Met de nachttrein vanuit Varanasi naar Delhi. Vertrek 19u30 - Aankomst 11u00 Er zaten toffe indiers in onze coupe en ik had een aangename avond. Een pas getrouwd koppeltje was op huwelijksreis richting Simla, een rustige plaats in India. Bestaat dat dan? Ze stellen me voor om mee te gaan, stel je voor. Cindy komt er bijna weer door maar zal haar in Delhi opsluiten om volledig te herstellen en er een yoga/meditatie sessie volgen van een dag of 10. Ik ga eerst nog wat cultuur opsnuiven en dan terug naar oost west thuis best :) Genoeg van drukke toestanden en nog eventjes genieten van de Belgische rust. Een trektocht door de Himalaya zit er in deze reis niet meer in gezien we al redelijk versleten zijn.
Morgen sightseeing tour Delhi geboekt. En dan na een laatste culturele inspanning terug naar de beschaafde wereld!!! Maar zal me toch eerst wat moeten oplappen want ben al zo vuil en slordig dat ze me hier zelfs al drugs aanbieden. Kunnen jullie het zich voorstellen?!
Gisteren met de nachttrein aangekomen in Varanasi. De heiligste stad van India aan de heilige rivier 'Mother Ganga' of Ganges. Iedere ochtend en avond hindoe rituelen. Ganse dag door lijkverbrandingen om de assen in het heilige water te kunnen gooien. Op de plaats naast de lijkverbranding doet men de was en daarnaast wast men zichzelf in het water. Heel proper :)))
@Regine: idd cultuurschok tot en met. Dacht dat ik er nu na bijna 3 weken over was, maar ik heb daarnet een gans gezin, door het opnieuw weggeven van mijn vuile kleren en schoenen zo gelukkig gemaakt dat ik er opnieuw tranen van in mijn ogen kreeg. Varanasi is wel een zalige plaats. I like it.
Deze namiddag had ik een cultuurschok in de omgekeerde zin. Ik deed een ritje met een fietsriksja in de buurt van de 5* hotels en kwam aan een Mc Donalds terecht. :)))) In India is dit zalig....... Ik sprong naar binnen als een klein kind en at nog gulziger dan een kind :) Blijkt dat de Mc in een airco shopping hall lag met heel mooie echte winkels!!! Unbelievable. Cindy ligt ziek in bed en ik heb er foto's van genomen want dit zou ze ook niet geloofd hebben. Dan terug naar ons hotel aan de Ganges via de stofferige, drukke, smerige, lawaaierige straten vol met koeien, schapen, varkens, ... Wat een contrasterend land. Op de fietsriksja brak toch wel de monsoen uit en ik kwam doorweekt toe in het hotel. Cindy had geen idee dat het regende en was ervan overtuigd dat ik in de heilige Ganges gevallen was :)))
De eigenaar van ons hotel is de broer van de man van Riet (Monique uit Familie). Ze zijn nu in Goa en had hem net aan de lijn. Is de wereld dan toch klein?!
Morgen nog wat genieten van deze heilige stad en dan opnieuw nachttrein richting Delhi. 800 km
Schokkend beeld. Dat arm meisje ziet er zo ziek uit en je kan niet doen.
Mochten ze al hun heilige koeien slachten en opeten zou de hongerarmoede al stukken minder zijn. Mochten ze daarenboven al hun tempels bevolken zouden de daklozen ook minderen.
De aap(jes) op het terras van het hotel. Fototoestel en rugzak goed vasthouden is de boodschap!
Ik had net mijn witte linnen sjaal gewassen, de aapjes vonden het een leuk speeltje. Gelukkig hangden ze met wasknijpers uit Belgie vast :) Uitzicht vanop het terras. 2 kindjes die met mij mee liepen in de smalle steegjes. Hindi ritueel bij de Ganges.
Stront-bakker, het bestaat! Gelukkig kunnen we naast de grote armoede nog genieten van een boottochtje op de Ganges! Een dankbaar zeer arm gezin die overgelukkig is bij het uitdelen van mijn kledij. De volgende dag zie ik hen toevallig opnieuw en de man heeft het T-shirtje van Ruben aan die ik aan het kindje gegeven had.
Van de deelstaat Rajasthan (hoofdstad Jaipur) naar de deelstaat Uttar Pradesh.
