Omdat het hier nogal lang wachten is, hebben we tijd genoeg om onze blog nog wat vol te kladden.
We willen jullie graag nog volgende 'wist-je-datjes' meegeven:
Wist je dat... - heel veel voertuigen hier een muziekje op hun voertuig hebben staan? Een muziekje voor achteruit te rijden, 1 voor te pinken naar links, een ander muziekje voor te pinken naar rechts,... De vuilkar heeft hier ook een eigen muziekje, evenals de straatverkopers die met hun karretje rondrijden om hun voedingswaren te verkopen hebben onderin de kar een hele discobar staan.
- de Vietnamezen toeteren telkens als ze voorbij willen steken? Dit is ook een teken om andere chauffeurs te waarschuwen als ze ergens aan een kruispunt aankomen. (Zelfs als iedereen ligt te slapen en het doodstil is op de straat, dan toeteren ze erop los. Je kan hier dus beter niet aan een kruispunt wonen!)
- ze snel de ventilator gaan opzetten als je een winkel of restaurantje binnen komt? Vanaf je terug buiten bent, zetten ze deze terug af.
- de vrouwen in Hoi An nogal handtastelijk en familiair zijn? Er heeft nog nooit zoveel een vrouw in ons achterwerk genepen en aan onze schouders komen leunen zoals hier toen we de kleren aan het passen waren. Ook als je in een restaurant zit, dan nemen ze gewoon een stoel en ploffen ze hier naast u neer en komen ze gezellig mee aan tafel zitten.
- ze hier alles op hun brommer vervoeren. Laatste zagen wij een brommertje voorbij rijden met 13 bakken bier op!
- ook een microgolfoven, een glasraam of lange platen van 10 meter hier gewoon wordt vervoerd met de brommer?
- een gemiddelde maaltijd hier tussen de 1 en 2,5 kost op restaurant?
- wij het volgende hebben gegeten voor amper 7 in een restaurant: een soep, een pizza, een noodle schotel met zeevruchten, een ijsje met wisky in, een fles water, een flesje bier en een sprite?
- het de eerste keer is sinds 5 jaar dat ik (Ellen) niet ziek ben geweest tijdens de vakantie?
- wij hier de meest vreemde zaken hebben gezien waarvan we niet wisten dat we deze konden opeten? Gelukkig dat Kenny met veel enthousiasme proefkonijn heeft willen spelen. Waar hij gedurende heel deze reis al dat eten heeft gestoken, het is mij nog een raadsel???? Het leek alsof hij 24/24h honger had.
- wij op heel deze reis ongeveer 26.000 km hebben gereisd?
- wij ondertussen al 8 van de 10 vluchten hebben gehad?
- wij in totaal bijna 30 uur onderweg gaan zijn om naar huis te komen? (Zie hoeveel we ervoor over hebben om naar huis te komen!)
Na een lekker ontbijt in de homestay zijn we te voet naar het centrum gewandeld van Hoi An. We zouden hier 3 dagen verblijven en we wilden graag kleren laten maken, dus dan was dit de dag dat we het al moesten gaan bestellen. Eens in het centrum aangekomen, begrepen we waarom sommige mensen verliefd worden op dit stadje. Alles is hier nog zo authentiek en de huisjes hebben Chinese invloeden en zijn zo goed als allemaal bewaard gebleven. De geel gekleurde gevels met lampionnetjes aan de voorzijde, maakte alles hier zo gezellig.
Dit stadje had echt een heel gezellige en huiselijke sfeer en we passeerden de ene kledingwinkel na de andere. Nu begrijpen we waarom het hier echt gevaarlijk is voor vrouwen. Ze maken hier alle soorten kleding en schoenen volledig hoe jij het wilt tegen spotprijzen. Inderdaad, hier is het paradijs!!!! (Maar niet het paradijs voor uw bankkaart )
Na een aantal winkeltjes te zijn binnengestapt zijn we uiteindelijk teruggekeerd naar een winkeltje waar een prachtige winterjas hing voor Kenny. Bij dit vrouwtje hadden we ook een goed gevoel en hadden we subtiel wat prijzen vergeleken met andere winkeltjes en zij leek nogal goed te zitten met de prijs. Oké, dan maar alles hier bestellen want we wilden niet van de ene winkel naar de andere gaan crossen om te gaan passen.
