Dag 24: 31/7/16, touro santiago, 8.30 tot 11 uur, 28 km, 2.15 gefietst, 2336 km
We blijven weer wat langer liggen in onze vakantiewoning met alles erop en eraan. We doen alles op ons gemak en nemen uitgebreid ontbijt. We vertrekken om 8.30 voor de laatste kilometers. Er zitten nog enkele forse klimmetjes in. Net voor we sanriago binnenrijden stoppen we nog in een kleine bar voor een koffie en een croissant. Daarna wilden we nog foto's nemen aan het bord 'santiago' maar dit is verdwenen door de wegenwerken die er aan de gang zijn. Dan maar verder naar de karhedraal waar we ook victor en gaspar terug tegenkomen. Er worden foto's getrokken en adressen uitgewisseld. Vervolgens ons diploma afhalen en springen nog eben binnen in het huis der lage landen. Dan naar ons hotel san martin pinario vlakbij de kathedraal. Sober maar zeer mooie en nette kamer in een klooster. We kuieren wat rond in de stad en zetten ons geregeld op de bank. We zien veel pelgrims maar we vinden het relatief rustig. Vanaf nu gaan we de toerist uithangen. We danken alle volgers van de blog. Dinsadavond zijn we terug thuis. Iederen welkom voor aan drankje vanaf 20.30 uur. Tot ziens!
Dag 23: zat 30/7/16, portomarin touro/ loxo, 8 tot 16.15, 80 km, 5.30 gefietst
Inge is nog lui als ze 7 uur moet opstaan. Gisteren veel te laat in haar bed, het was al 22 uur! We ontbijten, als laatste, in de keuken van de albergue. Om 8 uur is het hoog tojd om onze fiets te springen en onmiddellijk aan een klim van 12 km te beginnen. We komen al heel veel wandelaars- pelgrims tegen, weinig fietsers. We zien sommige spaanse wandelaars met een klein rugzakje,dit zijn de mannen die waarschijnlijk enkel de laatste 100 km wandelen, bagage met jacotrans doorsturen en genoeg stempels verzamelen om ook een diploma te krijgen en een regel bij om op hun cv te zetten. Buen camino? Om 10 uur zijn we in palais del rey, tijd voor koffie en gebak. Onderweg zijn we nog een zwitser tegengekomen die in geneve vertrokken is en juist 2000 km heeft gedaan. Hij rijdt vandaag nog door naar santiago want hij moet zondag nog naar de mis. In melide houden we pauze voor onze nectarines, die we nog over hadden van gisteren. Het zit goed vol met pelgrims. Een beetje nadat we terug vertrokken zijn komen we viktor en gaspar tegen. Zij rijden vandaag nog naar compostela, via een andere route als ons. We hopen ze nog terug te zien in santiago. Zij vertrekken maandag met de trein naar zuid- frankrijk waar hun ouders hun oppikken. We eten om half 2 de menu del dia in arzua. Voor 10 euro de man weer goed verwend met voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en 1,5 liter water. Dan nog 25 km naar onze slaapplaats in touro/ loxo. Nu komen we geen wandelaars meer tegen omdat ze een andere weg volgen. We slapen terug in ons luxe huis van 2014. De gastvrouw kent ons nog. Ontvangt ons hartelijk. Spijtig genoeg dat wij geen spaans kunnen! Zij spreekt enkel spaans. Ze haalt haar gsm bij en spreekt in spaans iets in dat dan vertaald wordt naar engels. Ze wenst ons nog een veilige reis toe! Piknikken er 's avonds buiten en rusten uit voor de laatste loodjes van morgen. Adios.
Dag 22: vrij 29/7, vega portomarin, 8 tot 17.15, 87 km 6.10 gefietst
We hebben zeer goed geslapen en blijven wat langer liggen, tot 6.35! We nemen rustig onze tojd voor ons eigen ontbijt in de albergue: brood, fruitsap, yoghurt,kaas, vlees en koffie uit de automaat. We starten direct met de klim naar o cebreiro. We stoppen onderweg voor brood, want als eric onderweg honger krijgt begint hij te zagen. De klim valt best mee. We nemen wat foto's want we fietsen boven de wolken. O cerbreiro is te vergelijken met bokrijk maar dan in het klein. Ze hebben er juist een bus toeristen gedropt. Ze halen er ook een stempel waardoor de echte pelgrims in de rij moeten wachten. Een beetje later trekt een toerist ook nog een foto van eric zijn fiets, met de schelp! We eten er nog wat fruit, koekjes en cola. We smeren er ons en onze ketting nog eens. Het busje kan dan ook al in de vuilbak. Dan nog wat dalen en klimmen en op de alto di poio zijnwe karen, tony en hun vrienden terug. Vervolgens een mooie afdaling van 12 km. We stoppen in samos voor onze dagelijkse koffie maar het is dan al 13 uur. Om 14 uur is het weeral tijd voor de menu del dia in sarria. Vervolgens nog 25 km naar onze slaapplaats. Er is nog wel wat klimwerk bij maar ook een mooie afdaling naar portomarin. Alle slaapzalen in de albergues liggen vol. We nemen dan maar een kamer voor ons twee. Er slaapt hier ook nog een koppeltje uit schilde, ze zijn te voet vertrokken in st jean pied de port. We piknikken met hun in de albergue. We schrijven deze blog op het marktplein van portomarin. Morgen nog onze laatste volledig dag fietsen.
