Onze 2-daagse cruise in het prachtige Halong Bay was onvergetelijk. 's Morgens vertrokken met een minibusje voor een 4-uur durende rit richting het oosten van Noord-Vietnam. Het is daar al wat meer richting China, dus we hoopten maar om niet met een bende Chinezen op de boot te zitten (want die kunnen toch zo hard smakken en rochelen als ze aan het eten zijn ).
Na 2 uurtjes rijden was het toch even tijd voor een tussenstop en deze plaats heeft toch wel wat indruk nagelaten bij ons. Een cafetaria was verbonden met een werkplaats van gehandicapten. Ocharme, al deze mensen die 1 of andere handicap hebben als gevolg van de Agent Organge van de oorlog hier. Echt schrijnend om te zien dat al deze mensen hun leven er totaal anders uitziet omdat Amerika destijds even besloot om alles hier te bombarderen. Sommigen waren doofstom, anderen hadden maar 1 arm of waren 2 benen kwijt...
Maar zij maakten foto's volledig in zijde na, met naald en draad. Prachtig om deze zijden foto's te zien. Spijtig genoeg was het nogal duur om deze te kopen ($150 voor 1 stuk van 30x40cm). Tja, dit ging toch even over ons budget. Dan maar zonder foto's terug in de bus gestapt en verder gereden. Eens aangekomen in de haven was het een drukte van jewelste. Zoals schoolkinderen moesten we bij het busje blijven wachten, tot dat onze kapitein ons kwam halen. Dan even varen in een klein bootje om naar het schip te gaan want ons schip was te groot om onmiddelijk aan die kade te liggen. Dan maar in het midden van de zee overstappen van de kleine boot naar het grote schip en onze cruise kon beginnen!
Heel het schip zag er nogal luxueus uit (we hadden andere foto's van andere boten gezien) en onze kajuit was prachtig. Tijdens de lunch vaarden we langs de grote kalkrotsen dus het was genieten à volonté. Het was toen nogal mistig, waardoor Halong Bay nogal iets mysterieus over zich had. Na de middag klaarde het volledig op en kwam het zonnetje erdoor. Hiermee hebben we geluk gehad, want op deze plaats kan het evengoed 14° zijn en het is hier meestal nogal bewolkt. Nu was het 25° en een mooi zonnetje, dus wij weer content . Na de lunch zijn we een bezoek gaan brengen aan een aantal prachtige grotten. We vielen van de ene verbazing in de andere! De eerste grot was niet echt groot maar dit vonden we al prachtig. Ondertussen liepen we door naar de volgende en deze was een heel stuk groter en nog mooier. Dat vonden we weer wauw en toen zagen we de laatste grot: supergroot en prachtige kalksteenformaties. Nog meer "wauw" dus .
Hierna nog rustig op het dek gelegen van het schip en ondertussen vlogen er gigantische Havikken voorbij ( ongeveer 70cm vleugelwijdte ). Na veel geduld is het ons toch gelukt om er een aantal in Close-up te fotograferen. Prachtig om te zien! Daarna hebben we kunnen genieten van een prachtige zonsondergang (ja een honeymoon kan toch romantisch zijn hé ). Op het einde was de zon echt feloranje. Zo oranje en zo groot hadden we deze nog nooit gezien. Als we volledig inzoomen in de zon op de foto, dan zien we zelfs de vlekjes die op de zon zitten.
Na dit natuurspektakel werden we verwacht aan het diner (ja, we mogen ook eens chique doen hé haha ) Daar zaten we met Australiërs aan tafel die in Hong Kong wonen voor de man zijn werk. Interessant om zulke mensen eens te ontmoeten en om hun verhalen aan te horen. Ze hadden 2 schrokkoppen van pubers bij die letterlijk heel de schotel al op hun bord hadden gelegd toen dit amper 10 seconden op tafel stond. Alle schotels die ze op tafel zetten, zagen eruit zoals kunstwerken. De groenten hadden ze zo geschild dat het de vorm van een bloem had. Van deze kunstwerkjes wilden we even een foto nemen, maar tja, te laat.... Onze schrokkoppen dachten er even anders over en toen we ons fototoestel van de tafel hadden gehaald, lag alles al in stukken op hun bord.
Die avond gingen we niet te laat in ons bed, want de volgende ochtend was het weer om 06u opstaan. Na het ontbijt zijn we nog naar een kalksteenrots gevaren dat een strandje had en deze rots beklommen (wat was al warm!) om van een prachtig uitzicht te genieten. Voor onze lunch was er nog Cooking Class waaraan we hebben deelgenomen. Het maken van Vietnamese loempia's was makkelijker dan gedacht!
Hierna was het weer tijd voor de lunch, waarna we terug naar de haven zijn gevaren. Onze mini cruise zat erop en het was geweldig geweest. Terug 4 uur naar Hanoi met het minibusje en toen merkten we dat we bestolen waren geweest terwijl we aan het wachten waren op het busje. Hun buit: een half flesje water en Kenny zijn zonnebril. . Waarschijnlijk ligt die zonnebril nu in een kraampje om te verkopen.
Van het ene busje gingen we over naar het andere, want na aankomst in Hanoi zijn we overgestapt naar het busje van Vietnam Airlines om naar de luchthaven te rijden. Na 45min rijden kwamen we aan op deze luchthaven en wat een drukte hier. Nog nooit hebben we zo'n overvolle luchthaven gezien. Er waren amper bankjes om te zitten en in de gangen stonden de mensen te drummen om door te kunnen. Dit is ook een internationale luchthaven en wij vonden dat deze helemaal niet voorzien was op zo'n massa volk.
Het was weer een lange dag geweest. Om 23u kwamen we aan in Danang om zo naar het nabijgelegen stadje Hoi An te gaan. Gelukkig hadden we een airport transfer aan het hotel (een homestay) gevraagd, want de taxichauffeurs waren hier weer goed hun best aan het doen om mensen af te zetten. Toen we om 23u30 aankwamen in de homestay, kwam de concierge in zijn pyjama de poort open doen. Ocharme, die mens lag precies al goe te slapen. Tja, zoiets kan je natuurlijk voorhebben in een homestay. Achteraf hoorden we dat de conciërge op een veldbedje aan de receptie of in de keuken slaapt en dat de eigenaar op een klein zolderkamertje slaapt.
Na een lange dag konden we eindelijk in ons bed en we keken er al naar uit om de volgende dag het stadje Hoi An te verkennen. Dit is dé stad om kleding te laten maken, dus we waren benieuwd!
Om 07u45 stonden we bij het tourbureau klaar om naar Tam Coc te gaan. Onderweg ook nog een kleine tempel bezocht, maar na een tijdje is er niet zo veel interessants meer aan .