Maandag 20 juli: we checken uit in het hotel. We laten er ons opleggen door een riksja chauffeur die ons vanaf het hotel naar het busstation zou brengen maar ons een private bus ipv gouvernment bus doet boeken en dit omdat ze om 12u ipv 13u15 zouden vertrekken. Die 12u bleek natuurlijk indisch uur en de volgende 6u mochten we 'genieten' van een afgedankte smerige autocar die bij ons nooit door de keuring zou geraken. Daarenboven had ik genoeg van alle drukte en getoeter langs de drukke wegen. Ik besluit mijn ogen te sluiten en deed ze pas terug open bij een stopplaats, waar we zoals gewoonlijk tot vervelens toe alle ogen en GSM's met ingebouwd fototoestel op ons gericht krijgen. We doen er onze inkopen: bananen, koeken, chips en water. Terug op de bus leg ik mijn witte, ondertussen grauwe niet meer naar Dash ruikende, linnen sjaal op mijn gezicht en slaap verder tot we aankomen. Vanuit het raam regel ik een riksja die ons naar verschillende hotels brengt tot we een deftige slaapplaats vinden. En ja hoor, ook hier lukt het ons om tegen een belachelijk lage prijs in een deftig hotel te slapen, dit weliswaar met inbegrip van het afbieden van 50% van de overnachtingsprijs. De airco maakt er een hels lawaai maar in India mag je niet te veeleisend zijn. Ik spring onmiddellijk in de douche want voel me zo vies van die vuile busreis en kom het hotel niet meer uit.
Dinsdag 21 juli: 6u zonsopgang Taj Mahal. Prachtig. We hebben geluk, het is vandaag toch wel de 354e verjaardag van de dood van Mumtaz Mahal, de geliefde van de keizer die voor haar dit prachtige zwit marmeren mausoleum liet bouwen. Grote feesten en gratis toegang. Rond 10u werd het gloeiend heet en gaan we naar het hotel. In de namiddag fikse monsoon bui en het koelt af. We trekken opnieuw naar dit prachtig gebouw en nemen opnieuw foto's en gaan eten in de drukke buurt rond de Taj. Een jongetje van 9 bedient ons en werkt als een volwassene in het restaurant. Ik denk aan Ruben die op ditzelfde ogenblik waarschijnlijk in zijn lederen relax voor zijn reuze LCD scherm naar een of andere favoriete DVD kijkt. Ik kijk naar de andere kant, de straat en zie een oude man die een poging doet om bananen te verkopen. Mensen leven hier niet, maar overleven. We trekken voor de 3e maar naar de Taj. Ik blijf tot zonsondergang de Taj fotograferen en ga naar buiten met 200 foto's. Ik geniet van het prachtige monument en wil eventjes het vuile en onmenselijke wat er zich achter de muren afspeelt vergeten.
Woensdag 22 juli: bezoek rode fort Gezien we gisteren een batje gedaan hebben, 3x toegansprijs van 12 euro gewonnen, besluiten we om extra veel souvernirs te kopen ter compensatie :). De toegansprijzen liggen hier voor buitenlanders 20x hoger dan voor indiers. Misschien een van de redenen waarom 80% van de bezoekers indisch is en slechts 20% vreemdelingen. Inderdaad, ik koop weeral juwelen (neemt weinig plaats in de rugzak). Een zalig kindje met een onschuldig stemmetje zoals in 'Slumdog Millionaire' haalt zijn beste verkooptechnieken boven langs de straat. 'Look madam, very beuatifull' en doet mij een met nepstenen bekleefde armband om. 't Was afschuwelijk maar door het enthousiasme en het vuur in zijn ogen waarmee hij me aansprak geloof ik bijna dat het mooi is. Ik koop 4 (wel mooie) setjes oorringen, armbanden, halskettingen en dan nog een handtasje omdat het volgens 'Raoul' zo beautifull was :). Ik wandel weg en hij wandelt mee. Ik vraag hoe oud hij is (10 jaar), of hij naar school gaat (2e jaar in het hindisch) en waar hij woont. Gelukkig heeft hij een huis. Hij vergezelt me tot aan mijn hotel want de avond valt en ik ben dan wel een beetje bang, hij niet. Ik moet nog water kopen en koekjes voor op de bus morgen. Gezien ze in india alle vreemdelingen