Dag 21: el ganzo- vega de valcarce, 7.45 tot 17 u, 87 km, 5.45 gefietst
Gisterenavond toen we om 21 uur wilden gaan slapen begon de buurman de haag nog te snoeien. Schijnbaar is dit in spanje normaal want tijdens het schrijven van deze blog zijn ze in de achtergrond nog een stapel hout aan 't zagen..... Deze morgen stonden we om 7 uur klaar om te vetrekken. Bij het ophangen van de fietszakken ziet inge dat haar achterband plat staat. Vertrek uitgesteld, gelukkig is de depanneur snel ter plaatse ( hij zat nog op de wc). Binnenband eruit, buitenband na kijken. Buitenband zat vol met verse asfalt van de laatste kilometers van gisteren. Voor de rest niks aan te zien. Binnenband heeft gat.We steken maar ineens een nieuwe binnenband. We pompen band zo goed en zo kwaad we kunnen op met het kleine fietspompje. We zullen later op de dag nog aan een naftstation om hem voldoende op te pompen. Kortom we vertrekken als laatste aan de albergue. We starten onmiddellijk met de klim naar cruz de ferro. Dit is een plaats waar de pelgrims een steentje, foto of een briefje achterlaten met een boodschapje. Wij komen er terug onze 2 waalse jongens tegen, victor en gaspar. 17 jaar en samen op pad maar ze moeten elke avond wel een sms-je naar hun ouders sturen. Echt twee toffe gasten, ze vinden dit heel plezant om met al die verschillende nationaliteiten om te gaan. Zo kunnen ze goed engels leren. Ze hopen ons in santiago nog te zien. Dan komen er ineens de 4 spaanse jonge meisjes terug aan die we de laatste dagen ook al een paar keer gezien hebben. De meisjes begin direct te roepen naar de walen. Wij zijn dan maar doorgereden.... Van cruz de ferro is het een lange gevaarlijke afdaling ( 15 km) naar ponferada. Ondeweg stopen we nog bij een speciale hut van de tempeliers. Een beetje verder stoppen we nog in een dorp voor koffie en een croizant. In ponferada stoppen we om inge haar fietsband goed op te pompen en kopen er colsonbandjes in den brico. De colsonbandjes hebben later nodig om onze fiets in te pakken. Dan is het weeral half drie geworden en hoog tijd voor de menu del dia in vilafranca. Bij het terug vetrekken staat de thermometer op 40 gr. Wel te verstaan in de zon, maar daar fietsen we volgens inge ook in. 16 km verder komen we aan in onze albergue in het wondermooie dorpje in vega. Het heeft wat weg van een dorpje in de ardennen, een rivier en een berg met bomen op. Misschien wel de mooiste slaapplaats van onze tocht. We piknikken er in wei met onze voeten in de beek die langs het huis vloeit. Onderweg zijn we ook nog het bord met de laatste 200 km tegengekomen. De renners maken zich klaar om de eindspurt in te zetten.
Dag 20: woe 27/7/16, manzilla el ganzo, 7.15 tot 16.15, 88 km 5.20 gefietst.
Gisterenavond was het zeer warm op de slaapzaal. Half de nacht werd het kouder en zijn we in onze lakenzak gekropen. We sliepen bij de langslapers, wij stonden op om zes uur maar er bleven er nog een hoop liggen. Het was ook voor de eerste keer dat de slaapzaal niet vol lag. 's Morgens ons ontbijt in de albergue genomen en om 7.15 op de fiets. Dit jaar rijden we niet langs leon. We nemen een variant. Op deze route komen we geen pelgrims of aanwijzingen tegen, de meeste gaan altijd langs leon. Ondertussen hebben 2000 km op onze teller staan. Na. Uur fietsen komt onze route terug samen op de hoofdroute. Tijd voor onze piknik en een tas koffie. We smeren ons terug in want het is vandaag weeral warm geworden. In hospital orbig, zie foto met de oude brug, hebben we elk 2 nectarines gegeten en zijn we nog een stempel gaan halen. Om 12 uur steken we iemand voorbij met een rabobank koersbroek aan. Eric denkt zou dit een hollander zijn maar zegt toch maar buen camino. De man vraagt, in het spaans, van waar we komen. Eric zegt belgica. En de man begint in gebrekkig nederlands wat te brabbelen en laat on voorbij rijden. 5 minuten later steekt hij ons terug voorbij en zegt dat we met hem een koffie moeten gaan drinken. We gaan met hem maar een koffie drinken. Blijkt dat de spanjaard hier op verlof is maar al 50 jaar in breda woont. Hij is 76 jaar en heeft altijd in lederfabriek in dongen gewerkt. Volgende week rijdt hij terug naar breda zonder gps en hij is zijn wegenkaarten vergeten. Gelukkig heeft hij nog wegenkaarten van 1915 gevonden, zegt hij. Hij had nog oude koersfiets bij met versnellingen aan de buis en zwarte koerschoen van 40 jaar oud ( bianchi!). Hij laat ons toch nog vertrekken. Dan verder naar astorga waar we om 14 uur zijn. Dus ,volgens spaanse normen, tijd om te gaan eten. We nemen de menu del peregrino in eenrestaurant op de markt. We willen er nog een kerk bezoeken ontworpen door gaudi maar alles gaat hier pas terug open om 16 uur. Dan maar 15 km verder in de hitte naar onze slaapplaats. Iets voorbij astorga zitten er nog 4 fietsers in een nis van een kapel. We stoppen er ook maar en blijven er wat praten met de twee hollanders, een engelse en een franse canadees. Vanaf nu begint het terug te klimmen om morgen op cruz ferro te staan. We slapen in een piepklein dorp waar een albergue is. We zitten er lang te burten met daniella uit berlijn, ze is 35 maar we hadden ze 25 geschat. Zij schatte ons ook jonger -:)
