|
Woensdag 29/7
Ik regel een sightseeing tour, prijzen van 1,5 euro tot 20 euro in diverse shops. Ze willen er de whiteskin toeristen overal opleggen. Maar daarvoor heb ik iets te veel reiservaring en het lukt hen niet. Ik boek een airco bus van 3 euro, het dubbele van de prijs van een non airco bus J. Ik regel tevens een taxi naar de luchthaven 40 km verderop voor 3 euro. Ik slenter nog wat in de winkeltjes rond het hotel en ga slapen.
Het is vermoeiend rondlopen in India. Ten eerste vind je nooit een plaats waar je alleen bent en ten tweede word je altijd en overal aangesproken. De woorden No riksja, no changemoney, no hashish, no boat, no silk, no one rupey moeten 1000x uitgesproken worden. De afgelegde afstanden en het zwoele klimaat zorgen tevens voor bijkomende vermoeiende factoren. Je bent ook voortdurend de bezienswaardigheid van de dag en iedereen wil met jou op de foto. Ik hunker naar rust!!!!!!!!!
Donderdag 30/7 - 8.30 AM: checkout en plaatsen van bagage in luggage room want had een ganse dag sightseeing Tour geboekt. De tour zou starten om 9 AM indische tijd , 10.30 AM reële tijd. Ik was al in een pist humeur opgestaan door een veel te warme nacht en bijkomend lijd ik aan een overdosis India. Anderhalf uur wachten was er dus te veel aan. En toen kwam de niet airco bus en Miss moest weer op haar strepen staan tot ze me op een airco bus dropten. Gelukkig maar, want bleek warmste dag van de reis te worden. 44°C.
Op de bus was ik de enige white skin toerist en iedereen moest weten waar ik vandaan kwam. Ik heb nog nooit zoveel van België gehouden als tijdens deze reis. Alles is beter in België dan hier. Wees gerust!!
Ik trek op met 3 studenten uit Varanasi. Ze studeren aan de universiteit van Delhi en gaan niet wekelijks, zoals wij, maar gezien de grote afstand, maandelijks naar huis. Bij de stopplaats aan de Delhi Gate vertrekt de bus zonder hen. Als voormalig reisleider konden ze dat toch niet maken om te vertrekken en liet ik de bus stoppen. Al gauw werd duidelijk: no late no rate, no claim no blaim; en we rijden verder.
We worden gedropt bij een redelijk recent gebouwde tempel, nog geopend door Mahatma Ghandi. Een bus vol toeristen, en wie werd er weer lastig gevallen? De white skin natuurlijk. Zie je hier money op mijn face staan misschien? Ik was het echt beu.
De straatverkopers blijven maar aandringen. Ik snauw hen af met een belachelijke lage prijs want heb meer dan genoeg van al hun opdringerig gezaag. Voor een prachtig gesculpteerd olifantje vragen ze 700 Rps. De verkoper volgt mij tot aan de bus en voor 100 Rps koop ik het beeldje J Mijn pisthumeur gaat over. J Heb de koop van de reis gedaan.
Terwijl ik door Delhi rijd ben ik aan het dromen van de stilte in de Kwadepoelstraat, de niet heilige koeien rechtover de deur,
Plots ontwaak ik uit mijn dagdromen door het drukke verkeer en zie ik een gezin dat door de drukte heen langs de weg ligt te slapen. Eigenlijk kan men zich dat niet voorstellen als men er niet geweest is. Ik krijg net een SMS van Marniks dat hij mij komt afhalen in Zaventem. Mooi. Binnen 24u zit ik Frankfurt, van 44 naar 22°.
De studenten nemen me mee op sleeptouw door de Indiase politiek. Toegegeven, ik wist er maar weinig van. Alweer een verrijking in mijn leven. En dit is toch het doel van reizen. Hoe zwaar en vermoeiend deze reis ook is, ze is zeker een verrijking op verschillende vlakken.
We bezoeken het memorial van Indira Ghandi, de eerste vrouwelijke president van het land, vermoord in 1985 door haar bodyguard. Later op de dag bezoeken we de begraafplaats van haar vader Mahatma Ghandi.