erop leggen en ons altijd meer aanrekenen doet Raoul mijn aankopen van de avond. We amuseren ons. Ik moet altijd 10 m verder dan straatwinkel wachten want ze mogen mij niet zien of de prijzen schieten de hoogte in. Ondertussen zijn we vergezeld van nog zo'n 5 straatkinderen. Mannen van op straat jagen de kinderen van me weg omdat ze denken dat ze me lastig valen want de meeste onder hen worden ingeschakeld om vanalles te verkopen aan toeristen. Maar deze toerist schakelt hen in om vanalles aan te kopen. Haha. Ik zeg tegen de man: 'No, they don't disturb me, they protect me against all of you.' Ik stond natuurlijk op 40 m van mijn hotel anders had ik zo geen grote mond gehad. De hotelwachter jaagt opnieuw de kinderen weg maar ik zeg hem dat het OK is, dat ze hier moeten wachten want ik heb nog vanalles op mijn kamer dat ik hen kan geven. Voila, mooi afscheid van Agra. In het hotel staat de manager mij aan te staren met een blik alsof ik een zonde aangegaan ben door met die kinderen te praten. Het kastensysteem komt voor het eerst duidelijk naar boven en doet me denken aan het westerse dikke nekke gedoe.
Cindy heeft genoeg van paleizen, forten en tempels en beslist om yogasessies, meditatie en ayurvedische massage te boeken. Ik moet mijn cultureel peil na 2 dagen op non-actief te hebben gestaan bijschaven en boek een rally tour van culturele bezienswaardigheden in Jaipur. (9u - 19u) De groep is samengesteld uit 80% indische toeristen en 20% vreemdelingen. Ik trek op met 3 volunteer workers, 2 meisjes uit Nicaragua en Charlotte uit Londen. We praten over de werking van ontwikkelingshulp, NGO's en slumchildren. Terzelfdertijd fotograferen we erop los en wandelen doorheen de mooiste paleizen, forten en tempels van de hoofdstad van de deelstaat Rajasthan, Jaipur. Het is zalig zwaar bewolkt en opnieuw 30 graden ipv de bloedhete temperaturen van Pushkar en Jodhpur. Op aanraden van deze meisjes eet ik 's avonds pandori chicken en snel ik naar het hotel want de avond valt zo snel dat het al donker is om 19u30 en je dan ofwel over koeien, mensen of honden valt. Het ligt hier allemaal op straat dat het niet meer menselijk is. Ik laat niets van alles wat ik zie tot mij binnen dringen en loop snel naar het hotel. Ik schrijf er mijn blog en het is opnieuw middernacht.
Vandaag zijn we met 3 (Cindy, ik en hotelgast). We hebben ganse dag riksja voor ons en rijden overal rond. Top van onze bezoeken: de Monkey tempel. Prachtig rustig gelegen tussen heuvels en groene omgeving, een verlaten tempel vol met aapjes. Het is vandaag zondag en alle hindi komen er een plonsje nemen in de bassin met water die tussen deze rotsen aanwezig is. (zie foto)
Er zijn prachtige paleizen in een oosterse sfeer buiten de stadskern maar de oude stadskern is zo hectisch en geen aanrader. Je kan het vergelijken met een voetbalveld, stop dit vol met koeien, apen, varkens, honden, taxis, bussen, fietsen, karren, kamelen, krotten, containerparken, mensen en steek op iedere vierkante vrije centimeter nog een restje afval. Vermenigvuldig dit voetbalveld met 20000 en je krijgt een eerste indruk van de kerncity van Jaipur.
Nu nog wat bloggen, straks rugzak pakken en morgen bus richting Agra waar we de Taj Mahal te zien zullen krijgen.
Om 7u staan we al aan het busstation van Jodhpur richting Pushkar. Meteen komen opnieuw langs alle kanten straatkinderen aangelopen. Ik deel mijn zak cornflakes uit en wat oude kledij van Rubentje. Zalig. Mijn dag begint gelukkig. Ik koop vlug nog 2 liter water want denk opnieuw dat ik op de 4u durende busrit zal omkomen van dorst. Niets blijkt minder waar. Bij iedere stop of vertraging komen mensen aangelopen met gekoelde dranken of etenswaren. De gepofte maiskolven komen via de vensters binnen. Hilarisch.