Dag 19: di 26/7/16, carrion manzilla, 6.45 tot 15.30, 77 km, 4.15 gefietst, 1965 km
Vanmorgen of beter vannacht vanaf 5 uur is het alle volle bak gerommel op de slaapzaal. Het is nog stikdonker en iedereen wil al vertrekken. Inge daait zich nog eens om maar om 5.30 gaat het licht aan. Om 6 uur is de zaal al leeg dus gemakkelijk om op te staan. Wij die dachten wat langer te blijven liggen omdat er een korte rit was voorzien. Wij moeten niet meer zoeken naar ons materiaal en ook niet meer stil zijn, iedereen is al weg behalve een vergeten knuffel. Om 6.45 zonder eten op onze fiets. Direct 14 km verharde zandweg onder onze wielen. We stoppen in de bar naast de albergue waar we in 2014 sliepen. We hebben besloten om het er vandaag eens van te pakken. 2 grote koffies, croisants, chocoladekoekjes, muffins en yoghurt. Dan verder naar sahagun. We zetten ons terug op een terras en tikken er onze blog van gisteren in. Nog wat zonnecrele smeren en zijn weeral weg. We komen terug de 2 waalse jongens tegen. Ze zijn 17 jaar en we herkennen ze aan hun fluo-vestjes en de grote voetfietspomp die ze meesleuren. Knappe prestaties om dit te doen. Bovendien valt het meer en meer op dat de waalse jongeren behoorlijk nederlands spreken. Als ze doorrijden zeggen ze altijd in het nederlands 'tot straks' en wij 'a tout a 'l heure' . Om 12.30 krijgt eric honger. Het is nog te vroeg voor de menu del dia. We hebben nog een brood van burgos, wat worst, kaas en kopen wat chocolade, 4 nectarines en cola en we hebben weeral gegeten. Inge gaat nog wat kaarsen aansteken. Wanneer ze terug op de bank zit passeert karen sterkens ( werkt op de gemeente merksplas) en haar vriende. inge herkent karen aan haar haarkleur. We wisten dat karen en tony ook onderwaeg waren naar sdc. We hadden al met elkaar gesmst. Ze zetten zivch bij ons op de bank en wisselen onze ervaringen uit. We smeren onze ketting, vullen onze drinkenbus en verder. We zullen vanavond in hetzelfde dorp slapen als karen. Vlak voor manzilla komen we ze terug tegen. We zetten ons samen met hun vrienden rit liechielsen ben ben jespers, uit meerle, op het terras van onze albergue. We lachen wat af, drinken rose en bier gaan er vlot in. Het is steeds schuiven met de stoelen om in de schaduw t nblijven zitten. Het is ook eens plezant om vroeg in een albergue aan te komen.
Dag 18: ma 15/7/16, burgos carrion de los condos, 8.15 tot 16.45,98 km 5.45 gefietst
In ons hotel is geen ontbijt en we zijn wat langer blijven liggen, tot 7 uur! We gaan ontbijten in de stad. Grote koffie americano en croisant 1,7 euro, we pakken er nog een broodje bij. We pakken onze tijd en vertrekken om 8.15. Na 3 km zijn we burgos uit. Het valt ons altijd op hoe snel je een stad uit bent. Meestal kom je dan ook nog op 't laatst het kerkhof of het containerpark tegen, of omgekeerd. Onze piknik nemen we in een klein dorpje op voor inge een herkenbare plaats namelijk naast de weegbrug. Elk dorp heeft hier ook zijn weegbrug met gewichten. We vermoeden dat hier niet direct de facturatie aan gekoppeld is zoals bij van gansewinkel. Plots komt er een wiite camionnet aangetoeterd, ze rijdt tot einde dorp om er te gaan draaien ondertussen komen alle vrouwen ( stuk of 3) buiten. Als de camionet terug is worden de brodenvia de raam verhandeld. Er is schijnbaar maar 1 soort brood. We smeren zonnecreme en zijn weer weg. We rijden onder de bogen van een vroegere abdij waar in 2 nissen vroeger eten voor de pelgrims werd gelegd. We leggen er een berichtje in voor de mannen van rijkevorsel. Benieuwd of ze het gaan vinden. Er is ook een primitieve bar naat, we bestellen er een collega. Een beetje later komt er een ouder canadees koppel bijzitten, brian en martha. Een beetje later een jonge colombiaanse! Zie foto. We hebben een leuke babbel. De colombiaanse is gisteren in burgos vertrokken en heeft al twee blaren. Haar moedet volgt de camino nortes en ze hopen samen in sdc aan te komen. Ondertussen is het weeral warm geworden en tijd om terug te vertrekken. Om 14 uur eten we in een alberque in bocadila. Dit is een alberque met een zwembad. Er zijn pelgrims die in bikini aan het zwembad zitten, voor inge is dit erover. Eric heeft er geen problemen mee. Het was onze bedoeling om in fromista te stoppen, maar het is nog maar kwart na 3 en besluiten om er nog 18 km bij te doen tot carrion los condos. Het is toch zwaarder dan gedacht want we komen pas om 17 uur binnen. We slapen bij 5 jonge nonnen. We hebben de laatste 2 slaapplaatsen. Ze nodigen ons al onmiddellijk uit voor de vespers, zangstonde, guitarconcert,mis, zegening door de bisschop van de provincie van Palencia, receptie en eten ter ere van de feestdag van santiago. Dus geen tijd meer gevonden om onze blog in te geven......
