Als je er nu eigenlijk op terugkijkt is 6 maanden niet zo lang. Ik was terug thuis voor ik het goed en wel besefte. Niet dat ik niet blij ben van thuis te zijn. Helemaal niet. Maar het is wel even aanpassen. Ik weet wel nog heel goed dat er momenten waren dat ik naar huis wou. Naar de plaats waar de mensen die ik graag zie zijn. Maar het probleem is dat dat eigenlijk niet gaat. Met mijn vertrek heb ik beseft dat ik mijn gastfamilie in Senegal ook graag zie. En dat ik die nu ook enorm mis.
Maar naast dat verdriet is natuurlijk ook de vreugde. De vreugde van mijne sjoe terug te kunnen vastpakken en terug thuis te zijn. Hoewel het weer eventjes aanpassen. Er is eigenlijk niks veranderd in die 6 maanden buiten dan de technologie. Daar kan ik helemaal niet meer mee volgen. Ook het feit dat je alles kan vinden in de winkel, of toch meer dan goed voor je is, is even aanpassen. Ook de vast prijzen. Hoewel ik het soms wel ambetant vond om overal voor af te dingen. Wat ik dan weer wel leuk vind is dat ik niet meer het middelpunt van de belangstelling ben. Ook niet als ik aan het fietsen ben.
Het zal even aanpassen zijn maar waarschijnlijk zal ik rap terug wennen aan mijn leven in België. Ik ben in elk geval ook enorm trots op mijn leven in Senegal! Ik zal deze/dit ervaring, mensen, stad, land, leven nooit vergeten!
Ik weet nog heel goed dat ik een paar weken geleden enorm uitzag naar mijn thuiskomst. En nu zit ik in Dakar, en wil ik helemaal niet vertrekken. Vandaag heb ik dus afscheid moeten nemen op mijn stageplaats en in mijn gastgezin. En ik heb eigenlijk echt moeten wenen. De mensen in Kaolack zijn echt mijn tweede familie geworden. Zij hebben enorm veel voor mij gedaan en betekenen enorm veel voor mij. Vandaag en morgen zit ik nog in Dakar. Misschien maar goed want ik heb echt nog souvenirs nodig. Maar langs de andere kant wil ik nu wel echt naar huis. Het afscheid is achter de rug en eigenlijk heb ik nu geen zin om nog een dag in Dakar te zitten maar wil ik gewoon op het vliegtuig zitten.
Op school viel het afscheid nog wel mee. Bij de lagere school toch. In de kleuterschool was het een ander verhaal. En in ons gastgezin was het ook enorm moeilijk. Maar ja.
Hopelijk gaat de tijd niet te traag vooruit die 2 dagen.
Pasen begint hier eigenlijk op vrijdag. Vrijdag ben ik om 4 uur opgestaan om samen met Linda Ngalach te maken. Met Pasen is het hier de gewoonte dat de christenen iets maken voor de moslims. Op en Islamitische feestdag is het andersom. Ik heb wel een paar keer gevraagd waarom dat juist om 4 uur 's morgens moest. Maar blijkbaar ging dat door de mis (die maar 3 uur duurt) niet in de dag. Maar coit. Het was wel interessant om mee te maken. Daarna zijn we het dan gaan uitdelen aan de moslims. Ik heb die dag wel niet veel meer gedaan aangezien ik enorm moe was. Opstaan is nooit echt mijn sterkste kant geweest.
Zaterdagavond zijn Linda en Charles dan naar de mis geweest en heb ik op de kleine gelet. Het probleem is dat die gewoon is om in slaap te vallen op de rug van zijn mama. Dus ik heb enorm veel rondgelopen. Elke keer als ik Louis-Stephan op een bed wou leggen werd die terug wakker en begon die te wenen. Dus ik ben maar blijven lopen. Uiteindelijk heb ik mij in de salonstoel gezet en ben ik daar half in slaap gevallen. Maar Louis-Stephan is wel niet wakker geworden. Linda vond het wel redelijk grappig om me zo te zien toen ze thuiskwam.
Zondag zijn we dan gewoon naar de familie geweest om iets te drinken en te dansen. Dat is eigenlijk een beetje hetzelfde als in België. Bij de familie zijn en drinken. :)
Dit weekend ben ik met een aantal medestudenten naar Touba geweest. Daar staat de grootste moskee van Senegal. Met de Grand Magal (ergens in november) gaan al de moslims naar daar. Vandaar dat we die moskee eens wouden zien. Ik vond hem wel mooi. Ze waren de moskee spijtig genoeg wel aan het verbouwen. Dus eigenlijk stonden er stellingen rond heel de moskee en rond al de minaretten. Dat was een beetje spijtig. Maar ja. Niks aan te doen. Het was ook wel tof om al de jongens in hun boubou te zien. Gisteren zijn we dan met heel het gezin naar het strand van Kaolack geweest. Het plan was om Henri-George te leren zwemmen. Maar dat is grandioos mislukt aangezien hij schrik heeft van water. Zolang het water tot aan zijn enkels komt gaat het nog maar daarna is het om zeep.