Bij lunchtime worden we gedropt in een Indisch grootkeuken restaurant. Oei, ik zal hier toch niet ziek worden van het eten op mijn laatste dag? Ik begrijp nog steeds niets van de menukaart en eet gemakshalve maar hetzelfde als de studenten. We eten Dosa, een Zuid-Indisch gerecht, een soort pannenkoek, gemaakt van rijst en opgevuld met groentjes en aardappeltjes, opgediend met 2 sausjes. t Is nog lekker ook. En dit alles voor een halve euro.
In de namiddag rijden we veel rond naar verschillende bezienswaardigheden waaronder de Lotus Temple (zie fotos), een meditatieplaats voor alle godsdiensten. De Overwinningstoren met een hoogte van 73m de hoogste toren van India kost voor een bezoek 15 Roepies tenzij je een whiteskin bent, dan betaal je 250 Roepies. Met alle toeristen, maar niet met den dezen. Was er zo geen stelling als Tourism destroys everything met de nodige discussiepunten als gevolg. In India geldt een nieuwe stelling Country destroys tourism. Bij iedere bezienswaardigheid zijn er 2 toegangsprijzen, een voor Indiers en een voor Foreigners.
Rond half zeven ben ik opnieuw in de buurt van mijn hotel met de vele souvenirwinkeltjes. Mijn laatste uren India zijn ingezet en de shop untill you drop met de laatste Roupies kan beginnen. Mijn taxi komt om 22u, mijn nachtvlucht is om 01.10. In de luchthaven heb ik nog wat tijd om mijn vlucht om te boeken want bij Air India in Varanasi zijn ze zo slim geweest om mij een wachttijd van 6u te geven in Frankfurt. OK, in Delhi kan ik een tussenstop van 3u regelen. De vlucht met tussenstop van 2u willen ze me niet geven want er bestaat zoiets als een minimum connecting time. Deeeeee, van 45 min ja, toch geen 3u?! Ik stop met in discussie te gaan met die Indiers en stel mij tevreden met een tijdswinst van 3u. Dan natuurlijk bij de check-in extra opletten of mijn bagage wel op de juiste vlucht geboekt wordt. En ja hoor, ik zou in Zaventem nog 3u moeten wachten op mijn rugzak. Stomme indiers en hij gelooft zelfs niet dat hij een fout gemaakt heeft. Miss staat weer op haar strepen en OK, ander bandje met juiste vluchtnummer rond mijn rugzak en hij ligt op de juiste transportband.
6u30: In Frankfurt kan ik mijn vlucht omboeken waardoor ik maar 2u moet wachten maar zou weer gans gedoe worden en mijn fut was weg. Ik installeer me met mijn dekentje en zie eruit als iemand die de Mexicaanse griep heeft en vrees dat ik seffens het vliegtuig niet meer op mag. Al bij al verloopt de tijd nog snel.
Vrijdag 31/7 13u sta ik aan de voordeur van mijn ouders, fel vermagerd, 40 graden koorts, buikkrampen tot en met. Het enige wat ik nog kon was plat gaan liggen. Diegene die mijn ouders kennen, zullen wel weten dat er binnen het half uur een dokter naast mijn bed stond. Mexicaanse griep? Malaria? Het kan als het tegen maandag niet beter is. De volgende nacht geef ik meermaals over, krijg ik acute diarree en is mijn koorts nog steeds 39 graden. Ik kan dus nog steeds niet op mijn benen staan. Mijn medicatie wordt verzwaard en sindsdien gaat het alsmaar beter. Het werd maandag en geen koorts meer. Hoera!!!
Ik heb nu gelukkig nog een maand om uit te rusten en te genieten van ons prachtig Belgenlandje. Ik trek morgen naar de mooiste badplaats van de Vlaamse kust, Oostduinkerke en volgende week naar het meest pittoreske dorpje in de Waalse Ardennen, Treignes. Wie had dit gedacht dat ik nog zo zou genieten van vakantie in eigen land?! Laat onze heerlijke levensstijl, gastronomie, natuur, klimaat,
maar komen.
Home sweet home.
Els
05-08-2009 om 22:41
geschreven door Elske 
|