Dag 17: zon 24/7/16, santo domingo burgos, 7.15 tot 15.30, 92 km, 5.35 gefietst
Het is nog donker in de slaapzaal als we op staan om 6 uur! We moeten met de gsm's schijnen om onze spullen bij elkaar te zoeken. We eten ons eigen ontbijt in de eetzaal, de koffie komt uit de automaat. We beginnen met een rustige afdaling van 10 lm op een kaarsrechte baan. We kunnen onze trui zeer goed gebruiken. Een beetje later komen we aan in belorado. Hier zijn ze het marktplein nog aan het proper maken. Daarna enkele langere klimmen. We piknikken om 11 uur in een zeer klein dorpje op dezelfde bank als in 2014. We hebben helemaal niet warm en dit in juli en in spanje. We bezoeken iets verder nog de kerk van juan de ortega. Hier staan zeker 100 motorrijders die voor een tocht gaan vertrekken. Op dit punt kruist onze fietsweg de weg van de wandelaars. In de kerk kan je ook slapen er liggen matten, dekens en kussens klaar. Het is om half twee moeilijk een restaurant te vinden waar we kunnen eten. Schijnbaar eten de spanjaarden nog wat later op zondag. Op een terras van een cafe zien we nog twee vlaamse motorrijders, ze zijnop weg naar midden portugal. Hun gezin komt met het vleigtuig achterna. Ze vinden ons kompleet maf om met de fiets en al de bagage zover te rijden. We fietsen verder en is het al 2 uur geworden. We stoppen aan een groot hotel restaurant. We vragen of we er kunnen eten en worden dan naar een grote zaal geleid waar we helemaal alleen zitten. Al de andere mensen zijn nog aan het aperitieven in de bar. Een beetje later komt er nog een hele familie bijzitten. Het moet er schijnbaar vooruit gaan, het een is nog niet op of het andere staat er al. Dan nog 15 km naar burgos, ondertussen nog een korte klim 700 m met stukken van 14 %. In het park net voor burgos zit het vol met piknikken spanjaarden. We slapen in een mooi hotelletje midden in burgos. We bezoeken de stad nog en gaan er weeral eten. Vanaf 15 uur is de zon beginnen schijnen en is het weeral goed warm. Om 20 uur lopen straten hier weer vol.
Dag 16: zat 23/7/16, los arcos santo domingo, 7 tot 17.30, 89 km, 6.10 gefiet st
We zijn gisteren zeer vroeg gaan slapen. Er waren zeer lawaaierige jonge spanjaarden in de alberque. Volgens de vlaams hopsitaleros probeert dr spaanse jeugd zo goedkoop op vakantie te gaan. Om 22 uur gaat het licht en de wifi uit. Wie dan nog buiten is komt er niet meer in. 's Morgens moet iedereen om 7 uur uit zijnbed zijn. Wij vertrekken ook om 7 uur. In de voormiddag passeren we logrono, we doen er inkoen voor de piknik van deze middag. We laten nog wat kaarsjes branden. Rond de middag fietsen we verder. Het is best pittig en wind op kop. We piknikken in navarete. We fietsen al de hele dag door de wijnstreek van de rioja. Om 17.30 komen we aan in de grote albersue van santo domingo de calzada. Zoals gewoonlijk douchen we en doen de was. Het was vandaag bewolkt, de wind op kop maar voor de rest goed fietsweer. We eten 's avonds de menu peregrino voor 11 euro/persoon. Voorgerecht, hoofdgerecht, desert, grote fles wijn en fles water! Terug vroeg in ons bed en dan morgen naar de mooie stad burgos.
Dag 15: vrij 22/7/16, zubiri los arcos, 7.15 tot 16.15, 92 km, 6.30 gefietst.
