Once upon a time in Ankara...
By Els Stouten, alias Elif Yaramaz =))
Inhoud blog
  • Turkse meisjes en hun make-up
  • De eerste lessen
  • Cesur - de reddingsoperatie
  • Eerste weekje in Ankara - de buservaringen
  • De eerste schooldag!
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    17-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Turkse meisjes en hun make-up

    Voor ik naar Turkije op erasmus kwam, had ik al wel een licht vermoeden dat het doorsnee Turks meisje meer uren in de badkamer doorbrengt dan ik, maar ja ik spendeer daar dan ook echt weinig tijd  . Het is pas in Ankara dat het echt duidelijk werd, hoeveel tijd die meiden wel aan hun uiterlijk spenderen. En het gaat niet enkel over uitzonderingen, geloof me. Het voelt aan als een ongeschreven regel. Elk meisje dat een beetje zelfrespect heeft, heeft toch tenminste een uur nodig om zich klaar te maken. Het begint bij het haar. Die zwarte, dikke lokken die bijna alle meisjes hier hebben, vaak in de meest bonte kleuren geverfd (rood is hier de norm) moeten een half uur met een hete krultang bewerkt worden. Hoe groter de krullen hoe beter! Als het haar min of meer getemd is, wordt er deel opgestoken door de typische haarspelden die hier overal terugkomen. Hoe meer nepedelstenen hoe beter en bijna allemaal in de vorm van een vlinder. Van een Barbie-effect gesproken. Wees gerust, ik heb er ook al een. Dan volgt de make-up. Ze beginnen met het onderste ooglid te bewerken met een oogpotlood. Hoe feller hoe beter: felgroen, felblauw,goud of zilver. En ze nemen geen genoegen met een dun streepje, neeh het moet een mooie, dikke lijn zijn. Dan moet het bovenste ooglid eraan geloven. Verrassend genoeg bijna nooit dezelfde kleur oogpotlood als het onderste ooglid. Dat zou te saai zijn. En tot slot nog een flinke laag meestal donkerbruine of -grijze oogschaduw. Dat was het voor de ogen, nu de mond. Lippenstift of lippgloss maakt niet uit, er is maar één regel: hoe roder, hoe beter. Na een goeie laag blush, volgen de nagels nog. Ofwel kleurloze nagellak, maar die vind niemand echt mooi. (waarom kopen ze het dan? ) Ofwel een fel kleurtje, natuurlijk liefst rood. Om het geheel af te maken doen ze nog een paar oorringen in. Vaak hoe groter, hoe beter. En daarna beste mensen, ben je klaar om de deur uit te gaan en bijvoorbeeld een brood bij de bakker te gaan halen .

    Nu ik dit weet, kan ik er best inkomen dat ze mij nogal raar vinden. De eerste lessen zelfs al vroegen ze heel voorzichtig met een tikkeltje ongerustheid: "maken de Belgische meisjes zich dan niet op?". Ik kon hen al een geluk geruststellen met de toegeving dat vooral ik een bijzonder erg geval was en dat de Belgische meisjes zich ook wel opmaken (dat ze niet zo overdrijven als de Turken heb ik maar achterwege gelaten ). Ondertussen hebben Sükran en onze andere huisgenoot Mukadder al verschillende pogingen ondernomen om mij op het juiste pad te krijgen. Het begon toen Sükran subtiel oorbellen voor mij begon te kopen. In het begin was ik me nog van geen kwaad bewust, tot ze wekelijks ging aandringen om ze aan te doen. Nu moet je weten dat de oorbellen niet echt mijn stijl (voor zover ik er een heb) waren: groot, rood en rond. Na een paar weken gaf ze op Ik ben onverbeterlijk! En toch besloot ze op een avond nog een poging te wagen en deze keer mijn haar onder handen te nemen. Toen was ik wel even verrast, want mijn haar was het enige waar ze tot nu toe nog niets op aan te merken hadden. Ik bedoel het is rood en krult. Blijkbaar niet genoeg dus en ze wierp zich erop met de krultang. Al bij al was het misschien niet zo erg geweest, moest ze niet af en toe dat heet ijzer in mijn haar vergeten hebben en op msn gezeten hebben. Wees gerust mijn haar is niet in rook opgegaan zoals sommigen misschien nu denken. Ik kan ook zelf met een krultang overweg Het resultaat was niet slecht, maar tot nu toe heeft ze de moed niet meer gevonden voor een tweede poging. Mij hoor je niet klagen Mukadder pakt het iets subtieler aan. Bijna altijd als ik in de living kom, begint ze spontaan haar nagels te lakken. Op die manier heeft ze meteen ook een aanleiding om voor te stellen: zullen we die van jouw ook lakken? Precies of ik een klein kind ben dat haar nagels met Spice Girls-nagellak mag bewerken. Daar pas ik liever voor. Nu we in de examens zitten, heb ik in elk geval wat rust. Nu hebben ze wel iets anders aan hun hoofd dan mijn uiterlijk. Hopen dat het zo blijft