Eens aangekomen in Tam Coc, waarschuwde onze gids ons dat we hier best niets kopen van de straatverkopers. Zonder dat je het beseft zijn ze weg met je portefeuille en als je iets koopt dan passen ze vaak de wisseltruc toe, zodat je uiteindelijk helemaal in de war bent en het dubbele hebt uitgegeven. En spijtig genoeg is dit enkele toeristen overkomen die in een andere groep zaten en waarvan hun gids niet had gewaarschuwd.
Toen we bij de rivier zelf aankwamen lagen er gigantisch veel bootjes te wachten om toeristen te vervoeren. Het zou nu in deze regio laagseizoen zijn, maar wij vonden het al druk genoeg hier. Uiteindelijk in een bootje gestapt om zo de rivier af te varen.Best wel mooi tussen de kalkrotsen die daar tussen de rijstvelden oprijzen. We vonden deze uitstap wel eens leuk om te doen, maar het was jammer dat er nergens een uitkijkpunt was, want hiervan zijn er dikwijls mooie fotos.
Tijdens de lunch hebben we voor het eerst geit gegeten. Heel erg lekker, het is precies een mix tussen varken en kip. Onderweg naar Hanoi zagen we honden liggen die waren geroosterd. Omdat we in de bus zaten hebben we hier geen foto van kunnen nemen, maar het zag er best vreemd uit.
De volgende dag stond er een 2-daagse cruise naar Halong Bay op het programma. Iets waar we heel erg naar uitkeken en geloof ons, jullie gaan genieten van deze fotos!
Hanoi... een ontzettend drukke stad waar je je kan vermaken in de 1000 winkeltjes die er zijn in het oude gedeelte. In "The Old Quarter" flaneren vrouwen met hun fruitmanden door deze straatjes en proberen je alles te verkopen. Het leven speelt zich hier echt af op straat. Vrouwen die hun kookpotten en ingrediënten bij hebben, ploffen zich ergens neer en spreken mensen aan om iets bij hen te bestellen. De meeste mensen die dit doen zijn Vietnamezen. Dan worden de kleine stoeltjes uitgestald en voila, de maaltijd kan beginnen. Het valt hier ook enorm op dat ze hier alles doen om toch maar aan geld te geraken (incluis het afzetten van toeristen en het 10dubbele van de prijs vragen!) Al een geluk dat we de prijzen ondertussen wat kennen, dus ons hebben ze niet kunnen afzetten.
Koloniale gebouwen sieren de andere kant van de stad. Prachtige gevels die gezellig geel zijn gekleurd, met daarbij bruine of groene luiken. Het lijkt net of je hier in Frankrijk bent. Spijtig genoeg zijn er heel wat gebouwen van de regeringen van buitenlandse zaken. Er staat voor elk gebouw beveiliging en stoppen voor een gevel om foto's te nemen mag niet. Alsook het presidentieel paleis is prachtig om te zien, maar jammer genoeg konden we deze ook niet op foto vast leggen.
De grootse straten in deze wijk die omsiert zijn met grote prachtige bomen, maakt alles hier compleet. We hebben heel de stad al wandelend verkend en dit nam eventjes 6 uur in beslag. 's Morgens vertrokken en het miezerde een beetje en het was bewolkt, maar dit hield ons natuurlijk niet tegen om op verkenning te gaan. Na een uurtje kwam de zon erdoor en werd het snikheet! We merkten al snel dat de vochtigheid hier in het Noorden van Vietnam veel hoger ligt.
's Avonds was er een avondmarkt en onderweg naar daar was het heel opvallens hoe erg druk het verkeer hier was. Al een geluk dat we eerst in Ho Chi Minh waren geweest en dat we in deze stad geleerd hebben om door de brommertjes te wandelen, want hier was het nog veel erger!
Terwijl we over de avondmarkt liepen, merkte Kenny dat ze 2 keer probeerden om iets te stelen door te zakkenrollen. We voelden ons hier niet meer zo veilig en zijn we na een tijdje naar het hotel gegaan om ons nieuw fototoestel weg te leggen. Ondertussen hebben we nog een dagtour voor de volgende dag geboekt, om naar Tam Coc te gaan. Dit is een regio waar de kalkrotsen uit het land opstijgen en waar je op een rivier hiertussen kan met een bootje.
Onze foto's kunnen jullie in 1 van de volgende posts zien!
via volgende link kunnen jullie onze foto's van in Danang zien (er zitten ook nog enkele foto's van de treinreis bij): http://www.mijnalbum.nl/Album=WSF7NGZ4
Eens we in deze stad waren aangekomen en eindelijk iets te eten hadden gevonden hebben we besloten om eventjes uit te rusten en naar het strand te wandelen. Maar dit konden we weer niet de hele namiddag volhouden , dus hebben we besloten om naar een pagode te gaan met een gigantisch boeddhabeeld. Echt knap om te zien, dus toen we daar aan kwamen wilden we dit natuurlijk fotograferen. We hadden enkel ons klein fototoestel bij omdat we normaal alleen naar het strand gingen en hadden het groot toestel in het hotel gelaten.
En spijtig genoeg, want plots werkte ons klein fototoestel niet meer. We vermoeden dat de batterij eraan is van de hitte. Dit kan al wel eens voorvallen met temperaturen van 34° in de schaduw. In de zon zagen we een thermometer hangen met een temperatuur op van 47° . Dus ja, dan maar geen foto's nemen....
De volgende dag zijn we vanuit Danang naar de Marmerbergen gegaan. Echt de moeite om te zien dat uit deze bergen marmer wordt gewonnen en er zijn prachtige grotten om te bekijken. Daar hebben we best lang rond gelopen en de vochtigheid was er gigantisch hoog, waardoor het echt wel zweten was! Maar zo prachtig dat deze grotten waren! Na heel veel trappen kwamen we op het hoogste punt, waardoor we een prachtig uitzicht hadden op de kust van Danang en op de omliggende kleinere bergen.
We weten nu al dat de stad Danang over 5 of 10 jaar totaal niet meer te herkennen zal zijn. Zoveel projecten die hier op til staan, zoveel maquettes en beginnende bouwen die we hebben gezien... Het gaat hier nogal ferm veranderen. Dit zullen jullie ook wel aan sommige foto's merken. Maar als ze hier het toerisme meer in de hand willen kweken, dan zullen ze toch wel Engels moeten leren want het is hier momenteel met handen en voeten proberen duidelijk te maken wat je wil zeggen. (We zitten hier dus letterlijk met een vertaalwoordenboekje om de woorden aan te duiden). Ach ja, dit heeft ook zen charme zeker?
Na deze uitstap hebben we ons gelukkig nog wat kunnen verfrissen in het hotel, waarna we naar de luchthaven zijn gegaan voor onze vlucht naar de hoofdstad Hanoi. Toen we op de luchthaven aankwamen, bleek onze vlucht geannuleerd wegens een technisch probleem met het vliegtuig. Het uur werd verzet naar 21u20. En het was nog maar 16u30. Oke, dat werd dus lang wachten...
