Ik weet nog heel goed dat ik een paar weken geleden enorm uitzag naar mijn thuiskomst. En nu zit ik in Dakar, en wil ik helemaal niet vertrekken. Vandaag heb ik dus afscheid moeten nemen op mijn stageplaats en in mijn gastgezin. En ik heb eigenlijk echt moeten wenen. De mensen in Kaolack zijn echt mijn tweede familie geworden. Zij hebben enorm veel voor mij gedaan en betekenen enorm veel voor mij. Vandaag en morgen zit ik nog in Dakar. Misschien maar goed want ik heb echt nog souvenirs nodig. Maar langs de andere kant wil ik nu wel echt naar huis. Het afscheid is achter de rug en eigenlijk heb ik nu geen zin om nog een dag in Dakar te zitten maar wil ik gewoon op het vliegtuig zitten.
Op school viel het afscheid nog wel mee. Bij de lagere school toch. In de kleuterschool was het een ander verhaal. En in ons gastgezin was het ook enorm moeilijk. Maar ja.
Hopelijk gaat de tijd niet te traag vooruit die 2 dagen.
Pasen begint hier eigenlijk op vrijdag. Vrijdag ben ik om 4 uur opgestaan om samen met Linda Ngalach te maken. Met Pasen is het hier de gewoonte dat de christenen iets maken voor de moslims. Op en Islamitische feestdag is het andersom. Ik heb wel een paar keer gevraagd waarom dat juist om 4 uur 's morgens moest. Maar blijkbaar ging dat door de mis (die maar 3 uur duurt) niet in de dag. Maar coit. Het was wel interessant om mee te maken. Daarna zijn we het dan gaan uitdelen aan de moslims. Ik heb die dag wel niet veel meer gedaan aangezien ik enorm moe was. Opstaan is nooit echt mijn sterkste kant geweest.
Zaterdagavond zijn Linda en Charles dan naar de mis geweest en heb ik op de kleine gelet. Het probleem is dat die gewoon is om in slaap te vallen op de rug van zijn mama. Dus ik heb enorm veel rondgelopen. Elke keer als ik Louis-Stephan op een bed wou leggen werd die terug wakker en begon die te wenen. Dus ik ben maar blijven lopen. Uiteindelijk heb ik mij in de salonstoel gezet en ben ik daar half in slaap gevallen. Maar Louis-Stephan is wel niet wakker geworden. Linda vond het wel redelijk grappig om me zo te zien toen ze thuiskwam.
Zondag zijn we dan gewoon naar de familie geweest om iets te drinken en te dansen. Dat is eigenlijk een beetje hetzelfde als in België. Bij de familie zijn en drinken. :)