Ik was al sinds enkele maanden knipsels aan het bijhouden uit 3suisses en La redoute om deze kleren in Hoi An te laten maken (jaja, alles met voorbedachte rade!). Ongelooflijk dat zij gewoon op basis van die foto's het hele ontwerp namaken en de kleuren en stoffen gebruiken die jij zelf kiest!
Na enkele uren hadden we alles gekozen en besteld en de volgende dag mochten we terug komen voor onze eerste pas. Ondertussen zijn we in een andere winkel nog schoenen gaan laten maken die bij ons het meervoudige van de prijs kosten!! Resultaat: onze koffer zit vol met kleren voor een heel jaar, inclusief 3 winterjassen en 8 paar schoenen. Wij moeten het komende jaar dus niet meer gaan winkelen. (Als je sportschoenen en lederen sandalen kan laten maken voor 12 / paar, dan twijfel je niet hoor! ).
Ondertussen waren we zelfs zo helemaal in de ban van die kleren en dat opmeten, dat we zelfs vergeten zijn om 's middags te eten! Jaja, wij zijn VERGETEN te eten! De mensen die ons goed kennen weten dat er dan iets mis is met ons. Het was pas toen we uit die winkels kwamen dat we plots nogal een groot hongergevoel hadden en toen bleek het al 16u00 te zijn!
's Avonds nog wat genoten van het stadje, met de kleurrijke lampionnetjes die de straten versierden. Uiteindelijk moe maar voldaan in ons bedje om vol spanning af te wachten op de volgende dag.
Want dan mochten we natuurlijk voor de 1ste keer gaan passen. Daar stonden we dan: 30° en allebei een winterjas aan het passen! (Best een grappig zicht trouwens!) En alles zag er zo geweldig uit, maar hier en daar was nog een kleine aanpassing nodig.
En de schoenen zaten werkelijk zoals pantoffels aan je voeten. Je merkt echt wel dat dit volledig op maat van je voeten is. Nu kan Kenny eindelijk zonder pijn in zijn schoenen want door het accidentje vorig jaar met zijn teen, heeft hij altijd last gehad om goede schoenen te vinden. Voila, probleem opgelost!
's Avonds was er een etentje in de homestay waarop alle gasten waren uitgenodigd. Dit was best wel fijn en toen hoorden we hoe slecht weer sommige mensen al hebben gehad, durfden wij niet zeggen hoeveel geluk we hier hebben gehad met het weer. Het is namelijk nogal lastig om een goed seizoen te vinden om in Vietnam te reizen omdat het een uitgestrekt land is van 1650km, waardoor het altijd wel in 1 of andere regio slechter weer is. Wij hebben op deze 4 weken welgeteld 15 minuten regen gehad en enkele keren 's nachts. Anderen hadden in elke stad slecht weer en regen dus telkens de pech gehad om net op die plek te zijn.
Maar goed, het etentje van het hotel was goed verzorgd en we konden proeven van lokale gerechten die enkel in Hoi An werden bereid. (En deze waren lekker!)
We konden een fiets lenen van het hotel dus hadden we maar besloten om de eerste lading schoenen met de fiets te gaan halen. Aan de fiets was een mandje, dus het was nogal grappig om ons allebei door de stad te zien crossen met een mandje vol met schoenen en dan nog elk een rugzak bij die nog volgeladen was.
De volgende dag terug met de fiets naar de stad om nog een lading kleren te gaan halen. Weer was ons mandje vol en hadden we bijna alles in het hotel. Ondertussen waren we al aan onze laatste avond in Vietnam. De volgende dag was het om 05u30 opstaan omdat we 's morgens onze vlucht hadden naar Ho Chi Minh om zo terug naar huis te vliegen.
Maar toen... ja kan het al raden... onze koffers....