Op mijn stage gaat het ook goed. Ik ben bezig met al de leerkrachten te interviewen en het is nog wel interessant om de visies van de verschillende leerkrachten te horen.
Voor de rest gaat alles goed. Ik ben enorm hard bezig met mijn duurzaam product, een bundel met speelsere oefeningen voor een heel schooljaar in het eerste leerjaar, en ben dus enorm creatieve oefeningen aan het zoeken. Wat soms niet altijd even gemakkelijk is. Maar nu ben ik ze aan het vertalen. Hopelijk gaat dat nog goed. En is dat klaar tegen dat ik hier vertrek.
Deze zondag is het ook Pasen. Het beloofd hier een enorm feest te worden. Ik ben benieuwd!
Deze week is er niet zo veel gebeurd. Ik ben vorig weekend naar Toebakouta geweest met mijn medestudenten. Het was tof om nog eens een weekendje weg te gaan. Zeker nadat we zoveel werk hadden voor al onze taken. Maar veel nieuws heb ik niet gezien. We hebben eigenlijk net hetzelfde gedaan als toen mijn ouders, zus en Wannes hier waren. Maar het was toch nog leuk om te doen.
Deze week heb ik ook veel met mijn groepen kunnen werken. En vanaf morgen ga ik les geven aan heel de klas. Ik ben eens benieuwd hoe dat gaat zijn. Maar ik heb er wel zin in. Mijn leerkracht was ook heel enthousiast toen ik dat vroeg. Het is trouwens nog één week en dan is het hier paasvakantie. Ik ga wel nog altijd heel veel werk hebben voor mijn bachelorproef maar ik ga in elk geval kunnen uitslapen. Want hoe leuk Senegal hier ook is, ik heb nog geen enkele nacht doorgeslapen en dat begint toch wel door te wegen.
Ik heb daarnet ook heel mijn familie gezien toen ik met mijn ouders aan het skype was. Dat was wel enorm leuk. Ik ga heel blij zijn als ik er terug bij kan zijn op al die familiefeesten.
Wannes is ondertussen al 2 weken vertrokken en ik ben terug een beetje aangepast aan mijn leven hier in Kaolack. Ik mis iedereen in België wel enorm hard maar ik heb ben wel blij dat ik nog altijd hier zit. Het is nog maar 8 weken en die ga ik zeker en vast volhouden.
In mijn gastgezin gaat alles goed. Lena, mijn duopartner, is nu wel zelf op vakantie dus soms voel ik me nogal eenzaam maar over het algemeen gaat dat wel.
Ik ben ook klaar met al mijn taken. Tegen vandaag moesten we voor elk vak een heel grote taak maken. En die heb ik toch op tijd afgekregen. Daar ben ik heel blij om want het was toch wel af en toe zwoegen en zuchten op die taken. Maar ze zijn op tijd afgeraakt. Daar ben ik blij om. Dan kan ik me nu beginnen focussen op mijn bachelorproef. Wat ook nog heel moeilijk gaat worden. Sinds vandaag ben ik veranderd van klas. Deels omdat ik de twee klassen wou vergelijken met elkaar. Ik sta nog altijd in het 1e leerjaar. Maar deels ook omdat ik niet met mijn differentiatiegroepen kon werken. Wat wel het middelpunt van mijn bachelorproef is natuurlijk. We zullen zien wat deze klas geeft maar ik kijk er wel enorm naar uit.
Zaterdag was het kermis bij ons op school. Ik heb heel de dag meegeholpen. Eerst in de keuken, maar nadat ik voor de 4e keer in mijn vingers had gesneden (het waren net nieuwe, dus megascherpe, messen) hebben ze gezegd dat ik beter ergens anders kon gaan helpen. Ik ben dan gaan helpen bij de stand met de kaarsen. de kinderen moesten 10 kaarsen kunnen aansteken met 1 lucifer. Ik heb heel de tijd cadeautjes uitgedeeld aan de winnaars. Ik vond het wel leuk maar ook heel vermoeiend.
Voor de rest is er niet veel gebeurt hier in Kaolack dus heb ik ook niets meer te vertellen.