Om 10 voor 6 eruit. Het is nog donker buiten. Om half 7 ontbijt en een beetje later op onze fiets. Voor zekerheid vullen we onze bussen aan de fontein waar gisteren de wielertoeristen stopten. Je weet maar nooit wat er in het water zou zitten. Als we vertrekken al ligt maar nog altijd bewolkt, op zich geen probleem. Om half 9 in pamplona. We passeren de stierenarena, op dit uur slapen alle stieren nog. Pamplona is doods op dit uur. We zien enkel mensen van het stad die de markten en strater proper maken. We komen er ook nog een waalse jonge fietser tegen uit namen, die zeer behoorlijk nederlands spreekt. Hij studeert geneeskunde en dit is het laatste jaar dat hij zolang op vakantie kan. Hij probeert rond te komen, in spanje, met 12 euro per dag. Straffe gast. Dan volgt voor ons een nieuw stuk route. We probeerde om zolang mogelijk van onze route van 2014 af te blijven. Er volgt een klim van 7 km met ong. 450 hoogtemeters. Gaat vlot, inge doet er een klein uur over. Boven op de top nemen we wat foto's van het mooie landschap. We dalen vervolgens verder af om op op onze oude route te komen in estella. Onze weg wordt, in het centrum, geblokkeerd door kamelen/ drommedarissen. We vinden niet direct iets om te gaan eten en kopen dan maar ergens een slaatje. Een beetje verder stoppen we bij de wijnfontein, die hadden we in 2014 gemist. De wijnfontein staat bij een wijnfabriek , die net voor een klooster staat. Al die passeert kan er gratis wijn tappen. De fontein geeft max 100 liter per dag. Schol! Dan nog een beetje klimmen en dan 15 km naar beneden met wat wind in de rug. Om kwart na 4 komen we aan in los arcos. We slapen er in de alberque die uitgebaat wordt vrijwilligers van het vlaams genootschap. Het zit er al goed vol, maar omdat we gisteren al gebeld hadden, slapen we in een slaapkamer van 4 personen waar we voorlopig nog alleen liggen.
Dag 14: don 21/7/16, st palais zubiri, 7.45 tot 17.30, 87 km, 6.30 u gefietst
Om 7 uur aan het ontbijt met de 2 vrijwilligers en alain, een fransman die voor het goede doel ( parkinson) wandelt. Hij is vertrokken in tours en gaat tot roncevalles. Gisteren heeft hij 50 km gewandeld, een straffe kerel. We geraken er moeilijk weg, want het is goed praten aan tafel. Het is 32 km tot saint jean pied de port. Het is bewolkt en mistig. Het gaat langs een drukke weg af en toe door kleine dorpjes waar de wegen vol ligt met stront van schapen en koeien. Voor de rest is frans baskenland best de moeite! Groen, mooie propere huizen, mooie vergezichten. In saint jean nemen we om 10 uur onze eerste piknik,naast het kontaktpunt van de franse pelgrimsorganisatie. Dit stadje is ons te druk en te toeristisch. Na het eten zijn we er dan ook direct weg. Een beetje later beginnen we aan de klim over de pyreneeen. Om 11.30 zijn we aan de spaanse grens, na 1470 km. Hier begint het klimmen pas echt, 18 km aan de stuk om ongeveer 1000 hoogtemeters te overbruggen. Alles bijeen gaat dit vlot. Ieder zijn eigen tempo. Eric eerst boven. Als inge boven komt rijden we een beetje later door naar roncevalles dat een beetje lager ligt. We eten er de menu del dia en gaan onze stempel halen in de alberque, is eigenlijk een oud klooster, die uitgebaat wordt door de nederlandse pelgrimsorganisatie. Om 16 uur breekt pas de zon door en kan onze trui uit. Na nog 2 colletjes van 2 km komen we aan in zubiri. We dachtern er de gaan slapen in de gemeentelijke, municipal, alberque. Onze neus wordt er bijna afgebeten. Geen fietsers welkom enkel voetgangers. Als we vragen of er nog ergens anders plaatsen stuurt ze ons weg ( zonder te kijken). Gelukkig is erbeetje verder in de straat nog een private alberque waar we wel vriendelijk worden ontvangen. We hebben de indruk dat de helft van de spaanse jeugd op camino is, maar volgens de dame van onze alberque is het eigenlijk helemaal niet druk. We piknikken nog aan een drinkfontein waar de ene na de andere wielertoerist water komt slurpen of zijn drinkenbus vullen. Eric denkt dat hij deze nacht goed gaat slapen met 3 spaanse juffrouwen op zijn kamer.
Dag 13: woe 20/7/16, onesse et laharie > saint palais, 8 tot 16.45, 112 km, 6.10 gefietst
Gisterenavond geslapen in de duurste b&b van de reis. Op gebied van sfeer en gezelligheid was het veruit de minste plaats van allemaal. Fietsers waren er schijnbaar niet welkom, het leek of we van een andere planeet kwamen of was het omdat we geen avondeten van hun moesten hebben? Wel deze morgen een fatsoenlijk ontbijt gekregen met iets meer klank ( mocht ook wel voor die prijs). We vertrekken met een beetje mist en heel vochtog weer. Het zal hele dag bewolkt blijven en een pak frisser wat maakt dat het zeer goed fietsweer was. Deze voormiddag en de stuk van de namiddag hebben we nog in de bossen van de landes gezeten. Bij onze eerste stop, rond 10 uur, zetten we ons op een bank met youghurt en abrikozen. Plots ziet eric twee pelgrims op koersfiets bijroepen. Hij ziet dat er ene een koersbroek met campine erop aan heeft. Hij roept zijde gij van beerse. De koereurs draaien terug om en komen naar ons af. Het blijkt dat het 2 neven hoppenbrouwers wim en wouter uit rijkevorsel zijn. Ze zijn de 4de juli vertrokken en hebben eerst een andere weg gevolgd. Ze slapen op kampings, zijn al wat vekeerd gereden en hebben al wat stukken gehad. We lachen samen wat af. Dan verder naar het 'mondaine' dax, van het mondaine hebben we niet veel gemerkt. We piknikken er in de tuin van het hotel de ville. Een beetje later zijn we uit de landes en zitten we in frans baskenland. In de verte zien we al iets dat op de pyreneeen lijkt. Er is dan ook terug klimwerk bijgekomen. Onderweg vinden we niks meer om te gaan eten. De koks stoppen hier om 14 uur, dan maar terug brood met chocolade. De enige winkel die we tegenkomen heeft een bordje hangen 'a demain'. Om 16.45 komen we aan in saint palais. Eric denkt al heel de reis dat hij vandaag bij de nonnekes gaat slapen. Dit valt tegen, het is een oud klooster dat uitgebaat wordt door vrijwilligers van een waalse pelgrimsorganisatie. We worden supergoed onthaal door het koppel guy en beatrice. We krijgen er frisdrank en een nette kamer toegewezen. We kunnen er onze was nog laten doen met een wasmachine! We zullen morgen proper en fris spanje binnenrijden. A demain!