Tja, eerst alles aan het bekijken en het was precies toch nogal veel. We hadden al een plan om die winterjas bij onze handbagage te doen als het nodig zou blijken. (Het zal een zicht zijn geweest om zo op de luchthaven met die winterjas te staan). Al een geluk dat we dit niet hebben moeten doen, want toen het tijd was om naar de luchthaven te gaan, bleek dat we net allebei aan 20kg zaten dus we hebben ons hier niet belachelijk moeten maken .
Ondertussen zitten we op de luchthaven van Ho Chi Minh, waar we nu ongeveer 8 uur moeten wachten op onze vlucht naar Kuala Lumpur, om zo door te vliegen naar Schiphol. Je ziet het: het leven van een reiziger is veel wachten!
Kenny ligt hier al op een bank te slapen, dus nu is het aan mij om "bagage-watching" te doen. Tis maar da onze nieuwe zonnebril niet wordt gepikt hé haha. En als we onze koffer nu open doen worden we overspoeld met een geur van leder en lijm! (Ik denk dat ze hier op de luchthaven zo al kunnen ruiken vanwaar wij komen!)
Voila, dit was 1 van onze laatste posts. Maar de foto's van Hoi An krijgen jullie nog te zien!
Onze 2-daagse cruise in het prachtige Halong Bay was onvergetelijk. 's Morgens vertrokken met een minibusje voor een 4-uur durende rit richting het oosten van Noord-Vietnam. Het is daar al wat meer richting China, dus we hoopten maar om niet met een bende Chinezen op de boot te zitten (want die kunnen toch zo hard smakken en rochelen als ze aan het eten zijn ).
Na 2 uurtjes rijden was het toch even tijd voor een tussenstop en deze plaats heeft toch wel wat indruk nagelaten bij ons. Een cafetaria was verbonden met een werkplaats van gehandicapten. Ocharme, al deze mensen die 1 of andere handicap hebben als gevolg van de Agent Organge van de oorlog hier. Echt schrijnend om te zien dat al deze mensen hun leven er totaal anders uitziet omdat Amerika destijds even besloot om alles hier te bombarderen. Sommigen waren doofstom, anderen hadden maar 1 arm of waren 2 benen kwijt...
Maar zij maakten foto's volledig in zijde na, met naald en draad. Prachtig om deze zijden foto's te zien. Spijtig genoeg was het nogal duur om deze te kopen ($150 voor 1 stuk van 30x40cm). Tja, dit ging toch even over ons budget. Dan maar zonder foto's terug in de bus gestapt en verder gereden. Eens aangekomen in de haven was het een drukte van jewelste. Zoals schoolkinderen moesten we bij het busje blijven wachten, tot dat onze kapitein ons kwam halen. Dan even varen in een klein bootje om naar het schip te gaan want ons schip was te groot om onmiddelijk aan die kade te liggen. Dan maar in het midden van de zee overstappen van de kleine boot naar het grote schip en onze cruise kon beginnen!
Heel het schip zag er nogal luxueus uit (we hadden andere foto's van andere boten gezien) en onze kajuit was prachtig. Tijdens de lunch vaarden we langs de grote kalkrotsen dus het was genieten à volonté. Het was toen nogal mistig, waardoor Halong Bay nogal iets mysterieus over zich had. Na de middag klaarde het volledig op en kwam het zonnetje erdoor. Hiermee hebben we geluk gehad, want op deze plaats kan het evengoed 14° zijn en het is hier meestal nogal bewolkt. Nu was het 25° en een mooi zonnetje, dus wij weer content . Na de lunch zijn we een bezoek gaan brengen aan een aantal prachtige grotten. We vielen van de ene verbazing in de andere! De eerste grot was niet echt groot maar dit vonden we al prachtig. Ondertussen liepen we door naar de volgende en deze was een heel stuk groter en nog mooier. Dat vonden we weer wauw en toen zagen we de laatste grot: supergroot en prachtige kalksteenformaties. Nog meer "wauw" dus .
Hierna nog rustig op het dek gelegen van het schip en ondertussen vlogen er gigantische Havikken voorbij ( ongeveer 70cm vleugelwijdte ). Na veel geduld is het ons toch gelukt om er een aantal in Close-up te fotograferen. Prachtig om te zien! Daarna hebben we kunnen genieten van een prachtige zonsondergang (ja een honeymoon kan toch romantisch zijn hé ). Op het einde was de zon echt feloranje. Zo oranje en zo groot hadden we deze nog nooit gezien. Als we volledig inzoomen in de zon op de foto, dan zien we zelfs de vlekjes die op de zon zitten.