Na heel hard werken (en in het ziekenhuis liggen ) heb ik wel een vakantie verdiend. En die heb ik ook gekregen. Mama, papa, Janna en Wannes zijn mij komen bezoeken en ik had de beste vakantie ooit. Die uiteraard weer veel te snel gedaan was. In de eerste week waren we met 5 naar Kaolack gegaan. Mijn belgische familie heeft mijn senegalese familie ontmoet en we hebben samen lekkere Yassa Poulet gegeten. Die ik helemaal alleen (met behulp van Linda uiteraard ) heb gemaakt. Ik heb dan ook een rondleiding gegeven doorheen Kaolack. Ik heb mijn stageschool, stamcafé, favoriet restaurant, ziekenhuis, de markt laten zien en nog veel meer. Na Kaolack zijn we dan naar Toubakouta gegaan waar we met een prauw de rivier hebben opgevaren en een schelpeneiland hebben bezocht. We zijn na ons bezoek aan Toubakouta dan ook met de prauw naar Djiffer gevaren om dan zo door te rijden naar Warang. Een klein dorpje aan de zee waar we gewoon een dagje rust hadden. Wannes heeft daar dan ook mee zitten vechten (de sport dan, dus gene stress) op het strand. Ze waren wel allemaal aan het zien van "wat komt die kleine blanke hier doen?". Maar Wannes heeft ze een poepje laten ruiken. Terug in Dakar hebben we dan het eiland Ile de Goree bezocht. Ik had dat al eens gedaan maar aangezien ik dat wel een mooi eiland vind, vond ik dat niet erg. Daarna moest ik afscheid nemen van mama, papa en Janna. Met spijt in het hart heb ik hen op het vliegtuig gezet. Maar ik had Wannes wel nog. Hoewel dat ook niet lang meer ging duren.
De tweede week ben ik dan met Wannes naar Thies gegaan. Daar was een toffe markt maar die was wel niet zo groot als die van in Kaolack natuurlijk. Voor de rest is daar niet echt veel te doen. We zijn dus redelijk snel doorgereisd naar Saint-Louis. Die rit was een nachtmerrie waarvan ik jullie de details ga besparen. Maar daardoor ben ik wel getrakteerd geweest op een mega chic hotel. Danku sjoeke! In Saint-Louis voelde ik me weer echt toerist. En dat is eigenlijk niet positief bedoeld. Heel veel mensen en kinderen die je aanklampen en aanspreken en waar je niet van verlost geraakt. Normaal kan ik daar wel tegen maar als het de 100e persoon is op een uur tijd dan wordt ik daar wel een beetje ambetant van. Ik vond Saint-Louis wel mooi maar eigenlijk is daar ook niet veel te zien. Daarna zijn we dan het kleine stukje woestijn van Senegal gaan bezoeken. Dat was wel echt mega chic! We sliepen daar in tenten wat ik kei tof vond maar ook kei koud! Ik denk dat Wannes heeft afgezien van mijn koude voeten.Spijtig genoeg was dit maar voor 1 avond en zijn de volgende ochtend al direct naar Dakar vertrokken. De twee laatste dagen hebben we dan nog Ile N'Gor bezocht. De tweede keer was dat gewoon omdat we aan het strand wouden gaan liggen en daar konden we dat rustig doen. Spijtig genoeg was er die laatste dag enorm veel wind waardoor het heel koud was.
En toen kwam het afscheid. Ik heb het er nog altijd redelijk moeilijk mee. En nu Lena, mijn duopartner, op vakantie is zit ik helemaal alleen thuis. Het is dus wel een beetje moeilijk voor mij. Maar ja, moeilijk gaat ook zeker. Hopelijk gaat mijn dipje snel over dat ik van die laatste 2,5 maand iets leuk kan maken.
Mama, papa, Janna en Wannes, bedankt voor de mooie vakantie. Ik mis jullie nu al. (Al mijn vrienden en familie trouwens) Maar ik heb wel enorm van die 2 weken genoten. Dankuwel dat jullie speciaal voor mij naar Senegal gekomen zijn! XXX
Nu heb ik vakantie :). Oke ik heb wel meerdere keren vakantie aangezien ik in een school sta en ze hier ook mee doen aan kerst- en paasvakantie. Maar nu heb ik het over echte vakantie. Mama, papa, Janna en Wannes zijn hier en ik ga samen met hen Senegal een beetje rondtrekken. Ik ben wel enorm blij dat Wannes hier is. Die heb ik echt gemist. Mijn ouders en Janna ook ze maar Wannes net iets meer. Wat niet wilt zeggen dat ik niet blij ben dat mijn ouders en Janna hier zijn, he Janna We zijn nu in Kaolack. Ik heb mijn gastfamilie al voorgesteld, ik heb mijn Senegalees lievelingsgerecht (Yassa Poulet) al gemaakt voor mijn ouders, ik heb mijn stageschool al laten zien, ik heb de beroemde markt van Kaolack al bezocht, en nog veel meer. Eigenlijk is Kaolack niet zo een interessante stad maar ik vind het wel leuk dat ik hen heb kunnen laten zien waar ik nu voor zes maanden woon. Straks gaan we dan rondreizen door Senegal. Wat we allemaal gaan doen weet ik nog niet zo goed. Maar eigenlijk maakt dat niet zo veel uit. Ik ben gewoon enorm gelukkig nu!
