hello everybody,

Eigenlijk loop alles hier op wieltjes, maar om jullie op de hoogte te houden volgt nog een klein verslagje over de twee kleine, onschuldige belgische meisjes in de chaotische en toch wat rare Indische cultuur. Hier volgen wat weetjes:
- Opgelet, spreek niet met een man, want dit is iets wat hier niet kan. Bent u een man aan het zoeken, u kunt een advertentie in de zondagskrant boeken. Maar hou er rekening mee, want de familie zegt soms nee! Vindt je niets naar je zin, mama en papa helpen je erin. Wees dus niet dus niet ongerust, je vindt wel iets dat mama en papa lust. Hou nu maar op met dat gelach, want de ouders (vader) hebben hierover het gezag.
- Moet u naar het ziekenhuis, pas op want daar is niet alles pluis. Het personeel van de overheid is echter lui, ze geven aan hun werk de brui. Ze worden toch betaalt, het geeft dus niet als jij het niet haalt. Ze worden toch niet ontslaan en vinden hun werk dus al snel gedaan. Hierboven krijgen ze als enige nog een pensioen en nestelen ze zich in het niets doen.
- Heeft u een zelfmoordzin, rij dan het Indische verkeer in. Zorg dat uw claxon stuk is, dan loopt het al vlug mis. Wees zo klein mogelijk dan hebt u zeker een ongeluk.
Hierbij zullen we het laten, of toch nog enkele foto's om over te praten. Wij genieten van de zon, jammer dat jij dat niet kon.
Nog veel kussen en een warm gebaar want ons eten staat al klaar. 
Leen en Ellen

Hoi, we geven eens kort een eerste indruk van onze belevenissen in India en SCAD.

We zijn zondag om 4u ’s morgen opstaan om te vertrekken richting Parijs, om 11uur hebben we er het vliegtuig genomen en zijn daar verwent geweest met eten, drinken, films, muziek, spelletjes het was een beleving op zichJ. Er was enkel geen tijd meer over om eens een dutje te doen.

De volgende dag, rond een uur of 4 en enkele minuten zijn we vertrokken in een busje naar SCAD. Hobbel de bobbel (en toch een uurtje kunnen slapen), hebben we de chaotische en o zo veilige rit van 3 à 4 uurtjes zeer goed doorstaan. Juist op tijd voor het ontbijt, die zeer uitgebreid was waarna we onmiddellijk aan een zeer leerrijke maar vermoeiende dag begonnen. Met op het einde nog een 6 of waren het er 7, ik was alvast de tel kwijt, gangen menu bij de big boss van SCAD, konden we eindelijk om 11 uur in ons bedje kruipen. Samen met een uitgebreid gezelschap; mieren en muggen dus.

De volgende dag gingen we als fris man al alleen op pad. Deze moeilijke uitdaging hebben we met veel enthousiasme begonnen en ook voltooid. Het werkmoment was echter te kort in vergelijking met de rit.

We zien alvast uit naar de komende dagen en houden jullie op de hoogte. Aja we hebben ook al een olifant gezien, voor de eerste keer in ons leven!
ps de foto's konden ons niet volgen maar komen nog