Een baguette heeft zo zijn voor en zijn nadelen, maar in dit geval vooral voordelen:
1. het voedt de mens in tijden van al dan niet grote honger. Deze multifunctionele Franse broodsoort die overal te verkrijgen is, wordt meestal herkend door zijn unieke vorm: dit typische staafvormige brood met een lengte van ongeveer 50 cm +/- X aantal keren de standaardafwijking en een omtrek van om en bij de 16,8 cm, is ideaal om op een of andere mooie ochtend als ontbijt genuttigd te worden. Daarenboven is deze hoeveelheid in de meeste gevallen juist afgemeten om 2 personen met een matige honger te verzadigen. Als er daarbij nog eens speculoospasta op tafel staat, is het feest compleet en heeft men aan alle voorwaarden voldaan om de dag op een evenwichtige manier te starten.
2. Indien u de baguette enkele dagen, zelfs weken laat liggen, kunt u het tevens gebruiken als zelfverdedigingswapen. De baguette droogt mooi uit en wordt zo hard als een baksteen. Zij is echter minder zwaar en dus makkelijker hanteerbaar ;-) .
3. Moest u een muzikofiel zijn, kan u de uitgedroogde variant ook gebruiken als trommelstok, maar dan voor de zwaardere partijen. Voor de lichtere momenten kunt u beter een broodsoort zoeken met een iets kleinere diameter. Let ook op dat u niet te hard slaat, het zou kunnen dat een van de scherpe randjes, veroorzaakt door de minieme, meestal vlechtvormige tekening op het brood, het slagwerkinstrument beschadigt.
4. Indien u na het uitvoeren van nr 1 (zie boven) nog een restje baguette over hebt, kan u altijd, al dan niet via stap 2: het uitdrogen, de meeuwen, zwanen, eenden en waterkiekskes blij maken. Deze gevleugelde gewervelde waterdieren zijn blij met al het eten dat hen toegeworpen wordt en de meeuwen halen zelfs hun mooiste vliegkunsten boven om te bewijzen dat zij dat kleine stukje brood in uw hand waard zijn. Mythique!
Sindsdien hebben we dus een nieuwe hobby: telkens als er nog wat overschiet van dat waardevolle stukje brood, dat na 1,5 dagen als bijna-moordwapen kan dienen, wordt de beslissing gemaakt: "Canards?" - "Oui, Canards!"
Op deze manier worden de volle 11083,54 cm³ (+/- X aantal keren de standaardafwijking) van La Baguette optimaal benut en is iedereen tevreden!
koud koud koud en af en toe een beetje sneeuw, maar de sneeuw van de hele week ligt nu opeengepakt in een mooi wit dekentje over Straatsburg. De pittoreske vakwerkhuisjes krijgen een echte bergsfeer en het stadje wordt met het sneeuwvlokje gezelliger... tijd voor een sneeuwwandeling!
maar wanneer?
tijdens de week: nogal moeilijk: de stage op réanimation médicale (intensieve), houdt mij een ganse dag vast in het ziekenhuis en 's avonds is toch ook niet hetzelfde als overdag bij daglicht. tijdens het weekend: 1. pech gehad: voor de eerste keer in mijn leven was ik van wacht, zij het ter ondersteuning van de dokters en meer voor administratieve werkjes dan wat anders, maar toch... van wacht zorgt er in elk geval voor dat je (alweer) een dag (en deze keer ook een nacht) geblokkeerd zit in het ziekenhuis. 2. chance gehad: toen ik vanmorgen terug thuis kwam van het ziekenhuis lag er een onder-de-deur-postje van een sympathieke buurman om te vragen of ik geen zin had om 's middags met hem en een vriend van hem aan tafel te schuiven... hij zou koken... --> met plezier! en het was lekker, en het was leuk, en het was gezellig... en het was vooral heel zondags: aan tafel blijven zitten, gewoon, zolang je wilt, zonder verplichtingen, babbelen over vanalles en nog wat, een koffietje, een theetje en tot slot ... een sneeuwwandeling!!
Mijn sneeuwwandeling!! eindelijk!!
een wandelingetje door Straatsburg, net voldoende om het goed koud te krijgen, langs la petite France, les ponts couverts ... Strasbourg by snow, met fotoapparaat en gezellige compagnie. Het enige nadeel aan de compagnie is het feit dat de sneeuwwandeling uitgelopen is op een sneeuwballengevecht... alleja, nadeel; een plezant nadeel dat, volgens mij, voor herhaling vatbaar is!
en nu: binnen opwarmen ...
*filosofisch intermezzo en conclusie van de dag* ... er zijn zo van die dagen, dagen met kleine dingen om van te genieten, waarop een mens beseft dat hij leeft, maar dan ook écht LEEFT! ... dagen waarop elke cel in het lichaam geniet, koud heeft en nadien weer opwarmt en achteraf tevreden terugblikt... met in gedachten "het geheel is groter dan de som van de delen"... dank u voor deze mooie dag!
Vraag: Wat doe je als je in de voormiddag je (voorlopig) laatste examen afgelegd hebt, verondersteld bent van 's anderendaags om 8u op je stageplaats te staan, maar stiekem weet dat er nu in Leuven aan het Lemmens een gastdocent is die je graag wilde horen spreken, het bovendien ondertussen toch al wel lang geleden is dat je vriendjes en vriendinnetjes van Leuven hebt gezien en dat de volgende keer dat je naar Leuven kan al je vriendjes en vriendinnetjes aan het studeren zijn en sommigen niet eens in Leuven zitten, ... ??
Antwoord: Je waagt het erop. 12u00: je komt buiten van je examen 13u30: je hebt gegeten en het internet gecheckt en vraagt je af waarom je nog steeds geen informatie hebt gekregen over de volgende dag, over het hoe, wat, waar, wanneer,... van het begin van de stage, dus je gaat naar het alombekende erasmussecretariaat met in het achterhoofd "als ik het hierna nog niet weet, vertrek ik gewoon" 14u00: je hebt eindelijk antwoord gekregen: 's anderendaags om 8u ter plaatse.... ... denk denk ... je besluit het er toch maar op te wagen en de prof te gaan zoeken en vragen of je 2 dagen verlof krijgt ... 14u30: eindelijk heb je het desbetreffende secretariaat gevonden, de desbetreffende papieren ingevuld en 2 dagen vakantie 15u00: terug op je kot besef je dat je beloofd had aan Martin dat hij je kamer mocht laten zien aan de mensen van Le Chapitre Saint Thomas dus dat je nog wel wat moet opruimen... de trein vertrekt rond 17u37, maar je moet nog een ticket hebben ... rush rush... 17u37: goed en wel op de trein naar Brussel... en Leuven.
en dan nu het verrassingseffect van sms'en ;-) "Heeis zussie, mag ik vanavond alstublieft blijven slapen" "Heeis, kruidtuintje morgen?"
ongeveer 23u15: aankomst in Leuven!!
"u krijgt 41u in Leuven: haal eruit wat erin zit!" . de lessen aan het lemmens van Cheryl Dileo: muziektherapie bij pijn, bij kankerpatiënten, bij intensieve zorgen, bij palliatieve zorgen,... boeiend boeiend!! . direct na de lemmensles: afspraak met Charlotte in de Werf... Kim komt erbijzitten... naar het kot van Kim en hallo zeggen tegen Marie Sophie... met Kim naar het kot van Carolien... bij Carolien blijven slapen ... weer lemmensles ... 's middags wat vroeger ontstnapt: ik moet nog chocoladeventjes en "nicnacjes met suikertoefjes" importeren naar Straatsburg, want het is bijna Sinterklaas, maar vooral: ik mag mijn trein niet missen ...
16u15: vertrek in Leuven 22u30 aankomst in Straatsburg: moe maar voldaan.
moraal van het verhaal: Impulsief op de trein springen naar Leuven is zeker voor herhaling vatbaar ;-)
spannend spannend: "kies 4 diensten waar uw voorkeur naar uitgaat" . de twee die gelinkt zijn aan mijn lessen: logisch en nuttig . twee andere diensten omdat er nog twee bij moesten... 2 uit pure interesse. => Ironie van het lot: bij de toebedeling heb ik de twee van de interesse, maar niet de twee die het meest nuttig zouden zijn... tja, niks aan te doen. mijn eerste maand stage wordt nephrologie
Na de eerste mail met de verdeling van de stage plaatsen was het wachten op wat meer praktische informatie... en we wachten... en we wachten... en we wachten... morgen begint de stage... "als ik vanavond nog niets gehoord heb, ga ik voor 2 dagen naar Leuven"... maar misschien moet ik eerst het heft in eigen handen te nemen, mijn stoute schoenen aantrekken en eens gaan vragen aan de ondertussen overbekende secretaresse wat er nu precies van mij verwacht wordt en hoe het precies in zijn werk gaat. "Ah, gewoon morgenvroeg om 8u op de afdeling". Hmm, handig om te weten, waarom weet niemand van de mensen waaraan ik dat gevraagd heb dat??
[intermezzo: denk denk... misschien dat ik nu al naar de dienst in kwestie kan gaan om verlof te vragen, dan kan ik toch nog naar Leuven en gewoon 2 dagen later beginnen... denk denk... zo gezegd zo gedaan... 3 uur later zat ik op de trein naar Leuven.]
... 2 dagen later op afdeling Nephrologie: Waarom blijkt uiteindelijk dat ik daar een uur te vroeg sta en komt iedereen aan om 9u??