Uiteraard kan zo'n titel ook juist het tegenovergestelde betekenen. Maar nu betekend het dat alles goed gaat en dat je niet ongerust moet zijn. Oke ja ik heb de afgelopen 3 dagen in het ziekenhuis gelegen maar dat was gewoon omdat ik een watertekort had. De dokter had mij maandagavond te snel laten gaan waardoor ik die nacht terug ben opgenomen geweest. Nu heb ik zelf voorgesteld om deze nacht te blijven zodat ik zeker niet nog een derde keer zou wakker worden in het ziekenhuis. Maar nu gaat alles terug goed. Ik ben alleen nog aan het wachten op de dokter om het infuus uit mijn hand te halen. Dat gaat wel nog wat worden.
De rest van de week ga ik dan nog verlof nemen om helemaal in orde te komen. En zaterdag komt Wannes dan, dus dan heb ik vakantie. Daar kijk ik al enorm hard naar uit. Maar eerst gaan we nog wat van die taken maken die ik moet maken. Eigenlijk is dat echt nog wel veel en moeilijk wat er bij komt.
Maar ja, niks aan te doen. Ik ga gewoon nog 2 dagen goed doorwerken en dan enorm genieten van mijn vakantie met Wannes, Janna, mama en papa. Dat heb ik wel verdiend!
Maandag was de vakantie gedaan. Moest ik weer om 7u 's morgens opstaan en mezelf uit mijn bed sleuren. Ik ben nooit een ochtendmens geweest en zo na twee weken vakantie is al helemaal niet leuk. Ik zat ook een beetje met een dipje dus die maandag was niet zo een goede start van de week. Dinsdag was dan wel een goede dag. Het was 's morgens nog altijd te vroeg naar mijn goesting maar op school ging het al beter. Na enige miscommunicatie met mijn leerkracht heb ik toch een klein groepje kunnen begeleiden. Ik had het zwakste groepje van lezen genomen en daar een half uur mee gewerkt. Die lln staan nog verder achter met het lezen dan ik verwacht had. Uiteindelijk ben ik wel enorm vermoeid maar voldaan thuis gekomen. Ook woensdag en donderdag heb ik nog een groepje kunnen nemen. Rekenen en schrijven heb ik nog gedaan met de lln. Ik vond het wel heel spannend. Want de lln zijn dat absoluut niet gewoon om in kleine groepjes te werken. En in de grote groep van 60 lln luisteren ze niet naar mij. Maar woensdag en donderdag waren de lln muisstil. En ze werkten heel goed mee. Ik genoot er echt van om met die groepjes te werken. Ik heb ook mijn vaste uurrooster gekregen dus ik kan elke dag zeker één groepje nemen. Nu heb ik ook iets te doen.
Het kan ook zijn dat ik binnenkort de klas ga overnemen van de lkr. Voor een paar lesjes maar. Hopelijk lukt dat ook. Ik hoop wel dat de lkr dan in de klas gaat blijven want anders vrees ik dat de lln niet gaan luisteren.
In elk geval vond ik het enorm leuk om les te geven aan kleine groepjes.
Het vluchtschema van mijn terugvlucht is veranderd. Ik kom nu dus 27 april terug. Dat zijn vijf dagen vroeger dan normaal. Het is maar dat jullie het weten he.
Eerst en vooral allemaal een gelukkig nieuwjaar gewenst!!!
Hopelijk was het bij jullie ook een tof feest. Bij ons zeker en vast.
Ik was een paar dagen geleden al aangekomen in Dakar, vlak na Gambia, omdat wij met al de studenten samen gingen vieren in Dakar. we zijn eerst gaan eten in de Via Via. Daar stond er een buffet klaar. Ik heb heel goed gegeten. Eerst een salade niçoise, dan lam met gratin patatjes en als dessert een pannenkoek met ijs en slagroom. Vooral de gratin patatjes en de pannenkoek waren echt enorm lekker.
