↑Bayrische Krustenbraten in Rahmsauce mit Rotkraut und Knödel
↑Het is belangrijk om na elke wandeltocht of nordic walking te stretchen. Soms met minder prettige gevolgen !
↑Het was fijn vertoeven in het grootste art deco café van Praag in het representatiehuis. De livemuziek was ook zeer goed.
↑De 'home made goulash, de frieten en de spaghetti met lookolie' waren zeer goed in Restaurant Jarmark te Praag en het bier werd er voor je ogen gebrouwen.
↑In Rehore Ramsy dronken we lekkere koffie. Dit koffiehuis annex boekenwinkel is gevestigd in passage Lucerno te Praag in het centrale deel van de passage.
↑ Mojito is een uitstekende dorstlesser op warme zomeravonden. Erik weet er alles van en op onze blog vind je het recept !
↑Wil je in augustus wandelen op de Bolderberg... neem dan je voorzorgen voor mug en wesp of 't wordt er erg !
↑ Hier nog een sfeerbeeld van het muzikantentrio tijdens MUZIEK AAN TAFEL op zaterdag 21 november 2009. Noël Schobben, Eddy Verstappen en Carl Huls vonden de juiste ingrediënten voor deze -voor ons- derde editie van MUZIEK AAN TAFEL.
↑Politie in Cuba
↑ Gnocchi Romana
DE VRIENDEN VAN DE DWAZE TAFEL
De avonturen van Erik en Johnie
10-08-2022
DVvdDT HADDEN GEEN CASH OP ZAK VOOR HET VEER IN EIJSDE
Vandaag, maandag 8 augustus, hadden we de allerbeste intenties maar we hadden geen cash geld op zak voor het voet-en fietsveer Cramignon in Eijsden. De veerman (of pontschipper) vroeg namelijk muntgeld voor de overzet met zijne ferry.
Daarom dronken we eerst een koffie op het terras van Eetcafé Aon t Bat en vroegen beleefd aan de ober voor extra geld bij het pinnen. Daarna namen we -met wat vertraging- het voet- en fietsveer richting Lanaye (Ternaaien) voor een wandeling van 8,5 km (blauwe lus). Het was een pittige wandeling met als afsluiter een broodje kroket, Luikse ballen en een verfrissing op het terras van dezelfde horecazaak.
Het werd vandaag nog maar eens bewezen: een topprestatie kan niet zonder doel, en vooral niet zonder plan om dat doel te bereiken.
DOOR DE AANHOUDENDE DROOGTE DEDEN WE GEEN WATER BIJ DE WIJN
Afgelopen zaterdag vergaderde de raad van bestuur van DVvdDT in Hangar 57 in Lanaken. De voorzitter werd reeds jaren geleden gekozen en dit vooral voor zijn verstand en zijn BBQ-kunst. We herinneren ons deze jaarvergadering vooral voor de warmte en vriendschap. Je moet in deze tijden elke gelegenheid de baat nemen om elkaar nog eens te zien. In Hangar 57 veel tinten grijs, vrienden van nu en straks, onaangepasten en tegendraadsen verbonden door de wandelsport en de levensvreugde. Sommigen dronken een streekbier en anderen een wijntje. Door de aanhoudende droogte deden we geen water bij de wijn.
Krakau, ook wel het Florence van het Oosten genoemd is een bezoek meer dan waard. Het heeft een rijke historie en één van de grootste marktpleinen van Europa. DVvdDT ontdekten deze universiteitsstad samen met het Gemeentepersoneel van Lanaken van 8 t/m 10 juli.
DAG 1: De eerste dag bij aankomst gingen we al onmiddellijk naar de gezellige wijk van Krakau namelijk de Joodse wijk Kazimierz. Tot aan de 2e wereldoorlog werd deze wijk voornamelijk bewoond door Joden. De gids ging vooral uitgebreid in op het gruwelijke uitmoorden van de Joodse bevolking, die inmiddels naar een getto aan de andere kant van de rivier verbannen was. Als je bedenkt dat in die tijd de grootste groep Joden in Europa in Polen woonde, dan kun je je voorstellen dat het er heftig aan toe is gegaan. Meer info: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_Joden_in_Polen Deze wijk is ook vooral ook bekend uit de film Schindlers List van Steven Spielberg. We bezochten deze fabriek van Oskar Schindler. Veel Joodse monumenten en gebedshuizen zijn verwoest, maar tegenwoordig is deze wijk opgeknapt en in vele woningen huisvesten nu cafés, restaurants en de meeste serveren weer de traditionele joodse gerechten.