Gelukkig hebben we steeds onze laptop bij, waardoor we onze tijd toch nog nuttig konden gebruiken. Ja, al onze foto's die we hier ondertussen hebben gemaakt moeten ook eens uitgesorteerd worden hé
Na lang wachten konden we eindelijk boarden en het viel ons op dat het vliegtuig precies nogal groot leek. Toen bleek dat we met een boeing 777 vlogen. Zo een groot vliegtuig dat we al bijna schrik kregen dat we op het verkeerde vliegtuig zaten omdat zo'n vliegtuig normaal enkel met lange vluchten wordt gebruikt en voor een vluchtje van een uur... tja... er zal waarschijnlijk geen ander vliegtuig beschikbaar zijn geweest. Het leuke was wel dat we het opstijgen en het landen via een video konden zien omdat er een camera in de cockpit hing.
Eens aangekomen in Hanoi zijn we via een minibusje van Vietnam Airlines naar de stad gereden. Onze avonturen in deze hoofdstad is voor de volgende keer!
Het was hier echt een gezellig stadje met 's avonds gezellige restaurantjes, winkeltjes (schoenen, souvenirs, kleding, interieurspulletjes, schoenen en nog eens schoenen!) Gevaarlijk terrein dus voor vrouwen!! Kenny gaat nog wat posten over de citadel en de verboden purperen stad, dus deze uitleg hebben jullie nog tegoed.
In Hue zijn we maar 1 volle dag geweest en de volgende ochtend moesten we weeral terug onze trein hebben om terug te keren naar Danang. Om 7u30 stonden we een beetje met tegenzin bij het station. Als jullie onze treinverhalen al hebben gelezen, dan zullen jullie zeker begrijpen waarom!
Maar hoe druk en lastig het vorige keer ging, zo rustig ging het er deze keer aan toe. Wat een geluk dat het een stuk rustiger was! We zijn zelfs rustig kunnen op- en afstappen! Deze keer zaten we ook aan de goede kant van de trein en werden we getrakteerd op mooie uitzichten! Deze trein rijdt namelijk op nogal hoge stijle kliffen, waardoor je een prachtig uitzicht hebt over de hele kustlijn. Deze treinreis wordt 1 van de mooiste ter wereld genoemd. Helaas zijn de raampjes langs buiten niet zo proper, dus zijn onze foto's nogal vlekkerig. (Mama en Papa, misschien kunnen jullie hier eens de ramen komen wassen? )
Bij aankomst in Danang was het weer een heel gedoe om een betrouwbare taxi te vinden die ons naar ons hotel bracht waar we 1 nacht zouden blijven. Spijtig genoeg sloeg de stad op zich wat tegen, waardoor we langer dan 1 uur hebben moeten wandelen om iets deftigs te vinden voor te eten. En dan was het eten eigelijk nog niet lekker, maar kom... (De volgende dag hebben we maar gewoon boterhammetjes gekocht en La Vach qui rit en hebben we een picknick op de boulevard gehouden. )
Onze foto's en uitleg van onze uitstappen vanuit Danang kunnen jullie in de volgende post lezen.
Na onze vlucht naar Danang moesten we een taxi nemen naar het treinstation van Danang. Blijkbaar maken de taxichauffeurs hier in Danang er een sport van om niet op de meter te willen rijden en zo veel te veel willen aanrekenen.
Deze trukjes hebben we hier al teveel meegemaakt, dus bleven we volhouden tot we een taxi vonden die op de meter wou rijden. Toen dit uiteindelijk lukte, kwamen we in het station van Danang aan. Omdat we hier veel te vroeg waren voor onze trein, zijn we eerst nog iets gaan eten. Dit was wel grappig, want het restaurant waar we aten had enkel van die typische Vietnamese stoeltjes en tafeltjes. Dit wil dus zeggen dat je zo goed als op de grond zit .
En toen begonnen we aan onze 1ste nachtmerrie hier: de treinreis...
In de vertrekhal van het station waren we aan de praat geraakt met een man die vroeger nog had gewerkt bij de treinen en uiteindelijk was het tijd om op te stappen. We hoorden wel vanalles af roepen, maar het is niet echt handig dat dit in het Vietnamees is . Omdat de man nogal goed Engels kon, vroegen we aan hem of deze trein naar Hue ging. Hij antwoorde van wel en dit kon ook kloppen omdat dit het uur was dat de trein bijna vertrok. We besloten om de man maar te volgen, omdat er nogal wat mensen door elkaar liepen.
Oke, ondertussen nog met onze koffers over de sporen om bij de trein te geraken. Niet echt praktisch, maar kom, we waren er geraakt. Het instappen bleek al niet gemakkelijk. Ondertussen waren er nog mensen aan het afstappen en op die moment besloten enkele vrouwen om al op te stappen. Dit maakte de mensen die wilden afstappen duidelijk heel kwaad en die vrouwen hebben meer dan 1 zak op hun hoofd gekregen van de mensen die wilden uitstappen. Na wat geroep was iedereen kunnen afstappen en was het aan ons om in te stappen.
Dit was ook al niet gemakkelijk met die bagage omdat alles hier zo smal was. Eindelijk waren we er op geraakt en hadden we onze stoelnummer gevonden. Onze koffers hadden we al in het bagagerek gepropt toen de conducteur ons ticket vroeg. Toen bleek dat we op de verkeerde trein zaten! Deze trein ging naarHo Chi Minh, dus naar het Zuiden waar we net vandaan kwamen. Ai ai, paniek aan boord want de trein ging bijna vertrekken en we moesten er nog af geraken en dan nog hopen dat we onze trein die we moesten hebben niet zouden missen.
Terug met die koffers door de smalle treingangen en op het nippertje van de trein afgeraakt. Dan terug de sporen oversteken en toen bleek dat onze trein er net aankwam. Oef, net op tijd dus. Helaas waren er anderen die ook op de verkeerde trein zaten en zij konden niet meer oversteken omdat onze trein er al stond. Hun oplossing: onder de trein kruipen Onze mond viel open toen we deze mensen van onder de trein zagen kruipen.
Eindelijk zaten we dan op de goede trein en konden we vertrekken. Binnen in de trein vietl het toch al beter mee dan we hadden verwacht qua zitruimte enzo. Toen we na 2,5 uur in Hue aankwamen, waren we helaas één van de laatsten om van de trein af te stappen. Vlak voor we wilden afstappen, stond er een 40 man klaar om in de wagon te stappen. Helaas kreeg die voorste man het lumineuze idee om al op te stappen, terwijl wij met onze koffers alle moeite van de wereld aan het doen waren om af te stappen. Heel die bende kwam op ons af en als we toen niets hadden gedaan of geroepen, dan hadden we nooit van die trein afgeraakt. Aangezien de lokale bevolking hier geen woord Engels kan, haalde het niets uit om "Wait" of "Stop" te roepen. Oke, toen was mijn geduld op en hebben ze hier een heel kwade Ellen gezien. Grappig dat na mijn uitbarsting iedereen terug netjes achteruit ging! Plots kreeg ik mijn zware koffer wel met gemak van die trappen, zo kwaad was ik.