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    17-11-2009, 00:00 geschreven door Els  
    14-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De eerste lessen
    Het is nu al half oktober en het schoolleven begint zo langzaamaan op gang te komen Blijkbaar is dat hier een onuitgesproken regel om de eerste week van het schooljaar niet naar de les te gaan . Niet dat ik daar problemen mee heb! Ik had het misschien wel graag geweten voor ik daar om 9 uur voor gesloten deur stond moederziel alleen. Şükran had me nog proberen te waarschuwen, maar ik moest het met mijn eigen ogen zien! Wees gerust, ik heb het maar een halve week volgehouden Daarna bleef ik braaf thuis zoals het een goede Turkse student betaamt. Des te harder was het natuurlijk om volgende week maandag smorgensvroeg uit mijn warme bed te kruipen en het hindernissenparcours naar school te trotseren. Geen wonder dat ik 20 minuten te laat was .  Nog half buiten adem zette ik me op de eerste rij en wachtte tot de leerkracht recht zoals afgesproken in het Engels begon. Na een paar minuten onverstaanbaar snel gemompeld Turks kwamen de eerste twee woorden Engels: page three, en daarmee ook de enigste woorden Engels in die les . Mijn Turkse buur probeerde mij nog te troosten door te zeggen dat ze er zelf ook niets van begreep, ook al was het haar moedertaal. Niet dat dat mij geruststelde! De Turkse studenten waren wel allemaal heel vriendelijk en geïnteresseerd. En in Turkije betekent interesse: iemand tot op het bot uitvragen. Ik sloeg me zo goed als ik kon door de regen van vragen en probeerde nog dat laaste restje van privacy te bewaren. Maar geen zorgen, dat nemen ze volgende week wel weg.                  
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    14-10-2009, 20:57 geschreven door Els  
    07-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cesur - de reddingsoperatie
    De eerste dagen na mijn aankomst had ik het te druk met buservaring opdoen om het oranje vlekje in de hoek van de woonkamer op te merken. Maar na een week ging ik het levenloze vlekje tussen al die nepplanten toch eens beter bekijken en zag dat het een zeg maar apathische goudvis was. Van Şükran hoorde ik dat de arme drommel vijf maanden geen eten gekregen had! Heb ik trouwens al vermeld hoe begaan Turken met dieren zijn, bij deze dus wel . We doopten hem Cesur, wat moedig betekent (zo'n naam had ie wel verdiend na vijf maanden overleven!) Ik vond het mijn plicht, of ja alleszins een goed idee, om het leven van die vis weer wat op te krikken. We begonnen met een luchtpijpje te kopen, zodat het machientje in het aquarium terug werkte en Cesur eindelijk weer zuurstof kreeg. Je had moeten zien hoe blij die was! Alleja ik hoop toch dat het daarom was dat hij ineens zo begon te spartelen...Hij kon al terug ademen, maar kon hij ook eten? We