Binnen nephro zijn er nog verschillende afdelingen, eerst werd ik ingedeeld bij de transplantaties, maar dat was niet zo heeeeeel boeiend: eigenlijk komt
het erop neer dat alle mensen met transplantaties door hun medicatie een verminderde immuniteit hebben staan, met als gevolg dat die mensen voor de minste
snotneus gehospitaliseerd worden, olé ;-) Daarna ging de interne (de dokter die aan het specialiseren was voor nephrologie en die de externen, de stagairs zoals ik, moet begeleiden) die ik moest volgen, op cursus en was het 2 dagen
stoelendans met als gunstig resultaat dat ik de rest van de maand (of wat ervan overschiet omdat ik Kerstmis thuis wil vieren) op de afdeling "néphrologie: soins intensifs" sta. Met de patiënten
die continu min of meer in het oog moeten gehouden worden: daar gebeurt al wat meer en de dingen die gebeuren zijn boeiender => "lang leve de stoelendans" ;-)
voilà, "maand 1" (= 2,5 week) nephro "maand 2" zal wel iets langer zijn en wordt réanimation médicale... ik ben eens benieuwd!!
Sinterklaas passeert zelfs in de Elzas, maar jammergenoeg wel op een andere manier als bij ons... Hier bestaat "sinterklaasvieren" uit männele eten (broodventjes), mandarijntjes en chocomelk drinken... hoog tijd dus om hier eens de Sinterklaas uit te hangen en te tonen hoe het echt moet ;-) : chocoladeventjes, 's nachts stiekem passeren, "nicnacjes met suikertoefkes"... => Ready freddy? Ja, Eddy, Teddy is ready! Let's Go!
Hoe vind je al dat (Belgisch) snoepgoed in Straatsburg? Het antwoord is vrij tot zeer simpel: "niet"...
daarom (alleja niet daarom, maar het heeft mij wel geholpen) ben ik op blitzbezoek geweest naar Leuven... De officiële motieven voor dit 41 uren durende blitzbezoek waren een projectweek van muziektherapie en enkele blije weerziensen, maar officieus kan daar nog het instlagen van sinterklaasmateriaal bijgevoegd worden. Wat maakt dat het hyperkorte blitzbezoek, best wel een hoog rendement had!!
Dat rendement werd nog verhoogd door de Sinterklaas-mopjes-verrassingen bij de vriendjes en vriendinnetjes in Straatsburg. Om een of andere obscure redenen is een zekere Sinterklaas bij hen gepasseerd om hen te belonen
omdat ze de voorbije maanden zo braaf zijn geweest :-p ((stiekem heb ik ook
mijn eigen schoen gezet... gewoon voor de lol... en dan 's avonds alles
klaargelegd met als resultaat 's morgens: "oh kijk, sinterklaas is
geweest en heeft mij een zelfgeknutselde trein gegeven" ;-), jaja ik amuseer mij hier!! ))
Het Straatsburgs Sinterklaasgevoel en de Straatsburgse Sinterklaasbeleving werd nog extra in de verf gezet door een Sinterklaasfeestje bij de eeuwige student. Hij houdt eraan om ieder jaar met Sinterklaas alle buitenlanders (en een aantal binnenlandse vreemde eendjes) uit te nodigen en een Elzassische Sinterklaas voor te schotelen: männele, mandarijntjes en chocomelk, maar ook aandere hapjes, in overvloed en tot slot een kinder-surprise eitje (zo waren de kado'tjes, toch aanwezig, al was het heel goed verstopt, de latente kado'tjes ;-) )
Het is wel boeiend om te zien hoe dezelfde heilige op 2
verschillende plaatsen met twee verschillende tradities gevierd wordt,
want de kado'tjes komen van de kerstman, sinterklaas brengt niets, je
viert hem gewoon... en chocoladeventjes en nicnacjes met suikertoefjes
kennen ze al helemaal niet... maar ook ik heb (alweer!) veel bijgeleerd!!
De keuken op de tweede verdieping van Le Stift is in eenzame tijden the place to be. Er is altijd wel iemand beschikbaar om een of andere zotte streek uit te halen. Zo hebben we eens op een zondagavond in een oventje van 4 dm³ heerlijke chocoladebroodjes gebakken. Letterlijk dan: echte pistoletjes met een waar ze heelder brokken chocolade ingestoken hadden. Heerlijk! Zo hebben we, bij gebrek aan eten en ingedriënten om "echt" eten te maken op een zaterdagavond chapati gemaakt, zoals in Afrika...
Daar ben ik de Nederlander tegengekomen die blijkbaar vorig jaar op Le Stift zat en nog eens een bezoekje kwam brengen aan zijn Franse vriendjes en een dankbare gelegenheid bood om de Fransen eens te plagen en heelder conversaties te voeren waar ze niets van verstaan en hen het idee te geven dat we met hen aan het lachen waren hoewel het eigenlijk over het schoolsysteem in Nederland ging ;-)
maarja, dat heeft mij dus onder andere ook een nieuwe bijnaam opgeleverd: "flukebruuk"... olé, dat ontbrak er nog aan ;-) !
Blijkbaar is er ooit eens in Frankrijk op televisie een aflevering geweest in een verzonnen "Noordelijke taal": Flukebruuk. Aangezien een bepaald aantal Fransen het er unaniem over eens waren dat deze imaginaire taal uit het Noorden op het Nederlands lijkt... ben ik nu Flukebruuk... Tot overmaat van ramp zei deze flukebruuk ooit eens bij een répas co: "flukebruuk est mort" en Vibeke vroeg: "Waarom begin je ineens in het Nederlands?".... Oeps... dat blijft onder ons, dat mag je zeker nooit tegen Félix vertellen of die arme jongen gaat dood van het lachen en ik heb geen zin om iemand (te proberen) te reanimeren!
Nuja, tegelijkertijd zorgt zo'n naam ook wel voor publicatie: "Seg mannekes, als jullie het toch zo graag over Flukebruuk hebben, ik zal eens wat flukebruuk muziek laten horen!"
=> voila, bij deze zijn Bart Peeters en Yevgueni geïntroduceerd dans l'Alsace! ... en ze vinden het zélfs goed, het begin van de apocalyps, het eerste gaatje in het Franse chauvinisme ;-) !!
spannend spannend... maar ik ga eerst nog proberen te werken en dan naar de les (16u tot 18u).... nope: de les was blijkbaar verplaatst en dat stond in een van de 500 mails die de erasmusverantwoordelijke gestuurd heeft... jammer maar helaas... dan maar ongeduldig wachten op het bezoek... wachten wachten...
en dan: een schreeuw vanop de parking van St Thomas "Evelieeeen, waar zit je!!!!!" => joepie, ze zijn er!!
Na een dikke welkomstknuffel... zijn we beginnen praten en onnozeldoen tot zondagmiddag wanneer ze vertrokken zijn... dat is ook eens plezant!!
Zaterdagmorgen had ik (alweer :-s) vroeg les, dus heb ik mijn kot met 2 slaapkoppen achtergelaten ;-) op hoop van zegen... gaan ze zich amuseren? gaan ze de weg vinden? wat gaan ze bezoeken? Op die vragen kreeg ik antwoord toen ik hen na de les had teruggevonden op "de plaats met het mooie zicht op de kathedraal"... vervolgens zijn we dan gegaan naar de plaats met het mooie zicht, op de kathedraal... 330 treden of 66 meter.
Hierna had ik honger en zijn we bij Flamms nog eens Flammenkuechen gaan uittesten. Ik blijf bij de chèvre-miel, maar de dessertflammenkuechen met banaan en chocolade zijn zeker ook niet slecht!! (dat moet ik onthouden voor de volgende chocoladefreaken ;-) )
Gezien een aantal omstandigheden, mocht een bezoekje aan het Europees Parlement (wel alleen langs de buitenkant) ook niet ontbreken. Daar hebben we dan natuurlijk ook werk van gemaakt. Nu weet ik dat dat ook goed te doen is te voet ;-)... een mooie wandeling langs de Ill.... een paar zotte foto's en een "mooie-rooie-herfstblaadjes-smijt-spektakel" voor de gebouwen... en tot slot een alternatieve wandeling lans het kanaal Ill-Rijn en een bezoekje aan het park de l'Orangerie (met een uurtje speeltuin ingecalculeerd) om terug te keren...
... maar het is nog niet gedaan...
... na een aperitiefje onder ons gedrieën op kot, volgt er nog een hypergezellig erasmusfeestje met kaas en wijn bij Lisa thuis met de vrienden van de uitstap naar het hof van de rechten van de mens en een paar onuitgenodigde muisjes, ter ere van de verjaardag van Johan de Deen... ... en wij hebben gezorgd voor het dessert: chocoladefondue! slotsom: 2 Denen, 1 Poolse, 1 Canadese, 1 Slowaak, 3 Duitsen en 3 Belgen (en later op de avond nog 5 Italiaansen) => lang leve erasmus!!
... deze dag is gedaan, maar morgen volgt er nog een (halve) dag... met een herfstwandeling langs de andere kant van de Ill, de Ill voordat ze Straatsburg binnenkomt... en tot slot een laatste middagmaal...
... en dan is het... jammer, maar helaas....wél tijd om afscheid te nemen... en nadat iedereen 4 cm platter geknuffeld was, is mijn lieve bezoek weer in de auto gestapt... tot een volgende...
@ Stéetje en Thomasje: Dank u wel voor het geweldige weekend!!
=> opmerking van het weekend (met dank aan Thomas): De kathedraal, is een van de mooiste die ik al gezien heb, maar ze is niet mooi als ze natgeregend is! (sindsdien moet ik elke keer dat ik naar de kathedraal kijk, en zie dat ze natgeregend is, denken aan dit weekend, leuk e ;-) )
Wat is er leuker dan bezoek krijgen van mensen die je langer kennen dan een dikke maand??
