We hebben de voorbije week overleefd. Elke dag vroeger opstaan om de was met de hand te kunnen doen, zoals meer dan een halve eeuw geleden. Wassen aan de lavabo. Geen douche kunnen nemen. Het is ons gelukt.
Zonder geruzie zelfs.
Mijn vader heeft meegeholpen de kapotte leidingen open te leggen en de bestaande proper te maken met een rioolrat. Nadien heeft mijn "klusjesman" de kapotte leidingen vervangen en aangesloten.
Als alles goed gaat, kunnen we deze avond onder de douche.
Deze week start de examenperiode voor mijn tieners. Dan moet een mens toch een douche kunnen nemen. Water neemt stress weg. Zowel van hen, als van mezelf. ;-)
Ik voel me de laatste tijd veel opgewekter. De kleinste druppeltjes worden er af geschreven in de blog en kunnen er niet meer voor zorgen dat de emmer overloopt. Thuis ben ik minder gespannen.
Het verleden draag ik nog steeds als een zware last, maar mijn relatie staat er niet meer door onder druk. En dat is het belangrijkste. Want wat er gebeurde in mijn verleden kan niet meer ongedaan worden. De toekomst van degene die ik liefheb en mijn toekomst mag er niet meer door beïnvloed worden.
Ik weet dat ik het allemaal eens voor me moet uitschrijven, maar het lukt me voorlopig nog niet. Het gemis om mijn grootmoeder uitspreken, was al een belangrijke stap. Sinds ik dat deed voel ik me beter.
Sinds ik luidop kan denken via deze blog voel ik me beter.