Dag 12: di 19/7/16, landiras onesse et laharie. 8 tot 17 u, 99 km, 5.15 gefietst, snikheet.
Na een zeer uitgebreid ontbijt , met zels tomatenconfituur, vertrekken we om 8 uur. Om 9 uur zien we al ergens 31 graden op een thermometer staan. We fietsen door de bossen van de landes en het is zo goed als vlak en het gaat goed vooruit. De landes zijn aangelegde dennenbossen. De bomen staan meestal netjes op een rij. Er is niet veel schaduw omdat er grote stukken zijn gekapt. Maar de nieuw aangeplantte stukken zijn nog laag, hier en daarvstaat er nog een hoek mais tussen met een watersproei-installatie. Dit beeld gaan we vaandaag morgen blijven zien en niet meer vergeten. Lange rechte wegen van meer dan 5 km zonder bocht en zonder einde! Af en toe komen we een klein dorpje tegen. 's Middags zijn we in frans baskenland aangekomen en eten we in een klein restaurantje. Er is zeer veel volk en het lijkt al of we in spanje zitten. We bezoeken in dit dorpje laboueyhre, de st jacques kerk. Er is een glasraam met sint jacob op. We houden er nog even siesta in een dorpsparke ondervde plantanen. We kopen er ook nog een nieuwe bus zonnecreme. Dan nog 25 km te rijden in de hitte, 38 graden in de schaduw! Het gevoel van vorig jaar komt terug boven: meer stoppen en meer drinken. De laatste 25 km waren nog vals plat, wind op kop en geen schaduw.
Dag 11: ma 18/7/16, le pizou landiras, 8.20 tot 16.30, 90 km, 5.40 gefietst Het is
We slapen uit vandaag. Om half 8 aan het ontbijt, catherine heeft voor alles gezorgd, croisants, chocoladebroodjes, fruit,.... . En we kunnen voor de eerste keer buiten eten! We hebben er nog een leuke babbel. We weten nu ook waarom er zoveel witte auto's rijden in het zuiden. Meestal zijn de witte bedrijfswagens, ze weerkaatsen ook beter de hitte en zouden beter opvallen in het verkeer. Om 8.20 vertrekken richting st emilion. We komen dierect in de wijnvelden van het departement gironde terecht. De streek van de bordeaux wijnen. Het is al direct warm. Om 10.20 zijn we in st emilion. Het stadje maakt zich weer klaar voor een invasie van de toeristen van alle nationaliteiten. We houden er ook onze piknik. Het stadje is zeer klein en na een uurtje zijn we er weer weg. Geen wijngeproefd! Als we vertrekken komen we de ene auto na de andere tegen die er naartoe rijden. Bijna file. We blijven door de wijnvelden fietsen. De wijnboeren zijn aan het sproeien, snoeien, maaien en aan het kulteren. We blijven op en neer fietsen. We kunnen ook een deel,op een oude spoorwegbedding fietsen waar men een fietspad heeft gemaakt, net het bels lijntje. Ondertussen is het 36 gr maar het waait wel een beetje. Om 15 uur zijn we in cadillac voor onze tweede piknik. De cadillac is gemaakt in amerika door een uitgeweken fransman van dit dorp! Door de hitte is het stadje en de omgeving doods. Dan nog 15 km door de schroeiende hitte naar onze chambre d'hote in landiras. Een zeer mooie slaapplaats in een oude varkensboerderij. De meteo waarschuwt ons voor morgen: canicule 40 graden. Geen inspanning leveren, voldoende drinken en uit de zon blijven. Als we al 1 van de 3 zaken zullen doen zal het ook wel gaan..... . ' s avonds gaan pizza eten in het dorp. Er slaapt ook nog een koppel uit nederland: elise en frank. Zij fietsen de route in stukken 10 dagenlang en zijn dit jaar in poitiers vertrokken. We hebben nog een leuke babbel omdat er geen wifi is....