Die vraag was het antwoord op het merendeel van de vragen. Die vragen
op hun beurt, werden werden mij vorige vrijdag gesteld toen ik 's
middags hyperactief aan tafel schoof, toen ik daarna hyperactief naar
de les ging, per uitzondering met de fiets, om daarna hyperactief naar
het station te fietsen. Ik was, in tegenstelling tot al de andere keren
dat ik te laat kom, deze keer voorbereid en per definitie te laat... ... de trein kwam
aan om 18u12 en ik had les tot 18u15....
*zoek zoek*
fiets gedropt bij de hoofduit-/ingang, niemand te zien bij de hoofduit-/ingang
er was iets met een koffiekraampje, niemand te zien bij het koffiekraampje
dan toch onder de glazen koepel?
Mamie en papie!!
gevonden!! In de grote hal van het station, aan een andere uitgang dan verwacht, stonden mamie en papie op mij te wachten!
Jeuj, mamie en papie, mensen om Nederlands te praten, mensen die mij langer kennen dan
een maand, mensen die ik langer ken dan een maand, mensen waarbij ik mij absoluut thuis voel, mensen die mij een dikke knuffel geven en bovendien een dikke knuffel van mijn mama en
papa hebben opgeslagen en die nu met plezier
en veel warmte doorgeven, ((mensen die het blauwe hemdje dat ik thuis nog was vergeten
meegebracht hebben)),... jeuj, mamie en papie!
start van de citytrip
1. ga van het station naar het hotel, les 3 roses, helemaal aan de andere kant van de stad. Probeer van de
gelegenheid gebruik te maken om een eerste indruk van "strasbourg quand le soleil se couche" mee te geven... rue du 22 novembre, place kléber, place Gutenberg met de Mary
Poppins-paardenmolen, de kathedraal en tot slot "een" brug over de Ill (dewelke
maakt niet uit, ze gaan allemaal naar dezelfde overkant) en kom aan in het hotel.
2:
- installatie in het klein maar zeer verzorgde hotelletje aan de oevers van de Ill
- uitwisseling van de boeken virologie en bacteriologie
- met het * in de boter vallen ...
... of zoals het hier iets beter zou passen: met het * in de chocolade, leonidaspralinen en antwerpse handjes vallen.
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik in la cafèt prompt de vraag kreeg of ik nog "chez mes parents" woonde.
een beetje naïef antwoord ik: "ja nee, nu woon ik een heel jaar in
Straatsburg, dat wist je nu toch al!" ... hilariteit... vragen of iemand
"habite chez ses parents" is blijkbaar vragen of je nog vrij bent...
zotte Fransen!
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik heb moeten beloven dat
ik mijn mamie en papie heel hard ging bedanken in hun plaats, wat ik
met veel plezier gedaan heb!
=> zo lekker en ideaal om te trakteren dat ik al na 1x zondagavond als
dessert in le grand stift, 3x trakteren bij een koffietje in la cafét
en 1 antwerpse handjes traktatie na het koor, pralineloos en
antwerpsehandjesloos was (als goeie chauvinist heb ik hen bij ieder
handje een stukje legende van Brabo en de reus Antigoon geserveerd,
"Hand-werpse handjes")
ik heb deze week veel gelukkige mensen gezien ..."oooooh" ---> bij deze heb ik trouwens het onweerlegbaar bewijs dat chocolade
gelukkig maakt ;-) ik heb veel mensen kunnen laten proeven en genieten van dit
stukje "thuis"... "oooooh" ... en geen nood, ik heb nog
1,2-1/5= 0,96 kg "thuis", onder de vorm van mignonetjes, versie "pure chocolade" om te trakteren! ... "aaaaah"
Het was een schot in de roos of een praline in Straatsburg!
3. op zoek naar eten
suggestie van de dag: saint sepulcre
teleurstelling van de dag: saint sepulcre volzet
oplossing van het moment: saint sepulcre morgen, nu reserveren!
ontdekking van het moment: een klein modern restaurantje met een
moderne, ietwat experimentele keuken, maar absoluut voor herhaling
vatbaar!!
--> dat restaurantje komt op de lijst met "restaurantjes om te
onthouden en een tweede keer te gaan (of een derde, of een vierde, ...)"
4. strasbourg by night... passeer langs de kathedraal en begrijp de motivatie van de middeleeuwers...
5. het "débrouille-toi" stukje
geneeskunde in Straatsburg valt bij momenten nogal tegen, zoals de
moment waarop je bezoek hebt, maar per se op zaterdagmorgen naar een
les moet over dingen die je vorig jaar al gezien hebt... niks aan te
doen... herhaling.... antibiotica blijven hoe dan ook belangrijk...
Mamie en papie hebben met glans de débrouille-toi uitdaging doorstaan:
de kathedraal, de pittoreske straatjes van Straatsburg, ik kreeg een
gedetailleerd getekend verslag van alle hoekjes en kantjes die ik nog
niet opgemerkt had.
Het wordt hoog tijd dat ik mijn foto-apparaat bovenhaal en op "onnozele-kleine-maar-meestal-ongelooflijk-mooie-dingenjacht" ga!
6. das multikulturelles Teil.
Weil papie die Deutsche Sprache liebt, weil ich kein Deutsch sprechen
kann und eine Übung brauche und weil es hier zoviele Deutsche gibt,
habe ich eine Freundin eingeladen mit uns Flammenküchen zu essen....
mmmmm.... Die Konversation war 4-sprachig: Deutsch, Französisch,
Niederländisch und ein bisschen Englisch, aber sehr spaßig, und genau,
eine gute Übung!!
(Und wenn ich hier viele Fehler geschrieben habe, können Sie mir dann bitte ein E-mail schicken, dan kann ich es korrigieren)
7. een koffietje in het herfstzonnetje op de place kléber mag niet ontbreken!
8. bezoekje en rondleiding in le Stift
9. la Petite France... door een (on)gelukkig toeval begon het te
regenen en zijn we iets gaan drinken, waarbij ik weer een cafétje aan
mijn lijstje met "cafeetjes om te onthouden en een tweede keer te gaan
(of een derde, of een vierde, ...)" kan toevoegen!
10. saint sepulcre, tweede poging (deze keer mét reservatie).
Een hypergezellig, typisch Alsassisch restaurant met enkel plaatselijke
gerechten. Dat mag zeker ook bij op het lijstje, ik vrees alleen dat ik
mijn lijstje ga moeten uitbreiden met een kolommetje dat de titel
"reserveren op voorhand" draagt, zo moet ik enkel kruisjes zetten.
Al die restaurantjes die hier vaak volzet zijn .... vermoeiend, soms
jammer, maar vooral een goei teken (en, na reservatie, inderdaad heel
lekker)!
11. ontbijt in het hotel (**mits toelating van de receptie**).
Ik ben alweer geïnfiltreerd, zij het deze keer niet in het
protestantisme maar in het hotelletje, het is eens iets anders en iets
lekkerder ;-).
12. bezoekje aan de beelden van de kathedraal en de glasramen van het
genre "Jezus met de bril". Het museum van l'Oeuvre de la Notre-Dame
blijft mij verbazen! Zo statisch, maar ergens toch dynamisch, zoveel
geschiedenis, zo bizar: dat staat allemaal op die kathedraal, je kijkt
er
iedere dag naar, maar je ziet het nooit!
Alweer chapeau voor die dappere Middeleeuwertjes: het geloof in de
kathedraal, de visie, de kunst, het geduld, de moed, de hoogtevrees,...!
13. het ongeluksgetal...
het einde nadert... het laatste middagmaal, of iets dramatischer: het henkermahl... en daarna terug naar het station...
14. kwestie van niet met het ongeluksgetal te eindigen, dat zou verkeerd kunnen aflopen. => een dikke knuffel voor mamie en papie en een dikke knuffel om door te
geven aan iedereen ginderachter... voordat ze weer op de trein stappen....
De cirkel is rond. Net zoals ik in het begin een dikke
knuffel aangekregen heb, zorgvuldig verpakt in mijn lieve mamie en papie, geef ik hen nu een dikke knuffel terug mee... en ik ben er zeker van dat die even intact gaat aankomen in het station aan de andere kant en misschien nog wel verder dan dat station ;-)... Gaat heen en vermenigvuldigt de knuffel!
strateburgum chocotoff, mignonette, manum antverpii et pralinum est!!
openstaande kwestie 1: de randjes van de puzzel
"excusez-moi, mais j'avais encore une question"...
... ah, gelukkig deze keer blijft ze staan en luistert ze, ze is
blijkbaar goed gezind en welwillend om mijn vraag op te lossen... yes,
1-0 !
"Ik vroeg mij af of het klopte dat ik overal tegelijkertijd zat, in
alle jaren en alle groepen en bijgevolg dus moet wisselen van groep ,
want de prof zei dat dat niet mocht... omdat dat te moeilijk was voor
de mensen van de contrôle continu om te verbeteren
... stilte...
..."ba... (een beetje nasaal, typisch Frans uitgesproken: zoals in
banaan met een snotneus, maar dan ook wat langer, eerder baaaaaa-naan)
... vous êtes erasmus.... donc oui, bien sûr, als je dat niet doet is het niet mogelijk"
... dank u voor het antwoord, dat was idd wat ik ook dacht!
- Olé, de puzzel is goedgekeurd
- Ohnee ... we schakelen een versnelling hoger en beginnen in full
speed en met goeie moed voor de (hopelijk) laatste keer aan dit nieuwe
schooljaar (misschien dat ik daarom de Ohnee ook wel kan vervangen door Olé!)
openstaande kwestie 2: de CDM
na de vorige officieuze vergadering was er nu een officiële
vergadering... die was een beetje moeilijk gestart omdat er een aantal
mensen in hun * gebeten waren door de officieuze variant ... nu, al
chance waren de * maar lichtjes beschadigd en hebben ze het, mits enige
reanimatie, overleefd en stellen ze het wel (en wij ook)!