Rond de middag komen we in Pushkar aan en het is er broeiend heet. We boeken er zoals gewoonlijk een kamer met airco maar de receptionist had ons een dure kamer met aircooler gegeven ipv airconditioning. Met een aircooler ben je hier dus niets. Temeer dat er hier dagelijks een powercut van enkele uren bestaat. Ze leven hier echt nog in de tijd van J.C.
Pushkar is de heilige stad van de hindoes. Het ligt aan een uitgedroogd meer wat enkel op deze blog gezegd wordt. In reisgidsen zoals Lonely Planet ten Trotter ligt het dus aan het heilige meer met vele ghats (terrassen aan het water). Er staan meer dan 300 tempels waarvan ik er maar 1 een minuut bezoek. Iedereen zweeft er is er zo licht als lucht. We lachen er wat mee om alles te kunnen relativeren. Het begint zwaar te worden. Wat een relaxpunt zou moeten zijn, was een tweedaagse marteling. Warmte, hitte, vermoeidheid, slechte kamer en eerste sporen van een keelontsteking. Ik heb er mezelf maar getroost met wat kristallen juweeltjes tijdens het rondslenteren in de bazaarstraatjes.
Terwijl ik wat probeerde te slapen, had Cindy een tentenkamp ontdekt. Wij daar dus de volgende ochtend naartoe met al ons vuile (in indische normen propere) kledij. zie fotos FB waar ik tussen al die kindjes sta. Ik werd er bijna te pletter geknuffeld.
Rond de middag gooien we onze rugzakken op een kar en worden deze naar het station gebracht samen met ons. We zijn al overschakeld op het local transport en reizen nu met de local bus. Hier laten ze de toeristen ten minste met rust en geen hilarische verkooptoestanden. AC hebben we niet meer nodig en genieten van de warme wind doorheen de bus. We rijden ongeveer 3 uren van Pushkar naar Jaipur. Het is een zalige rustgevende rit en slaap bijna gans de rit. Eindelijk wat slaap.
Meer dan 750 bezoekers op mijn blog, dus moet ik wel eventjes tijd maken voor mijn blogfans. Het lijkt weeral een tijd geleden. Ik pik de draad eventjes op vanaf het laatste internetcafe in Jodhpur (the blue city). Naast mij zaten 2 sympathieke jonge hindi inwoners van de stad, Piyush en Vishal. Na het typen van mijn reisverhalen op mijn blog sla ik met hen een praatje.
De gebruikelijke gesprekken : First question (work/studies) De ene had een graduation commerce & ... gestudeerd en toen ik over economics sprak begon hij onmiddellijk over 'supply and demand'. Ik schrik zo een paar seconden want tot dan toe had ik enkel het beeld ** van een gigantische mensen massa van uitgehongerde, dakloze, amper of niet geklede armoezaaiers voor ogen met weinig intellectuele toekomstperspectieven. Ik vroeg mij al dagen af hoe India in macro-economisch opzicht tot de snelst groeiende economieen ter wereld behoort. Het is allemaal zo contractorisch om het leven in India te vatten. Second question : Do you have a girlfriend? - no, we don't have. we are not interested. I'll marry at 24. Ik met mijn westers gedachtenpatroon: 'je kan toch al eens beginnen zoeken ;)))' - But no (geheel verontwaardigd) we don't do that. Our marriage is already arranged. Ik heb mij al altijd vragen gesteld omtrent zo'n geregeld huwelijk en grijp mijn kans om mij te verdiepen in deze traditie. - My parents will look for a girl. - And what if you don't love her? - But we will. - No, imagine you're not in love. - We'll learn to know her en than we'll fall in love. Ik kijk heel sceptisch en hij verzekert mij 'yes, it's true' Ik geloof er nog steeds niets van en ze merken de ontkenning on my face en dan komt 'the secret'. - Before we meet her we always go to an astrologist and we give the date of birth of the girl. So if this matches everything is OK, we can love her. If there are not so many matching points, it is not good. Voila, nu ken ik het geheim en in de toekomst mogen al mijn potentiele kandidaten zich onderwerpen aan een astrologische matching :)
Third question : Do you live here? I live 2 km from here in a quit place (in a house with 10 rooms) and we have a small house in the city centre. ' You have 2 houses and so many people have no house?' vraag ik nog altijd met mijn ** gedachte. Look who's talking, maar hier is dat allemaal zo uitgesproken contractorisch.
