieks pralientje dat het ontbijt zijn finishing touch bezorgde, was de verleiding te groot en kon ik er niet aan weerstaan! Een zonde! (maar een bewuste, zonder spijt!)
=> het ideale ontbijt voor een dag vol energie en 10 jaar Trojaanse oorlog, lang leve Homeros!
...volksdansavond na de les van de praatgrage prof, die te veel te laat gedaan was omdat de praatgrage prof te praatgraag was, heb ik mij, met een aanzienlijke vertraging gehaast naar de avondactiviteit... Een aantal Stifitiens en andere vrienden waren naar een culte protestante die gevolgd werd door een gemeenschappelijke maaltijd en een volksdansavond. Ik ben geïnfiltreerd en onder deskundige begeleiding heeft (bijna) niemand mijn spionnage opgemerkt ;-) . Het was boeiend om eens een culte van dichterbij te bekijken en dan nadien, aan tafel allerlei bevindingen uit te wisselen. Tot slot was er dan een volksdansavond die ook zeer gezellig en geslaagd als resultaat van de combinatie leuke dansen en leuke mensen. Kan niet missen!
... RECOLTES en dan eindelijk was het mijn beurt om ook eens mee te gaan oogsten in de Elzas. Amai, het was de moeite!! afspraak 's morgens om 7u in le Stift voor le petit déj: baguette met confituur en een croissant.... en dan vertrekken. Bij de eerste stop was het al bingo: "ah, jullie zijn die van le Stift, hier hebben we wat aardappelen voor jullie (een hele berg), wat appels (3 hele bergen) en voor de rest nog massa's noten, pompoenen, ...." "Wow" "pak maar mee, en ik zal tegen dat jullie klaar zijn wat koffiezetten en ik heb een taart gebakkn" "wow, ik voel mij juist terug gelijk op die ene keer dat ik met het kinderkoortje naar de boerderij ben geweest!!" Op de volgende stops hebben we nergens meer een tweede ontbijt gekregen, maar wel altijd massa's appels, aardappelen, pompoenen, noten,.... vanalles en nogwat! 's middags kwamen we dan ergens waar we de typische "knackworst met aardappelsalade" gekregen hebben. Op zich klinkt dat misschien vreemd, maar in die context, in hartje Elzas en na het versleuren van grote patattenzakken met diverse inhoud, smaakt dat!! 's namiddags hebben we nog een aantal boerderijen bezocht en de camion verder volgeladen...
... en toen kwam het uitladen deel 1: alle appels werden naar een fabriek gebracht waar ze gewogen werden, daarna werden ze in een omgekeerde piramide in de grond gegooid, van daaruit zouden ze het traject doorlopen om uiteindelijk als appelsap te reïncarneren. Omdat heel dat proces wat lang zou duren, hebben we ineens het equivalent in appelsap meegekregen... mmm!! deel 2: al de rest moest in de kelders en de keuken van le Stift opgeborgen worden.... dat belooft voor de volgende menu's van de cantine.... alweer mmm!!
deel 3: een frisse douche en doodmoe, maar voldaan en absoluut tevreden een rustig avondje tegemoet gaan...
activiteit van de dag: in het vat kruipen en de rotte appels eruit halen... (cfr foto) impression van de dag: wauw!! expression van de dag: blijkbaar betekent "tomber dans les pommes" flauwvallen ;-)
officiële start van de lessen: 1 oktober effectieve start: de week die begint op 5 oktober
... de onhandige overgangsperiode die gekenmerkt wordt door een groeiend gevoel van onrust , een sluimerende spanning en meer problemen die tevoorschijn komen dan er opgelost worden...
wat zijn TD's? in welke gezellige groep zit ik? mag ik zelf mijn puzzel samenstellen?
wat waren nu ook al weer de richtlijnen om een puzzel te maken? eerst de hoeken, dan de randjes en ten slotte invullen -> de hoeken heb ik, maar wat zijn de randjes?
--> naar het secretariaat: "mevrouw, wat zijn de randjes"? - "ah, die mag je kiezen"
=> tja, dan wordt de puzzel ofwel heel gemakkelijk ofwel heel moeilijk!!
en dan treedt de (voorlopig) passende puzzel in werking... --proefdraaien-- . maandag: ow help!! Als alle lessen zo zijn, wordt het toch wel heel moeilijk en heel frustrerend!! de prof was een dynamische persoonlijkheid, praatte zeer geanimeerd maar behoorlijk snel: moraal van het verhaal: ik wist dat hij allerlei boeiende dingen aan het zeggen was die ik doodgraag wilde weten, maar ik verstond gewoon niet alles wat hij zei ... zonde zonde, frustrerend frustrerend!!
. dinsdag: ah, oef, niet alle lessen zijn zoals gisteren!! Ik heb rustig kunnen volgen en goed kunnen noteren. Het enige probleem was dat mijn buurvrouw (ook erasmus) niet kon volgen en in het midden van de les alle antwoorden aan mij begon te vragen, tja, dan wordt zelf volgen iets moeilijker. Ik heb geprobeerd om vriendelijk te laten weten dat ik een lichte voorkeur had om eerst zelf te proberen om mijn best te doen om te volgen en nadien misschien op haar vragen antwoorden.... maar "nadien" was ze al weg...
. donderdag: spannend: eerste TD: travail dirigé - het concept: een soort werkzitting waarin verschillende klinische casussen, binnen een bepaald medisch onderwerp, besproken worden. - het nadeel: er wordt verwacht dat je elke TD voorbereid (er is een klein testje), maw het vraagt veel discipline en tijd - de complicatie: aangezien er niets zoals "blok" ingelast is in het Franse systeem, is het onrechtstreeks de bedoeling dat je dus eigenlijk al echt studeert voor iedere TD, maw het vraagt gigantisch veel discipline en gigantisch veel tijd!