Eind goed al goed en we zullen het nooooooit meer doen!
openstaande kwestie 3: het universitair orkest
voorlopige mop van het jaar: na een korte auditie kreeg ik het bericht
dat ik wel goed gespeeld had, maar dat er geen plaats was voor een
piccolo ;-)
Het probleem der problemen: er zit een niet-student in het orkest die
de positie van piccolo bezet, maar zich ook niet als student gedraagt
(volgens de overleveringen nogal van het chagrijnige type en niet echt
jong van geest... grootvader fagot die piccolo speelt)...
Het imaginaire doel: hem vriendelijk buitenzwieren ;-) en een andere piccolo aannemen...
Het probleem: Niemand durft hem zeggen dat hij niet echt in de filosofie van het orkest past
Het gevolg: geen plaats voor een piccolo en de beheerder stapt uit het
bestuur omdat hij vindt dat het bestuur zijn verantwoordelijkheid niet
neemt... "het is nu altijd hetzelfde bij ons in het orkest, als ze
moeten reageren, dan durven ze niet"
De oplossing: ik heb een van de kleinste instrumenten ingeruild voor
een van de grootste: ik heb mij ingeschreven voor orgellessen! -> nu nog een orgel zoeken om op te oefenen...
daarbij - kan ik in het geïmproviseerde koor van le stift "mijn energie
zeker ook wel kwijt"! nuja, eigenlijk moet ik toegeven dat ik het fout geformuleerd heb: het geeft mij zoveel energie dat ik sindsdien lijd onder enkele wekelijkse aanvallen van slappe lach en hyperactiviteit... nuja, er bestaan ergere dingen dan dat en ondertussen kennen ze mij hier al een beetje... met zulke aanvallen gaat dat nogal snel... ;-), maar blijft het plezant, heel plezant, misschien soms zelfs te plezant (voor zover dat bestaat)!
- heb ik gisteren ter improvisatie eens samengespeeld met een trompettist van Le Stift ...
- blijf ik mijn lieve Arenbergorkest vanop een afstand volgen! - kan ik nog altijd naar hartelust dwarsfluit en piccolo spelen als "meditatie"!
Lang leve de muziek!
openstaande kwestie 4: project croix
Le Stift wil aan kunst doen: In de salle Schweitzer (een grote zaal
met de piano die af en toe dienst doet als kapel) willen ze een groot kruis placeren... Donderdagavond zat de
kunstenaar bij ons aan tafel met de repas co en hij was aan het
uitleggen... het was een kruis, maar toch geen kruis, het was een
wijnrank, maar toch geen wijnrank, het was een weg, maar toch geen weg,
het was oneindig, alleja, tot aan de muren....
... met andere woorden het was nogal veel, maar eigenlijk niks ...
Nu, om zijn verhaal iets concreter voor te stellen, had hij, als introductie, een model in de zaal gezet en we moesten maar eens gaan zien... ... en zeggen wat we ervan vonden...
dus, doodnieuwsgierig, zoals altijd en met een fantastisch beeld van
het project, naar aanleiding van de uitleg, ging ik na het eten na de
zaal....
... er waren al een aantal andere stiftiens...
... ik kwam binnen... en... wel, het zag er stiekem uit als een "gewoon
kruis", zij het een een beetje ongestreken en inderdaad van de grond
tot aan het plafond en met uitlopers tot 10 cm over de aangrenzende
muren
... ik zei dus "ah"... (met iets tussen verbazing en ontgoocheling) het idee "is het dat maar" uitdrukkend, en
ik kreeg als antwoord een gniffel van de andere stiftiens... dat was
duidelijk...
nu, bij nader inzien zijn de meningen verdeeld: niet iedereen vind het even "te simpel" met andere woorden ... wordt vervolgd!
missen, als werkwoord; enkele filosofische bedenkingen
Het is waar wat het cliché zegt, het is waar dat je de dingen waar je nooit bij stilstond het eerst mist.
De mensen waarmee je de geweldig leuke en boeiende, maar banale discussies over het dagelijks leven voert, mis je omdat die banale dingen van het dagelijks leven ook hier voorkomen, maar die mensen niet ;-) De mensen waarmee je de lessen doorbrengt mis je omdat je met dezelfde vragen zit, maar die mensen waarmee je zou overleggen om een antwoord te vinden zijn er niet. De mensen waarmee je de fundamentele vragen van het leven bestudeert mis je omdat die vragen ook hier af en toe opduiken, maar de mensen waarmee je de kwestie te lijf zou gaan, die zijn er niet,... zo mis je in elke specifieke situatie specifieke mensen, telkens is de specifieke situatie er wel, maar díe mensen in kwestie zijn er niet... => of zoals in het verhaaltje met de schoenen: ik wil díe!! Het meest bizarre is misschien nog wel dat ik "het Nederlands" mis, ik mis de mogelijkheid om mij uit te drukken in mijn eigen moedertaal, met de precieze nuances op de juiste plaats, iets te kunnen vertellen waar de vocabulaire geen beperkende factor is, waar wat ik al dan niet op school heb geleerd geen vat op heeft, gewoon te kunnen weergeven wat er in je leeft.... de kracht en de noodzaak van "taal", van uw eigen taal...
... zo kan je oneindig doorgaan en de clou blijft dat je beseft dat de waarde van wat en wie je om je heen hebt, pas tot je doordringt op de moment dat je 't mist, zelfs tot op het niveau van de taal. Erg e!
De aanleiding voor dit korte filosofische stukje is het zondagse ontbijt. Thuis: pistoleetjes met bruine suiker, een roerei dat broederlijk gedeeld wordt, een versgepe(r)st fruitsapje, allerlei banale en minderbanale conversatie-onderwerpen met bijhorende conversaties... een algemene sfeer van gezelligheid en traditie. Typisch zondag!
Hier: . op zoek gaan naar een bakker, dat duurt een half uur want alle bakkers zijn hier gesloten op zondag! . pistoletjes zijn onbekend, laat staan bruine suiker, maarja flexibel zijn en je aanpassen is ook een kunst: "un croissant nature s'il vous plaît." . met de 3 appelsienen die nog resten in mijn fruitmandje een sapje persen... het lijkt een beetje op het sapje van thuis, maar het mist een zekere finesse, de touch van: "gezellig een sapje drinken als aperitief voor het ontbijt" . ziezo dat was dan het zondags ontbijt van dienst .... misschien dat ik beter eens aan mijn ontbijtmakkers van donderdag vraag of ze geen zin hebben om ook zondag samen te ontbijten ... ;-)
tja, het stemt tot nadenken ;-) en het gaat maken dat als ik thuis ben overal massa's meer van ga genieten (hoop ik), beseffen welke kostbare mensen om mij heen leven en welke kracht tradities en een specifieke omgeving uitoefent op wie je bent en wie je wordt, op je identiteit...
**einde van het filosofisch intermezzo, back to reality!**
... zoals al vermeld: filmavond --> de erasmusfilm "l'auberge espagnol" wordt ineens heel herkenbaar!
... koor ze zijn in le Stift een koor aan het opstarten? Of ik eens graag meedeed? Welja natuurlijk, ik kom eens meedoen, zingen is goed voor de gezondheid! We waren met niet zo veel, maar blijkbaar groeit het aantal iedere week, dus er heerst een positieve sfeer en ze hebben er goede hoop in. Het enige relatieve nadeel is dat zingen veel energie vrijmaakt en toen Julien na afloop vroeg of ik zin had om met een aantal mensen naar de bezinning te gaan, ben ik (niet zo) subtiel ontsnapt... De ene moment is een bezinning al een iets beter idee dan de andere moment... en met veel energie, is het hopeloos.
... ontbijt het voorstel om met een aantal mensen van Wilhelmitana (het extra gebouw van le Stift waar ik zit) een dag in de week samen te ontbijten, lag mij wel. Deze week vond dan de eerste editie plaats. Een baguette, een pruim, een tas thee en speculoospasta (inclusief intro met uitleg van herkomst) voor zij die er nog nooit van gehoord hebben (iedereen dus) en tot slot een tas koffie en een poging om het nieuwe testament uit het Grieks naar het Frans te vertalen (dat heb je met al die studenten theologie die Grieks). Ik ben blijkbaar mijn Grieks toch nog niet helemaal verleerd... maar tot overmaat van ramp ben ik op die bewuste dag in de boekenwinkel deel een van de Illias (in het Grieks) tegengekomen... Nadat mijn zintuigen geprikkeld waren door de tas koffie, op smaak gebracht met een Grieks pralientje dat het ontbijt zijn finishing touch bezorgde, was de verleiding te groot en kon ik er niet aan weerstaan! Een zonde! (maar een bewuste, zonder spijt!)
=> het ideale ontbijt voor een dag vol energie en 10 jaar Trojaanse oorlog, lang leve Homeros!
...volksdansavond na de les van de praatgrage prof, die te veel te laat gedaan was omdat de praatgrage prof te praatgraag was, heb ik mij, met een aanzienlijke vertraging gehaast naar de avondactiviteit... Een aantal Stifitiens en andere vrienden waren naar een culte protestante die gevolgd werd door een gemeenschappelijke maaltijd en een volksdansavond. Ik ben geïnfiltreerd en onder deskundige begeleiding heeft (bijna) niemand mijn spionnage opgemerkt ;-) . Het was boeiend om eens een culte van dichterbij te bekijken en dan nadien, aan tafel allerlei bevindingen uit te wisselen. Tot slot was er dan een volksdansavond die ook zeer gezellig en geslaagd als resultaat van de combinatie leuke dansen en leuke mensen. Kan niet missen!