We genoten van ons avondmaal in een lokaal Joods restaurant onder het genot van Klezmer muziek.
DAG2: Tijdens de tweede dag gingen we naar Auschwitz en Birkenau en de zoutmijnen van Wieliczka. Wanneer je in Krakau bent mag een bezoek aan Auschwitz en Birkenau eigenlijk niet ontbreken. Op ongeveer 1,5 uur ligt het meest indrukwekkende concentratiekamp uit de Tweede wereldoorlog. Het herdenkt de vele mensen die daar zijn omgekomen onder het nazi-bewind. Na de ingangspoort met de woorden arbeit macht frei kwamen we op een terrein met stenen barakken. Hierin bevinden zich verschillende exposities over leefomstandigheden en verschrikkingen in het kamp. Het is onvoorstelbaar wat zich daar heeft afgespeeld. In sommige gebouwen zijn delen van stapels koffers, schoenen, protheses tentoongesteld. Wanneer de tijd verstreek en we de gaskamers, ovens en dergelijke hadden gezien, werd onze groep stiller. Het is zo onwerkelijk. Na Auschwitz I te hebben bezocht gingen we naar Auschwitz II ook wel Birkenau genoemd. Dit deel van het kamp met de bekende spoorlijn door de toegangspoort kent voornamelijk houten barakken met daarom heen prikkeldraad. Hier zijn de meeste slachtoffers gevallen. Het is bizar hoe groot dit kamp is.
Na de lunch bezochten we de zoutmijn van Wieliczka. Deze zoutmijn is één van de grootste zoutmijnen ter wereld. Vandaag de dag wordt hier geen zout meer gewonnen maar wel heel veel onderhoud gepleegd om het gehele complex van ruim 300 kilometer gangen te behouden. We gingen ruim 135 meter de aarde in en kwamen in prachtige grotten en onderwatermeren. De indrukwekkende ruimtes onder de grond zijn voorzien van kunstwerken van zout en staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Er is zelfs een kathedraal compleet opgetrokken uit zout. Lees ook eventueel: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Wieliczka-zoutmijn
DAG 3: Na het avondmaal in ons hotel, overnachting en ontbijt stond een stadswandeling op het programma. De stad kent een oud en een nieuw gedeelte. Het oude deel, Rynek Glowny, staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Omdat Krakau niet verwoest is tijdens de Tweede Wereldoorlog, is er nog veel terug te zien van de vooroorlogse architectuur. Krakau is gesticht op een heuvel, de Wawel. Vanaf deze heuvel hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Ook vind je hier de kathedraal en het koninklijk paleis. De binnenstad van Krakau is een bezienswaardigheid op zich met prachtige kerken, stadspaleizen en koopmanshuizen. Op de oude markt kun je de Mariakerk niet missen. Vanaf deze kerk klinkt ieder uur nog het beroemde Krakauer signaal. De hoornblazer met zijn goudkleurige trompet is te zien in de vier vensters van de toren, wanneer hij ieder heel uur zijn melodie naar de vier windstreken blaast. Op dit plein in het hart van Krakau vind je ook vele leuke terrassen, cafés en winkeltjes. Ook bevindt zich de lakenhal (markthal) op dit grote plein. Het gebouw uit de 16e eeuw wordt tegenwoordig gevuld met kraampjes met typische souvenirs en sieraden. Hier kochten we bijna iets moois met Sloggis (of waren het nu Zlotys).
Het was leerrijk, vermoeiend en plezant op de meeste momenten.
In de eerste plaats biedt wandelen, al is het maar een eenvoudig
ommetje, de vrijheid van de time-out: de last van de zorgen van je
afwerpen, een tijdlang je bezigheden vergeten.
