Vandaag zijn we naar Lone Pine gereden zodat we morgen via Death Valley onze weg kunnen vervolgen naar Las Vegas. De rit ging in eerste instantie opnieuw door Yosemite, meer bepaald via de Tioga pas. Deze pas bereikt een hoogte van meer dan 3000 meter en is in de winter gesloten. Ook dit deel van Yosemite zag er, met zijn moerassen en alpen-achtige weiden, weer een beetje anders uit dan de delen die we voorheen bezochten.

Het was al na de middag toen we het park verlieten, en doorreden naar Mono Lake. De naam van dit meer verwijst naar de duizenden vliegjes die aan de rand van het meer zitten. Het indiaanse woord voor vlieg is immers mono. De zwarte rand aan de waterlijn is dus geen vuil, maar een massa zwate vliegjes.

Nog veel kenmerkender voor dit meer zijn de tufa’s. Dit zijn rotsen van calciumcarbonaat die onder water gevormd werden en die door het zakken van de waterlijn boven water zijn komen te liggen.

Tijdens de korte wandeling naar Mono Lake brandde de zon hard en zijn we, ondanks dat we ons meermaals hadden ingesmeerd, allebei een beetje verbrand.

Aaangezien we dan nog een rit van 120 mijl voor de boeg hadden zijn we snel doorgereden (mits een stop bij de supermarkt, waar ze dus wel chocolade hadden) onze eindbestemming van vandaag: Lone Pine. Aangezien het al na 18u was en ik op internet eens iets gelezen had over de Alabama Hills zijn we deze eerst nog een bezoekje gaan brengen voor we incheckten bij het hotel. De Alabahma Hills zijn in het verleden dikwijls gebruikt voor de opnames van films aangezien het landschap er heel on-aards aandoet (o.a. Star Wars). Een impressie:

Daarna zijn we gaan inchecken en nadien naar een restaurantje iets gaan eten. Het heeft gesmaakt.

De maximumtemperatuur die we vandaag noteerden was 98°F oftewel 37°C, dit record zal morgen ongetwijfelt verbroken worden aangezien we dan via Death Valley naar Las Vegas trekken.

02-07-2008 om 18:45 geschreven door Els

Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan het meer centrale deel van Yosemite: de vallei. De rit hier naartoe duurde ongeveer 1.5u. Na aankomst daar zijn we met de shuttle-bus van de parking naar het begin van de wandeling die we vandaag wilden maken gegaan. We hadden ons op voorhand al goed ingesmeerd met zonnecrème aangezien het bij het vertrek in het hotel al 27°C was, dus konden we onmiddellijk aan de wandeling beginnen.

De wandeling van 5,5 km (heen en terug) bracht ons naar de bovenzijde van de Vernal-waterval Volgens de brochure zouden we hier 3u over doen en dat bleek achteraf ook te kloppen. Na 3 kwartier kwamen we bij het punt van waaruit we de waterval in de verte konden zien.

Het middelste stuk van de wandeling ging over de ‘mist-trail’ en die naam was heel toepasselijk aangezien we hier nat werden door de waternevel. Tegelijkertijd moesten we natuurlijk ook het hoogteverschil van de onder- naar de bovenzijde van de waterval overbruggen en dit gebeurde door meer dan 600 treden in de rotsen.

Boven aangekomen hebben we nog een beetje rondgekeken en iets gegeten alvorens de terugtocht aan te vatten. Naar beneden ging wel iets rapper dan naar boven.

We hebben dan de bus genomen naar een camping omdat daar volgens de brochure een restaurant was, maar dat was alleen ’s avonds open. We hebben dan maar een burrito (1 met kip en 1 met vlees) besteld bij een kraampje. We hebben wel niet kunnen ontrafelen welke wat was. Het smaakte me helemaal niet, Johan heeft de zijne wel bijna helemaal opgegeten. Dan zijn we terug naar de auto gegaan en richting uitgang van het park gereden om onderweg nog een aantal kleinere wandelingetjes te doen.

De eerste ging opnieuw naar een waterval, maar ditmaal slechts naar de voet ervan.

Bij de tweede hadden we een goed zicht op ‘Half dome’, een rots. Volgens een legende van de indianen hadden een man en zijn vrouw ruzie gemaakt en hebben de ontevreden geesten hen in steen veranderd: Half dome en North dome. Ze werden tegenover elkaar in de vallei geplaatst zodat ze mekaar eeuwig zouden aankijken.

Hierna hebben we de terugweg vervolgd en in het hotel onze boterhammen opgegeten die we eigenlijk voor ’s middags hadden gesmeerd. Ik wou bij mijn boterham graag een stuk chocolade eten, maar de zoektocht ernaar heeft in heel het dorp niets opgeleverd. Ik weet niet wat de mensen hier eten want in een omtrek van 40 mijl lijkt er geen deftige winkel te zijn.

Morgen rijden we, op weg naar de volgende bestemming, nog een laatste maal door het park.

30-06-2008 om 06:39 geschreven door Els