... RECOLTES en dan eindelijk was het mijn beurt om ook eens mee te gaan oogsten in de Elzas. Amai, het was de moeite!! afspraak 's morgens om 7u in le Stift voor le petit déj: baguette met confituur en een croissant.... en dan vertrekken. Bij de eerste stop was het al bingo: "ah, jullie zijn die van le Stift, hier hebben we wat aardappelen voor jullie (een hele berg), wat appels (3 hele bergen) en voor de rest nog massa's noten, pompoenen, ...." "Wow" "pak maar mee, en ik zal tegen dat jullie klaar zijn wat koffiezetten en ik heb een taart gebakkn" "wow, ik voel mij juist terug gelijk op die ene keer dat ik met het kinderkoortje naar de boerderij ben geweest!!" Op de volgende stops hebben we nergens meer een tweede ontbijt gekregen, maar wel altijd massa's appels, aardappelen, pompoenen, noten,.... vanalles en nogwat! 's middags kwamen we dan ergens waar we de typische "knackworst met aardappelsalade" gekregen hebben. Op zich klinkt dat misschien vreemd, maar in die context, in hartje Elzas en na het versleuren van grote patattenzakken met diverse inhoud, smaakt dat!! 's namiddags hebben we nog een aantal boerderijen bezocht en de camion verder volgeladen...
... en toen kwam het uitladen deel 1: alle appels werden naar een fabriek gebracht waar ze gewogen werden, daarna werden ze in een omgekeerde piramide in de grond gegooid, van daaruit zouden ze het traject doorlopen om uiteindelijk als appelsap te reïncarneren. Omdat heel dat proces wat lang zou duren, hebben we ineens het equivalent in appelsap meegekregen... mmm!! deel 2: al de rest moest in de kelders en de keuken van le Stift opgeborgen worden.... dat belooft voor de volgende menu's van de cantine.... alweer mmm!!
deel 3: een frisse douche en doodmoe, maar voldaan en absoluut tevreden een rustig avondje tegemoet gaan...
activiteit van de dag: in het vat kruipen en de rotte appels eruit halen... (cfr foto) impression van de dag: wauw!! expression van de dag: blijkbaar betekent "tomber dans les pommes" flauwvallen ;-)
officiële start van de lessen: 1 oktober effectieve start: de week die begint op 5 oktober
... de onhandige overgangsperiode die gekenmerkt wordt door een groeiend gevoel van onrust , een sluimerende spanning en meer problemen die tevoorschijn komen dan er opgelost worden...
wat zijn TD's? in welke gezellige groep zit ik? mag ik zelf mijn puzzel samenstellen?
wat waren nu ook al weer de richtlijnen om een puzzel te maken? eerst de hoeken, dan de randjes en ten slotte invullen -> de hoeken heb ik, maar wat zijn de randjes?
--> naar het secretariaat: "mevrouw, wat zijn de randjes"? - "ah, die mag je kiezen"
=> tja, dan wordt de puzzel ofwel heel gemakkelijk ofwel heel moeilijk!!
en dan treedt de (voorlopig) passende puzzel in werking... --proefdraaien-- . maandag: ow help!! Als alle lessen zo zijn, wordt het toch wel heel moeilijk en heel frustrerend!! de prof was een dynamische persoonlijkheid, praatte zeer geanimeerd maar behoorlijk snel: moraal van het verhaal: ik wist dat hij allerlei boeiende dingen aan het zeggen was die ik doodgraag wilde weten, maar ik verstond gewoon niet alles wat hij zei ... zonde zonde, frustrerend frustrerend!!
. dinsdag: ah, oef, niet alle lessen zijn zoals gisteren!! Ik heb rustig kunnen volgen en goed kunnen noteren. Het enige probleem was dat mijn buurvrouw (ook erasmus) niet kon volgen en in het midden van de les alle antwoorden aan mij begon te vragen, tja, dan wordt zelf volgen iets moeilijker. Ik heb geprobeerd om vriendelijk te laten weten dat ik een lichte voorkeur had om eerst zelf te proberen om mijn best te doen om te volgen en nadien misschien op haar vragen antwoorden.... maar "nadien" was ze al weg...
. donderdag: spannend: eerste TD: travail dirigé - het concept: een soort werkzitting waarin verschillende klinische casussen, binnen een bepaald medisch onderwerp, besproken worden. - het nadeel: er wordt verwacht dat je elke TD voorbereid (er is een klein testje), maw het vraagt veel discipline en tijd - de complicatie: aangezien er niets zoals "blok" ingelast is in het Franse systeem, is het onrechtstreeks de bedoeling dat je dus eigenlijk al echt studeert voor iedere TD, maw het vraagt gigantisch veel discipline en gigantisch veel tijd!
- het voordeel: het is boeiend om op die manier over de medische casussen te discussiëren en misschien onthoudt het zo wel gemakkelijker
- de concrete uitwerking voor deze keer 2 proffen: een bescheiden dame en een minder bescheiden heer die van zichzelf denkt dat hij zijn roeping als komiek gemist heeft. Tja, zo'n mensen bestaan er ook, maar zijn bijzonder vermoeiend om les van te krijgen. Daarbij werd de discrete dame door de praatgrage prof telkens onderbroken en verbeterd, dat is niet echt wat je van een proffen onderling verwacht.
Als randje van de potentiële puzzel had de had de dame van het secretariaat gezegd dat we gewoon aan het begin van de TD moesten laten weten dat we erasmus waren... ..."bah, erasmus, ik haat erasmussers, niets dan administratieve miserie"... met die geweldige openingszin had hij het bij mij al verkorven nog voor de les begonnen was: "tja, meneer, dat hebben wij ondertussen ook al ondervonden, maar daar kunnen wij spijtig genoeg zelf niet veel aan veranderen" ((en moesten de mensen van het secretariaat een accuraat antwoord op onze vragen geven en de erasmusverantwoordelijke begrijpen dat mails waarin een beleefde vraag geformuleerd staat, een antwoord verwachten, zou de hele situatie misschien wel de allures krijgen van een luchtige juliennesoep, in plaats van deze erwtensoep)) toen ik dan, na de les, ging vragen of hij misschien iets wist over de organisatie van de vorige jaren, aangezien hij tegen 100% mijn precieuze puzzel overhoop aan het gooien was, kreeg ik als rare reactie: "nee, sorry, ik kan je echt niet helpen, maar het is hier een grote administratieve rompslomp, ik word zelf ook nooit voortgeholpen". Boeiend om te weten dat de eigenlijke aanleiding van de uitspraken dus niet bij de erasmussers op zich ligt, maar zich blijkbaar op een ander niveau situeert, en zelfs de proffen zich niet begrepen voelen en een gevoel van inefficiëntie ervaren. Erasmus.
**filmavond: auberge espagnol: de administratieve kant van erasmus komt zeer herkenbaar in de film aan bod.
. vrijdag een vredige voordracht met een kleine complicatie: de deuren waren gesloten... alle studenten zaten op de trappen voor het betreffende auditorium...5min...10min...een kwartier... op een gegeven moment komt er iemand aan die er iets ouder uitziet dan de standaard student, maar eigenlijk ook absoluut niet als doorsnee prof gekleed ging. Hij rammelt eens aan de deur, voelt dat ze vast is en blijft voor de deur staan...20 min...25min.... iedereen wacht... er gebeurt niets... ... er wordt er eentje nieuwsgierig, ze vraagt aan medestudenten of de prof er al is... maar niemand heeft de prof ooit gezien en niemand weet hoe hij eruitziet... het was vrij onwaarschijnlijk dat het de heer was die aan de deur stond, hij ziet er zo toch niet uit.... ... er wordt er eentje een beetje ongeduldig en stapt naar de meneer voor de deur: "excuseer meneer, weet u misschien iets meer over de deuren of de prof?" "wel, de prof dat ben ik, en de deuren, tja ik heb gebeld dat ze die moeten opendoen en ze zijn onderweg." => flater van de week, al chance dat het geen hyperserieuze *huurpruim* was!!
conclusie: de eerste testrit is voorlopig redelijk geslaagd, al valt het te hopen dat de praatgrage prof ongelijk heeft, anders krijgt de passende puzzel 5 kanten, en past hij niet meer omdat er maar 4 hoeken zijn, wat in dit geval slechts tot 4 kanten kan leiden, of misschien in dat geval lichtjes "lijden"...
wiskundige *wergelijking* van de week: administratie = frustratie (=> lang leve de antistresskikker van Liesbeth!) spel van de dag: alliteraties!
