Dag 19: di 26/7/16, carrion manzilla, 6.45 tot 15.30, 77 km, 4.15 gefietst, 1965 km
Vanmorgen of beter vannacht vanaf 5 uur is het alle volle bak gerommel op de slaapzaal. Het is nog stikdonker en iedereen wil al vertrekken. Inge daait zich nog eens om maar om 5.30 gaat het licht aan. Om 6 uur is de zaal al leeg dus gemakkelijk om op te staan. Wij die dachten wat langer te blijven liggen omdat er een korte rit was voorzien. Wij moeten niet meer zoeken naar ons materiaal en ook niet meer stil zijn, iedereen is al weg behalve een vergeten knuffel. Om 6.45 zonder eten op onze fiets. Direct 14 km verharde zandweg onder onze wielen. We stoppen in de bar naast de albergue waar we in 2014 sliepen. We hebben besloten om het er vandaag eens van te pakken. 2 grote koffies, croisants, chocoladekoekjes, muffins en yoghurt. Dan verder naar sahagun. We zetten ons terug op een terras en tikken er onze blog van gisteren in. Nog wat zonnecrele smeren en zijn weeral weg. We komen terug de 2 waalse jongens tegen. Ze zijn 17 jaar en we herkennen ze aan hun fluo-vestjes en de grote voetfietspomp die ze meesleuren. Knappe prestaties om dit te doen. Bovendien valt het meer en meer op dat de waalse jongeren behoorlijk nederlands spreken. Als ze doorrijden zeggen ze altijd in het nederlands 'tot straks' en wij 'a tout a 'l heure' . Om 12.30 krijgt eric honger. Het is nog te vroeg voor de menu del dia. We hebben nog een brood van burgos, wat worst, kaas en kopen wat chocolade, 4 nectarines en cola en we hebben weeral gegeten. Inge gaat nog wat kaarsen aansteken. Wanneer ze terug op de bank zit passeert karen sterkens ( werkt op de gemeente merksplas) en haar vriende. inge herkent karen aan haar haarkleur. We wisten dat karen en tony ook onderwaeg waren naar sdc. We hadden al met elkaar gesmst. Ze zetten zivch bij ons op de bank en wisselen onze ervaringen uit. We smeren onze ketting, vullen onze drinkenbus en verder. We zullen vanavond in hetzelfde dorp slapen als karen. Vlak voor manzilla komen we ze terug tegen. We zetten ons samen met hun vrienden rit liechielsen ben ben jespers, uit meerle, op het terras van onze albergue. We lachen wat af, drinken rose en bier gaan er vlot in. Het is steeds schuiven met de stoelen om in de schaduw t nblijven zitten. Het is ook eens plezant om vroeg in een albergue aan te komen.
