Rome. Vijftien maart, 44 V. C. Julius Caesar - de machtigste man ter wereld - wordt brutaal met 22 messteken om het leven gebracht. Geschiedenis wordt geschreven.

Hoe kan zo'n groot man zich zo makkelijk laten vermoorden? Werd hij niet gewaarschuwd voor zijn dood en kon hij het voorkomen? Wie waren de moordenaars en waarom moest die daad plaatsvinden?

We gaan terug naar die bewuste dag en laten zien wat er in de hoofden van de betrokken partijen speelde. Met Shakespeares taal dringen we in de wereld van de toenmalige politiek en diplomatie, en laten beetje bij beetje het complot ontstaan en afronden, met alle gevolgen vandien. We gaan ook terug naar de dag vóór de moord en zien samenzweerders vuile zaakjes zweren, talloze tekenen van onheil die genegeerd worden en toneelstukken die nog geschreven zullen worden.

We zijn op 10 november (13u30) met enkele klassen van het zesde jaar naar het toneelstuk 'JULiUS' gegaan in CC 't Vondel.
We hadden deze voorstelling niet zelf gekozen, maar de school had dit voor ons gekozen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik anders nooit naar dit toneelstuk zou gegaan zijn omdat ik sowieso al niet echt van theater hou en het toneelstuk zag er eerder saai uit, ook vanwege het feit dat het een stuk is van Shakespeare, welke ik associeer met ouderwetse toneelstukken. Onterecht, zo blijkt later. We hadden dit stuk al in de klas besproken, evenals Shakespeare zelf. Na deze lessen Nederlands was ik al nieuwsgieriger geworden en zag ik er al helemaal niet meer tegenop. Mede omdat ik de actuers al had zien figureren in verschillende series (vb.: W817) en ik me herrinnerde dat ik wel graag naar deze series keek. Ik vroeg me ook af hoe ze dit toneelstuk gingen vertonen met maar 3 acteurs, terwijl er veel meer personages zijn. Toen ik het toneelstuk gezien had, was ik aangenaam verrast.

In het toneelstuk keren we terug naar de tijd van Caesar, toen de machtigste man ter wereld. We keren meerbepaald terug naar de dag dat caesar vermoord werd en de dagen die hieraan voorafgingen. Maar alles op zijn tijd. Tijdens het eerste deel zagen we Caesar zijn laatste woorden uitspreken, waarna hij door 6 van zijn gezellen wordt vermoord met 22 ( 23 volgens wikipedia) messteken (gelukkig genoeg gebruikte men in het toneelstuk kaarsen als messen), wat meteen het einde betekend van het eerste deel.
Hierna keren we terug naar de ochtend die voorafging aan de moord op Caesar. We zien hoe Caesar verschillende voortekenen van zijn dood negeerde en hoe enkele van de samenzweerder de laatste voorbereidingen troffen voor de moord op Caesar, waarna deze moord opnieuw plaatsvind.
Jammer genoeg voor Caesar keren we nogmaals terug naar de dag voor zijn dood. Nu zien we de ontwikkeling van het gehele complot, hoe alle samenzweerders bij het complot betrokken raken en hoe zelfs Brutus, Caesars zoon, toestemt met het plan zijn eigen vader te vermooden, na enige aarzeling. Iedereen gaat slapen, behalve enkele samenzweerders, die het complot afwerken tot een feilloos plan. Hierna gaan we weer naar de ochtend, waar Caesars vrouw hem waarschuwt om niet naar het capitool te gaan, omdat ze gedroomd heeft dat Caesar vermoord zal worden. Hij negeert ook de visioenen van een oude waarzegster en de goede raad van een onbekende romein. Hij zet zijn weg naar het capitool verder, waarna hij voor de derde maal wordt vermoord door enkele van zijn trouwste metgezellen, waaronder zijn eigen zoon (Tu quoque, fili mi?).
Hierna wordt er door de acteurs een korte pauze ingelast, nu ja, niet wat we kunnen verwachten van een pauze, maar we krijgen te horen dat wij, het publiek, ook onze bijdrage moeten doen in dit toneelstuk! We moeten namelijk het volk spelen. Niet zo'n moeilijke taak dus.
Na de 'pauze' kerenn we terug naar Rome, waar Antonius een redevoering doet en het volk kan overtuigen om de samenzweerders ook te vermoorden, waarna de geschiedenis ons leert dat dit wel degelijk is gebeurd.

Ik vond het persoonlijk een redelijk moeilijke voorstelling. Het was moeilijk om de verschillende personages uit elkaar te houden omdat elke acteur enkele personages voor zijn of haar rekening hield. Natuurlijk werd het zeer ingewikkeld wanneer deze personages dan ook nog eens tegelijk op het podium verschijnen. Hierdoor was het ook moeilijk de verschillende verhaallijnen uit elkaar te houden, aangezien men moeilijk zag welke acteur welk personage vertolkte. Het decor was zeer sober, 3 tonnen, die dienst deden als zuilen en grafkist, waarin kaarsen staken, die op hun beurt ook gebuikt werden als messen. Maar bij elk deel van het stuk werden de tonnen in een andere positie gezet, zodat men de moord op Caesar elke keer van een andere kant kon aanschouwen (jammer genoeg ontbrak de positieve kant voor Caesar...). De interactie van het publiek was ook mooi meegenomen, voor zover deze aanwezig was bij het publiek zelf. Hoe de acteurs improviseerden op een onverwachte reactie van een van de toeschouwers, vond ik dan weer geweldig.
Al bij al vond ik het een geslaagd toneel, wel wat langs de zware kant. Jammer genoegheeft dit toneel mij niet aangezet om vaker naar een dergelijk toneelstuk te gaan, omdat ik nu eenmaal niet van toneel hou, tenzij iemand mij meekrijgt naar een toneelvoorstelling.