De frisse lucht gisteren
heeft ons weer goed gedaan en DVvdDT wandelden ieder in zijn eigen tempo
op de blauwe route van 5,4 km met vertrek aan Terhills Resort by Center
Parcs te Dilsen-Stokkem. Deze route gaat behalve naar het panoramapunt
ook rond de kleine waterplas van het Terhills Cable Park. Toen we op de
top aankwamen zijn we even blijven staan om naar het landschap te
kijken, organiseerden we een tombola, en zijn weer langzaam gedaald naar
Terland Restaurant & Beach voor een bier van hoge gisting.
Wandelen
is geen sport. Tafeltennis en tennis is sport want dat is een kwestie
van techniek en van regels, van cijfers en competitie.
Bij wandelen is
er geen strijd tussen winnaar en verliezer. Wandelen is kinderspel.
Om te vertragen is er nooit iets beters verzonnen dan wandelen. Om te wandelen heb je maar twee benen nodig. De cadans van onze voetstappen is een visitekaartje naar totale vrijheid. Zo wandelden we afgelopen donderdag in de Mechelse Heide met vertrek aan de Kikmolenstraat in Opgrimbie. Als eindpunt pauzeerden we even in Brasserie Aspermans met een Westmalle Tripel.
Daarna ging het leven weer zijn normale gang en het viel ons op dat er nieuwe misdrijven in opmars zijn. Zo noemt men sinds kort in de media een gauwdief een danserke. Weldra misschien een zot die een mes bovenhaalt een stekertje en een poging tot moord een deugnietenstreekje.
Afgelopen donderdag gingen we wandelen in Pietersheimbos in Lanaken namelijk de blauwe wandeling van ongeveer 7 km met vertrek aan De Merodelaan. Deze wandeling deden we voor het eerst met DVvdDT in 2009 toen onze vereniging boven de doopvont werd gehouden.
Dertien jaar bestaat ons clubje reeds en dat vierden we met een gratis tombola. Marc en Erik gingen met de hoofdprijs lopen. Na de wandeling dronken we bier van hoge gisting op het terras van Domein Pietersheim.
Traiteur Jaco bestaat 40 jaar en dat is iets langer dan 13 jaar. We kregen een extraatje bij ons bier en het smaakte.
WANDELING AAN DE POLLISMOLEN IN BREE - 28 mei 2022
Heel idyllisch gelegen en in een oase van rust, vind je restaurant en brasserie de Pollismolen.
Het domein Pollismolen behoort tot het wandelgebied Kempen-Broek (startpunt Itterdal). Ons vertrekpunt was dan ook afgelopen zaterdag op de parking van het domein (Molenstraat 56) voor een bewegwijzerde wandeling van iets meer dan 9 km.
Het Itterdal is eigenlijk een smalle vallei, gevormd door de Itterbeek. Je wandelt er op de grens van het Kempen-Broek (eerder moerassig, vochtig gebied) en de Hoge Kempen (droog). Het resultaat is een erg gevarieerd wandelgebied met wat hoogteverschillen, loofbossen van eiken en berken, beekjes, weilanden,
De kortere wandelingen (2,1 km en 2,7km), die aan de Pollismolen starten, zijn volledig onverhard. Ze doorkruisen loofbossen, naaldbossen, lopen langs maïsvelden en weilanden. De langere wandelingen zijn gedeeltelijk verhard en komen dichter bij de bewoonde wereld. Daarom hadden we een beetje spijt van deze lange wandeling.
Waar we geen spijt van hadden was onze halte aan Café Itterdal.
Een gezellig café gelegen aan het kasteelpark Itterdal te Opitter. Enkele jonggepensioneerden haalden herinneringen op aan vroegere tijden en dit bij een lekker biertje.
Op donderdag 19 mei trokken we onze wandelschoenen aan om het Kalverpad (9,1 km) te wandelen. Het was een vrij lange wandeling maar ook erg divers. Het Kalverpad start aan de Sint-Lambertuskerk, op het dorsplein van Grote-Spouwen.
Na nog geen 5 minuten stappen namen we reeds een afdaling door een koeienwei. En vanaf dan was het grootste deel van de wandeling over velden. Het Kalverpad doet eerste de Molenbeemd aan, Natura2000-gebied.