Hierna was het weer even zoeken naar een betrouwbare taxi en uiteindelijk zijn we dan toch heelhuids in ons hotel aangekomen.
En dit hotel heeft heel onze nachtmerrie op de trein doen vergeten. We kregen een gratis upgrade naar de honeymoonsuite en dit hotel overtrof echt al onze verwachtingen qua service en klantenbehandeling. Toen we in onze kamer aankwamen, bleek dat ze deze wat romantisch hadden gemaakt en dat deze kamer was uitgerust met een Jaccuzi. Echt super!
We zijn dan ook de stad gaan verkennen. Hue is de oude koningsstad die vooral bezocht wordt omwille van de Citadel die er gevestigd is. Spijtig genoeg is dit 1 van de steden waar de meeste regen valt, dus de kans dat we hier regen of zware bewolking zouden hebben, was nogal groot. En we hadden echt geluk want de volgende dag gingen we de Citadel bezichtigen en was het een zonnige dag! En zo'n stad is toch een heel stuk mooier als de zon schijnt!
Na onze dag in het Vinpearl Park zijn we gaan snorkelen. Men zegt dat hier in Nha Trang de mooiste locatie is om te snorkelen dus we hadden veel verwachtingen. 's Morgens stonden we om 07u30 klaar omdat ze ons met een minibusje kwamen ophalen aan het hotel. Eerst nog 45min varen naar de eerste snorkelplaats en daar gingen we... in het koude water. Na een tijdje begonnen onze armen en benen te prikken en toen bleek dat er kwallen zaten Al een geluk dat het maar kleintjes waren, maar we waren hier niet zo scheutig op om een kwal voorbij te zien gaan.
Bij de tweede snorkelplaats hebben we dan maar een wetsuit aangetrokken. (En dat is ni gemakkelijk om da aan te krijgen ). Maar dan waren we toch al wat meer beschermd voor die lieve beestjes. Als dit de mooiste plaatsen waren van Vietnam om te snorkelen, dan vonden we dit land hiervoor wel teleurstellend. We denken echt dat we een te mooie onderwaterwereld hebben gezien in Indonesië, want deze plaatsen vonden we toch heel wat minder mooi.
Na ons dagje snorkelen hadden we ons voorgenomen om de dag erna even een luie dag in te lassen, omdat het de komende dagen nog druk zou worden. We zagen er al naar uit om voor de 3de keer in onze reis nog eens lekker te luierikken aan het zwembad. Maar helaas begon de volgende dag super bewolkt. Daar zagen we ons dagje zwembad al aan onze neus voorbij gaan... (En dan is het interessant om te weten dat er in Nha Trang gemiddeld 300 zonnige dagen per jaar zijn, dus als je in dit seizoen slecht weer hebt hier dan heb je echt pech.)
Na het ontbijt trok de bewolking plots helemaal weg, dus ons plan kon toch door gaan . En wat is ons dagje luierikken geworden? 2 uur aan het zwembad, gaan eten en dan een wandeling van 4 uur aan een stuk! Ja, dat noemen wij "niets doen" zeker? We hadden het toch nog in ons hoofd gekregen om naar een complex te gaan waar een mega grote boeddha staat. Maar dit was iets verder weg dan gedacht... Onderweg hebben we nog een markt bezocht en gedurende onze hele wandeling werden we bekeken alsof we van Mars kwamen. Zeker de Aziatische mannen hier hebben precies nog nooit een Westerse vrouw gezien.
Tijdens zo'n wandeling kom je trouwens nog eens wat tegen: de chocolade van Carrefour Discount lag hier in een klein winkeltje! En al heel onze reis zien we hier in kraampjes aan de straat van die witte bollen liggen die lijken op ongebakken brooddeeg. We vroegen ons al de hele tijd af wat daarin zat en hoe dat zou smaken, maar we hebben het nooit aangedurfd om iets bij een kraampje te eten. Tot we een kraampje tegen kwamen dat er echt proper uit zag, ongelooflijk hoe proper dit was. Dan hebben we het maar geriskeerd en Kenny was weer proefkonijn van dienst. Toen bleek dat het inderdaad een deeg was, met daarin rijst en ook een hardgekookt ei in. Uiteindelijk heeft het ons toch nog gesmaakt!
De volgende dag nog maar eens lekker vroeg opgestaan om tegen 08u op het vliegtuig te zitten naar Danang, om zo per trein door te reizen naar Hue. (En we moesten nog bijna een uur rijden naar de luchthaven, dus je kan er zeker van zijn dat het vroeg was ).
Onze verhalen van deze treinreis kunnen jullie in 1 van de volgende posts lezen!
ondertussen zijn we enkele dagen in Nha Trang en morgen vertrekken we hier weeral om naar de volgende stad te gaan.
Toen we hier met de bus aankwamen was het 18u30 en was het al donker, dus zagen we enkel het avondleven van Nha Trang. Heel veel winkeltjes, restaurantjes, palmbomen, ... ja, het zag er hier niet slecht uit! Nha Trang wordt ook wel de meest mondaine badstad van Vietnam genoemd en het lijkt hier overdag inderdaad wat op de Cote d'Azur. Het gaat er op een bepaald deel van de boulevard allemaal wat chiquer aan toe en er staan prachtige kolonistische gebouwen. Overdag is deze stad een leuke familiestad, maar helaas wordt deze stad hier rond 22u best eng, alle winkels sluiten dan en van het hotel kregen we te horen dat je na 22u best niet meer te veel op straat loopt voor lugubere figuren die dan boven komen.
We hadden 3 dagen tijd hier, dus zijn we de volgende dag naar het Vinpearl Amusement Park gegaan. Dit is een pretpark met daarin een Aquapark, een onderwaterwereld, het pretpark zelf en een indoor games zone. Er gaat een kabelbaan van Nha Trang naar het Hon Tre Eiland, waar dit park op gevestigd is. Toen we met de taxi aankwamen bij het begin van de kabelbaan, bleken we eerst door een hele veiligheidscontrole te moeten. Oei oei, daar hebben we onze koekjes moeten afgeven maar we kregen ze wel achteraf terug ;-). We hadden verwacht dat ze dan goed gingen profiteren van de maaltijden die op het eiland verkocht werden, maar het omgekeerde bleek waar: amper 1 voor een menu incl drank! En dat voor een pretpark!
