Als je er nu eigenlijk op terugkijkt is 6 maanden niet zo lang. Ik was terug thuis voor ik het goed en wel besefte. Niet dat ik niet blij ben van thuis te zijn. Helemaal niet. Maar het is wel even aanpassen. Ik weet wel nog heel goed dat er momenten waren dat ik naar huis wou. Naar de plaats waar de mensen die ik graag zie zijn. Maar het probleem is dat dat eigenlijk niet gaat. Met mijn vertrek heb ik beseft dat ik mijn gastfamilie in Senegal ook graag zie. En dat ik die nu ook enorm mis.
Maar naast dat verdriet is natuurlijk ook de vreugde. De vreugde van mijne sjoe terug te kunnen vastpakken en terug thuis te zijn. Hoewel het weer eventjes aanpassen. Er is eigenlijk niks veranderd in die 6 maanden buiten dan de technologie. Daar kan ik helemaal niet meer mee volgen. Ook het feit dat je alles kan vinden in de winkel, of toch meer dan goed voor je is, is even aanpassen. Ook de vast prijzen. Hoewel ik het soms wel ambetant vond om overal voor af te dingen. Wat ik dan weer wel leuk vind is dat ik niet meer het middelpunt van de belangstelling ben. Ook niet als ik aan het fietsen ben.
Het zal even aanpassen zijn maar waarschijnlijk zal ik rap terug wennen aan mijn leven in België. Ik ben in elk geval ook enorm trots op mijn leven in Senegal! Ik zal deze/dit ervaring, mensen, stad, land, leven nooit vergeten!
