Diepe dalen, hoge toppen en de bierzee

Zoals gewoonlijk leef ik (ook al kom ik uit het platste deel van België) in de bergen. Met hoge toppen en diepe dalen waar ik af en toe eens heel goed en liefst zo hard mogelijk intuimel. Gelukkig is er in een dal ook meestal een rivier die me dan op haar beurt meeneemt richting de ruime zee. De zee van inspiratie en werklust en daar was ik donderdag! Eindelijk voel ik me thuis in het atelier, de docent van schilderen is geïnteresseerd in wat ik doe, geeft tips maar vooral vertrouwen en bevestiging. En als er iets is wat ik meer nodig heb dan thuis, dan is het toch wel bevestiging. komt het omdat ik er daardoor op gewezen word dat ontdanks mijn zwakke frans ik toch een plekje heb kunnen bemachtigen in deze toch wel arrogante samenleving? Ik weet het niet, misschien geeft het gewoon nieuwe energie!

Een bezoekje aan de vernissage van Frans Erhard Walter ‘s avonds was dan weer de kers op de taart! Prachtige (wel heel drukke) vernissage met performances van jaja Frans himself! Vrijdag werkte ik verder in m’n nieuwe stekje in het atelier, het gaat hem momenteel niet echt over goed werk maken, maar eerder over me thuisvoelen en me amuseren tussen alle inspiratievolle onderwerpen die ik komende maanden tegenkwam. Die avond was Jérome (de buurman) jarig. Een feestje onbrak niet in het mini-huizeke van ons buren! Het was wodka-wijn-taart en bierfestijn met een marginaaldansje om de nacht mee af te sluiten. Jaja, de overpoort van Bordeaux in ontdekt! Ik moet eerlijk toegeven het is de eerste keer dat ik hier verdronk in de bierzee en werd gebeten door katervissen de dag erna. Maar na al dat productief zijn deze week kon een lazy-uitkaterweekend geen kwaad! Zaterdag werd shoppingmiddag waar ik tot de conclusie kwam toch beter tot de solden te wachten nieuw schoenen te kopen... . Als afsluiter van de regenachtige middag gingen we nog een gallerij binnen die jammergenoeg wel wat tegenviel. Om alles goed te maken keken Ines en ik nog naar ‘Singing in the rain’ deze film was te toepasselijk op deze natte dag!

16-11-2014 om 13:54 geschreven door Ellen De Vos  

Een knossel, Barcelona en nonchalance...

Het was niet echt een topweek, nog steeds snotverkouden na alle brol dat ik van de apotheek al meekreeg, maar soit dat is mijn minste zorg. De grootste is dat ik momenteel muurvast zit met mijn werk. Gecasseerde auto’s 

zijn nog steeds boeiend. Maar het werk dat ik daarna maak, maakt me heel wat minder tevreden. Het is een zoektocht in een donker hol en momenteel ben ik de uitweg kwijt. 

Ach stop met piekeren zei ik tegen mezelf (excuseer als ik soms in 2e persoon praat, dat helpt om me minder eenzaam te voelen). Dus stop zei ik en ga gewoon even naar je docenten, daar dienen zei toch voor? Ja, in Gent. Daar kunnen ze gewoonweg los door je geest lezen en nieuwe inspiratie doen opborrelen. In Bordeaux hebben ze blijkbaar een andere methode... Ik deed (in m’n beste Frans) de uitleg over mijn probleem. Ze luisterden aandachtig, maar snapten niet waarom ik (met zo’n goede tekeningen) in de knoop zat. En antwoorden, ‘Wel stop dan gewoon even met tekenen en ga foto’s maken’...?!? Met als gevolg: ons Ellen is NOG meer in de war... pff, het leven in Bordeaux, zal ik het ooit snappen?

Maar het was tijd voor een tripje, op de exacte moment! Ik had echt nood aan een andere atmosfeer, even de zinnen verzetten en Céline bezoeken!

Spannend ook een beetje, voor het eerst nam ons Ellen alleen de TGV! Het was een topweekend! Wat wil je in een stad als Barcelona! (Over het temperament van de Spaanse huisgenotes van ons Celinetje zal ik het maar niet hebben)

Maar het was dus een inspiratievolle trip met als Vers op de taart het MACBA, Gaudi’s prachtige architectuur en de nog zoveel andere musea en kleurrijke plaatsen, parken die we bezochten. 

Het was weer even een input om een tijd mee productief te wezen!

Mijn schetsboekje mocht natuurlijk ook mee op vakantie en dat heeft voor veel tekenplezier gezorgd! 2 uur lang vertoefde ik in Gaudi’s Casa. 

Het deed ook deugd om eens een (niet op skype) echt gesprek te voeren, met iemand die hetzelfde aan het beleven is maar op een andere plaats. Zo voelde ik me minder eenzaam in het missen van personen en minder bizar in het dromen over thuis. Gisteren droomde ik trouwens nog dat mama 3 kleine jaguars kocht. Wanneer ik thuiskwam waren ze in m’n been aan het bijten, om even totaal naast de context te babbelen. Maar het was dus een aangenaam tripje!  

Vandaag was eerder een beetje de stuntelige Ellen weer opgestaan. Na het reis- avondtuur ontdekte ik oov dat mijn GSM-oplader nog in Barcelona vertoeft. Ik hoop dat hij er zich niet te goed voelt en snel via een postduif weer naar Bordeaux vliegt! Op de trein las ik mijn horoscoop, voor het eerst vertelde die me een positieve start!  Niks zou me nog tegenhouden... Aleja, als ik misschien niet Ellen heette... Vandaag was ‘alles op de grond dag’. Ik ging vol goede moet naar het atelier en met m’n horascoop en een bom nieuwe inspiratie in m’n achterhoofd wou ik er volledig invliegen! Maar toen ging ik naar de Brico, voor enkele schoolspuletjes. Daar viel iets op de grond, ik bukte me en mijn sojamelk vloog tegen de stenen, je raad wat de gevolgen waren...dwijlen in de Brico. Opgekuist blinkt netjes en ik ging naar de kassa, jammer dat ik m’n portefueille op kot vergat, en nog spijtiger dat er net een onweersbui me de volle laag gaf wanneer ik hem ging halen. Tot slot had iv alles en kon ik beginnen werken als ik in m’n vol enthousiasme het bekertje water van m’n buurvrouw niet omstoote natuurlijk....

Liefste, weet ik veel wie hierboven, mag ik morgen een beetje meer geluk hebben en echt in het werk vliegen? Bedankt!

13-11-2014 om 00:00 geschreven door Ellen De Vos