Vanhakkam,
De tweede week is al gepasseerd en het is terug tijd voor om te bloggen
We hebben ondertussen nog wat meer Indische kennis opgedaan maar deze is zo verschillend van de Belgische cultuur, hierdoor is het wel mogelijk deze uit te leggen, maar zeer moeilijk voor jullie om deze te verstaan.
We willen u echter wel met enkele onverstaanbare woorden en prachtige namen laten kennismaken. Hieronder volgt een lijstje.
- amam
- illÏ
- nanri
- sari
- unga peyar enna?
- en peyar ....
- vadam
- vadum
- vattam
- Nagarajan
- Magarajothi
- Sankareeswari
- ...
We kunnen zo blijven doorgaan, ma da interesseert je toch niet!
Betreffende onze stage, vinden we nu een beetje onze draai, hopelijke draaien ze niet binnenkort weer aan het wiel zodat alles opnieuw verandert. We lijken hier wel autisten aangezien we zo naar structuur zoeken in deze chaos. Verder zullen we hier zeer veel kunnen verwezelijken, hopelijk werken ze hier mee verder zodat het ook op lange termijn iets oplevert. Maar hier twijfelen we aan.
Wij zullen alvast alles geven, zoveel mogelijk proberen te verrichten en te leren om als ergo te functioneren. We zullen ook profiteren om als eersten een goede CBR-kennis op te doen. Hiermee kan er in de hele wereld nog verder aan gewerkt worden.

De mensen zijn hier zeer vriendelijk. Soms mogen ze ook wel eens normaal doen en ons niet altijd als prinsessen behandelen. Zoals: altijd een stoel voor ons halen, als een klas binnen komen staat men recht en zeggen ze goedendag, water inschenken, ...
Vooral de oudere personen kijken naar ons op. Verder behandelen onze collega's ons soms als volwaardige ergotherapeuten en niet als studenten die nog moeten leren.

We voelen ons nog altijd even goed tussen de dagelijkse rijst, glimlachen, zon, warmte, muggen, mieren, en het vele plezier dat we hier hebben!!!
tot volgende week
dikke kussen en knuffels
en nog een pakje zonnestralen (voor Lore)

Leen en Ellen