|
Een reis bestaat uit 3 delen waren de wijze woorden van Dhr. Vaneeckhout, de voorbereiding, de eigenlijke reis en de nareis.
Nog nooit leidde de voorbereiding tot zoveel stress en kijk ik uit naar de dag dat ik in Bombay aankom. Dan is alle voorbereidingsstress van de baan. Ooit noemde de directeur van het reisleiderscentrum ROC het boek "Reizen zonder Stress" de verplichte bedliteratuur voor op reis, die a.h.w. onder het hoofdkussen van geen enkele reisleider én reiziger mocht ontbreken. Misschien bezorgt dit mij minder slapeloze nachten?!
Hoewel ik vrees dat het ergste nog moet komen. Eén van de moeilijkste dingen van het leven en waar ik al helemaal niet tegen bestand ben: het afscheid. Het woord alleen al. Afscheid nemen is los laten. Gelukkig is dit afscheid een bewuste keuze.
Reacties van externen, van de apotheker tot de oude man in de straat die mij met gefronste gezichten aankijken als zij te horen krijgen dat ik samen met een vriendin iets meer dan 5 weken in India zal rondtrekken bezorgen mij meer stress dan goed is. Meteen nog een reden om zo snel mogelijk in India te zijn.
Maar kind toch, zo ver, wat jij wil doen? Ben je wel goed voorbereid? NEE denk ik dan en krijg alweer angsten.
Terwijl ik hier met mijn leukste zomerkleedjes rondhuppel voel ik sommigen denken en hoor ik tenminste één eerlijk persoon luidop denken: Moet jij 5 weken gaan rondtrekken met een rugzak in India? Waaruit ik besluit dat mijn imago toch wel sterk afwijkt van mijn natuurlijke habitat.
Eventjes een korte onderbreking van dit schrijven om mijn derde inname van Vivotif tegen buiktyfus te nemen. Tegenwoordig moet ik bijna een agenda bijhouden voor inentingen en medicamenten alleen al. We hopen dan ook op een reis zonder al te veel zorgen omtrent ziektes. Want natuurlijk hier ook alweer Maar kind toch, je zal ziek terug komen voor de rest van je leven. Sommigen denken wellicht dat we niet zullen terugkomen. Manman, avontuur is blijkbaar maar voor minder dan 10% van de bevolking weggelegd.
Foertzeg ik tegen mezelf en zal me volgende week volledig overhevelen aan het proces van acculturatie.
30-06-2009 om 00:00
geschreven door Elske 
|
Wat een herademing om vanuit de sloppenwijken van Mumbai in Udaipur terecht te komen. We nemen aan het station een riksja richting hotel. Een zalig koud douchke later zit ik op het dakterras van het rustig gelegen hotelletje te ontbijten en blijken hier nog 2 Belgische meisjes te verblijven. We verkennen voor de rest van de dag het 'city palace', het grootste paleis van Rajasthan. Het paleis wordt bewoond door de Maharana van Rajasthan. Hij verblijft hier 3 maanden per jaar, 3 maanden in Mumbai en 6 maanden in zijn herenhuis in Londen. Vandaag is hij thuis want er brandt een rode lamp in 1 van de torens. Rustig slenteren we door dit idylisch oord, meer moet dat niet zijn. Udaipur is het decor geweest voor de James Bond film Octopussy uit 1983. Toen stond er nog water in het Pichola Lake. Nu is dit door de droogte voor 80% uitgedroogd en komt het prachtige Lake Palace hotel niet meer tot zijn recht zoals op de foto's in de boekskes. We hopen dat we in Agra toch de mogelijkheid zullen hebben om de Taj Mahal weerspiegelend in het water te kunnen fotograferen.
