Hersenspinsels en gedachtenkronkels van Miss C Iedereen op deze prachtige blauwe planeet heeft wel eens de behoefte om zijn gedachten op een rijtje te zetten. De wirwar van gedachtenkronkels in mijn hersenpan lijkt soms op een doolhof, waar je zeker en vast zonder de plattegrond het midden niet kan vinden. Om die gedachten op een rijtje te zetten is deze blog ontstaan. Sommige verhalen zijn zeker gebaseerd op persoonlijke verhalen. Andere schrijfsels behoren eerder tot de categorie fictie. Ik daag jullie uit om in al die hersenspinsels en gedachtenkronkels het midden van mijn hersenen te vinden. Waarlijk een 'mission impossible'. Laat me weten als je erin geslaagd bent de zin (of de onzin) van mijn gedachtenkronkels te achterhalen.
29-04-2011
Dom, dommer, domst! KANDIDAAT 1: Man die paalincident veroorzaakte
Nu ben ik misschien niet de meest knappe verschijning ter wereld en zeker geen kandidaat Miss België of Miss World (niet dat ik ooit die ambitie heb gehad), maar een afgrijselijk monster dat aangestaard dient te worden, NEE! Mijn spiegel is nog nooit kapotgesprongen (behalve die keer dat ik hem heb laten vallen). Toch zijn er mensen op deze aardkloot die dom genoeg zijn om een paalincident te veroorzaken. Stel je voor (de ogen sluiten is natuurlijk niet zo praktisch)! Je loopt opgewekt en blij, op een prachtige lentedag, door de winkelstraat. Geen vuiltje aan de lucht, voldoende geld in de portemonnee, goed gezind, ... wat wil je nog meer! Bots, een onoplettende medeshopper was druk bezig een winkeletalage te bestuderen en had mij niet gezien (nu ben ik ook niet één van de grootste). Nog steeds niets aan de hand. Dat kan iedereen overkomen. Of was er toch iets aan de HAND??????? Inderdaad, de man kreeg een verschijning (zo leek het toch). Hij leek wel overdonderd door mijn aantrekkingskracht. En nee, ik denk niet dat het door mijn oogverblindende schoonheid kwam, dat deze (toch wel veel oudere man) zijn ogen niet van mij kon afwenden. Het gestaar droeg niet bij tot de geweldige sfeer van die tot dan toe prachtige dag. Ik voelde mij, op zijn minst gezegd, een beetje ongemakkelijk. De man kon zijn fascinatie voor mij niet onder stoelen of banken steken (waren namelijk niet op die straat aanwezig). Gelukkig kwam er iets tussen die fascinatie van hem (letterlijk!): een paal. Die vervelende kwal had alleen maar oog voor mij en niet voor de paal die voor hem stond. Een harde knal schrok de hele straat op. Die engerd had namelijk nader kennis gemaakt met een ... lantaarnpaal. En floep ... die prachtige dag leek nog schitterender dan ervoor ... Het begrip 'leedvermaak' werd voor mij op dat moment klontjesklaar!!!!!!
In een ver grijs verleden werd er in een klein dorpje, ergens in ons Belgenland, een schattig klein meisje geboren: Miss C. Een prachtig exemplaar met een grote stem. MAAR er was een klein probleempje (we zullen het een detector voor domme mensen noemen). Ze miste namelijk een klein stukje van haar (voor de rest goed in elkaar gestoken) lichaam: haar rechterhand. Waarlijk een magneet voor domme mensen!
Uit die verzameling heb ik 3 prachtexemplaren geselecteerd, die in aanmerking komen voor de twijfelachtige eer 'de domste mens ter wereld' te zijn. Aan jullie om de kandidaten goed te bestuderen en een wijs oordeel te vellen. Wie van de drie (was dat geen kwisprogrammma) mag een jaar lang de titel van 'de domste mens ter wereld' dragen? Laat het mij weten!!!!
Net zoals al die beroemde auteurs doen, wil ik ook starten met een soort voor/dankwoord. Ik noem het 'Miss C.-woord'! Je eigen gedachtenkronkels en hersenspinsels onder de loep nemen is niet zo simpel als het klinkt. Zoals je al gelezen hebt, lijken die wel op een doolhof, een knoop die moeilijk te ontwarren valt. Graag wil ik mijn medeblogster 'Wiebenik' van de blog 'leesme' bedanken om me eindelijk over de streep te trekken en zo te beginnen met mijn eigen blog. Ze heeft me ook helpen bepalen (ze heeft al een stukje van die knoop ontwart, lijkt me zo) wat ik in mijn blog wil en kan schrijven! Om dit te kunnen moet ik een beetje van mijn 'ikje' prijsgeven. Je kan me zien als een echt 'supke', een brave meid die zich altijd (euhum meestal toch) aan de regels houdt. Maar binnenin vecht de tijger om te ontsnappen om al die ongezegde woorden vrij te laten en dat 'supke' te verslinden. Dit 'supke' is moe om altijd het brave meisje te zijn, dat altijd ja en amen zegt! Dit 'supke' gaat ... Mission impossible! Maar we gaan een poging wagen!