Daarna zijn we dan gaan feesten. En dit hebben we op een heel speciale plek gedaan. We hebben het nieuwe jaar ingezet op een eiland! We zijn naar Ile N'Gor geweest. Daar was er dan een vuur op het strand. Toen we daar aankwamen was er ook een bandje bezig op tamtams en waren er dansers. Dat was wel mooi om te zien. Afrikanen dans allemaal enorm goed maar wel ook ingewikkeld. Als ik het probeerde nadoen trok het echt op niks! Tegen 12u zag je dan overal vuurwerk. Het is echt een mooi zich om op de zee uit te kijken en in de verte het vaste land te zien waar overal vuurwerk werd afgestoken. 160° van je zicht vol met vuurwerk. Heel ideaal voor iemand zoals mij die nog altijd enorm hard verschiet van die knal. Ik had vuurwerk zonder het geluid. Zelf hadden we dan ook nog een wensballon opgestoken. Dat was ook heel mooi om te zien. Vooral ook met de heldere sterrenhemel die je hier altijd hebt.
Uiteindelijk was er dan een dj die het overnam van het bandje en hebben we allemaal enorm goed zitten feesten. Het nieuwe jaar inzetten al dansend op uw blote voeten op het strand van een eiland is echt de max!
Om half 6 's morgens ben ik dan uiteindelijk uitgeput maar wel enorm gelukkig in mijn bed gekropen. Het enige wat die avond ontbrak waren mijn familie, vrienden en Wannes. Want nu ik hier zit besef ik pas hoe belangrijk jullie voor mij zijn! Ik mis jullie verschrikkelijk!
De voorbije dagen zijn we Gambia gaan bezoeken. Dat land ligt toch volledig in Senegal en het was vakantie dus we hadden geen enkele reden om niet te gaan. We zijn met de sept-place en met de boot helemaal naar Bakau gereisd want daar waren de goedkoopste hotels. De eerste dag hebben we dan, na die hele rit, niks anders gedaan dan aan het strand gelegen. Nu we die mogelijkheid hebben moeten we er van profiteren he. Ik zit heel graag in Kaolack maar de zee mis ik af en toe toch wel ze. Ik had wel enorm veel problemen met het Engels. Ja, in Gambia spreken ze Engels. Nu ik zoveel moeite doe om Frans te spreken zit dat er een beetje ingebakken. Soms denk ik zelfs in het Frans. En als ik tegen medestudenten iets zeg dan kan het zijn dat ik er een Frans woord tussen zwier.
De tweede dag zijn we dan naar de Crocodile Pool geweest. Dat was niet zo interessant om te doen aangezien we een aantal weekends daarvoor al naar een safaripark waren geweest en ook al krokodillen gezien hadden. Het enige wat wel echt mega schattig was, waren de mini-krokodillen. Die waren nog maar 30 cm groot of zo. Echt schattig! Daarna zijn we, hoe kan je het raden, naar de zee geweest. Die avond hebben we dan nog een poolparty gehouden onder ons 6. Er was een zwembad aan het hotel en we waren wat drank en eten gaan kopen in de supermarkt en hebben een feestje op ons eigen gehouden. Was wel tof.
De derde dag zijn we dan naar Banjul geweest. De hoofdstad van Gambia. Eigenlijk zijn we daar twee uur gebleven en hadden we alles al gezien. Zo veel is daar dus niet te doen. Maar in de namiddag was het wel leuk want dan zijn we, je raadt het nooit, naar de zee geweest. Die avond was er ook een festival in het voetbalstadion van Bakau. Een festival dat maar één keer per jaar georganiseerd wordt dus we hadden chance zeiden al de Gambianen. Het was inderdaad wel tof.
De laatste dag zijn we dan eigenlijk heel vroeg vertrokken want we moesten helemaal naar Dakar doorrijden. We zijn dus om 8u vertrokken om dan uiteindelijk twee uur te wachten op de boot. Uiteindelijk zijn we om 23u30 aangekomen in Dakar. We waren allemaal doodmoe van een hele dag in de auto te zitten en te wachten dus ik heb zeker en vast heel goed geslapen!
Sinterklaas is net geweest. Wat betekend dat alle kinderen nieuw speelgoed hebben en niet meer naar hun oud speelgoed omkijken. Zou jij mij, Henri-George en de kleuters van PIE XII willen helpen door je oud speelgoed af te geven?
Mijn ouders komen in januari naar hier en dan zijn ze bereid om speelgoed mee te nemen. Dus als je nog iets hebt liggen waar jij en/of jouw kinderen niks meer mee doen dan kan je dat zeker brengen naar het volgende adres: Koolstraat 96, 2800 Mechelen.
Ik heb het gevoel dat het al wat beter gaat op mijn stage. De leerlingen luisteren nog altijd niet zo goed naar mij maar het gaat wel beter. Ik heb ook niet meer het gevoel dat ik daar weg wil. Dat was wel zo een paar dagen geleden. Nu zit ik daar op mijn gemak en de kinderen luisteren al een ietsie pietsie beetje meer naar mij. Het is nog niet helemaal in orde maar het gaat wel al beter. Nu wil ik gerust nog tot eind april in deze klas staan.