Bij dit pretpark is er ook een Aquapark aan, dat gelegen was aan een mooi stukje strand van dat eiland. Glijbaan af, golvenbad in, nog eens in de buis, nog eens met een band doorheen het park crossen om naar een andere glijbaan te gaan, de lazy river, even op het strand,... ja we hebben ons hier wel geamuseerd! Hierna zijn we nog naar het pretpark zelf geweest (en geloof het of niet, maar Kenny is nergens in geweest!! Ik denk dat de zitjes allemaal wat te klein leken en naar Vietnamese normen waren gemaakt! ). Ondertussen nog een show gezien met aapjes en dan naar de onderwaterwereld gegaan en dan was het weeral tijd om terug te keren.
Wel romantisch, in een 3km lange kabelbaan zitten met de zee onder ons en een zonsondergang voor ons. Tja, het is een (after) honeymoon voor iets hé .
Voila, de foto's en onze verhalen van de volgende dagen zullen jullie in de volgende post te zien krijgen want we gaan nu eerst lekker gaan eten!
s Ochtends om 07u stonden we al bij het tourbureau om per bus naar Mui Ne te reizen. Deze tocht duurde 4 uur, dus we hadden ons toch wel even voorbereid. Een paar boekjes, een nekkussentje,mp3 speler, ja ne mens mag het zich toch comfortabel maken hé ;-)
Rond 13u kwamen we aan in ons hotel en wat een mooi weer was het hier! Doordat er nogal veel wind stond, was de gevoelstemperatuur iets frisser en daar waren we even niet kwaad om. Bij een temperatuur van 30° nestelden we ons aan het zwembad van het hotel voor een middagje relaxen.(Waar blijft die cocktail?)
Mui Ne is een gezellig stadje om een paar dagen te verblijven. Vele restaurantjes en tourbureautjes maken de straten hier wel gezellig. De volgende dag hebben we in de namiddag een brommertje gehuurd om naar de Red Dunes te gaan. Dit zijn de bekendste duinen in Mui Ne en dit was werkelijk fantastisch! Zon grote massa duinen echt mooi en knap om te zien. Als je van een duin afstapte, dan kwam je met je been ongeveer een halve meter diep in het zand. Wij maar wat rondwandelen daar, maar oeps, als je van een duin afgaat dan moet je natuurlijk ook terug naar boven stappen. Zo vermoeiend omdat je telkens zo diep weg zakt, heeft Kenny mij toch even een duwtje moeten geven ;-)
Toen de zon stilletjesaan begon onder te gaan, was dit echt een prachtig natuurspektakel. Hopelijk kunnen jullie wat mee genieten van de fotoreeks via volgende link: http://www.mijnalbum.be/Album=UBVV4AOR
Omdat de busreis zo goed was meegevallen, hebben we besloten om ook onze volgende treinreis te vervangen door de bus. Onze volgende stop is de badstad Nha Trang en vanuit Mui Ne is dit 5 uur rijden. Maar vooraleer we vertrekken naar daar, genieten we nog eerst wat van het zonnetje aan het zwembad ! (We moeten toch bruin naar huis komen zeker hihi )
De Vietnam oorlog: Werden ons zaken jarenlang voorgelogen?
The Green Berets, The Boys in Company C, Goodmorning Vietnam, Platoon, ..... Iedereen kent ze wel, de films over de gekende Vietnamoorlog. Maar is alles wel zoals we dachten zoals het liep? Zijn de feiten die ons geleerd worden tijdens de geschiedenislessen wel correct of blijkt nogmaals dat alles beïnvloed is door de westers wereld OF vooral de Amerikanen?
Stel je zelf even fictief voor dat één van deze dagen 'The U.S.' ons landje binnen valt, stel je voor dat zij ons komen zeggen hoe wij moeten leven en hoe ons land bestuurd moet worden. Neen zeggen is geen optie, neen zeggen is geslagen worden, neen zeggen is gemarteld worden, neen zeggen is flirten met de dood. Zo moeten de Vietnamezen zich ook gevoeld hebben. De o zo grote Amerikanen hadden hier niets te zoeken, maar toch lijkt het alsof zelfs nu de geschiedenis zich verder voltrekt alsof er geen einde aan is gekomen.
Mensen hebben geleden zonder reden, mensen hebben er alles aan gedaan om hun leven te redden ten koste van vrienden, familieleden, maar vooral hebben zij met moed, volharding & respect voor elkaar gevochten tegen the great American army! De gruwel die de Amerikanen hier hebben voltrokken is niet voor woorden vatbaar. Het is heel moeilijk te beschrijven. We kunnen wel foto's laten zien, maar zelfs dit kan geen totaalbeeld geven van hoe onnodig de Vietnamezen geleden hebben en nu tot op heden nog steeds lijden ten gevolgen van 'Agent Orange', de gekende dioxine aanvallen, ook gekend bij ons als napalm.
Vele zeggen dat tijdens de oorlog tussen Noord- en Zuid Vietnam, het de Zuid-Vietnamezen waren die de hulp van Amerika hadden ingeroepen om het communistische noorden ten gronde te richten. Naar mijn mening een zoveelste drogreden om de wereldheerserij van 'dat land aan de overkant van de oceaan' te verbloemen.
Tijdens ons bezoek aan het War Remnants Museum over de Vietnamoorlog hebben wij een hele andere kant kunnen zien over deze verschrikkelijke oorlog.Wij & andere bezoekers hebben zichtbaar tranen gelaten, want DIT laat je echt niet onberoerd! Respect voor hen die nu nog de gevolgen dragen, respect voor de heropleving van het land, maar vooral respect voor hun overwinning op de Amerikanen.
De volgende foto's zijn getrokken in het museum, maar graag willen we gevoelige kijkers verwittingen voor sommige foto's!:
Weer vroeg uit ons bed om naar de Mekong Delta te gaan. Deze tour bestond uit een bezoek aan de Floating Fish Market, een eiland dat in het Mekong gebied lag, nog enkele fabriekjes en de mangrovegebieden van de Mekong.
Toen we aankwamen met de bus, gingen we per boot verder. We zagen enkele huisjes staan en een paar mannen die aan het vissen waren. Er passeerden ongeveer 2 bootjes en dat was het. Toen moesten we nog een uur varen. Plots kwamen we al bij een eiland aan en toen beseften we pas dat we ervoor de befaamde Floating Fish Market waren gepasseerd zonder dat we dit doorhadden. Wij hadden hier een andere definitie van, maar kom
We dachten toen dat deze dagtour kei hard zou tegen slagen. Maar gelukkig was dit niet waar! Na het middageten (verse vis!), werden we plots op een koets gezet met een paard aan en deden we zo een ritje naar het volgende punt waar we moesten zijn. Omdat we dit helemaal niet hadden verwacht, was dit wel een plezant ritje!