Na dit natuurspektakel werden we verwacht aan het diner (ja, we mogen ook eens chique doen hé haha ) Daar zaten we met Australiërs aan tafel die in Hong Kong wonen voor de man zijn werk. Interessant om zulke mensen eens te ontmoeten en om hun verhalen aan te horen. Ze hadden 2 schrokkoppen van pubers bij die letterlijk heel de schotel al op hun bord hadden gelegd toen dit amper 10 seconden op tafel stond. Alle schotels die ze op tafel zetten, zagen eruit zoals kunstwerken. De groenten hadden ze zo geschild dat het de vorm van een bloem had. Van deze kunstwerkjes wilden we even een foto nemen, maar tja, te laat.... Onze schrokkoppen dachten er even anders over en toen we ons fototoestel van de tafel hadden gehaald, lag alles al in stukken op hun bord.
Die avond gingen we niet te laat in ons bed, want de volgende ochtend was het weer om 06u opstaan. Na het ontbijt zijn we nog naar een kalksteenrots gevaren dat een strandje had en deze rots beklommen (wat was al warm!) om van een prachtig uitzicht te genieten. Voor onze lunch was er nog Cooking Class waaraan we hebben deelgenomen. Het maken van Vietnamese loempia's was makkelijker dan gedacht!
Hierna was het weer tijd voor de lunch, waarna we terug naar de haven zijn gevaren. Onze mini cruise zat erop en het was geweldig geweest. Terug 4 uur naar Hanoi met het minibusje en toen merkten we dat we bestolen waren geweest terwijl we aan het wachten waren op het busje. Hun buit: een half flesje water en Kenny zijn zonnebril. . Waarschijnlijk ligt die zonnebril nu in een kraampje om te verkopen.
Van het ene busje gingen we over naar het andere, want na aankomst in Hanoi zijn we overgestapt naar het busje van Vietnam Airlines om naar de luchthaven te rijden. Na 45min rijden kwamen we aan op deze luchthaven en wat een drukte hier. Nog nooit hebben we zo'n overvolle luchthaven gezien. Er waren amper bankjes om te zitten en in de gangen stonden de mensen te drummen om door te kunnen. Dit is ook een internationale luchthaven en wij vonden dat deze helemaal niet voorzien was op zo'n massa volk.
Het was weer een lange dag geweest. Om 23u kwamen we aan in Danang om zo naar het nabijgelegen stadje Hoi An te gaan. Gelukkig hadden we een airport transfer aan het hotel (een homestay) gevraagd, want de taxichauffeurs waren hier weer goed hun best aan het doen om mensen af te zetten. Toen we om 23u30 aankwamen in de homestay, kwam de concierge in zijn pyjama de poort open doen. Ocharme, die mens lag precies al goe te slapen. Tja, zoiets kan je natuurlijk voorhebben in een homestay. Achteraf hoorden we dat de conciërge op een veldbedje aan de receptie of in de keuken slaapt en dat de eigenaar op een klein zolderkamertje slaapt.
Na een lange dag konden we eindelijk in ons bed en we keken er al naar uit om de volgende dag het stadje Hoi An te verkennen. Dit is dé stad om kleding te laten maken, dus we waren benieuwd!
Om 07u45 stonden we bij het tourbureau klaar om naar Tam Coc te gaan. Onderweg ook nog een kleine tempel bezocht, maar na een tijdje is er niet zo veel interessants meer aan .
Eens aangekomen in Tam Coc, waarschuwde onze gids ons dat we hier best niets kopen van de straatverkopers. Zonder dat je het beseft zijn ze weg met je portefeuille en als je iets koopt dan passen ze vaak de wisseltruc toe, zodat je uiteindelijk helemaal in de war bent en het dubbele hebt uitgegeven. En spijtig genoeg is dit enkele toeristen overkomen die in een andere groep zaten en waarvan hun gids niet had gewaarschuwd.