Gisteren was het trouwens enorm feest. Mijn gastpapa was gisteren jarig en mijn gasttante is morgen jarig. En dat hebben we uitbundig gevierd. Er waren heel veel mensen thuis uitgenodigd en we hebben dan Yassa Poulet gegeten. Dat is echt de beste senegalese schotel. Ik eet dat enorm graag! Nu is wel het probleem dat ik dat helemaal alleen moet klaarmaken op de doop van Louis-Stephan, de 24e december. Maar ik kan dat helemaal niet. Hopelijk gaat Linda mij een beetje helpen dan.
Voor de rest gaat het hier heel goed. Mijn Frans begint beter en beter te worden. Hoewel ik soms toch wel eens diep moet nadenken wat ze tegen mij aan het zeggen zijn. Maar dat heb ik met het Wolof ook. Dat is toch ook geen gemakkelijke taal ze. Maar dat zal wel lukken na een tijdje. Ik heb nu een schriftje gekocht waar ik alle woorden in het Wolof met hun vertaling bij zet. Dan kan ik beginnen leren. En ik zit hier ook nog 5 maanden he. Dus dat zal wel lukken.
Ik heb vandaag met de directeur van het lager onderwijs gesproken. En ik mag iets doen rond het leesonderwijs voor mijn bachelorproef. Ja wij rmoeten hier niet alleen stage lopen maar ook nog heel veel taken maken en als kers op de taart ook een bachelorproef schrijven.
Ik had al gemerkt dat de leesmethode die mijn school gebruikt wordt enorm moeilijk is voor de leerlingen. Eigenlijk volgend ze hier de dialoogjes die worden aangeleerd. Ja ze leren hier nog basic dialoogjes in het Frans omdat dat de officiële taal is maar niet wordt gesproken thuis. Ze leren dat dus pas op school. Zo komt het dus dat de leerlingen nu woorden als "il s'appele" en "j'habite". Dit zijn eigenlijk moeilijke woorden als je nog maar 2 maanden in het eerste leerjaar zit. Ik ga dus een nieuwe, makkelijkere leesmethode ontwikkelen en eventueel, als daar tijd voor is, boekjes maken. Als er toevallig iemand tekenaar is mag die zich altijd melden.
Hoe ik dit allemaal ga doen, weet ik nog niet maar ik heb nog anderhalve week om dat uit te zoeken. Want dan moet ik mijn onderzoeksvoorstel aan de hoge school doorgeven. Ik zal dus nog maar wat nadenken. En denken in de warmte is hier moeilijker dan thuis dus ik heb wel nog wat tijd nodig.
Op dit moment zit ik aan het zwembad in de zon. Nog net niet met een cocktail maar :misschien dat ik straks de verleiding toch niet kan weerstaan. Ik begin me echt op mijn gemak te voelen hier in het verre en warme Senegal. Al moet ik wel toegeven dat het hier de laatste week toch een beetje te warm is. Als het op 22u nog altijd 35°C is dan zit je toch wel te smelten in je bed.
Zoals ik al zei gaat het hier redelijk goed. Ik geniet enorm hard van mijn gastgezin, die enorm veel doen voor ons, en mijn hier te zijn gewoon. Ook met Lena gaat alles enorm goed. Ik begin zelfs ook al een beetje een Afrikaanse madam te worden. Wel maar een beetje he. Ik draag nog altijd geen dingen op mijn hoofd. (Ik heb ook nog geen idee hoe ze dat hier in Godsnaam doen.) Maar ik heb deze week wel al zelf mijn kleren gewassen. Voor de eerste keer. Zo gemakkelijk was dat niet hoor. En pijnlijk ook vooral. En eigenlijk heb ik maar 2 kledingstukken gewassen dus zo goed ben ik ook nog niet bezig. Mijn gastmama heeft al de rest gedaan. Ik heb ook al zelf frietjes gemaakt. En als je hier frietjes maakt dan begin je dus met een aardappel die je moet schillen, dan moet snijden en uiteindelijk in een pan vol met olie bakken. Ik heb het toch een paar keer enorm heet gehad. Maar babysteps he.