Na dit leuke gesprek steek ik de straat over (lees koeien) en ga ik slapen want vroeg vertrek naar Pushkar.
Deze morgen om 6u uit de veren. Dit om rond de middag opnieuw mijn frisse kamer te kunnen induiken om verder te slapen. Blijkbaar heb ik mij al aangepast aan de plaatselijke gewoontes. De stad ontwaakt. Kinderen maken zich klaar om naar school te vertrekken, mannen om te gaan werken, vrouwen vegen al het vuil van de straat op een hoopje. Ik sta aan de grond genageld als ik het ochtendritueel van deze mensen bekijk en besef dat ik moet ophouden met staren. Eenmaal uit onze haveli stond ik daar met mijn voeten in de stront, tussen de koeien, vuilnis, straten die geen straten zijn. De eerste dag dat ik eens beslist had om van wandelschoenen op sandalen over te schakelen. :) Ik ga naar het volgende steegje waar ik een soort 'openbare' riolering opmerk die door de volledige stad loopt. Iedereen doet er zijn behoefte. Het stinkt enorm en ik sla mijn heerlijk ruikende witte linnen sjaal rond mij. Heerlijk die vertrouwde Dash geur. Dank je moeke. Tot nu toe geniet ik nog elke dag van heerlijk ruikende vers gewassen kledij. Mijn oude vuile kleren geef ik gewoon weg. MDN is born in India, alsook mijn byblos zonnebril :)
3 kindjes met hun boekentas op de rug komen naar me toe gelopen. Met hun engels accent zoals in 'Slumdog Millionaire' vragen ze 'a pen'. Ik geef hen een pen, met dank aan de firma Vandenbroucke ;) en een snoepje. Ze zijn blij en ik ook. Aan de andere kant liggen 2 kindjes op een kar te slapen. Zij gaan niet naar school omdat hun ouders zich dit niet kunnen veroorloven. Ik leg het zakje snoepjes naast hun hoofdje als surprise bij het ontwaken en voel me precies Sinterklaas.
Ik trek naar het fort dat hoog boven de stad uitsteekt. 10tallen straathonden maken me bang en omdat ik niet ingeent ben tegen hondsdolheid beslis ik naar het hotel terug te keren om... insiders weten wel wat. Het werkt en ik geraak feilloos boven. Aan de kassa van het fort merken ze het op en vragen wat dit is. Ik maak hen iets wijs en het was not a problem. Iedereen is alert want vandaag was er een dreigend gevaar voor een bomexplosie. Tijdens het ontbijt lees ik altijd de krant en had gelezen dat er een terrorist uit Pakistan aangehouden is met een kaart van Jodhpur, het gevaar dreigde op zaterdag of dinsdag. Moet dus wel lukken dat het vandaag dinsdag is. Maar ik trok dus naar het versterkte fort :) en was dus veilig. Tegen het middaguur was ik terug beneden en kwamen de kindjes terug van school.
Gezien het vandaag heel warm is, doe ik een siesta en spendeer ik enkele uren in het internetcafe met airco. Dit is de eerste dag zonder regen. Normaal brengen we de moesson overal mee. We brachten wel deze namiddag de wolken mee. Dus wie weet krijgen ze hier morgen regen. We hebben zonet heerlijk gegeten op een dakterras van een haveli met een fantastisch zicht op deze prachtige stad. Alle huisjes zijn er blauw geverfd, dit omdat blauw koelte brengt en de muggen afschrikt. Mijn voeten, ik spuit hier odomos bij de vleet en slaap iedere nacht in mijn muskietennet (met dank aan Yo).
Morgen trekken we weer verder richting Pushkar, daarna Jaipur, Agra, Varanasi, Amritsar en Himalaya. We reizen aan een hels tempo en hebben een druk programma. Tijdens mijn slaap verwerk ik alle indrukken en droom ik de raarste westerse en indische combinaties. Morgen komen we reeds rond de middag in Pushkar aan. Ik ga er een beetje rusten want het is heel vermoeiend.
