Dag 21: el ganzo- vega de valcarce, 7.45 tot 17 u, 87 km, 5.45 gefietst
Gisterenavond toen we om 21 uur wilden gaan slapen begon de buurman de haag nog te snoeien. Schijnbaar is dit in spanje normaal want tijdens het schrijven van deze blog zijn ze in de achtergrond nog een stapel hout aan 't zagen..... Deze morgen stonden we om 7 uur klaar om te vetrekken. Bij het ophangen van de fietszakken ziet inge dat haar achterband plat staat. Vertrek uitgesteld, gelukkig is de depanneur snel ter plaatse ( hij zat nog op de wc). Binnenband eruit, buitenband na kijken. Buitenband zat vol met verse asfalt van de laatste kilometers van gisteren. Voor de rest niks aan te zien. Binnenband heeft gat.We steken maar ineens een nieuwe binnenband. We pompen band zo goed en zo kwaad we kunnen op met het kleine fietspompje. We zullen later op de dag nog aan een naftstation om hem voldoende op te pompen. Kortom we vertrekken als laatste aan de albergue. We starten onmiddellijk met de klim naar cruz de ferro. Dit is een plaats waar de pelgrims een steentje, foto of een briefje achterlaten met een boodschapje. Wij komen er terug onze 2 waalse jongens tegen, victor en gaspar. 17 jaar en samen op pad maar ze moeten elke avond wel een sms-je naar hun ouders sturen. Echt twee toffe gasten, ze vinden dit heel plezant om met al die verschillende nationaliteiten om te gaan. Zo kunnen ze goed engels leren. Ze hopen ons in santiago nog te zien. Dan komen er ineens de 4 spaanse jonge meisjes terug aan die we de laatste dagen ook al een paar keer gezien hebben. De meisjes begin direct te roepen naar de walen. Wij zijn dan maar doorgereden.... Van cruz de ferro is het een lange gevaarlijke afdaling ( 15 km) naar ponferada. Ondeweg stopen we nog bij een speciale hut van de tempeliers. Een beetje verder stoppen we nog in een dorp voor koffie en een croizant. In ponferada stoppen we om inge haar fietsband goed op te pompen en kopen er colsonbandjes in den brico. De colsonbandjes hebben later nodig om onze fiets in te pakken. Dan is het weeral half drie geworden en hoog tijd voor de menu del dia in vilafranca. Bij het terug vetrekken staat de thermometer op 40 gr. Wel te verstaan in de zon, maar daar fietsen we volgens inge ook in. 16 km verder komen we aan in onze albergue in het wondermooie dorpje in vega. Het heeft wat weg van een dorpje in de ardennen, een rivier en een berg met bomen op. Misschien wel de mooiste slaapplaats van onze tocht. We piknikken er in wei met onze voeten in de beek die langs het huis vloeit. Onderweg zijn we ook nog het bord met de laatste 200 km tegengekomen. De renners maken zich klaar om de eindspurt in te zetten.
