Na een lekker ontbijt in de homestay zijn we te voet naar het centrum gewandeld van Hoi An. We zouden hier 3 dagen verblijven en we wilden graag kleren laten maken, dus dan was dit de dag dat we het al moesten gaan bestellen. Eens in het centrum aangekomen, begrepen we waarom sommige mensen verliefd worden op dit stadje. Alles is hier nog zo authentiek en de huisjes hebben Chinese invloeden en zijn zo goed als allemaal bewaard gebleven. De geel gekleurde gevels met lampionnetjes aan de voorzijde, maakte alles hier zo gezellig. :-)
Dit stadje had echt een heel gezellige en huiselijke sfeer en we passeerden de ene kledingwinkel na de andere. Nu begrijpen we waarom het hier echt gevaarlijk is voor vrouwen. Ze maken hier alle soorten kleding en schoenen volledig hoe jij het wilt tegen spotprijzen. Inderdaad, hier is het paradijs!!!! (Maar niet het paradijs voor uw bankkaart :-?)
Na een aantal winkeltjes te zijn binnengestapt zijn we uiteindelijk teruggekeerd naar een winkeltje waar een prachtige winterjas hing voor Kenny. Bij dit vrouwtje hadden we ook een goed gevoel en hadden we subtiel wat prijzen vergeleken met andere winkeltjes en zij leek nogal goed te zitten met de prijs. Oké, dan maar alles hier bestellen want we wilden niet van de ene winkel naar de andere gaan crossen om te gaan passen.
Ik was al sinds enkele maanden knipsels aan het bijhouden uit 3suisses en La redoute om deze kleren in Hoi An te laten maken (jaja, alles met voorbedachte rade!). Ongelooflijk dat zij gewoon op basis van die foto's het hele ontwerp namaken en de kleuren en stoffen gebruiken die jij zelf kiest!
Na enkele uren hadden we alles gekozen en besteld en de volgende dag mochten we terug komen voor onze eerste pas. Ondertussen zijn we in een andere winkel nog schoenen gaan laten maken die bij ons het meervoudige van de prijs kosten!! Resultaat: onze koffer zit vol met kleren voor een heel jaar, inclusief 3 winterjassen en 8 paar schoenen. Wij moeten het komende jaar dus niet meer gaan winkelen. (Als je sportschoenen en lederen sandalen kan laten maken voor 12 / paar, dan twijfel je niet hoor! :wink:).
Ondertussen waren we zelfs zo helemaal in de ban van die kleren en dat opmeten, dat we zelfs vergeten zijn om 's middags te eten! Jaja, wij zijn VERGETEN te eten! De mensen die ons goed kennen weten dat er dan iets mis is met ons. Het was pas toen we uit die winkels kwamen dat we plots nogal een groot hongergevoel hadden en toen bleek het al 16u00 te zijn!
's Avonds nog wat genoten van het stadje, met de kleurrijke lampionnetjes die de straten versierden. Uiteindelijk moe maar voldaan in ons bedje om vol spanning af te wachten op de volgende dag.
Want dan mochten we natuurlijk voor de 1ste keer gaan passen. Daar stonden we dan: 30° en allebei een winterjas aan het passen! (Best een grappig zicht trouwens!) En alles zag er zo geweldig uit, maar hier en daar was nog een kleine aanpassing nodig.
En de schoenen zaten werkelijk zoals pantoffels aan je voeten. Je merkt echt wel dat dit volledig op maat van je voeten is. Nu kan Kenny eindelijk zonder pijn in zijn schoenen want door het accidentje vorig jaar met zijn teen, heeft hij altijd last gehad om goede schoenen te vinden. Voila, probleem opgelost!
's Avonds was er een etentje in de homestay waarop alle gasten waren uitgenodigd. Dit was best wel fijn en toen hoorden we hoe slecht weer sommige mensen al hebben gehad, durfden wij niet zeggen hoeveel geluk we hier hebben gehad met het weer. Het is namelijk nogal lastig om een goed seizoen te vinden om in Vietnam te reizen omdat het een uitgestrekt land is van 1650km, waardoor het altijd wel in 1 of andere regio slechter weer is. Wij hebben op deze 4 weken welgeteld 15 minuten regen gehad en enkele keren 's nachts. Anderen hadden in elke stad slecht weer en regen dus telkens de pech gehad om net op die plek te zijn.
Maar goed, het etentje van het hotel was goed verzorgd en we konden proeven van lokale gerechten die enkel in Hoi An werden bereid. (En deze waren lekker!)
We konden een fiets lenen van het hotel dus hadden we maar besloten om de eerste lading schoenen met de fiets te gaan halen. Aan de fiets was een mandje, dus het was nogal grappig om ons allebei door de stad te zien crossen met een mandje vol met schoenen en dan nog elk een rugzak bij die nog volgeladen was.
De volgende dag terug met de fiets naar de stad om nog een lading kleren te gaan halen. Weer was ons mandje vol en hadden we bijna alles in het hotel. Ondertussen waren we al aan onze laatste avond in Vietnam. De volgende dag was het om 05u30 opstaan omdat we 's morgens onze vlucht hadden naar Ho Chi Minh om zo terug naar huis te vliegen.
Maar toen... ja kan het al raden... onze koffers....
Tja, eerst alles aan het bekijken en het was precies toch nogal veel. We hadden al een plan om die winterjas bij onze handbagage te doen als het nodig zou blijken. (Het zal een zicht zijn geweest om zo op de luchthaven met die winterjas te staan). Al een geluk dat we dit niet hebben moeten doen, want toen het tijd was om naar de luchthaven te gaan, bleek dat we net allebei aan 20kg zaten dus we hebben ons hier niet belachelijk moeten maken :-D.
Ondertussen zitten we op de luchthaven van Ho Chi Minh, waar we nu ongeveer 8 uur moeten wachten op onze vlucht naar Kuala Lumpur, om zo door te vliegen naar Schiphol. Je ziet het: het leven van een reiziger is veel wachten!
Kenny ligt hier al op een bank te slapen, dus nu is het aan mij om "bagage-watching" te doen. Tis maar da onze nieuwe zonnebril niet wordt gepikt hé haha. En als we onze koffer nu open doen worden we overspoeld met een geur van leder en lijm! (Ik denk dat ze hier op de luchthaven zo al kunnen ruiken vanwaar wij komen!)
Voila, dit was 1 van onze laatste posts. Maar de foto's van Hoi An krijgen jullie nog te zien!