Dan hebben we nog een Vietnamese muzikale show te zien gekregen en zijn we nog een fabriekje gaan bezoeken waar ze snoep maken en inpakken. Hierna konden we het mangrovegebied van de Mekong zelf ontdekken met een bootje. Omdat ons bootje te traag ging heeft Kenny van de gids nog moeten meehelpen. (Het leven van een vrouw is soms toch leuk ). Het was echt heel mooi om door deze mangroves te varen.
Toen we terug in Saigon waren, hebben we nog voor een laatste keer de stad doorkruist. (En als westerse vrouw hier hakken dragen is dus geen goed idee! Wij hebben sowieso al langere benen dan de Aziatische vrouwen, dus we hadden nogal veel bekijks van de mannen. Mmm, die hakken blijven maar in de koffer als we nog eens een uitje maken 's avonds... )
De volgende dag er terug vroeg uit om met onze bus naar Mui Ne te rijden. Onze verhalen hiervan zullen jullie lezen in het volgende topic!
Terwijl we in Saigon waren hebben we van daaruit enkele uitstappen geboekt bij The Sinh Tourist. Dit is een bureau dat heel bekend is onder de reizigers en zij zijn echt spotgoedkoop. De eerste dag zijn we vroeg opgestaan omdat we al redelijk vroeg bij het tourbureau moesten zijn. En wat een belevenis om zo vroeg door Saigon te wandelen. Het was nog maar 06u45 en toen werd echt duidelijk hoe vroeg de Vietnamese bevolking al uit hun bed is op een doordeweekse dag. De inwoners van Saigon zaten al buiten aan een kraampje iets te eten of gezellig samen iets te drinken, alsof het 19 u 's avonds was.
Toen we aan het bureau aankwamen konden we na even wachten in ons minibusje waarmee we de Cao Dai tempel en de Cu Chi tunnels gingen bezoeken.
En het minibusje was wel letterlijk MINI. Al deze minibusjes hier hebben een beenruimte die gemaakt is op maat van de Vietnamezen en waar wij onze benen schuin moeten zetten omdat ze er anders niet tussen geraken.
Al een geluk was het busje niet helemaal vol en konden we ons achteraan wat neerleggen, want we zouden gemiddeld een 6 uur moeten rijden die dag.
Onderweg hebben we een stop gemaakt bij een fabriekje waar ze wierookstokjes maken. En daar hebben we weer iets vreemds in onze handen gegeten om op te eten. Kenny was graag proefkonijn hier! Toen we aankwamen bij de Cao Dai tempel konden we binnen een kijkje nemen en zien hoe zon mis hier eraan toe gaat. Best indrukwekkend!
Hierna terug een 2 uur rijden naar de Cu Chi tunnels, de oorspronkelijke ondergrondse tunnels die de Vietnamezen hadden gemaakt tijdens de oorlog. Na een hele rondleiding op het domein en wat uitleg over hoe het leven er tijdens de oorlog aan toe ging, konden we in de tunnels zelf. Heel wat mensen waagden de poging, maar bij de eerste halve meter keerden ze al terug naar boven. Oorspronkelijk wilde ik (Ellen) ook in de tunnels gaan, maar bij het zien van deze nauwe opening, begon ik toch sterk te twijfelen. De gids waarschuwde ons ook dat het 15 meter lang was en toen sloeg er toch wat claustrofobie toe (hoewel ik hier normaal nooit last van heb).
Kenny is dan maar alleen gegaan en heeft nu nog pijn in zijn bovenbenen van erdoor te kruipen!
Hierna was het weer tijd om nog maar eens 2 uur te rijden om terug naar Saigon te keren. Omdat deze tour zo was meegevallen hebben we ineens bij dit bureau ons vervoer geboekt om naar onze volgende stop te gaan (Mui Ne). Oorspronkelijk zouden we dit met de trein doen, maar doordat de uren waren gewijzigd en deze niet goed uitkwamen voor ons, gingen we dan toch maar voor de bus. (En dit was geen mini busje, maar een grote bus zoals we ze hier kennen.)
s Avonds hebben we nog maar eens de hele stad doorgewandeld en wat over de avondmarkt geslenterd. Tegen 23u30 in ons bedje om de volgende dag om 05u45 op te staan om terug op dagtour te gaan naar de Mekong Delta!
Toen we hier aankwamen, vielen we van de ene verbazing in de andere. Het verkeer, de gewoontes van de mensen hier, de gigantische stad waar we ons even moesten oriënteren, de drukkende warmte... het was even oogjes goed open houden. We waren al wel voorbereid dat het verkeer hier ontzettend druk is en dat je er als voetganger gewoon rusig moet doorlopen. Ook al steek je over aan een zebrapad, dan nog komen er steeds brommertjes op je af. Als je blijft staan, dan kan je er heel de dag blijven staan omdat niemand voor een voetganger stopt. We wisten ook dat vanaf je begint over te stappen, dat je dan gewoon moet blijven wandelen, omdat al die brommertjes anders in de war geraken en niet kunnen inschatten wanneer je terug gaat vertrekken.
Na de straat van het hotel uitgewandeld te hebben, kwamen we aan ons eerste "struikelblok". We moesten een kruispunt over... Oeps... Onze mond viel open toen we de inwoners hier gewoon rusig zagen oversteken zonder te kijken en al wuivend naar de overkant van de straat om iemand dag te zeggen. Oke, onze "oversteekmaneuvers" zouden er iets anders uit zien, dachten we.
Elkaars handje vast om over te steken en héél langzaam vooruit stappen, om zo tussen al die brommertjes de overkant van de straat proberen te bereiken. Je moet hier echt letterlijk het verkeer lezen en we stapten zoveel mogelijk mee met de lokale bevolking. Uiteindelijk kunnen we na 3 dagen oefenen wel zeggen dat we nu gemakkelijk zo'n straat oversteken.
Verder zie je overal eetkraampjes en op elke stoel dat er staat, groeit volgens ons een Vietnamees op. Saigon wordt gekenmerkt door inwoners die hun hele winkeltje met zich meedragen en hun etenswaren aan de man proberen te brengen. verder is het echt wel een shoppingstad bij uitstek. Zoveel winkels en zo'n groot aanbod aan kleding en spulletjes hebben we nog nooit bij elkaar gezien.
Verder zie je ook veel invloeden vanuit Frankrijk doordat Vietnam een Franse kolonie is geweest. Koloniale gebouwen, stokbrood, koffiekoeken, bakkerijen met super grote taarten, koffiehuizen, cremeries, ... Ook de fietsriskja is hier een populair vervoermiddel, maar we hebben toch maar alles lekker te voet gedaan. Met zo'n fietsriskja tussen al die brommertjes zagen we dan ook weer niet echt zitten.
We zijn eerst naar het oorlogsmuseum gegaan en hierover komt nog een aparte post met foto's. Dit museum toonde echt erge foto's en heeft zo'n impact op ons gehad, dat we dit liever apart zetten, zodat jullie zelf beslissen of je deze foto's wil zien. Alle gevolgen van de oorlog hier waren heel duidelijk in beeld gebracht en wij zijn er niet als enige schreeuwend buiten gegaan.
Maar goed, terug naar Saigon. We hebben 's avonds nog een (heel grote) stadswandeling gemaakt en zijn nog langs enkele bezienswaardigheden gegaan die dan mooi verlicht waren. Naast de beroemde Ben Thanh Market (die overdag open is), is er 's avonds een avondmarkt in de omliggende straten. Hier waren veel leuke kraampjes en waren er ook een aantal eetgelegenheden waar de kikkers op hun dood aan het wachten waren tot iemand kikkerbilletjes bestelde. Ocharme toch...
Het was bijna middernacht toen we in ons bed lagen, om de volgende dag vroeg te moeten opstaan voor een uitstap naar de Cao Dai Tempel en de Cu Chi tunnels. (Om 05u30 opstaan was toch vroeg na deze vermoeiende dag )
De rest van onze uitstappen kunnen jullie in een volgende post vinden.
hier zijn we weer, wat later dan gepland maar we hebben het hier de laatste dagen erg druk gehad waardoor we een beetje achterstand hebben met onze foto's op de blog te zetten. Ja, een reiziger kan het hier druk hebben hoor , maar daarover straks meer.
De laatste dag dat we in Phu Quoc waren, hebben we een tour gedaan naar het zuiden van het eiland: de An Thoi Archipel. Toen we aan de haven aankwamen, was het snel duidelijk dat heel het eiland wordt bevoorraad van deze haven. Zoveel vis (en ja, dat stonk hoor ). In de An Thoi Archipel konden we snorkelen en ja hoor, dit jaar hebben we de onderwatercamera mee, waardoor jullie in de volgende reeks wat foto's kunnen zien van het onderwaterleven hier:
We vonden persoonlijk deze archipel niet zo gigantisch mooi om te snorkelen. De onderwaterwereld was niet erg kleurrijk hier en het was niet erg diep, waardoor we toch moesten uitkuiken dat we de koralen niet beschadigden. Waarschijnlijk vonden we dit wat tegenvallen omdat we vorig jaar op de Gili Eilanden in Indonesië hebben gesnorkeld en aan deze wondermooie snorkelplaats kunnen er niet veel tippen. We zullen al te veel verwend zijn We gaan in ieder geval ook nog in Nha Trang snorkelen over een paar dagen en dit zou wel een mooiere plaats zijn. We zijn benieuwd!
De dag na deze tocht zijn we vertrokken naar Ho Chi Minh, ook wel Saigon genoemd. Maar daarover straks meer!
We hebben een brommertje gehuurd en zijn op zoek gegaan naar het mooiste strand van dit eiland. We hadden namelijk gelezen dat dit strand bij de top 10 staat van "Best Secret Beaches of the World".
En dit staat terecht in de top 10, zo'n wit zand dat je ogen pijn deden als je ernaar keek!
Zonnige groetjes vanuit het warme Phu Quoc (31° in de schaduw )
Hierop kunnen jullie foto's van het eiland Phu Quoc zien en onze avonturen tijdens onze eerste uitstap Night Squid Fishing.
Eens aangekomen op dit prachtige eiland, waren we wel heel moe, dus het was snel de koffers op de kamer laten, douchen en naar het strand. Het was prachtig weer, dus daar moesten we toch van genieten zeker? Het strand is hier echt veel mooier dan we hadden verwacht, dus dat was al wel een meevaller. Het hotel bestaat uit een hele reeks schattige bungalows, dus als je bungalows + strand + zee + zon optelt, ja dan kom je uit op VAKANTIE!
Tegen zonsonderdag hadden we een strandwandeling gemaakt, waar we aangesproken werden door een Vietnamese jongen met een foldertje in zijn hand. Net hetgeen wat we nodig hadden, want we waren sowieso al van plan om een tour te boeken om inktvissen te gaan vangen en om te gaan snorkelen. Uiteindelijk bleek deze jongen amper Engels te kunnen, dus toen we vroegen waar we eventueel konden gaan boeken antwoordde hij alleen maar "Yes". Ook op alle andere (tegenstrijdige vragen) kon hij ocharme alleen maar Yes antwoorden. Oke, dan maar via het tourbureau boeken waar het hotel mee gelinkt is. Dan waren we toch al zeker dat er een stuk minder kans was op miscommunicatie.
We spraken af dat ze ons de volgende dag om 17u zouden oppikken. En toen gebeurde er iets heel grappig waar we nog heel ons leven mee gaan lachen. We dachten tegen 15u om nog snel even een middagdutje te doen. De wekker liep af, maar blijkbaar waren we zo moe dat we er zijn doorgeslapen. Plots werden we wakker en het was 16u45. We wilden er normaal om 16u45 staan omdat dit zo in de brochure stond. Oeps, alarm ten huize Kessels - Van Gorp . Als reactie zijn we zoals een zot uit bed gesprongen en heen en weer door de kamer beginnen lopen. Tijdens dat heen en weer geloop konden we zelfs ni meer herinneren waar we onze kleren hadden gelegd. Het leek echt of we van een andere planeet kwamen, zo verward waren we. Uiteindelijk lagen we plat van het lachen omdat dit gewoon zo'n stom zicht was dat we zoals kiekes zonder kop maar heen en weer bleven lopen .
Ach ja, we zijn er dan toch nog op tijd geraakt.We waren in totaal met 8 om de inktvissen te gaan vangen. Op de foto's zullen jullie iets zwart stekelachtig zien. Dit waren zee-egels die we hebben geproefd. Het had de textuur van pindakaas en het was ontzettend zout. En wie ving er iets als eerste van de groep? Jaja, ikke (Ellen). Alleen had ik niet het beestje gevangen dat ik had moeten vangen. Er hing namelijk een zeeslang aan men haak. We wilden ze nog terug in zee gooien, maar het beestje was zo in de war dat het zichtzelf in de knoop draaide, met de draad ertusen. Oeps , die had zichzelf gewurgd...
Uiteindelijk hebben we nog een gigantische garnaal gevangen en ook een inktvis. Toch 1 dat we dan op ons bord kregen .
Daarna zijn we nog wat over de avondmarkt gelopen, waar we voor nog geen 3 een zonnebril, een gebakken banaan en een aantal souvenirs hebben gekocht. Het leven kan toch duur zijn hé
Vandaag hadden ze het minste goede weer voorspeld van deze week, dus hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een grote wandeling naar de hoofdstad te maken. Interessant, want vanaf je het toeristische deel wat voorbij bent, zie je echt hoe de mensen hier leven. En Vietnam is zonder twijfel het land van de recyclage. Alles, maar dan ook alles wordt hier bijgehouden en handmatig gerecycleerd. En nu weten we wat hun manier van huizen bouwen hier is. Eerst de volledige muren bouwen en dan gaten erin slagen om de ramen en deurgopeningen te maken. Langs deze weg kan het ook hé .
Morgen gaan we een brommertje huren en wat rond touren op het eiland en 1 van de dagen gaan we nog snorkelen MET onderwatercamera! (die we vorig jaar waren vergeten )
Op deze foto's kunnen jullie heel onze heenreis bekijken. Dan weten jullie ineens hoe het er op de luchthaven van Schiphol, Kuala Lumpur International, Ho Chi Minh en Phu Quoc uitziet.
Inderdaad, we zijn 4 luchthavens gepasseerd om er te geraken!
De luchthaven van KL International is echt wel een mooi staaltje architectuur. Wij zaten hier dan nog maar in de transitzone en dit vonden we echt chique, dus we vinden het wel spijtig dat we het andere deel van de luchthaven niet hebben kunnen zien. Maar daarvoor zullen we nog een keer naar hier moeten op reis gaan he haha Zelfs een jungle was hier aanwezig, dus dat is eens iets anders op een luchthaven.
We zijn in ieder geval van groot naar klein gegaan qua vliegtuigen. Na onze lange vlucht op de "dubbeldekker boeing", vlogen we met een gewoon middelmatig vliegtuig door naar Ho Chi Minh. Hier konden we tijdens het wachten al even genieten van het zonnetje op Vietnamese bodem. Daarna stond er een piepklein vliegtuig op ons te wachten, jawel, een propellervliegtuigje. De zitjes waren 2-2 en met amper 30 man aan boord vlogen we door naar het eiland Phu Quoc, waar blijkbaar alleen zulke vliegtuigjes mogen landen. Op de foto's zal je ook de kleinste bagageband ooit zien.
Hier stond ook iemand van het hotel op ons te wachten met het bordje "ELLEN KESSLS". Voila, kheb ineens nen unieke naam gekregen hier. Toen we aankwamen in het hotel, droeg de man onze bagage naar onze kamer. Toen hebben we met 3 even plat gelegen van het lachen, want ineens kwam er een trillend geluid uit onze koffer. Dit geluid bleef maar doorgaan en de man in kwestie vond het echt hilarisch. Uiteindelijk bleek dat Kenny zijn trimmer voor zen baard te trimmen aan was gesprongen. Tja, soms komen er al eens rare geluiden uit een koffer hé
Volgende keer mogen jullie meegenieten van onze foto's van het eiland en al onze belevenissen hier.
het kan zijn dat jullie gisteren niet op onze blog zijn geraakt. Gene paniek, het probleem lag bij de server van bloggen.be zelf waardoor al hun blogs offline waren.
wij kunnen niet altijd posten, hangt af van verbinding tot verbinding en sommige westerse zaken zijn hier nog steeds niet toegelaten door het communisme zoals oa facebook, blogsites en zo dus tot hiertoe nog geluk dat we erop kunnen.
vorig jaar hadden we de eerste dagen amper toegang tot internet en nu is het precies op elke luchthaven mogelijk. We zjn momenteel dus zeer een luchthaven ( Ho Chi Minh) en 24uur verder dan het tijdstip dat we thuis zijn vertrokken en het is nog even wachten tot we kunnen boarden.
Onze eerste indruk van Vietnam is in ieder geval al goed. Het is hier echt een kruising tussen Indonesie en Thailand en laten we zeggen dat het de positieve kanten van ieder land zijn die hier samen komen.We voelen ons hier dus al goe thuis .
Wij delen jullie graag volgende wist-je-datjes mee:
WIST JE DAT.....
- een flesje water op de luchthaven in de cafetaria hier verdorie peperduur is nl 15000 vietnamese dong = 0,50 eurocent - we vanochtend even aan het bekomen waren van al dat eten op het vliegtuig en dat we op onze volgende vlucht onmiddellijk een warm ontbijt voorgeschoteld kregen met een dessertje . Maar de noedels met de kip waren lekker hoor om 9 u `s morgens. - we op het vliegtuig erachter zijn gekomen met wat voor een grote dubbeldekker we vlogen: 70 meter lang, in totaal 64 meter breed en het hoogste punt 19 meter hoog was! En dit stond zwart op wit op de brochure, dus we zijn ni aant overdrijven hoor - Kenny een hele vlucht met een natte broek heeft gezeten... tja, als ge uw blikje sprite omver stoot dan kunt ge da meemaken - het hier 30 graden in de schaduw is
Vanaf we op het tropisch eiland zitten, dan kunnen we onze eerste foto's al even posten.
We zijn ondertussen toegekomen in KL om 5.15h ipv 6.00h (bij jullie dus nog steeds 24h). jaja we sturen dus vanuit de toekomst
Het is een lange, maar goeie vlucht geweest :p ze hebben ons letterlijk volgestoempt met eten en drinken. Ni dat dat erg was zenne hehe
Ondertussen aan het wachten op onze verbindingsvlucht naar Ho Chi Mihn of zoiets maar vermits we hier een leuk treintje hebben van de ene transithal naar de andere kunnen we winkeltjes a volonté doen :p
).
.
en toen zagen we de laatste grot: supergroot en prachtige kalksteenformaties. Nog meer "wauw" dus 
. Waarschijnlijk ligt die zonnebril nu in een kraampje om te verkopen. 
Al een geluk dat we de prijzen ondertussen wat kennen, dus ons hebben ze niet kunnen afzetten.
.
. En wat is ons dagje luierikken geworden? 2 uur aan het zwembad, gaan eten en dan een wandeling van 4 uur aan een stuk! Ja, dat noemen wij "niets doen" zeker? 
maar we kregen ze wel achteraf terug ;-). We hadden verwacht dat ze dan goed gingen profiteren van de maaltijden die op het eiland verkocht werden, maar het omgekeerde bleek waar: amper 1 voor een menu incl drank! En dat voor een pretpark! 
We gaan in ieder geval ook nog in Nha Trang snorkelen over een paar dagen en dit zou wel een mooiere plaats zijn. We zijn benieuwd!
. Als reactie zijn we zoals een zot uit bed gesprongen en heen en weer door de kamer beginnen lopen. Tijdens dat heen en weer geloop konden we zelfs ni meer herinneren waar we onze kleren hadden gelegd. Het leek echt of we van een andere planeet kwamen, zo verward waren we. Uiteindelijk lagen we plat van het lachen omdat dit gewoon zo'n stom zicht was dat we zoals kiekes zonder kop maar heen en weer bleven lopen 