5 broden en 2 vissen (wat spinazie en een lat chocolade)
lang leve het principe "iedereen brengt mee wat hij in huis heeft en we verzinnen nadien wel iets", het heeft mij dit weekend 2 leuke avonden opgeleverd! Zaterdag in de zoute zin van het woord en deze avond in de zoete zin!
zout: Verlaten. Le stift leek weer verlaten op zaterdag... ik haat weekends... tot bleek dat iedereen (of toch de meerderheid van de mensen) waarvan ik dacht dat ze hier waren deze week op récolte gingen, in tegenstelling tot ik die volgende week ging... dit had zo zijn voordelen eens de récolte gedaan was: "ah, wij hebben afgesproken om 20u in de keuken op het 2e verdiep, ik weet niet of je zin hebt om te komen?" "met veel plezier, moet ik iets meebrengen" "ja, ik weet niet" "wete, ik heb nog wat pasta over, ik zal dat meepakken, als iedereen iets meepakt is er meestal wel genoeg"
- we bleken met 10! - de menu: pasta met spinazie-met-room-en-niet-te-vergeten:-muskaat-onder-een-croutje-van-pizzadeeg-in-de-oven. - conclusie: zalig en meer dan genoeg! (zoals 2000 jaar geleden werd voorspeld!) - achtergrondmuziek: Jaques Brel - activiteit na het eten: om het meeste van "Ne me quitte pas" vanbuiten kennen!
zoet: Na de film van Le Petit Nicolas **een absolute aanrader, de ideale film om aan terug te denken als je prompt goedgezind wil worden** en naar aanleiding van de aankoop van een VGA-kabel, kwestie van de laptop op de tv aan te sluiten, werd halvelings voorgesteld om zondagavond iets te organiseren. Een singstarsessie leek voor de hand liggend, dat voorstel werd vervolgens uitgebreid tot singstar met chocoladefondue: "iedereen brengt het fruit mee dat hij thuis heeft liggen, ik zorg voor de chocolade en de singstar".
Er waren echter nog 2 obstakels die onze weg naar een vrolijke avond versperden: het publiek dat tegelijkertijd de spelers moest voorstellen vormde het eerste probleem: blijkbaar had de helft al iets anders voorzien... wat zorgde voor een tweede probleem de andere helft hield veel te veel van chocoladefondue om de boel gewoon integraal te verplaatsen... ... de enige mogelijke oplossing: 2x chocoladefondue waarvan 1 keer zonder singstar, maar met film (ik moest mijn kabel nog testen!) en een tweede keer met singstar (en waarschijnlijk zonder film...)!
probleem van de dag: evenwichtige voeding: deze morgen brunch in de restoU ( 2,90 zoals de normale maaltijden, enkel en alleen op zondag), daartussen het wekelijkse museumbezoek: het proteïnerijk zoölogisch museum was museum van dienst, hierna volgde een lichtverteerbaar bezoekje aan de kathedraal: het dak met vogelperspectief over de hele stad en tot slot het dessert: chocoladefondue met fruit, veel fruit: veel vitamientjes doen een hopeloze poging om de dag in evenwicht te houden.
post 1: CdM, conseil de la maison, ik was nu officieel verkozen, en dan?? Wat moest er verder gebeuren?? Hoe ging dat allemaal in zijn werk?? Wanneer werd er zoal afgesproken?? Hoe en wanneer zou ik weten wanneer er afgesproken werd?? ...?? ...??
tot ik nietsvermoedend mijn kamer binnenkwam en er een briefje op de grond lag, blijkbaar onder de deur geschoven door Julien ... "Evelien, ik moest van Nico(las) zeggen dat het vanavond na de répas-co CdM is" Onderdedeurpost is van de leukste post binnen het genre binnenpost die er bestaat, dus heb ik hem dan ook maar een onderdedeurpostje geschreven om hem te bedanken!
ah, zo verloopt hier dus de communicatie van de CdM, misschien dat ik het in het vervolg toch iets gemakkelijker zou vinden om dat iets meer op voorhand te weten... kwestie van planning en co...
Na een gezellige répas-co en het zusterlijk delen van 2 chocomoussekes onder 3, werd mij vriendelijk verzocht af te zakken naar la cafét voor de eerste vergadering van de CdM... Het was gezellig, het was nuttig, het was interessant en het was verduidelijkend over de werking van le Stift,.... niets dan voordelen dus. Bij deze is de spits al van de CdM gebeten en kunnen we nu aan het vervolg beginnen, smakelijk!
post 2: Ik had, tijdens onze tour in de Elzas, in de auto aan Silke gevraagd, wat nu precies het verschil was tussen katholieken en protestanten. Ik wist wel dat er beesten bestaan zoals de reformatie, de contrareformatie, de beeldenstorm, Antwerpen en de geuzen, Luther en dat alles 'eenvoudiger' moest, maar naast dit circus in het verleden, had ik geen idee waar het nu, heden ten dage, inhoudelijk, om draaide... ("We bestuderen heden het verleden om aan de hand van het verleden het heden beter te begrijpen", wel, het liet mij even in de steek!) Zij heeft toen in de auto uitgelegd dat het grootste verschil op het hiërarchisch niveau zat: geen paus, geen bisschoppen, geen priesters, alleen pastors: "All animals are equal, but some animals are more equal than others", maar dan in een veel positievere context, een minder extreme vorm en op een compleet ander niveau, bovendien zegt het absoluut niets over de niceness van de animals en ben ik er zeker van dat er van de "animalness" niets meer overschiet!
Een prachtig voorbeeld om de een geweldige dosis niceness te illustreren: iets later dan het postje van de CdM stak er weer iets onder mijn deur... joepie, weer onderdedeurpost!! (eigenlijk was het nu eerder tussendedeurpost dan onderdedeurpost, maar dat valt min of meer onder hetzelfde genre...)
... een artikel over het de evolutie van het protestantisme
tof dat ze aan mij gedacht heeft! lectuur en post!
Le Stift heeft een aantal sympathieke gewoonten om "la vie communautaire" in stand te houden, zo hebben ze goede contacten met een aantal parochies en boeren verspreid in de Alsace, waar ze met "les récoltes" appels, aardappelen, .... mogen gaan ophalen om nadien in de keuken van de cantine te gebruiken en heerlijk appelsap uit te bereiden...
die activiteiten vragen echter ook wat voorbereidingen, vandaar de vraag van Silke (de pastor) of ik het zag zitten om mee aardappelzakken te verspreiden: eerst naar het plaatselijk AVEVE-achtig iets en nadien een gezellig tripje door de Alsace. "met veel plezier!! Zo kan ik de streek ook een beetje leren kennen!"
=> **reclame** de Alsace is een streek die je absoluut moet bezoeken als je op de rand van een burn-out zit (iets vroeger mag ook, preventief dan). Met al zijn "villes fleuris", de mooie gouden velden, de hop-staken, de talrijke groene boomgaarden, alles ademt een zekere rust uit, de rust van de Alsace... de rust van een leven op het ritme van de natuur, geen stress, alleen velden! **einde reclame**
Na deze geweldige uitstap, die het onnuttige van de voormiddag ruimschoots goedmaakte, was het bovendien in le Stift (de cantine) een Griekse avond, ideaal om de dag helemaal in schoonheid te eindigen. Lekkere Griekse salade, moussaka, tsatziki, "kaviaar van aubergines",... en tot slot een dessertje (griekse yoghurt) in la cafét met een gratis koffie. Die koffie werd ons getrakteerd als we snel naar le cafét gingen omdat er te veel volk stond te wachten om ook van de Griekse lekkernijen te smullen. Geen probleem, des te gezelliger in la cafét!!
woensdagmorgen 9u zo'n 50-tal erasmusstudenten zitten in een van de zalen van de fac van geneeskunde, nieuwsgierig om wat het volgend jaar gaat brengen, nieuwsgierig om wie die geheimzinnige Mr Vincente nu is, nieuwsgierig om te weten wat ze de volgende dag les of stage zouden hebben, en welke les dan, of welke stage... kortom: iedereen behoorlijk nieuwsgierig...
daar kwam Mr Vincente himself... oh wauw, hij gaat speechen! beste studenten, (... spannend spannend...) Heeft iedereen een logement gevonden in Straatsburg? Zijn er verder nog vragen? Dan wens ik jullie een leuke "séjour" in Straatsburg. Kunnen we nu overgaan tot de orde van de dag? Ik stel voor dat ieder van jullie even langs mij passeert... zou de rest ondertussen rustig kunnen wachten aub?
tot zover de speech, wat een teleurstelling! tweede teleurstelling: de organisatiekunst van de Fransen: als ze de 50 erasmusstudenten per se tegelijk in 1 zaal willen steken, om dan vervolgens allemaal een voor een te laten passeren om hun programma te bespreken.... waarbij dat "programma-bespreken" inhoudt: zeggen of alle kruisjes die je had doorgestuurd effectief op de juiste plaats stonden...
dit was dus een heel nuttige voormiddag: 2,5u wachten om dan te bevestigen dat wat je doorgestuurd hebt effectief juist was...., identiek hetzelfde blad, alleen is hij zelf nu ook een keer over de kruisjes gegaan zo zijn ze iets zwarter dan voordien, het zal iets esthetischer zijn...