Het is één van de avontuurlijkere stukken van de wandeling. eerst kronkel je door een stuk bos, tot je op een groot open stuk komt. Houten planken leiden je daar over het water van de beemd. Na de Molenbeemd waren het vooral glooiende velden wat de klok slaat. We waardeerden het unieke Haspengouwse landschap. Bij de finish wacht het beeld van een stierenkalf ons op.
Dan rest enkel nog de vraag van waar de naam Kalverpad toch maar komt. De inwoners van Grote-Spouwen hebben nooit anders geweten. Zij zijn de Kaaver en in Kleine-Spouwen wonen de vijanden, de Geiten. De oorsprong is onbekend. Zo staat het toch uitgelegd op het vernieuwde beeld op het dorpsplein.
Na de wandeling dronken we een Westmalle Tripel, een St. Bernardus Tripel en een Duvel in Café t Bierhuis aan de Rode Kruislaan. Vanaf toen zagen we ze vliegen en spraken we de legendarische woorden: het kalf kan een koe worden, maar een ezel blijft een ezel.
Afgelopen donderdag deden we een sportieve wandeling met instapplaats aan de Grot OLV Lourdes in Wiemesmeer. We kuierden richting Kattevennen in Genk (ongeveer 7,2 km). We passeerden de Stokkenmanroute en dit is een onderdeel van een wandeling van 4,2 km door de bossen van Kattevennen. Het zijn wat mysterieuze bijzondere wezens gaande van klein tot groot. We kregen dorst na deze wandeling door de uitgestrekte dennenbossen. We verpoosden dan maar even op het terras van Bistrobar Jachthoorn in Wiemesmeer. De service is er uitstekend, het bier lekker koel en de prijzen democratisch. Voor herhaling vatbaar
VRIENDSCHAP IS HET ENIGE CEMENT DAT DE WERELD BIJEEN KAN HOUDEN...
Afgelopen zaterdag wandelden we met een kleine splintergroep van DVvdDT de gele wandeling (7 km) met vertrek aan de parkeerplaats bij Fort Sint Pieter en dit richting ENCI-groeve. De wandeling kan in beide looprichtingen gevolgd worden. Wij adviseren om de route "met de klok mee" (rechtsom) te bewandelen. Dan daal je namelijk de imposante groevetrap af in plaats van deze te beklimmen.
Dit hebben we verkeerd gedaan en dat voelden we aan onze spieren.
De ENCI-groeve is een prachtig voorbeeld van hoe een industrieel gebied is teruggegeven aan de natuur. Sinds 1926 werd er in de ENCI-groeve kalk afgegraven om er in de nabijgelegen fabrieken cement van te maken. Zo ontstond er een enorme kuil in het landschap, waarbij oudere ondergrondse mergelgroeves verdwenen.
Nu geniet je vanaf een spectaculair uitkijkpunt van het uitzicht over het Maasdal, de groeve en de bossen rondom. Via 215 trappen daal je af in de groeve, langs de verschillende krijtlagen terug in de tijd.
Gezien we niet kloksgewijs wandelden moesten we de trappen naar boven doorstaan.
Niemand wordt er van gespaard. Iedereen kan er mee geconfronteerd worden. Een hindernis op je pad. Zelfs de meest getalenteerde moet er dan doorheen of overheen. En dan heb je je vrienden die je helpen en er zijn om de stroom te doorstaan.
Zo wandelden we afgelopen vrijdag de bewegwijzerde wandeling van 9 km met vertrek aan De Krieckaert in Gellik. Effe stoom afblazen en zuurstof opdoen.
Na de wandeling genoten we van een Westmalle Tripel en een Sint-Bernardus Tripel (Watou) in de Taverne de Krieckaert. Wel geen nootjes bij de drank. Een bepaalde stijl heeft deze horecazaak niet maar de wandeling en de alcohol heeft ons weer deugd gedaan. Ons lijflied voor deze dagen: Youve got a Friend van James Taylor en te beluisteren op https://youtu.be/xEkIou3WFnM
Je kunt niet op ieder moment van iedere dag je kop laten teisteren door de oorlog. Dan word je gek. Er moet af en toe afleiding zijn, die ervoor zorgt dat de ontelbare beelden van ellende en miserie kortstondig terzijde wordt geschoven.
