Hersenspinsels en gedachtenkronkels van Miss C Iedereen op deze prachtige blauwe planeet heeft wel eens de behoefte om zijn gedachten op een rijtje te zetten. De wirwar van gedachtenkronkels in mijn hersenpan lijkt soms op een doolhof, waar je zeker en vast zonder de plattegrond het midden niet kan vinden. Om die gedachten op een rijtje te zetten is deze blog ontstaan. Sommige verhalen zijn zeker gebaseerd op persoonlijke verhalen. Andere schrijfsels behoren eerder tot de categorie fictie. Ik daag jullie uit om in al die hersenspinsels en gedachtenkronkels het midden van mijn hersenen te vinden. Waarlijk een 'mission impossible'. Laat me weten als je erin geslaagd bent de zin (of de onzin) van mijn gedachtenkronkels te achterhalen.
30-04-2011
Dom, dommer, domst! KANDIDAAT 2: Controlearts die duidelijk wat bijscholing kan gebruiken
Tijdens mijn bewogen leven heb ik vaak te maken gehad met een nogal bijzonder soort mensen: controleartsen. Het is net alsof deze groep, waarvan je toch enig niveau verwacht, uitblinkt in domheid. Om uit al die prachtexemplaren één vertegenwoordiger te kiezen is dus ook niet evident. Ze lijken eigenlijk allemaal te schitteren in deze twijfelachtige eigenschap en dan vooral in kortzichtigheid. Zal ik niemand beledigen als ik een collega kies? DILEMMA!!!!!!!!! Ze vormen op zich al een top ... van 'de domste mens ter wereld'. MISSION IMPOSSIBLE!!!!!!!! Maar zíj mogen domheid hoog in hun vaandel dragen, ik echter niet. Mijn naam zou niet Miss C. zijn als ik voor dit immense struikelblok geen creatieve oplossing zou vinden: 'Iene miene mutte'. Je kent dat kinderspelletje toch wel. Schrijf eerst alle kandidaten op en dan begin je met het aftelrijmpje. Et voilà, je hebt een representant voor het controleartsenras (of te wel klojo's). De 'verliezers' krijgen nog weleens hun eigen column. Dat maakt hen eigenlijk tot winnaars: ze krijgen dan nóg meer aandacht dan ze verdienen.
Er zijn bepaalde beroepen die zó belangrijk zijn, dat je medisch goedgekeurd moet zijn om dit te mogen uitoefenen (VIP's). Laat nu één van die metiers mijn kostwinning zijn, nl. juffrouw! (Ik weet het. Nu krijgt iedereen nachtmerries over die ene juf met dat dotje, brilletje, saaie schoenen, ...). Zo'n medische keuring is bedoeld om te zien als mijn lieflijke persoontje geen gevaar is voor mijn eigen gezondheid en voor het welbevinden van die arme kindertjes die gedoemd zijn om mij juf C. te noemen. Nu was ik niet echt ongerust, want mijn medepasafgestudeerde onderwijzeresjes hadden de gevreesde ontleding al ondergaan. Ze noemden het een 'piece of cake', een formaliteit als het ware. In die tijd was ik klein maar fijn (nu alleen maar klein) en was het synoniem van gezondheid en vitaliteit (dat vond ik dan toch). Maar dat was buiten de waard (die klojo van een controlearts) gerekend. Iedereen verliet in een opperbeste stemming na een luttele 5 minuten de kamer van 'dokter Frankenstein'. Dit gaf dus reden tot voorpret! Missie geslaagd, dacht ik al. Mijn conditie was toch zeker zo goed als die van mijn lotgenoten. Vol goede moed stapte ik het hol van dokter Frankie (duidelijk een préhistorisch exemplaar fin de carrière) binnen. Na een geijkte begroeting met een (bij mij wel, maar bij hem zeker niet) oprechte handdruk, was mijn optimisme compleet verdwenen. Ik gaf namelijk met links en niet met rechts een hand. Die nauwelijks levende dino schrok zich een hoedje en bekeek me alof ik de laatste creatie van de echte Dokter FRankenstein was. Nu verwacht je van een man met een medische opleiding toch meer inzincht in het menselijke lichaam. Een aangeboren amputatie van de rechterhand (zoals het officieel heet) is bij mijn weten nog altijd niet besmettelijk. Hij dacht er duidelijk anders over en deinsde ettelijke centimeters achteruit. 'Kleed u maar uit.' zei de ouwe viespeuk. Niemand had mij gewaarschuwd dat ik een gratis peepshow moest geven. 'U mag uw slipje wel aanhouden, hoor.' verduidelijkte hij verlekkerd. Nu hoor ik al jullie commentaar: 'Dat is toch niet abnormaal bij een dokter!' Wacht maar tot ik het zeer professionele onderzoek omschrijf. HET ONDERZOEK Raak met uw vingertoppen de vloer aan zonder door uw knieën te buigen. O, maar dat lukt natuurlijk niet met één hand! Maak eens 2 vuisten! O, maar dat lukt natuurlijk niet met één hand! Spring eens op en af met gestrekte armen en benen. En nog meer van die belachelijke opdrachten! Ik zag het nut niet in van al die turnoefeningetjes en waarom dat met ontbloot bovenlichaam moest gebeuren????? Mijn vriendinnen hadden hierover helemaal niks gezegd. Toen ik hen later verontwaardigd over dit bizarre onderzoek vertelde, waren ze sprakeloos. Zij hadden al die idiote huppelpasjes niet moeten uitvoeren, laat staan in hun blootje. Mijn geduld raakte langzaam maar zeker op! Die 5 minuten waren al ongeveer 30 minuten geworden. Zijn fascinatie voor mij, kende geen grenzen. Eindelijk had hij genoeg van mijn sprankelende act en mocht ik mij terug aankleden. EINVERDICT: ONDER VOORBEHOUD!!!! Ik probeerde mij nog te redden met hem te verzekeren dat het hebben van één hand, ZEKER NIET besmettelijk is en dat die arme dutskes niks zou overkomen met mij als juf. Maar volgens die zielepoot had ik een hartprobleem, een licht ruisen!!!! Mijn huisarts lag dubbel toen hij het hoorde. De belachelijkheid zelve. Ook in het ziekenhuis, waar ik getest moest worden, vonden ze dat die dokter toch wel een nieuwe bril en een hoorapparaat moest aanschaffen. Helemaal niks aan de HAND! Ik was kerngezond.
