|
Ik weet nog heel goed dat ik een paar weken geleden enorm uitzag naar mijn thuiskomst. En nu zit ik in Dakar, en wil ik helemaal niet vertrekken. Vandaag heb ik dus afscheid moeten nemen op mijn stageplaats en in mijn gastgezin. En ik heb eigenlijk echt moeten wenen. De mensen in Kaolack zijn echt mijn tweede familie geworden. Zij hebben enorm veel voor mij gedaan en betekenen enorm veel voor mij. Vandaag en morgen zit ik nog in Dakar. Misschien maar goed want ik heb echt nog souvenirs nodig. Maar langs de andere kant wil ik nu wel echt naar huis. Het afscheid is achter de rug en eigenlijk heb ik nu geen zin om nog een dag in Dakar te zitten maar wil ik gewoon op het vliegtuig zitten.
Op school viel het afscheid nog wel mee. Bij de lagere school toch. In de kleuterschool was het een ander verhaal. En in ons gastgezin was het ook enorm moeilijk. Maar ja.
Hopelijk gaat de tijd niet te traag vooruit die 2 dagen.
Tot in België.
|