Zo trokken we afgelopen woensdag met DVvdDT naar Kerkrade. Er was goed weer voorspeld maar het was in de voormiddag toch nog goed fris. We moesten de grens over, en bijna nog eentje want kasteel Erenstein (ons doel) ligt in Nederlands Limburg tegen de Duitse grens.
We parkeerden ons voertuig aan Brasserie Nieuw Ehrenstein waar we later op de dag iets lekkers ging eten en drinken. De wandeling zelf was er eentje van 8 km met een lus op bospaden en soms verharde wegen langs het water en fraai erfgoed. De signalisatie liet wat te wensen over nl. een rode paal met een rode band (hoe komen ze dr op).
Het was niet altijd 100% duidelijk maar uiteindelijk ging het ons vooral om het sociaal contact en de buitenlucht, daar aan de Anstelvallei. Zo maakten we ook contact met enkele vissers van inheemse afkomst die met hun hengel een karper aan de lijn hadden.
We voelden ons als een vis in het water en herboren reden we terug naar Lanaken.
Storm Eunice hield lelijk huis met lokaal rukwinden van 130 kilometer per uur en meer.
Ideaal weer voor onze wandelclub DVvdDT en daarom gingen we snel met zn allen heen en weer naar de rand van het bos voor onze jaarlijkse groepsfoto.
We waren trots op onze nieuwe vlag die wapperde in de wind en zeer gelukkig was.
Na de groepsfoto gingen we snel weer terug naar huis. We wachten nu op rustig weer om de traditie van wandelen, genieten, nordic walking weer op te nemen. Jullie horen nog van ons!
Onze nieuwjaarswens voor allen is eenvoudig en klein. Gelukkig te leven gewoon er voor elkaar zijn. Een kusje hier een kusje daar. We wensen je een gelukkig nieuwjaar. Dat de beste momenten van vorig jaar, de slechtste zullen worden van volgend jaar. Wij wensen jou een jaar met elke dag zon en alleen maar positieve dingen als dat eens even kon. Veel liefde, vriendschap, gezondheid en geluk, dan kan je nieuwe jaar zeker niet meer stuk.
Afgelopen zondag was er onze algemene ledenvergadering van DVvdDt aan de nieuwe vlonder bij Pietersheim Lanaken. We maakten er een gezellige voormiddag van, aangevuld met enkele versnaperingen en de nodige drankjes.
Wist-je-datje betreffende deze nieuwe vlonder: de planken bovenop werden dubbel uitgesneden en voorzien van antislipstroken. Slipgevaar wordt geminimaliseerd en ideaal voor onze club.
Afgelopen zaterdag, na een wandeling van een uurtje met vertrek aan de Heuvelstraat, stelde een petit comité van DVvdDT de Coronabarometer voor. Dit is een instrument om te bepalen wanneer welke maatregelen gehanteerd moeten worden.
Dit houdt een aantal zaken in: De wandelingen (met of zonder Nordic Walking stokken) mogen weer mits deze in de buitenlucht doorgaan. We mogen ook opnieuw 100% van onze capaciteit (ledenaantal) ontvangen. Aan 200 mensen geraken we nooit. Wel afstand houden. Nadien mogen we terug een horecazaak bezoeken mits gebruik van CST en het verplicht dragen van een mondmasker. We dienen ook rekening te houden met de code rood (situatie op 28/01) en dat betekent maximum 6 personen aan een tafel en niet rechtstaand consumeren.
Heb je vragen of opmerkingen hierover? Je kan ons e-mailen op sjeilezever@dvvddt.be
En toen werd het 2022 en het virus is er nog. Dit jaar weer geen jaarlijkse receptie van onze club wegens annulatie.
De speech was nochtans klaar, de Tourtel en het Woalbertineke stond koud. Onze nordic walking stokken waren gepoetst. De locatie was gefixt. Spijtig! Horendol worden we ervan. Binnenkort krijgt het virus met de naam C nog een eigen kledinglijn.
Onze club moet dringend weer uit het dal kruipen. Spieren sterven af, het hart klopt trager, de hormonen verlaten, gedisciplineerd en in rijen van twee, het lichaam.