Het enige dat hier niet zo goed verloopt is mijn stage. Ik heb deze week een helse ervaring gehad met mijn stageklas doordat mijn leerkracht ziek was en tijdens de pauze naar huis is gegaan. Ze heeft me dus gewoon achter gelaten met 60 helse kinderen die ik 2 uur moest proberen rustig te houden. Ze was wel enorm ziek dus ik geef ze groot gelijk dat ze naar huis is gegaan. Maar dat 'proberen' rustig te houden is dus helemaal niet gelukt. Ik heb die dag zelfs even gedacht dat ik nooit meer naar mijn stageplaats wou terugkeren. Die gedachte heb ik wel niet meer maar ik voel me nog altijd niet op mijn gemak in die klas. Het liefst zou ik iets in groepen doen zodat ik telkens maar met een paar kinderen bezig ben. Want geloof mij, lesgeven in België is iets helemaal anders dan lesgeven in Senegal. Ik ga maandag eens met de directeur praten. Ik moet toch dringend eens het onderwerp voor mijn bachelorproef bespreken dus dan kan ik dat daar ook ineens aan koppelen. Ik heb wel nog geen idee wat ik ga doen voor mijn bachelorproef maar dat is denkstof voor morgen. Want vandaag is ons chill dagske. Lekker genieten van de zon en als die te warm wordt een duik nemen in het zwembad. Zo zou het leven moeten zijn! En misschien straks toch nog een cocktail?
Dit weekend was echt enorm tof. Iedereen is naar Kaolack gekomen om mijn verjaardag te vieren. Vrijdagavond hebben we allemaal gezellig iets gegeten in de "Chez Anouar". Het internetcafé waar ik eigenlijk bijna elke dag zit. Het is ook juist op de weg van mijn huis naar mijn stageplaats dus ja. Het was wel enorm leuk en lekker. Daarna hebben we eigenlijk nog gewoon kaartspelletjes gespeeld. Maar het was wel heel leuk.
Gisteren is iedereen dan naar ons gastgezin gekomen en hebben we 's middags pannenkoeken gegeten. Het was de bedoeling dat wij die gingen maken maar uiteindelijk heeft onze gasttante heel het werk overgenomen en mochten we zelfs niet meer in de keuken komen. 's Avonds hebben we dan kip met frietjes gegeten. Ik heb wel echt een bangelijk gastgezin want zij hebben zich heel de dag uitgesloofd voor dat feestmaal. Ik heb hen vandaag dan ook bedankt met een cake. Ik heb toen ook een cadeautje gekregen van mijn medestudenten. Nog eens bedankt he!
We zijn dan daarna het hip hop festival van Kaolack gaan uitchecken. Dat loopt nog heel de week maar is gisteren begonnen. Dat trok eerlijk gezegd echt op niks. Er was wel 1 groep die wel goed waren. En je raadt het nooit, maar die kwamen van België. Nog maar eens een bewijs dat wij belgen gewoon goed zijn :p Om 12u was het dan wel een heel gekrijs omdat het dan de 24e was. Dan hebben ze daar in het midden van de straat "Joyeux anniversaire" beginnen zingen. Ik verschoot gewoon enorm van al da gekrijs. We zijn dan redelijk snel vertrokken naar het danscafé in Kaolack. Dat was dan weer wel heel goed en daar zijn we dan nog wel wat blijven plakken. Ik heb wel het gevoel dat we daar nog vaker gaan zitten.
Vandaag is dan weer een heel rustig dagje. Ik geniet gewoon van het feit dat ik hier in Senegal zit. Ik weet dat dat heel tegenstrijdig is met mijn vorig bericht maar ja. Ik mis iedereen in België gewoon enorm hard. Vooral op zo'n dag als vandaag mis ik mijn familie en mijn vrienden enorm hard. Dat neemt niet weg dat ik niet enorm geniet van wat de mensen hier voor mij doen natuurlijk. Tja, er zullen nog genoeg verjaardagen volgen die ik in België kan vieren zeker.
Dit weekend was toch maar iets raar ze. We hebben op 2 dagen echt enorm veel meegemaakt. We zijn dit weekend naar Dakar geweest om de andere studenten op te zoeken. Tina was ook jarig deze vrijdag dus we zijn haar verjaardag gaan vieren. Het was vrijdagavond ook feest op de Belgische ambassade. Het was wel leuk om nog eens op Belgisch grondgebied te zijn. We hebben daar goed gegeten en gedronken en ook goed gefeest. En dat allemaal met het belastingsgeld van de belgen. Maar ja dat was ook mijn belastingsgeld dus dan mag dat.