Dag 10: zon 17/7/16, angouleme le pizou, 7.45 tot 17.15, 92 km, 5.50 gefietst
Onze gastvrouw was deze morgen niet aanwezig wanr ze moest naar een trouwfeest en ging zeker tot half 8 dansen! Alles voor het ontbijt stond we al klaar. Om 7.45 vertrekken we, zonder stadsplan is het wel een beetje moeilijk om angouleme uit te geraken. Het begint al direct op en neer. De klimmen worden langer. We fietsen 40 km zonder een dorp tegen te komen. Om 10.45 houden we halt in montignac le cocq. We hadden gedacht hier wel een bar tabac te vinden, maar er was niks. Gelukkig een bank in de schaduw om op te zitten. Hier houden we onze schaft. Het is ondertussen al goed heet. Dan maar verder naar aubeterre. Aubeterre is heel toeristisch stadje. Veel te toeristisch we geraken er nauwelijks met onze fiets door. Er is een ondergrondse kerk uitgehouwen in een grot. Op het marktplein is een markt maar al het brood is al op. Eric vindt nog 2 sponsbroden in een klein winkeltje. We weten, denken, dat we dee eerstvolgende 60 km niks meer gaan tegenkomen dat open is op een zondag. We eten er ook in een restaurant. Om half twee zijn we er weg. Nog 30 km te rijden. Het is broeiend heet, de asfalt knettert weer onder onze wielen. We passeren saint aulaly waar het ganse dorp versier is met zelfgemaakt plastic bloemen. We zijnvan de charente terecht gekomen in de dordogne. Nog 20 km door de bossen, nog niet de landes. Het lijkt meer op het zwarte woud. 10 km voor onze bestemming houden we halt in een cafe uitgebaat door engelsen, het zit er ook vol met engelsen. Om 17.15 komen we aan bij onze gastvrouw catherine. We worden er onthaald met aperitief en bbq. We hebben er een leuke babbel waardoor de blog wat later is verschenen.
Dag 9: zat 16/7/16 ,vendome angouleme, 7 tot 16 u15, 110 km, 6.20 gefietst, 29 graden
Extra vroeg eruit vandaag want we willen op tijd vertrekken. Dus om 6.30 aan het ontbijt bij de zeer drukke gastvrouw barbara. Ze blijft maar praten en zeer vlug praten waardoor we ze nauwelijks kunnen volgen. Wij zeggen af en toe dan maar oui en oh! Wé vertrekken met onze trui aan en kunnen hem het eerste anderhalf uur goed gebruiken. Er is veel wind maar in onze rug en het gaat dan ook goed vooruit. Het zijn in begin redelijk vlakke stukken waar we niemand op tegenkomen. De fransen slapen nog. De belgen misschien ook nog? Meer en meer komen we dorpen tegen waar er huizen te koop staan. Des te meer huizen die te koop staan, des te meer engelse auto's komen we tegen. Ze kunnen in ieder geval mooi renoveren. Om half 10 houden we onze eerste piknik. De fransen beginnen we waker te worden. Het is zaterdag en dan beginnen ze hier ook schijnbaar met de remork rond te rijden. Beetje verder in een afdaling springt uit de kant reeke. Het loopt even met eric mee en dan springt het voor inge haar wiel naar de overkant van de weg. Levensgevaarlijk ! ( volgens inge) In valence, dat we toch iets groter hadden ingeschat, hebben we om half 1 1.000 km op onze teller staan. Ondertussen loopt de temperatuur goed op. Om half 3 onze middag piknik. Inge doe er enkel inkopen in een mini bar tabac. Youghurt en wat drinken, de rest hebben we zelf nog. Dan nog 20 km op en neer naar onze slaapplaats in angouleme. We klimmen eerst nog naar de i voor onze stempel. Een berje later doet inge de historische woorden: we vragen steeds eerst een stadsplan voor we onze slaaplaats gaan zoeken en zeker als de stad op de heuvel ligt! Na veel klimmen en dalen komen we na een half uur aan op onze slaapplaats die 500 meter van de i lag. Als we in de straat van onze slaapplaats staan denken we 'waar komen we nu terecht'. We moeten langs een poortje 3 huizen verder binnen saar de zeer mooi knappe francaise cecile binnen laat. Eigenlijk hebben we een mooie slaapplaats, we douchen en trekken even de stad in.
Dag 8, vrij 15/7/16, montbazon verdon, 7.15 tot 19.30, 135 km, 8 u gefietst
Vandaag zitten we al heel vroeg op onze fiets. We konden al ontbijten om 6.30! De kinderen van het gastgezin vertrokken ook al vroeg op scoutskamp voor 20 dagen. De graanvelden worden heel even vervangen door weide met koeien en mais. De zonnebloemvelden komen er ook bij maar de bloemen zijn nog dicht. Onze eerste stop half 10 om wat teten en de ketting eens te smeren. We halen nog twee lekkere koeken. We komen hier ook een hollands koppel tegen waarvan de man tot compostela zal rijden en de vrouw keert al vroeger terug. De vrouw rijdt op een elektrische fiets. We zullen vandaag nog een paar keer tegenkomen. Om 12 uur komen we na 71 km aan. We houden er onze middagstop. We eten er en gaan er een stempel halen. De vlaggen aan het stadhuis zijn er, naar aanleiding van de aanslag in nice, bijeengebonden met een zwart lintje. Men hangt ze er niet halfstok. We brengen er bezoek aan de kerk waar sint jacob in volledige pelgrimsuitrusting staat. We komen er ook een koppel fransen tegen die gisteren in tours zijn vertrokken. Dan verder richting poitiers. Het wordt iets meer heuvelachtiger, warmer. We rijden zuid-frankrijk binnen. Om 16 uur, 110 km, komen we aan in poitiers. We bezoeken de kathedraal en zetten ons neer op een terras en bestellen een leffe. We kopen een slaatje en wat taboule en eten dit op een bank voor het hotel de ville op. Om een of andere reden hebben we ons misrekend want we moeten nog 25 km verder naar onze slaapplaats. Dit zijn nog 25 lastige km, altijd bergop en bergaf. Om 19.30 komen we aan in onze airbnb, we hebben weeral wat overuren gedraaid.