Het heeft VIJF LANGE jaren geduurd voor mijn medisch dossier eindelijk in orde kwam en tijdens die frusterende tijd hebben nog een aantal controleartsen zich ook kandidaat gesteld voor de titel 'de domste mens ter wereld'. Zij hebben de top 3 jammer genoeg niet gehaald. Hun domheid zal een andere keer aan de wereld kenbaar gemaakt worden.
Miss C.
TO BE CONTINUED!!!!!!!!!!!!!! Kandidaat 3 komt eraan!
Dom, dommer, domst! KANDIDAAT 1: Man die paalincident veroorzaakte
Nu ben ik misschien niet de meest knappe verschijning ter wereld en zeker geen kandidaat Miss België of Miss World (niet dat ik ooit die ambitie heb gehad), maar een afgrijselijk monster dat aangestaard dient te worden, NEE! Mijn spiegel is nog nooit kapotgesprongen (behalve die keer dat ik hem heb laten vallen). Toch zijn er mensen op deze aardkloot die dom genoeg zijn om een paalincident te veroorzaken. Stel je voor (de ogen sluiten is natuurlijk niet zo praktisch)! Je loopt opgewekt en blij, op een prachtige lentedag, door de winkelstraat. Geen vuiltje aan de lucht, voldoende geld in de portemonnee, goed gezind, ... wat wil je nog meer! Bots, een onoplettende medeshopper was druk bezig een winkeletalage te bestuderen en had mij niet gezien (nu ben ik ook niet één van de grootste). Nog steeds niets aan de hand. Dat kan iedereen overkomen. Of was er toch iets aan de HAND??????? Inderdaad, de man kreeg een verschijning (zo leek het toch). Hij leek wel overdonderd door mijn aantrekkingskracht. En nee, ik denk niet dat het door mijn oogverblindende schoonheid kwam, dat deze (toch wel veel oudere man) zijn ogen niet van mij kon afwenden. Het gestaar droeg niet bij tot de geweldige sfeer van die tot dan toe prachtige dag. Ik voelde mij, op zijn minst gezegd, een beetje ongemakkelijk. De man kon zijn fascinatie voor mij niet onder stoelen of banken steken (waren namelijk niet op die straat aanwezig). Gelukkig kwam er iets tussen die fascinatie van hem (letterlijk!): een paal. Die vervelende kwal had alleen maar oog voor mij en niet voor de paal die voor hem stond. Een harde knal schrok de hele straat op. Die engerd had namelijk nader kennis gemaakt met een ... lantaarnpaal. En floep ... die prachtige dag leek nog schitterender dan ervoor ... Het begrip 'leedvermaak' werd voor mij op dat moment klontjesklaar!!!!!!
In een ver grijs verleden werd er in een klein dorpje, ergens in ons Belgenland, een schattig klein meisje geboren: Miss C. Een prachtig exemplaar met een grote stem. MAAR er was een klein probleempje (we zullen het een detector voor domme mensen noemen). Ze miste namelijk een klein stukje van haar (voor de rest goed in elkaar gestoken) lichaam: haar rechterhand. Waarlijk een magneet voor domme mensen!
Uit die verzameling heb ik 3 prachtexemplaren geselecteerd, die in aanmerking komen voor de twijfelachtige eer 'de domste mens ter wereld' te zijn. Aan jullie om de kandidaten goed te bestuderen en een wijs oordeel te vellen. Wie van de drie (was dat geen kwisprogrammma) mag een jaar lang de titel van 'de domste mens ter wereld' dragen? Laat het mij weten!!!!
Net zoals al die beroemde auteurs doen, wil ik ook starten met een soort voor/dankwoord. Ik noem het 'Miss C.-woord'! Je eigen gedachtenkronkels en hersenspinsels onder de loep nemen is niet zo simpel als het klinkt. Zoals je al gelezen hebt, lijken die wel op een doolhof, een knoop die moeilijk te ontwarren valt. Graag wil ik mijn medeblogster 'Wiebenik' van de blog 'leesme' bedanken om me eindelijk over de streep te trekken en zo te beginnen met mijn eigen blog. Ze heeft me ook helpen bepalen (ze heeft al een stukje van die knoop ontwart, lijkt me zo) wat ik in mijn blog wil en kan schrijven! Om dit te kunnen moet ik een beetje van mijn 'ikje' prijsgeven. Je kan me zien als een echt 'supke', een brave meid die zich altijd (euhum meestal toch) aan de regels houdt. Maar binnenin vecht de tijger om te ontsnappen om al die ongezegde woorden vrij te laten en dat 'supke' te verslinden. Dit 'supke' is moe om altijd het brave meisje te zijn, dat altijd ja en amen zegt! Dit 'supke' gaat ... Mission impossible! Maar we gaan een poging wagen!
