Als je voor het eerst een date hebt en niet weet wat doen, ga dan naar een verwilderd bos. Met voorkeur het Munsterbos in Munsterbilzen. De gevolgen zijn niet te overzien.
Onze wandelclub heeft er sinds kort een nieuw vrouwelijk lidmaatschap bij. Eén van de leden voelde zich de laatste jaren als een ‘vijfde wiel aan de wagen’. Dat is nu voorbij.
Ook voor onze toekomstige citytrips niets dan voordelen.... een tweepersoonskamer is goedkoper dan alleen als single een hotelkamer te boeken. De maatschappij is niet eerlijk maar alles komt goed!
Er werden zelfs afspraken gemaakt met een zustervereniging nl. Marc en Els en zo werd er afgelopen zondag gewandeld aan 8,5 kilometer per uur in regen en wind door de bossen van Teuven. Er werd gestart aan Café Modern en na de wandeling zochten we soelaas in Café De Zotte Lambiek, een mooie omgeving met tuin en terras. Na dit intermezzo genoten we van een lekkere maaltijd in restaurant Moeder de Gans in Teuven.
Het weekend was druk want op zaterdag wandelden we nog 10 kilometer door de landschappen van Alden Biesen in een afgeslankt gezelschap. Het kon niet op. We waren stikkapot en oververmoeid.

Nu zo goed als alle horecazaken gratis wifi aanbieden aan hun klanten, komt er een tegenbeweging op gang.
Steeds meer mensen gaan wanhopig op zoek naar een café waar ze éventjes niet bereikbaar zijn. Vandaag hebben DVvdDT d’r één gevonden, een ‘bruin café’ in Diepenbeek met de naam café het Ganzebroek.
Dit café had een standaardinventaris van tooghanger, stamgast, een toog, enkele hoge krukken, een biljarttafel, houten lambrisering ...
We hadden, na onze wandeling van 7 km door het nat natuurgebied in Diepenbeek, onmiddellijk contact met de biljarters en de tooghangers. In andere kroegen krijgen we meestal boze blikken van de tokkelaars op hun aanraakschermen als we iets zots vertellen. Daar niet!
Enkel de waard werd ineens bleek en was plots van de aardbodem verdwenen toen Erik B. foto’s begon te maken van het interieur met zijn slimme telefoon. Dat had deze waard nog nooit gezien.
Steeds meer mensen snakken naar een bruin café zonder wifi, beweerde Mark S. Mensen zijn op zoek naar onthaasting en een plek waar ze kunnen ontsnappen aan de digitale ratrace, aan de druk om voortdurend bereikbaar te zijn. ‘Binnenkort is er zelfs wifi in de trein’ zei Marie-Rose W. Enkel in de bossen moeten we gebruik maken van betalend internetverkeer, merkte Johnie N. op. En zo kregen we onze zaterdagvoormiddag om.

Bijlagen:
Bieren met kazen 2014.pdf (169.8 KB)   

Vandaag, zondag 9 november 2014, werden er twee poles verloren in de bossen van Pietersheim.
De speciale Nordic Walking-stokken, of ‘poles’ in het Engels zijn van fiberglas, zeer licht en praktisch onverwoestbaar. We waren met drie mannen - dus zes stokken - en we naderden ons eindpunt na 9 km en merkten tot onze verbazing dat we twee stokken misten.
De andere sportievelingen(wandelaars, joggers en mountainbikers) in de bossen van Pietersheim merkten het ook maar hebben het ons niet meegedeeld.
De eerlijke vinder van deze stokken met een lengte van 115 cm met speciale handlussysteem en een speciale handgreep krijgt van ons een beloning waar hij of zij niet goed van zal zijn.
De poles zijn van groot belang omdat ze kunnen worden bevestigd met klittenbandsluiting zodat de bloedsomloop niet wordt belemmerd. De wandelaar kan zich helemaal richten op het ritme van de beweging, met de andere Nordic Walking-partner praten of gewoon van de natuur genieten. Maar we gaan alleszins de camerabeelden opvragen en ons volgend weekend eens bezinnen over de toekomst van de club.
Onze ontgoocheling was groot maar we lieten ons niet uit ons lood slaan, of uit evenwicht brengen en dronken elk een Trappist Westmalle in de Kinderboerderij Pietersheim.
Daar beslisten we om met volle ‘dedication’ en ‘friendship’ verder te gaan.

Niemand houdt ons tegen om op pad te gaan!