2,5u wachten om te zeggen dat je op het rooster had aangeduid dat je graag zou beginnen met de lessen en om te horen te krijgen dat dat effectief zo zou zijn... ik vroeg dan of hij iets meer kon zeggen over wanneer die lessen zouden doorgaan... "we zullen vanavond of morgenvroeg een mail sturen" - die avond: geen e-mail - 's anderendaags in de voormiddag: geen e-mail - 's anderendaags in de namiddag: 1 e-mail met de helft van het programma 1 e-mail om te zeggen dat de andere helft de volgende dag zal volgen bovendien moesten we ons geen zorgen maken "de keuzevakken beginnen maandag, maar eigenlijk begint het pas dinsdag"
ah, handig om te weten, ik dacht dat officieel gezegd was dat het jaar bij geneeskunde op 1 oktober begon, maar blijkbaar hebben ze zich 6 dagen vergist... kan gebeuren...
vragen van de dagen: wat doe ik met overlappingen: 2 vakken met verplichte aanwezigheid op dezelfde moment, hmm, dat wordt moeilijk ;-) nu is alles qua vakken overlopen, maar hebben ze niet gezegd in welke groep we zitten, dusja, voor meer dan de helft (alle dingen in kleinere groepjes, wat eigenlijk het systeem hier is) weten we nog altijd niet wanneer we welke les hebben moraal van het verhaal: we weten nog altijd niets to do: maandag gaan vragen! olé!
gisteren ging ik naar mijn eerste les.... oleee olaaa...
gisteren ging ik naar mijn eerste les.... oleee olaaa u weet wel met zo'n prof en een au-aula.... oleee olaaa en wat ik daar zag heeft mij blijgemaakt ... oleee olaaa ik verstond alles en heb zelfs nota's gemaakt ... oleee olaaa
wat farmacologie, maar eerder een introductiesessie dat was helemaal geen speciale introductiesessie ;-) juist zoals hier wanneer een stel halfslaperige studenten komt luisteren naar een uitgelaten, murmelende prof die de boel probeert te boeien en te (re)animeren dat heb je als de les begint om 18u30 en de prof bovendien probeert door te peren
dus het ging vooruit, het ging vooruit, het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit, en na een half, slechts 1 half uur, was de les gedaan en iedereen al naar huis gegaan.
conclusie: en we zijn .... verrrrrrtrokken!
alhoewel, toch nog niet helemaal, voor een laatste keer kende de hecticiteit van de vorige weken vandaag een tijdelijk dieptepunt ... een stilte voor de storm ... de ideale gelegenheid om het nodige voor te bereiden voor het onweer in alle hevigheid losbarst: - "mijn eerste Franse cursus": pharmacologie - maatregelen nemen om de dreigende snotvalling in te dijken - onverwacht bezoek van iemand van de gemeente die de postbus zocht stond om de richtlijnen ivm sorteren en recycleren te verspreiden... (maar aangezien ik de postbus ook niet vond.... ben ik ze dan zelf maar overal voor de deur gaan leggen) - ondanks de postbusperikelen toch ineens (andere) post voor mijn deur gevonden... bizar... hoe geraakt die daar? - happy hour: een uurtje in le cafét dat gereserveerd is om Fransen dan toch een kans te geven om, ondanks hun gedubde films, Engels te praten... ((maar wat eigenlijk, als je naar de aanwezigheden kijkt, halvelings mislukt is: 2 Fransen, 6 Duitsers, 1 Deense, 1 meisje van California, ik en 1 leraar Engels))
.... vanaf morgen, stijgt de spanning met de hecticiteit haar kielzog echter weer tot een relatief maximum: de kennismaking met de uurroosters van het 4e en het 5e jaar, kunnen voor wat donkere wolken zorgen. Na dat moment echter worden geen turbulenties meer getolereerd en komen we in een zeker hogedrukgebied... spannend spannend!
ontdekking van de dag: Fransen hebben alleen ringmappen met 4 ringetjes en geen met 2! niet-ontdekking van de dag: de postbus!
babbeltje 1: 's middags aan tafel: de uitslag van de verkiezingen in Duitsland. Of dat "verbeter de wereld" is, moet de toekomst uitwijzen: Laura vond van wel, Lisa ging minder akkoord....
babbeltje 2: de koffie bij Jeanette et les cycleux (cafétje in Straatsburg) met Simon (de Nederlandssprekende) en Jean-Pierre (l'étudiant éternel): idealisten vs realisten, advocaten die pro deo werken, artsen die met artsen zonder grenzen meegaan... conclusie: als je jong bent moet je idealist zijn, nadien word je wel vanzelf gematigder (blijkbaar, volgens Jean-Pierre, en hij kan het weten). Geneeskunde studeren met als doel mensen helpen en om te weten hoe het menselijk lichaam in elkaar zat ... duidelijk idealistisch! In Frankrijk deden de mensen dat blijkbaar vooral voor het geld dat ermee te verdienen viel... eerder realistisch?? of gewoon anti-idealistisch?? of gewoon materialistisch??
babbeltje 3: vieruurtje aan de oevers van de Ill (op de melodie van aan de oevers van de Schelde/Dijle, al naargelang van welke streek je komt)
1. Aan de oevers van de I-ill 2. Zie de daar, zo sprak dat Vlientje 3. vele uren zijn verstreken in het zonnetje, op en bank Dat is Wibeke die passeert en de zon die scheen niet meer zat een Vlientje te vieruren, Ze zocht een plekje om te lezen, maar de wereld die werd beter een appelsientje in de hand heeft zich naast vlientje geplaceerd althans, 't werd op die bank beweerd
Het was Bonnhoeffer zijn schuld, hij was pacifist en theoloog en wilde de wereld verbeteren ten tijde van Hitler. Daarom had hij Wibekes aandacht getrokken. Nu was hij het onderwerp van haar thesis en het startpunt van de discussie. Na hem kwamen ook nog de Israël-Palestijnse conflicten aan bod, het verschil tussen Europa en de VS en ten slotte het verschil tussen de kwaliteiten van een goede 'chief' en een slechte 'chief chief', maar vooral hoe die tot uiting kwamen als de chief op vakantie ging en Wibeke en haar collega's 3 weken onder het bewind van de chief chief leden ... Het lijkt bijna een wrede wereld!
babbeltje 4: alleja, "babbeltje"... 's avonds: per ongeluk verdwaald en in Le grand stift terechtgekomen en op toffe mensen gebotst (alweer, dat overkomt mij hier nu iedere keer!): activiteit van de avond: veel plezier maken en slechte muziek beluisteren (of videoclips bekijken) om te zeggen wat er beter kan. Mijn voorbeeld: Frans Bauer met "heb je even voor mij".... De Fransen kwamen niet meer bij van het lachen, en dat al na de eerste 6 seconden... oeps.... Ik had hen nochthans gewaarschuwd!
Vrijdag Het beroemde en beruchte Stift-weekend begon met... een repas-co: mededeling van de vorige repas-co: !!attention voordat je naar de repas-co komt, moet je kleren aandoen die echt vuil, vuil, vuil mogen worden !! de tafel van "die Ausländer": 4 Duitse meisjes, 1 Deens meisje, 1 Frans meisje en ik, met als hamvraag: waarom moeten wij vuile kleren aandoen, wat gaan ze met ons aanvangen .... plezier verzekerd!
**Mr Haller, lui-même, stond in de keuken, met schort en alles, het is eens een ander zicht...
... alles verliep rustig... ... tot... ... de maffia geïnfiltreerd bleek in Le Stift en aan het rekruteren was. La familia moest uitbreiden, want het waren harde tijden...
bon, dus, maffia, en dan? alle nouveaux werden bijeengesprokkeld in de kantine.... vervolgens door la mama aangespoord om te verzamelen op het binnenplaatsje van Wilhelmitana, "presto presto"... "Met La Maffia wordt niet gesold, of jullie integreren in La familia, of....... (slik, een geweer!)" Al chance wilden zij, net als wij, liever dat laatste vermijden.
Op de weg terug naar Le grand Stift, voor het eigenlijke spel, deed er zich een kleine complicatie voor die de maffia niet zo grappig vond: ik kreeg de slappe lach (ergerlijke kenmerken: zonder aanleiding en stopt niet vanzelf). ... dit valt onder de noemer "het lot tarten"... Oeps!! Natuurlijk kreeg ik de maffia op mijn dak: "ah, jij denkt dat dit grappig is", "wat valt er te lachen", "onze familia is een serieuze familia, er wordt niet met ons gespot"... tja, hopeloos.... hoe meer ze vroegen hoe harder ik moest lachen.... uiteindelijk hebben ze het maar opgegeven en meegelachen ;-) bovendien had ik absoluut geen idee hoe ik slap lachend en slap gelachen "slappe lach" moest uitleggen in het Frans, reden om nog slapper te lachen!!
Het spel zelf was geweldig... en vuil... een echte doop... slagroom in mijn haar, ketchup-zout-zeep-scheerschuim aan mijn voeten en handen (tgv twister), overal bloem enkele plaatselijke Italiaanse specialiteiten waar je de rest van de avond nog plezier van had: zachte voorgerechtjes zoals water met een bouillonblokje en een boterham met hesp, confituur en choco werden gevolgd door een pittig dessertje: chocolademousse met massa's rauwe look.
... maar echt leuk ... het zat geniaal in elkaar!!
Ten slotte... kregen we dan toch de capo dei capi te zien... ... en waren we, na een douche van enkele emmers water uit de ramen van le Stift, terwijl we nietsvermoedend aan het poseren waren voor de foto, geïntegreerd in la familia... ...wat werd gevierd met een feestje in le cafét... een gezellig-kennismaken-babbelen-rockandroll-laat-heellaat-maarleuk-feestje
Zaterdag op verplaatsing naar Lalaye in de Vogezen: prachtig gelegen!! - luieren in het gras: liggen in de zon, rustig babbelen, wegdromen,.... u zei iets over God in Frankrijk? - een spelletje: lapin et chasseur aka 2 is te weinig, 3 is te veel, waarbij ik met glans hopeloos onderuit ben gegaan en mijn knie opengehaald heb op een wijze die ik mij vooral uit mijn kindertijd herinner ;-) blijkbaar was het daar iets toch glibberiger dan verwacht. - weer rustig in het gras, deze keer een beetje de voetbalwedstrijd van de jongens proberen te volgen: de met-T-shirts tegen de zonder-T-shirts. - aan tafel met een medestudente médecine een zeer boeiend gesprek over de magie van de geneeskunde ;-) **nuchtere opmerking van mijn buurman: het meervoud van zuurstofradicalen is niet "radicals" maar "radicaux", "comme chevaux" - voor de eerste keer, onder deskundige begeleiding van mijn sympathieke Franse tafelgenoten, kaas als na-hoofdgerecht-voor-dessert gegeten volgens de regels van de kunst.