hadden niet zo direct vissenvoer in huis en ja wat zet je een vis voor hé! Şükran haalde meteen een heel brood erbij en wonder bij wonder at hij die kleine sponsachtige stukjes die we in zijn aquarium lieten vallen op!Om de reddingsoperatie compleet te maken gaven we Cesur nog een paar extra liter water. Ik bedacht pas achteraf  dat dat misschien niet zo'n goed idee was aangezien het water in Ankara op zijn zachts uitgedrukt ondrinkbaar is
    Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat Cesur de nacht zou overleven Maar nu gaat het goed met hem, hij is actiever dan ik hem ooit gezien heb! Ik ken hem weliswaar nog maar een week, maar toch
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    07-10-2009, 12:59 geschreven door Els  
    03-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste weekje in Ankara - de buservaringen
    Ik ben hier nu al exact een week en de administratie is min of meer in orde. Tot nu toe is er nog niets radicaal in het honderd gelopen, maar dat komt waarschijnlijk nog wel .Ik kan ondertussen eindelijk zelf de bus nemen, heen EN terug! De bus nemen in Turkije is namelijk niet zo makkelijk. Het begint bij de juiste bus te vinden. Uurregelingstabellen of gewoon enige vorm van regeling, daar doen ze hier in Turkije niet aan mee. Dus als er dan een bus komt, ren je ernaartoe en vraag je in je mooiste Turks of deze bus langs je school passeert. Een verveelde knik betekent ja, een bars YOK betekent nee. Het volgende obstakel is de betaling. Op sommige bussen kan je enkel met kaartjes betalen, op andere moet je als student niet betalen, op nog andere moet je 1 lira 100 betalen en daarbij duidelijk vermelden: öğrenci (leerling). Dan moet je nog uitzoeken bij wie je moet betalen. Soms zit er een nog meer verveelde man dan de chauffeur op de bus die speciaal aangenomen is voor de betaling (je zou je voor minder vervelen!). En anders moet je de (vaak geagiteerde) chauffeur zelf nog lastigvallen met je centjes. Het belangrijkste is dat je als je een briefje van 5 lira geeft, ook nog iets terugkrijgt (dat is niet zo vanzelfsprekend!). Als je dat allemaal voor elkaar hebt gekregen, moet je je ten volle concentreren op je benen- en armenwerk om overeind te blijven. Het maakt niet uit welke houding je aanneemt, zolang je maar bestand bent tegen de hevige bochten. En als je dan op een of andere manier je halte op tijd opmerkt tussen de massa's mensen en geblindeerde ramen door, kan je uitgeput en vaak misselijk van de bus stappen en ben je blij dat het weer achter de rug is. Op een paar schoonheidsfoutjes na (waardoor ik trouwens anderhalve km moest lopen) heb ik het systeem nu dus onder de knie.
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    03-10-2009, 22:56 geschreven door Els  
    02-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De eerste schooldag!

