Het is gedaan, of is het nog niet gedaan en denk ik het maar gewoon? 

Bordeaux, dat ligt ondertussen 15u achter me, maar ik vrees, of hoop dat het me nog een tijdje zal achtervolgen. Hoeveel ik droomde van thuis toen ik daar was, zoveel zal ik thuis nagenieten van de gouden gevels, la Garonne, kastelen en wijngaarden. Al was ik het niet altijd eens met de manier van lesgeven in dat kleine rustige schooltje, ik zal het vakantiegevoel eerlijk gezegd wel missen. Het is een onbeschrijfbaar gevoel, gelukkig omdat ik terug ben in mijn vertrouwde omgeving omarmd door mijn geliefde krullebol, maar ook voelt het triest om deze geweldige ervaring als verleden te gaan zien, erover te gaan terugdenken en het niet dagelijks meer beleven. Voor al deze gedachten boven kwamen heb ik de laatste week zeker nog genoten van de streek. Toulouse, la ‘ville rose’, Carcassonne en nog even tijd voor de laatste Franse films te kijken in mijn geliefde cinéma UTOPIA. Voor ik het goed en wel besefte en mentaal afscheid genomen had van het rustige, zuiderse leventje werd er aan de deur gebeld. Mama, papa en Bram waren gearriveerd. Samen genoten we van een cultureel en liefdevol weekendje Bordeaux. Franse film, museum, Opera en dineren bij restaurant chez Hélène. België toen ik over u hobbelige banen reed wist ik dat ik thuis was! Nog even voor de duidelijkheid, vanaf nu mogen jullie terug Ellen zeggen hoor ;)

Tot binnekort int echt! Groetjes Ellen

01-02-2015 om 00:00 geschreven door Ellen De Vos