Zaterdag zijn we dan naar Ile de Goree geweest. Een eiland dicht bij Dakar. Dat is echt enorm mooi. Als je ooit naar Senegal komt, bezoek dat dan zeker ook. Het enige probleem daar was ons eten. We zijn dan daar ergens in een restaurantje gaan eten maar dat was ons niet zo goed bevallen. We moesten kei lang wachten voor we ons eten kregen. En dan heeft de helft van de groep zijn eten niet eens gekregen. Er waren dan mensen die na ons waren aangekomen en sneller hun eten kregen. Er was ook altijd maar één iemand bezig in de keuken. En op een bepaald moment waren ze dan gewoon zelf aan het eten. Na anderhalf uur hebben we dan de rekening gevraagd en daar hebben we dan ook nog een half uur op moeten wachten omdat ze die nog aan het zoeken waren. Ze hebben dan nog eens gevraag wat we hadden gegeten. Uiteindelijk hebben we het zelf uitgerekend, hebben we het geld er gelegd en zijn we vertrokken. Maar dat was niet naar de zin van de mensen want toen waren ze ineens kwaad op ons en tegen ons aan het schreeuwen. Uiteindelijk zijn we daar weggeraakt maar waren er wel nog mensen die honger hadden en vond eigenlijk iedereen dat we te veel betaald hebben.
Toen we terug naar Dakar wouden merkten we ook dat de boot van 18u niet vertrok en dat we nog een uur moesten wachten. Maar het begon toen echt wel koud te worden. We hebben dus een uur in de kou zitten wachten op de boot. Dat was toch ook niet zo leuk. Toen we uiteindelijk terug op het vaste lang waren zijn we naar de via via vertrokken omdat we wisten dat ze daar lekker eten hadden. Maar toen was er een stroompanne in Yoff en zaten we dus zonder licht en we dachten ook zonder eten maar daar hadden ze wel een goede kok en goede infrastructuur en kregen we ons eten toch. Toen we uiteindelijk zo kapot als iets terug aankwamen bij de mensen waar we sliepen dit weekend werden we verwacht van daar ook nog te eten. Ze hadden voor ons eten voorzien maar wij hadden eigenlijk al gegeten. Maar we moesten mee eten. We werden gedwongen om mee te eten. Dus dan deden we dat maar. We hadden allemaal onze pyama al aan maar dat kon hen blijkbaar niet veel schelen. Toen we uiteindelijk om half 1 in ons bed lagen was ik zo kapot als iets. Ik wordt hier ook gewoon sneller moe. Ik denk dat dat door de warmte komt maar ik ben niet zeker. Die dag was toch een dag van uitersten ze.
Vandaag zijn we dan gewoon terug naar Kaolack vertrokken. Om hier dan kei slecht internet te hebben en een laptop die om de vijf minuten vast loopt maar ja. Altijd het positieve blijven zien zeker.
Als ze mij op deze moment een vliegtuigticket naar België zouden aanbieden dan denk ik toch wel dat ik dat zou aannemen. Maar langs de andere kant wil ik hier ook blijven want ik denk wel dat het beter wordt. Het is gewoon echt enorm aanpassen.
Ik heb eindelijk een adres. Je mag al de briefjes en postpakketjes opsturen naar:
Elke Maes
s/c Abbé Etienne Ndong
Cathedrale Kaolack
BP 58 Sénégal
Normaal gezien zou het dan moeten aankomen. De mensen hebben hier zelf geen postbus vandaar dat je het naar de kerk van Kaolack moet opsturen.
Ik moet er ook wel bij zeggen dat de post naar of in Senegal soms wel eens kan verdwijnen dus misschien krijg ik niet alles aan. Zet dus ook voor alle zekerheid jullie adres op de achterkant.
Als je een postpakketje stuurt dan kan je dat het beste via DHL doen. Dat is wel iets duurder maar dat komt wel altijd aan.
) heb gemaakt. Ik heb dan ook een rondleiding gegeven doorheen Kaolack. Ik heb mijn stageschool, stamcafé, favoriet restaurant, ziekenhuis, de markt laten zien en nog veel meer. Na Kaolack zijn we dan naar Toubakouta gegaan waar we met een prauw de rivier hebben opgevaren en een schelpeneiland hebben bezocht. We zijn na ons bezoek aan Toubakouta dan ook met de prauw naar Djiffer gevaren om dan zo door te rijden naar Warang. Een klein dorpje aan de zee waar we gewoon een dagje rust hadden. Wannes heeft daar dan ook mee zitten vechten (de sport dan, dus gene stress) op het strand. Ze waren wel allemaal aan het zien van "wat komt die kleine blanke hier doen?". Maar Wannes heeft ze een poepje laten ruiken. 
Terug in Dakar hebben we dan het eiland Ile de Goree bezocht. Ik had dat al eens gedaan maar aangezien ik dat wel een mooi eiland vind, vond ik dat niet erg. Daarna moest ik afscheid nemen van mama, papa en Janna. Met spijt in het hart heb ik hen op het vliegtuig gezet. Maar ik had Wannes wel nog. Hoewel dat ook niet lang meer ging duren.