    Gespannen stapte ik met Şükran op de bus naar de Hacettepe Universitesi, die blijkbaar op een berg ligt ( geweldig nog kouder dan Ankara zelf!). Ik was trouwens al vergeten dat de Turkse buschauffeurs zo gevaarlijk rijden en je je met minstens twee handen moet vasthouden om min of meer recht te blijven. Kotsmisselijk kwam ik op de "Beytepe" campus aan en begreep meteen dat het nog lang ging duren voordat ik niet meer verloren zou lopen op deze enorme campus. De andere Erasmusstudenten vielen echter meteen op: een groep studenten die Engels sprak kon niet anders dan buitenlands zijn... Bleek dat er eigenlijk maar twee grote groepen studenten waren: de Duitsers en de Polen. En daartussen lopen dan zo nog een paar zwarte schaapjes zoals ik, de Belg, een Hollander, twee Denen, een Italiaan en een paar rare Fransen. Maar mij hoor je niet klagen! Nu kan ik de hele dag van het Duits naar Turks tolken en omgekeerd. Spijtig dat ik er niet voor betaald word !

    Toen iedereen zich moest voorstellen kondigde een van de Fransen al meteen het eerste erasmusfeestje aan. Als goede erasmusser was ik natuurlijk aanwezig ! Ik viel wel een beetje uit de toon: ik was niet Duits en dronk geen bier Achja nu heb ik tenminste marginale Duitse vrienden, daar ben ik al zo lang naar op zoek! Ik heb ook even geprobeerd aan te pappen met de Polen, maar dat is toch nog een ander kaliber!
     De weinigen waarmee ik gesproken heb, gebruikten me gewoon om iets in het Turks uitgelegd te krijgen en kenden me daarna niet meer. Dan verdraag ik toch nog liever de (soms echt) absurde humor van de Duitsers. Gewoon blijven lachen ganz geil man!


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    02-10-2009, 21:04 geschreven door Els  
    01-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag van vertrek - 27 ste sept
    Hoewel ik me er al maanden zorgen over maakte, kwam de 27ste september toch snel. De dagen ervoor had ik natuurlijk al mijn energie in het nakende autorijexamen gestopt. En gelukkig vond de examinator deze keer wel dat ik er veel moeite had ingestoken en gaf me mijn rijbewijs. Jeeej nooit meer voorrang van rechts verlenen!

    Maar ineens was het dus zondagmorgen en zat ik met mijn veel te zware koffers in de auto op weg naar Zaventem. In mijn hoofd nam ik al afscheid van de Belgische motregen en bereidde me voor op de Ankariaanse sneeuw (niet echt een verbetering ). De vlucht van Brussel naar Ankara verliep vlotjes, mede omdat ik dertig! in plaats van twintig kilo mocht meenemen. Dat scheelde al een hoop miserie, leve Turkish airlines! Dat betekent dat ik nog kilo's aan nepkledij, handtassen en schoenen terug naar België kan meenemen. Als iemand iets nodig heeft, laat maar weten!

    Mijn opluchting verdween echter snel in Istanbul, toen ik zag dat ik net als honderden andere mensen terug door de paspoortcontrole moest en nog maar drie kwartier had om mijn vlucht naar Ankara te halen. Tegen de tijd dat ik door de controle was, stond mijn vliegtuig zelfs niet meer op het vertrekscherm. Dat was even slikken, alleen in de enorme luchthaven van Istanbul, zonder vliegtuig en zonder baggage! Nadat ik de hele luchthaven tevergeefs afgelopen was, gaf een zeer vriendelijke Turkse manager me toch een ticket voor een vliegtuig later. Dat over vijftien min vertrok  Nat van het zweet kwam ik op het vliegtuig aan en plofte in mijn stoel. De twee Hollanders voor mij vonden het alleszins grappig... 

     Ik had een uur de tijd om terug tot rust te komen en me voor te bereiden op mijn voortaan Turkse leven bij mijn schoonzus Şükran. Blijkbaar had ik al het ergste achter de rug, want de rest van de dag viel goed mee. Mijn bagage lag braaf in Ankara op mij te wachten en het appartement overtrof zelfs mijn verwachtingen (die wel niet hooggespannen waren, maar toch). Een normaal toilet kennen ze hier natuurlijk niet en de badkamer zet je eigenlijk letterlijk onder water als je een douche neemt, maar ja burası Türkiye hé (dat is hier Turkije he). Eerlijk gezegd was ik al lang blij dat ik in mijn bed kon kruipen
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    01-10-2009, 21:27 geschreven door Els  
    26-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://www.bloggen.be/elsinankara

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://www.bloggen.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    Bloggen.be-team

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)
    26-09-2009, 15:28 geschreven door  
    Archief per week
  • 16/11-22/11 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs