Ik ben Ellen
Ik ben een vrouw en woon in Shanghai (China) en mijn beroep is Leerkracht Engels in een chinees schooltje.
Ik ben geboren op 29/04/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker gezellig met vrienden iets gaan drinken.
Ellen in China
31-10-2010
Liefdadigheid
Gisteren zijn we met een aantal vrijwilligers gaan helpen bij een liefdadigheidsorganisatie. Elke drie maanden zamelen zij kledij in voor de arme chinezen. Onze taak was om de kleren te sorteren. Mannen zomer, mannen winter, vrouwen zomer, vrouwen winter, kinderen zomer of winter, speelgoed en accessoires. Ik denk dat we in totaal met bijna 150 mensen bezig waren met het sorteren van de kledij, ze naar de juiste zomer/winter stand te brengen ze in zakken te doen en toe te naaien. Het contrast kon eigenlijk weer niet groter zijn want dit gebeurde allemaal in de wijk waar alle buitenlanders (vooral Amerikanen) bij elkaar wonen en daar zit het geld. Maar ja zij gaven wel hun kledij weg. Wanneer we tijdens het sorteren iets vonden dat we zelf wel konden gebruiken dan mocht je dit kopen en met dat geld worden er dan nieuwe kleren gekocht voor de armen. Ik heb een paar leren handschoenen gekocht voor de volle 1 euro. Maar ja met dat geld kan je al bijna een trui kopen voor een kindje. Af en toe kwam je ook wel gore dingen tegen. En er zaten ook onderbroeken en BHs tussen. Ik zou dat niet moeten hebben van tweedehands maar ja. Na het sorteren moesten al die zakken met kledij op een camion geladen worden. Het zweet liep langs men rug naar beneden. Pfff ik wist niet dat kledij zoveel kon wegen. Maar ja misschien kwam het ook door het uitzonderlijk goed weer. Ik dacht even dat het terug zomer was. De camion was even groot als de camion die wij voor ons kampmateriaal gebruiken. Maar er was geen dak dus de camion zat helemaal vol en dan was er nog een berg op gestapeld. Heeeeel veel kleren en speelgoed. Ik heb dan ook nog eens iets anders kunnen eten dan chinees eten. We kregen burritos als middagmaal mmm dat smaakte me wel. En omdat we toch al heel de dag geen chinees gevoel hadden zijn we dan ook nog maar naar een Starbucks geweest.
Vandaag ben ik zoals alle dagen in de week gaan lesgeven. Maar toen ik aankwam in de school samen met de andere vrijwilligers kwam er een leerkracht naar me toe en zei me dat ik ze moest volgen want er was iets te doen in de kleuterafdeling. Dus ben ik haar maar gevolgd en toen ik eraan kwam zag ik dat de directeur van de school een kindje een nieuwe trui gaf. De leerkracht legde me uit dat er mensen van een leifdadigheids instelling deze truien hadden gegeven. Deze mensen waren foto's aan het nemen van de directeur toen deze de trui aandeed bij het kindje. De truien waren bedoeld voor de allerarmste kinderen van de school want die ouders kunnen geen truien voor hen kopen. Ik vond dit natuurlijk heel leuk om te zien dat er zo iets voor deze kinderen werd gedaan. Maar dan zei de directeur me dat ik de truien bij de kinderen moest aandoen. De mensen van de liefdadigheidsintelling namen toen ook foto's van me en toen het kleutertje terug was aangekleed zei ze dank je tegen mij. Ik voelde me toen heel schuldig want ik had die trui niet gekocht voor haar. Ze moest me ook een zoen geven van de directeur en zei ze nog maar eens dank je. Zo moest ik in elke klas 1 kindje kiezen samen met de leerkracht en de mensen die de truien hadden gekocht. De kinderen die we kozen hadden echt nood aan een trui. Het is hier ondertussen een flink stuk kouder dan een week geleden en je moet warme kledij dragen. Sommige hadden enkel een onderhemdje aan met daarover een t-shirt met lange mouwen en hun trainingsvest. Dit is veeeeeeeel te koud! Sommige kledingsstukken die de kinderen aanhadden zouden wij trouwens als een vod gebuiken. Je kon hun t-shirt rechtzetten omdat het al weken niet gewassen was. Al een geluk zijn er hier toch een aantal mensen die zich inzetten voor de allerarmsten.
De voorbije week was weer goed gevuld. Vorige vrijdag zijn we Caroll haar verjaardag gaan vieren. We zijn eerst Japans gaan eten en daarna zijn we naar een club geweest in Shanghai. Op zaterdag zijn we naar de karaoke geweest en dat is toch wel speciaal hier. Je moet hier een kamer boeken en in die kamer is de karaokebar enzo en je bent er enkel met je vrienden. Je moet je gewoon een gang voorstellen met allemaal deuren en achter elke deur hoor je soms echt kattegejank van mensen die proberen te zingen. Op zondag morgen zijn we dan gaan brunchen met een aantal op the Bund en daarna zijn we tai chi gaan doen in het park. Normaal zie je om zes uur s morgens wel wat chinezen die Tai chi doen maar je ziet nooit een groep van 15 westerse mensen tai chi doen om 2 uur s middags. Dus we hadden heel veel bekijks. Omdat het die dag zo goed weer was zijn we met een paar door het park gaan wandelen en zijn we op een grasveldje gaan genieten van een beetje groen. Op maandag zijn we naar Malones gegaan voor burgers en bieren dit voor maar 5 euro. Dinsdag had ik een avondje vrij. Woensdagavond hadden we een meidenfilmavond. Eerst waren we samen gaan eten en konden we nog eens goed roddelen over onze mannelijke flatgenoten en daarna zijn we in mijn flat The proposal gaan zien. Donderdagavond was weer een avond vrij en vrijdag avond was het projects abroad dinner met alle vrijwilligers. Op zaterdag zijn we een hele dag naar een klein dorpje geweest en dat was wel leuk maar we hadden niet echt rekening gehouden met het weer. In Hong Kong is er een tyfoon en wij krijgen de naweeën. Dus heel veel wind en heel veel regen. We waren dan ook kletsnat toen we terug thuis kwamen. Mijn week zit hier dus altijd goed vol. Meestal aan het einde van de week denk je dat het volgende week een rustige weel zal zijn maar tijdens het weekend maak je dan weer zoveel plannen dat je week terug stampvol zit.