- kandidaatstelling voor de CDM "Wat is CDM?" "conseil de maison" "ah, en wat doen die, ik heb daar precies nog nooit van gehoord" "welja, die regelen zo wat activiteiten, en die zorgen voor de communicatie tussen Les Stiftiens en de directie, ja eigenlijk zo wat vanalles" "ah, ok, en wat doen we dan nu precies" "nu kiezen we 5 mensen die samen met 3 anderen, waarvan er nog 2 met nieuwjaar gekozen worden, de CDM vormen"
1 "zijn er vrijwilligers?" - een aantal mensen staan recht "die mogen zich presenteren" - die aantal mensen presenteren zich "en de nieuwen, zijn er geen nieuwen die in de CDM willen?" - een of andere moedige ziel steekt vertwijfeld zijn hand op en stelt zich voor "nog iemand?" - iemand anders komt naar voor en wil het opnemen voor Wilhelmitana, "de annexen mogen toch niet vergeten worden he!" "ziezo, dat was het dan, tenzij, gho, eigenlijk, is er geen enkel meisje van de nieuwelingen dat zich kandidaat wil stellen, anders zijn dat allemaal jongens?"
dat was erover.
ik kon mij niet meer bedwingen en heb aarzelend mijn hand naar boven gestoken en toen ik eindelijk doorhad waar ik mee bezig was, was het te laat: "nee hoor, ik heb mij vergist, ja, maar dat is echt niets voor mij, niet in deze context, ik kan niet eens deftig Frans, alleja, ik wil mij wel kandidaat stellen, maar niet als het niet nodig is, ze zijn toch met genoeg?"
eens hand half in de lucht, alles verloren: ik moest mij ook voorstellen en voor wie of wat ik stond... geen idee... "moi, je suis Evelien et je suis pour.... euh... les étrangers ...et euh je ne sais pas....aussi un peu pour wilhelmitana... ah et bien sûr aussi un peu pour les femmes, mais en fait aussi un peu pour la culture et les activités parce que je crois que comme ça..... euh....euh.... oui, un context comme ça c'est mieux pour faire connaissance d'une autre façon et ça, oui, c'est mieux pour ...euh....euh....comment est-ce qu'on le dit en Français?" **Lang leve de spontane, hulpvaardige, immervriendelijk en supersympathieke (eerstejaarsstudente geneeeskunde!) Elza: "l'ambiance" "ah, oui, l'ambiance!"
2 affiches maken, zoals in het echt de naam: Evelien la Belge de tekening: een halve wereldbol, aangevuld met een giraf, een olifant, een aap en 2 pinguins de slogan: pour les étrangers, pour Wilhelmitana, pour les femmes, pour l'ambiance, en fait pour tout le monde (comme le dessin)!
Alle affiches worden in de refter naast elkaar gehangen, 9 kandidaten... ----------- tot zover de verkiezingen voor vandaag, morgen het vervolg------------
- avondactiviteit: er is niets gepland, maar "on va s'amuser" jungle speed, weerwolven (Loup Garou),... eventjes rustig op het gras gaan liggen om sterren te kijken, massa's sterren...mooie sterren...een vallende ster!!!
** een vallende ster is geen "étoile tombante" of "étoile tombée", maar een "étoile filante"
zalig kampvuur . Elza een paar woordjes Nederlands geleerd en het de liedjes "slaap, kindje, slaap" en "schaapje, schaapje, heb je witte wol" . blijven lachen met de typische absurde jongenshumor van Nicolas, Guillaume en Jonathan tot het kampvuur uitgedoofd was...
op en top genieten, op en top vakantie, op en top op kamp, op en top Le Stift ik denk dat ik mij, net als mijn eerste jaar in Leuven, "een jaar op kamp + studeren" ga voelen
zondag 3 de spanning wordt opgebouwd... eerst zijn het voorstellen voor activiteiten: iedereen mag voorstellen wat hij/zij wel ziet zitten en een affiche maken en de rest mag zijn/haar naam bij de affiche zetten waarvan de activiteit hem/haar aanspreekt: wie wil graag mee in het bladje van le Stift schrijven, wie ziet af en toe Duits praten aan tafel wel zitten, wie zou graag leren jongleren, wie ziet het wel zitten om uitstapjes in de Elzas te organiseren, wie heeft wel zin om toneel te spelen, wie heeft zin om mee in een orkestje te spelen of een concertje organiseren....en tot slot een lichte vorm van campagnevoering: wie heeft zin in een soirée erasmus?
4 de stemming 9 kandidaten...5 plaatsen... iedereen mag 5 namen opschrijven.... ... stemmen tellen... ... spannend... probleem: de eerste 4 plaatsen kunnen opgevuld worden, maar tussen de 5e en de 6e plaats heerst gelijkstand.... maw de 5e plaats: Aurélie of ik? ... de spanning stijgt... ... de sympathieke buurman met de zuurstofradicalen helpt een beetje met campagne voeren: "votez pour Evelien"... ... een tweede ronde... ik. J'étais surprise da 't ni meer schoon is. Ik moet bekennen dat ik une bêtise heb begaan, ik heb pas nagedacht toen het te laat was, maarja, het is een extra bezigheid tijdens de weekends en een extra reden om te blijven socializen en heel wat mensen beter te leren kennen. Misschien vind ik het ondertussen eigenlijk toch ook wel een beetje spannend... ------------einde verkiezingen---------------------------
- een kleine viering om het jaar goed in te zetten, te gaan voor een goede sfeer en te danken voor alle toffe mensen! Le Stift blijft le Stift! - blijven plakken met enkelen rond de piano om te zingen, improviseren,... Muziek brengt mensen dichterbij!
bus naar "huis" - boeiend gesprek over katholieken en protestanten... het moest er eens van komen, als "katholiek tussen de protestanten"!
** opmerking van Sophie: alles wordt relatief, wat eens "le Stift" was, wordt nu "à la maison" en wat eens "thuis" was (soit Duitsland voor haar, soit België voor mij), wordt nu "chez moi". Alletwee een beetje thuis, anders thuis.
Vrijdag de 13(+12)e Spel van vandaag: de was doen (alla ganzenbord)
0: start 1: ga bij Mr Haller langs, de financiële spil van Le Stift 2: vraag hem vriendelijk en beleefd om een jetonneke voor "le lavage" 3: check of er niemand per ongeluk zijn was al aan het doen is 4: doe een babbeltje op de koer van Le Stift met een sympathieke Stiftienne 5: ga met het jetonneke terug naar uw kot om de donkere was (vandaag alleen donker, maandag gekleurd...) bijeen te zoeken 6: vergeet de bus waspoeder voor donkere was niet 7: prop alles in een grote zak en loop met deze zak via de Straatsburgse Straten naar Le grand Stift (zo noem ik het hoofdgebouw) 8: ga naar het waskotje 9: hoewel je juist geverifieerd had dat er niemand bezig was zijn was te doen, blijkt de wasmachine toch vol te zitten, laat de was staan en ga terug naar 4, sla een beurt over en de beurt erna mag je naar 10 10: er komt iemand zijn was ophalen 11: je maakt van de gelegenheid gebruik om te vragen hoe het wasmachien werkt 12: de vriendelijke Stiftienne wijdt je in in de geheimen van het wasmachien van Le Stift: "op zich maakt het niet echt uit wanneer je je jetonneke erin steekt, zolang je nadien de deur maar niet opendoet, dan is het verlorgen" 13: steek alle was + waspoeder in het wasmachien 14: druk op start 15: sla een beurt over, het machien doet niets 16: kijk na of alles in orde is..... en open per ongeluk de deur 17: de gans is dood 18: de gans is nog niet helemaal dood als u terug naar 1 en 2 gaat, nog vriendelijker lacht en hem vertelt dat je een "bêtise" hebt begaan: het wasmachien terug opengedaan. Hierna mag je naar 8, daarna mag je naar 14, en wonder boven wonder, het werkt!
19: Ondertussen wisten de mensen (van Le Stift) waarmee ik afgesproken had om te eten in de kantine ook al niet meer waar ik zat, gevolg: ze waren al binnen en beginnen eten... noodoplossing: sla een beurt over en ontdek dat le vrai Strasbourgeois (l'étudiant éternel) buiten staat te wachten op zijn gevolg en vraag of je met hen mee aan tafel mag.
20: einde, u hebt dan toch nog gewonnen: een gezellige maaltijd met Le Strasbourgeois, de Franse jongen van het orkest die Duitsfrans- Nederlands praat
bonus: "Sprachtandem: 1/2 gespreek kunnen wij, als jij zin heeft in het Nederlands doen en na een bepaald moment wisselen we naar de andere taal" => deal!
Een baguette heeft zo zijn voor en zijn nadelen, maar in dit geval vooral voordelen:
Week 1 na de kerstvakantie...
Sinterklaas passeert zelfs in de Elzas, maar jammergenoeg wel op een andere manier als bij ons... 
en hen het idee te geven dat we met hen aan het lachen waren hoewel het eigenlijk over het schoolsysteem in Nederland ging ;-)
bezoek bezoek!!
... zoals al vermeld: filmavond
lang leve het principe "iedereen brengt mee wat hij in huis heeft en we verzinnen nadien wel iets", het heeft mij dit weekend 2 leuke avonden opgeleverd! Zaterdag in de zoute zin van het woord en deze avond in de zoete zin!
Le Stift heeft een aantal sympathieke gewoonten om "la vie communautaire" in stand te houden, zo hebben ze goede contacten met een aantal parochies en boeren verspreid in de Alsace, waar ze met "les récoltes" appels, aardappelen, .... mogen gaan ophalen om nadien in de keuken van de cantine te gebruiken en heerlijk appelsap uit te bereiden...
Vrijdag