- het voordeel: het is boeiend om op die manier over de medische casussen te discussiëren en misschien onthoudt het zo wel gemakkelijker
- de concrete uitwerking voor deze keer 2 proffen: een bescheiden dame en een minder bescheiden heer die van zichzelf denkt dat hij zijn roeping als komiek gemist heeft. Tja, zo'n mensen bestaan er ook, maar zijn bijzonder vermoeiend om les van te krijgen. Daarbij werd de discrete dame door de praatgrage prof telkens onderbroken en verbeterd, dat is niet echt wat je van een proffen onderling verwacht.
Als randje van de potentiële puzzel had de had de dame van het secretariaat gezegd dat we gewoon aan het begin van de TD moesten laten weten dat we erasmus waren... ..."bah, erasmus, ik haat erasmussers, niets dan administratieve miserie"... met die geweldige openingszin had hij het bij mij al verkorven nog voor de les begonnen was: "tja, meneer, dat hebben wij ondertussen ook al ondervonden, maar daar kunnen wij spijtig genoeg zelf niet veel aan veranderen" ((en moesten de mensen van het secretariaat een accuraat antwoord op onze vragen geven en de erasmusverantwoordelijke begrijpen dat mails waarin een beleefde vraag geformuleerd staat, een antwoord verwachten, zou de hele situatie misschien wel de allures krijgen van een luchtige juliennesoep, in plaats van deze erwtensoep)) toen ik dan, na de les, ging vragen of hij misschien iets wist over de organisatie van de vorige jaren, aangezien hij tegen 100% mijn precieuze puzzel overhoop aan het gooien was, kreeg ik als rare reactie: "nee, sorry, ik kan je echt niet helpen, maar het is hier een grote administratieve rompslomp, ik word zelf ook nooit voortgeholpen". Boeiend om te weten dat de eigenlijke aanleiding van de uitspraken dus niet bij de erasmussers op zich ligt, maar zich blijkbaar op een ander niveau situeert, en zelfs de proffen zich niet begrepen voelen en een gevoel van inefficiëntie ervaren. Erasmus.
**filmavond: auberge espagnol: de administratieve kant van erasmus komt zeer herkenbaar in de film aan bod.
. vrijdag een vredige voordracht met een kleine complicatie: de deuren waren gesloten... alle studenten zaten op de trappen voor het betreffende auditorium...5min...10min...een kwartier... op een gegeven moment komt er iemand aan die er iets ouder uitziet dan de standaard student, maar eigenlijk ook absoluut niet als doorsnee prof gekleed ging. Hij rammelt eens aan de deur, voelt dat ze vast is en blijft voor de deur staan...20 min...25min.... iedereen wacht... er gebeurt niets... ... er wordt er eentje nieuwsgierig, ze vraagt aan medestudenten of de prof er al is... maar niemand heeft de prof ooit gezien en niemand weet hoe hij eruitziet... het was vrij onwaarschijnlijk dat het de heer was die aan de deur stond, hij ziet er zo toch niet uit.... ... er wordt er eentje een beetje ongeduldig en stapt naar de meneer voor de deur: "excuseer meneer, weet u misschien iets meer over de deuren of de prof?" "wel, de prof dat ben ik, en de deuren, tja ik heb gebeld dat ze die moeten opendoen en ze zijn onderweg." => flater van de week, al chance dat het geen hyperserieuze *huurpruim* was!!
conclusie: de eerste testrit is voorlopig redelijk geslaagd, al valt het te hopen dat de praatgrage prof ongelijk heeft, anders krijgt de passende puzzel 5 kanten, en past hij niet meer omdat er maar 4 hoeken zijn, wat in dit geval slechts tot 4 kanten kan leiden, of misschien in dat geval lichtjes "lijden"...
wiskundige *wergelijking* van de week: administratie = frustratie (=> lang leve de antistresskikker van Liesbeth!) spel van de dag: alliteraties!
Aangezien de lente zich dan toch bevestigt en er alles aan doet om de winter te vergeten, komen de zomerse driften van de mensen boven. Een van deze typische driften is de barbecue-drift. Vanaf de moment dat het aangenaam is om buiten te eten, eventueel met warme vest, wordt dat een onweerstaanbaar verlangen.
Les Journées InterDisciplinaires, of in de Straatsburgse-protestantse-theologische volksmond: les JID zijn 1,5 dagen waarop de faculteit theologie werkt aan de eenheid binnen zijn (beperkte) diversiteit. Proffen, studenten, buitenlanders, Fransen (al dan niet Alsaciens), iedereen werkt mee om één groot groepsgevoel naar boven te toveren, en bovendien, ook niet-theologieërs zijn welkom. Dit laatste gegeven... had als gevolg... dat ... een aantal van mijn theologievriendjes gevraagd hadden... of ik geen zin had om mee te komen, "ge hebt toch geen les op die momenten"... 
Het is altijd verbazend om te zien in welke mate de wereld op zonne-energie draait... 
Situatieschets:
Het is zover, bezoek uit België!!!
Een baguette heeft zo zijn voor en zijn nadelen, maar in dit geval vooral voordelen:
Week 1 na de kerstvakantie...
Sinterklaas passeert zelfs in de Elzas, maar jammergenoeg wel op een andere manier als bij ons... 
en hen het idee te geven dat we met hen aan het lachen waren hoewel het eigenlijk over het schoolsysteem in Nederland ging ;-)
bezoek bezoek!!
... zoals al vermeld: filmavond
