Het is weer even geleden.

Het is even geleden dat ik nog eens op m’n blog had geschreven, wel bij deze.

Mijn Erasmus-avontuur loopt op z’n eind, net nu alles precies vlotter begint te verlopen. Ik ben weer volledig opgeladen na een bezoekje aan het thuisfront in de kerstvakantie, mijn franse kunsten worden steeds beter, de jury is achter de rug en wat voor één, vrienden, vrienden, en nog eens nieuwe vrienden? Hadden die al eens niet eerder Bonjour kunnen komen zeggen? Het lijkt alsof iedereen nu pas ziet dat wij ‘les deux-Belges’ op deze school aanwezig zijn. Fijn is dat, maar afscheid nemen word nog eens zo moeilijk natuurlijk. Gisteren was het éérst afscheidsfeestje al een feit, Elli onze Pools vriendin en ex-kotgenote vertrekt terug naar Polen. Een gezellige met fijne mensen gevulde avond en alweer een uitnodiging voor een volgend feestje, straks weet ik nog niet waar eerst naartoe! Neen zo’n vaart zal het wel niet lopen. Op kot is er anders ook weer een nieuw soap begonnen. Dubbele boeking, zoals ze zeggen en miscommunicatie... . Ons Mme. Lequet regelt normaal de verhuur van het huisje van Mr. Rousset. Maar Mr. Rousset is een beetje oud en dacht aan zijn pensioen, waarom niet er nog een huurder bij doen? Het meisje dat volgend semester aan haar Erasmusavontuur begon, zou dan bij ons op de sofa moeten slapen voor 2 weken. U kan verstaan dat wij dit toch niet echt goedkeurden. Ons kasteel is jammergenoeg niet zo groot.

‘En hoe is het op school Ellen?’ (zou de vraag dan zijn van het thuisfront) Wel zeer goed eigelijk! Naast het feit dat het sociaal gehalte met 50 procent gestegen is gaat het in het atelier ook opperbest! In december startte ik na mijn fascinatie voor William kentridge te herontdekken, met het maken van een animatie-filmpje. Het is een medium waar ik me echt in kan vinden en waar ik zeker mee wil verder doen in St-Lukas. Het is als het ware alle beelden die me fascineren in elkaar laten overlopen! Cooooool! 498 Tekeningen later was het jury. En die waren onder de indruk! Waauw, die waren onder de indruk! Ik moet zelfs contact houden met Bordeaux zeiden ze, want mijn werk sprak het echt aan. Dat gaf wel echt een goed gevoel!  Toch ook een beetje fier dat ik na enkele maanden mij toch deftig (in’t Frans) kon verwoorden en dat ik ook eindelijk een werk gemaakt had waar ik zelf tevreden van was.‘Dus je hebt wel wat geleerd in Bordeaux’ Tuuurlijk! Naast alle zuiderse relax-momenten heb ik heel wat opgestoken van de school hier (al dacht ik daar de eerst maanden anders over). Ik had gewoon een beetje meer tijd nodig om te ‘a-klimatiseren’. Dinsdag vind m’n laatste examen plaats, dus ik ga nu nog ever verder leren. Maar ik denk wel dat volgende week nog een druk weekje zal worden, afscheid nemen, sociaal wezen en de laatste ongeziene plekjes van Bordeaux verkennen. Gent ik ben bijna terug, maar ik ga nu nog even genieten van de laatste momentjes in la douce de France! Bisous et à bientôt!

16-01-2015 om 16:33 geschreven door Ellen De Vos