Dag 7: don 14 juillet 16, vendome montbazon, 7.45 16.45, 92 km, 5.45 u gefietstope
Onze gastvrouw heeft ons verwend met een lekker ontbijt. Ze had al veel gereisd naar het oosten, cambodja. We krijgen ook confituur rechtstreeks van cambodja, van cintroenen, voor inge een echte lekkernij. Vanaf het vertrek krijgen we al direct enkele klimmetjes voorgeschoteld. Een trui kunnen we ook best gebruikrn. Plots is de brug op onze weg weg ( tgv). Brug is afgebroken! Dan maar op goed geluk langs een veldweg op zoek naar een overweg. We hebben geluk en moeten maar 2 km omrijden. Bij de eerste bakker die we tegenkomen stoppen we. We kopen er een pain cereales, 2 chocoladebroodjes een 2 appelflappen die we onmiddellijk opeten. Vanaf hier komen we voor het eerst zonnebloemen en druiven tegen. De zonnebloemen staan nog ver van open. Dan volgens de kastelen zich op en rijden we stilaan Tours binnen. Ook een verchil met onze vorige fietstocht 'langs oude wegen' hier geen lege dorpen. We zijn in tours om 13 uur na 71 km. We piknikken op een bank voor de kathedraal. Er is zeer verl wind en het is koud als de zon verdwijnt achter de wolken. We beozeken de kathedraal met prachtige glasramen. We komen er ook onze drie zonen tegen. We laten er nog eens een kaarske branden. Vervolgens verder de stad in, we vinden er niks van pelgrims terug. Langs het kleine station en dan weer op de route. We passeren de loire nog eens en het wordt zwart boven onze kop. We denken dat er een goei bui aan gaat komen en schuilen in het halletje van de bank. Na 20 minuten fietsen we verder want veel regen valt er niet. Om 16.45 bereiken we onze air bnb in montbazon. Een prachtig oud herenhuis in het stadje. We douchen en gaan op zoek naar een bar. Niks open te vinden, onvoorstelbaar. Dan maar naar een caming-speeltuin aan de oevers van de indre. We zetten ons hier op een terras. Schol! PS: wij hebben vandaag onze rit niet ingekort omdat het een beetje waaide -:)
Dag 6: woe 13/7/16, chartres vendome, 7.45 tot 17 u, 110 km, 6.45 gefietst
Om 7 uur aan het ontbijt met pelgrim Kurt. Een amerikaan van 74 jaar die al meerdere keren naar compostela is gewandeld, vanuit verschillende richtingen. Nu was hij vertrokken aan de grens tussen polen en oekraine. Hij is nu in de helft, hij heeft nog 1600 km te gaan en zal hiervoor nog een 70 dagen voor nodig hebben. We vertrekken in onze trui want het is behoorlijk fris. Het gaat licht op en neer, langs kleinere en veiligere wegen. Om 10.30u zijn we in Bonneval en houden we er onze eerste stop. De weergoden zijn ons hier niet goed gezind. We doen inkopen en het begint te gieten. We schuilen onder de poort van een kasteel. Het schijnt een pschyiatrische instelling te zijn en we zien er nog te goed uit om binnen te mogen. Na de bui eten we al rechtstaand een stukje taart. We vinden nergens een plaats om droog te zitten. We ontmoeten er mensen uit beerse (hedwig puck). Ze rijden afwisselend met de koersfiets, de ene dag de man de andere dag de vrouw naar compostela. De andere volgt dan de ganse dagrit met de auto. Dan verder naar chateaudun, 12.35, 62 km. Hier aangekomen begint het weer te gieten. We piknikken in de hal van het hotel de ville. Vervolgens verder langs de vallei van de loir ( zonder e). Het is rustig fietsen. Af en toe kan onze trui uit. Om 17 uur komen we aan in vendome, bij air bnb midden in de stad. We doen een stadswandeling en gaan er eten bij de italiaan.
Dag 5, di 12/7/16, seraincourt chartres, 7.45 tot 15.15, 88 km, 5 u35 gefietst.
We vertrekken na het frans ontbijt: broodjes, chacolade broodje, croissant en gelei en een grote tas koffie. Er staan vandaag niet zoveel km op het schema. Het is bewolkt, de wind is gedraaid, een beetje gaan liggen en we hebben nu zelfs zijwind. We stoppen in de carrefour voor brood, kaas en worst met noten. We zaten door onze voorraad heen! Om kwart na11 nemen we pauze en eten wat op een bank op het dorpsplein. Onderweg doen we even onze regenjassen aan, het is maar een buitje. Om 13.15 komen we aan aan het kasteel van maintenon. We eten er wat fruit en rusten er even uit. Even verderop krijgen we een felle bui. Gelukkig kunnen we schuilen onder een boom. Dan verder voor een laatste trek naar chartres. We slapen er in de jeugdherberg aan de rand van de stad, een kwartier te voet naar het centrum. We douchen en beginnen nadien onze achterstakkige bloggen in te geven. We kunnen nu al zeggen dat de route langs oude wegen veel mooier en veiliger fietsen was. Ook was het vandaag onze eerste normale dag in frankrijk. Niet te warm, niet te veel wind, niet te veel km en op tijd binnen!