Ons motto voor het nieuwe jaar: Sport is alleen leuker achteraf!
Er resten ons nog tig dagen, uren, minuten en seconden vooraleer de eerste seconde van 2022 wegtikt.
We deden eigenlijk niet veel op sportief vlak in 2020. Dat komt vooral door de wereldwijde pandemie. Dat is de reden. Onze lidkaart van DVvdDT werd afgelopen jaar niet veel verzilverd behoudens onze jaarlijks BBQ.
Het mocht inderdaad iets meer zijn afgelopen jaar dus nemen we een optie op 2022 met alles dr op en dr aan.
Maar we moeten met twee woorden spreken in deze tijden. Vooruitschrijdend inzicht heeft ons geleerd elke dag te plukken en te genieten van de kleine dingen.
Enfin, de beste wensen aan onze volgers voor het nieuwe jaar. Alles kan beter in 2022.
Wandelingen maken in de bossen zoals nooit tevoren. Tenminste indien het Overlegcomité doorslaggevende maatregelen gaat nemen en we geen kant meer uit kunnen. Wandelen, lopen kortom ons voortbewegen terwijl altijd minstens één voet de grond raakt. Rennen doen we niet meer. Rennen duidt op een snelheid die hoger ligt dan bij het lopen.
Bijvoorbeeld je gaat lopen voor een koe, voor een woedende stier zal je rennen. Jullie gaan nog van ons horen. De senioren en meer bepaald DVvdDT nemen het over! Tenminste indien onze revolutie niet in extremis wordt afgeblazen wegens het slechte weer.
Onze trouwe volgers hebben waarschijnlijk al gemerkt dat we een tijd niets gepost hebben over onze avonturen en capriolen. Dat klopt maar desondanks hebben we de afgelopen tijd niet stilgezeten en ontdekten (weliswaar met enkele splintergroepen) Maastricht, Petten en Euverem-Gulpen (Nederland), Pietersheim-Lanaken, de Begijnenvijvers-Wijchmaal en andere plekken waar we onze ecologische voetafdruk achterlieten.
Oh ja, het paddenstoelseizoen is aangebroken en een applicatie op je smartphone om in een handomdraai paddenstoelen te identificeren is handig maar er zijn risicos aan verbonden. Er zijn zeer giftige paddenstoelen in de natuur. Een tip van DVvdDT: eerst acht uur niets eten, dan verdeel je de paddenstoel in kleine stukken en probeer je een klein stukje uit op de binnenkant van je pols. Als er niets gebeurt, hou je het drie minuten tegen de binnenkant van je lip en als daarna niets gebeurt, leg je het een kwartiertje op je tong. Als er dan nog niets gebeurt, kun je erop kauwen zonder te slikken en blijf je dat een kwartier in je mond houden, en als er dan niets gebeurt, slik je het door en wacht acht uur, en als daarna niets gebeurt, eet je er een klein handvol van en als er daarna nog niets gebeurt is het eetbaar.
Niet doen hé, we zijn gekend voor onze sjeile zeiver.
Na een paar moeilijke jaren staat de Limburgse heide deze zomer opnieuw prachtig in bloei. Paarse pracht waar je stil van wordt, zeggen twee ervaringsdeskundigen van DVvdDT. Wie vandaag door het Nationaal Park Hoge Kempen wandelt, wordt getrakteerd op een fantastisch kleurenspel. De heidesoorten die het de voorbije jaren zo moeilijk hadden door de droogte staan er prachtig in bloei. Erik en Johnie genoten op dinsdag ll. met volle teugen van de paarse natuurpracht in Maasmechelen. Zo mooi heeft de Limburgse heide al jaren niet meer gestaan. De heide staat nog tot ongeveer half september in bloei. Wie wil genieten van de kleurenpracht kan onder meer terecht in natuurgebied De Teut, de Ten Haagdoornheide, het Nationaal Park Hoge Kempen, De Maten, het gebied van de Abeekvallei en de Duinengordel. Na de wandeling dronken we een Keizer Karel Ommegang op het vol zomerterras van t Salamanderke. Een verkeerde beweging en één glas ging tegen de vlakte. Het bos heeft plots onvoldoende bomen om achter te verdwijnen.
