Het is nu al half oktober en het schoolleven begint zo langzaamaan op gang te komen Blijkbaar is dat hier een onuitgesproken regel om de eerste week van het schooljaar niet naar de les te gaan . Niet dat ik daar problemen mee heb! Ik had het misschien wel graag geweten voor ik daar om 9 uur voor gesloten deur stond moederziel alleen. Şükran had me nog proberen te waarschuwen, maar ik moest het met mijn eigen ogen zien! Wees gerust, ik heb het maar een halve week volgehouden Daarna bleef ik braaf thuis zoals het een goede Turkse student betaamt. Des te harder was het natuurlijk om volgende week maandag smorgensvroeg uit mijn warme bed te kruipen en het hindernissenparcours naar school te trotseren. Geen wonder dat ik 20 minuten te laat was . Nog half buiten adem zette ik me op de eerste rij en wachtte tot de leerkracht recht zoals afgesproken in het Engels begon. Na een paar minuten onverstaanbaar snel gemompeld Turks kwamen de eerste twee woorden Engels: page three, en daarmee ook de enigste woorden Engels in die les . Mijn Turkse buur probeerde mij nog te troosten door te zeggen dat ze er zelf ook niets van begreep, ook al was het haar moedertaal. Niet dat dat mij geruststelde! De Turkse studenten waren wel allemaal heel vriendelijk en geïnteresseerd. En in Turkije betekent interesse: iemand tot op het bot uitvragen. Ik sloeg me zo goed als ik kon door de regen van vragen en probeerde nog dat laaste restje van privacy te bewaren. Maar geen zorgen, dat nemen ze volgende week wel weg.