Kusjes en knuffel aan iedereen en blijven mailen of reageren he. Ik vind het leuk om berichtjes van jullie te krijgen maar kan moeilijk iedereen persoonlijk antwoorden. Toch iedereen hartelijk bedankt voor de leuke mails of reacties.
o ja @ Philippe: ik lag op mijn bed in Udaipur en wat hoorde ik? een balkende ezel. Echt waar. Ik was eventjes verward en wist niet of ik in Zwevegem of India sliep. :) @ Marniksken: thanks voor het welkom thuis feestje, we kijken er al naar uit :) @ Moeke: je moet me meer SMSn, ik maak me zorgen als ik je 4 dagen niet hoor @ nonkel Marc: leuk dat je mijn avonturen volgt, kom dan eind augustus maar eens naar de foto's kijken @ Gerlinde en Jozef: we zijn nog niet ontvoerd
Om 7u30 komt onze taxichauffeur ons afhalen aan het hotel. Het is een Moslim van 22 jaar. De Moslims achtervolgen mij. Gisteren was hij jarig en ik geef hem over de middag een birthday geschenk: de koran en de wetenschap. (Remember?!) Een vergelijkende studie van de koran met de wetenschap, schepping van hemel en aarde, enz... Hij is heel tevreden met het boek. De cirkel is rond en opgeruimd staat netjes :)
Na 2 uur rijden bezoek we het Kumhalargh Fort, een fort met binnenin de ommuring verschillende paleizen en tempels.We zien er opnieuw wilde apen op de ommuring lopen en ik maak een prachtige video van hen.
We rijden verder langs een sprookjeslandschap waar felgekleurde dames met waterkruiken op hun hoofd het landschap sieren. Het is adembenemend mooi en rustig.
In Ranakpur bezoeken we een van de grootste en mooiste jain-tempels van India. Het is een tempel volledig opgetrokken uit wit marmer met 1444 zuilen die elk verschillende gravures hebben. Echt prachtig. Zalig om er met je blote voeten in rond te lopen en ook lekker fris want ondertussen is het hier al een stuk warmer geworden dan de voorbije dagen. We naderen dan ook de Indische woestijn. We hebben nog een rit van 4u voor de boeg. Het landschap wordt dorrer en eentoniger. Ik dommel in slaap. Ik wordt wakker van het getoeter als we een stad doorrijden. Ik zie een hangbuikvarken de straat kruisen, enkele koeien en honden liggen er verslagen bij, in mijn rechter ooghoek zie ik een lompe olifant met een indier on top, in mijn linker ooghoek een kameel die een kar trekt. Ik denk dat ik droom. Ik sluit opnieuw mijn ogen en slaap verder.
Eens in Jodhpur aangekomen opnieuw hetzelfde scenario maar dan 10x drukker. Na deze zalige rustige natuur en cultuurdag hebben we beiden geen zin in drukte en duiken we ons hotel binnen. Onze chauffeur zorgde voor een prachtige Haveli met verzorgde kamers met airco en zwembad.
Met de nachttrein vanuit Varanasi naar Delhi. Vertrek 19u30 - Aankomst 11u00
Vandaag vertrekken we met trein en daarna bus naar Kajuraho. Het schijnt er rustig te zijn :))))
Het lukt mij eindelijk om foto's op blog te plaatsen. Wordt vervolgd...
Cindy heeft genoeg van paleizen, forten en tempels en beslist om yogasessies, meditatie en ayurvedische massage te boeken. Ik moet mijn cultureel peil na 2 dagen op non-actief te hebben gestaan bijschaven en boek een rally tour van culturele bezienswaardigheden in Jaipur. (9u - 19u) De groep is samengesteld uit 80% indische toeristen en 20% vreemdelingen. Ik trek op met 3 volunteer workers, 2 meisjes uit Nicaragua en Charlotte uit Londen. We praten over de werking van ontwikkelingshulp, NGO's en slumchildren. Terzelfdertijd fotograferen we erop los en wandelen doorheen de mooiste paleizen, forten en tempels van de hoofdstad van de deelstaat Rajasthan, Jaipur. Het is zalig zwaar bewolkt en opnieuw 30 graden ipv de bloedhete temperaturen van Pushkar en Jodhpur.