Toen we bij de rivier zelf aankwamen lagen er gigantisch veel bootjes te wachten om toeristen te vervoeren. Het zou nu in deze regio laagseizoen zijn, maar wij vonden het al druk genoeg hier. Uiteindelijk in een bootje gestapt om zo de rivier af te varen.Best wel mooi tussen de kalkrotsen die daar tussen de rijstvelden oprijzen. We vonden deze uitstap wel eens leuk om te doen, maar het was jammer dat er nergens een uitkijkpunt was, want hiervan zijn er dikwijls mooie fotos.
Tijdens de lunch hebben we voor het eerst geit gegeten. Heel erg lekker, het is precies een mix tussen varken en kip. Onderweg naar Hanoi zagen we honden liggen die waren geroosterd. Omdat we in de bus zaten hebben we hier geen foto van kunnen nemen, maar het zag er best vreemd uit.
De volgende dag stond er een 2-daagse cruise naar Halong Bay op het programma. Iets waar we heel erg naar uitkeken en geloof ons, jullie gaan genieten van deze fotos!
Hanoi... een ontzettend drukke stad waar je je kan vermaken in de 1000 winkeltjes die er zijn in het oude gedeelte. In "The Old Quarter" flaneren vrouwen met hun fruitmanden door deze straatjes en proberen je alles te verkopen. Het leven speelt zich hier echt af op straat. Vrouwen die hun kookpotten en ingrediënten bij hebben, ploffen zich ergens neer en spreken mensen aan om iets bij hen te bestellen. De meeste mensen die dit doen zijn Vietnamezen. Dan worden de kleine stoeltjes uitgestald en voila, de maaltijd kan beginnen. Het valt hier ook enorm op dat ze hier alles doen om toch maar aan geld te geraken (incluis het afzetten van toeristen en het 10dubbele van de prijs vragen!) Al een geluk dat we de prijzen ondertussen wat kennen, dus ons hebben ze niet kunnen afzetten.
Koloniale gebouwen sieren de andere kant van de stad. Prachtige gevels die gezellig geel zijn gekleurd, met daarbij bruine of groene luiken. Het lijkt net of je hier in Frankrijk bent. Spijtig genoeg zijn er heel wat gebouwen van de regeringen van buitenlandse zaken. Er staat voor elk gebouw beveiliging en stoppen voor een gevel om foto's te nemen mag niet. Alsook het presidentieel paleis is prachtig om te zien, maar jammer genoeg konden we deze ook niet op foto vast leggen.
De grootse straten in deze wijk die omsiert zijn met grote prachtige bomen, maakt alles hier compleet. We hebben heel de stad al wandelend verkend en dit nam eventjes 6 uur in beslag. 's Morgens vertrokken en het miezerde een beetje en het was bewolkt, maar dit hield ons natuurlijk niet tegen om op verkenning te gaan. Na een uurtje kwam de zon erdoor en werd het snikheet! We merkten al snel dat de vochtigheid hier in het Noorden van Vietnam veel hoger ligt.
's Avonds was er een avondmarkt en onderweg naar daar was het heel opvallens hoe erg druk het verkeer hier was. Al een geluk dat we eerst in Ho Chi Minh waren geweest en dat we in deze stad geleerd hebben om door de brommertjes te wandelen, want hier was het nog veel erger!
Terwijl we over de avondmarkt liepen, merkte Kenny dat ze 2 keer probeerden om iets te stelen door te zakkenrollen. We voelden ons hier niet meer zo veilig en zijn we na een tijdje naar het hotel gegaan om ons nieuw fototoestel weg te leggen. Ondertussen hebben we nog een dagtour voor de volgende dag geboekt, om naar Tam Coc te gaan. Dit is een regio waar de kalkrotsen uit het land opstijgen en waar je op een rivier hiertussen kan met een bootje.
Onze foto's kunnen jullie in 1 van de volgende posts zien!
)
. Waarschijnlijk ligt die zonnebril nu in een kraampje om te verkopen. 
Al een geluk dat we de prijzen ondertussen wat kennen, dus ons hebben ze niet kunnen afzetten.
