Zondag 11/07/2010: Rustdag volgens de bijbel!

Ontiegelijk vroeg voor een zondag komen de kids opnieuw aan mijn deur kloppen. Met nieuwe energie “spring” ik uit mijn bed en maak me klaar om naar de kerk te gaan! Eerst ontbijt en dan om 9u klaar om te vertrekken. De kinderen kunnen niet wachten en vertrekken al te voet… We pikken ze op met de bus en proberen de sfeer er wat in te krijgen met wat liedjes. Zeker bij het passeren van enkele toeristen (blanke muzungu’s) steken we een tandje bij en zingen uit volle borst! Ik had wat kleingeld gespaard en voor de misdienst kreeg iedereen een muntstukje om tijdens de offerande naar voor te brengen. Kebene steunt zoieso de kerkgemeenschap financieel, maar de kinderen vinden het zelf heel leuk om eens naar voor te mogen gaan!

De kleintjes nemen me voor de kerkdienst mee naar kidoho-church! Hier hebben de kleintjes Sunday school, leren ze over de bijbel en zingen ze tal van godsdienstige lessen! Samen met de grote kids ga ik echter naar de big-church!! Gezang start en alle actieven in de kerkdienst komen langs het middenpad naar voor, ondersteund door het koor! De mis zelf kan je goed vergelijken met een misviering in België. Blijkbaar is het aantal gelovigen sterk gedaald en is de kerk nu eerder leeg dan vol. En ook de typische gospeltaferelen zijn soms ver te zoeken! Doch de muziek is aanstekelijker, de preaching is typisch (en lang!) en zelfs een paar kebene-kids komen naar voor om liedjes te zingen. En als ik dacht van zomaar even op te gaan in de aanwezigen, was ik ook verkeerd. Midden de viering worden plots alle visitors aangesproken. Ik moest recht staan, zeggen wie ik was, vanwaar ik kwam en wat ik in Kenya deed. Daarna zouden ze bidden om een goed verblijf voor me! Ik sta niet te popelen voor een slecht verblijf, dus ik heb mijn beste Engels boven gehaald en mezelf voorgesteld.

Na de misviering gaan we terug voor Kula-time in Kebene. Van stil te zitten krijg je honger!! Na Kula-time is het educatief uurtje! Het is de bedoeling dat alle kids zich even bezig houden met hun schoolboeken of met brieven/tekeningen maken voor hun sponsers, auntie, uncles… Ondertussen kan Pasci regelen dat we in forest dream mogen gaan zwemmen. Dit is een soort resort met cottages en een mooi zwembad. Aangezien het laag-seizoen is, zijn er niet veel gasten en kunnen we gerust gaan zwemmen! Het zwemgerief wordt weer bovengehaald. Blijkt nu echter dat de 2 jongste geen zwembroek hebben (of hem toch niet kunnen vinden!) en dat er een paar geen handdoek vinden. Met dank aan mijn zusje kan ik sinterklaas spelen. Ik geef de Kazungu en Sawa een nieuwe zwembroek en aan enkele kids een limoengroene handdoek. Het was onmiddellijk duidelijk dat het groen perfect past bij hun bruine huidskleur! Een prachtig plaatje!

In het zwembad is het dolle pret! De “badmeester” haalt wat speelgoed uit en zelfs de glijbaan wordt in gang gestoken! De stoere jongens tonen hun kunstjes op de springplank en de kleinsten vragen om samen op de glijbaan te gaan. Het weer wil echter weer spelbederver zijn, maar we laten het niet aan ons hart komen. We speelden, gierden van het lachen en na een paar uren keerden we tevreden terug! De weg van en naar forest dream was met veel putten en bulten en onderweg verloren we de uitlaatpijp van de bus… Het was te mooi om waar te zijn om een hele dag met de bus rond te rijden zonder problemen…

’s Avonds stond de match Spanje – Nederland in het WK voetbal op het programma. Aangezien we nu reeds de halve finales gezien hadden, kon de finale niet ontbreken. Dus opnieuw op baan richting uncle guy en auntie lieve…

Het is vandaag de eerste dag dat ik een craving heb naar vlees! Heel de week heb ik meegegeten van de pilau, rice and beans en de ugali, maar vandaag schreeuwt mijn lichaam om vlees!!! ’S Avonds ben ik echter uitgenodigd om mee aan tafel te schuiven bij Lieve en Guy, dus ik hoop ten stelligste op een lekker mals stukje vlees! De kids installeren zich voor de televisie, en met ons vieren installeren we ons in de tuin voor een heerlijk avondmaal! Sammy, de huiskok, heeft zijn beste beentje voorgezet en serveert eerst een voorgerechtje: gefrituurde scampi’s met een slaatje! Overheerlijk!!!! Daarna staat er ook vis op het menu: red snapper. Mijn teleurstelling omdat het geen vlees was, is na 1 hapje volledig verdwenen! Zonder liegen kan ik zeggen dat dit het beste stuk vis is dat ik ooit gegeten heb. Moest ik dat elke dag kunnen eten, ik word vegetariër!!! (allé toch soms!)

Ondertussen is de voetbal al begonnen en we haasten ons bij de kids!! De een supportert voor Nederland, de ander voor Spanje… De zware dagen en korte nachten beginnen hun tol te eisen. Jolien mist de hele match, Pasci valt in slaap tijdens de pauze, Uncle Guy dut tijdens de eerste helft, Auntie Lieve lost hem af tijdens de tweede helft en ondertekende heeft ook moeite om de ogen open te houden in de tweede helft!!!  

Net geen lucifers tussen de ogen moeten steken, maar we zien dan toch Spanje de overwinning binnenhalen! Sommigen tevreden, sommigen minder tevreden. Ahja, dat is sport…

Moe maar tevreden proppen we ons allemaal in de auto en vertrekken we richting Kebene. Een goede nachtrust is het enige wat ik nu nog verlang!!  

03-08-2010 om 16:13 geschreven door Elke  

Zaterdag 10/07/2010: shoppingday!

Na een nachtelijk avontuur in de plaatselijke discotheek permitteer ik het mij om even langer te blijven liggen ’s morgens! De jongens gaan rennen langs het strand, maar om 6uur ’s s morgens weigeren mijn benen nog alle activiteit! Shaken op de dansvloer… een sport op zijn eigen!

Rond 9u00 wordt er terug op mijn deur geklopt. De 2 andere vrijwilligers van Kebene gaan een English Breakfast gaan eten in ‘tropicana’. Niettegenstaande het ontiegelijk vroeg uur, besluit ik hen te vergezellen. Na een weekje keniaans brood voor ontbijt, lijkt een uitgebreid ontbijt me wel een smakelijke keuze! Na een korte wandeling (toch opletten om mijn voeten niet om te slaan in alle putten in de weg!) installeer ik me en bestel een broodje kip en een fruitsalade!  Het is eens iets anders dan het droog brood (dat je in de verte wat kan vergelijken met koekebrood) en de thee. Het voelt zelfs een beetje decadent aan…

Na het ontbijt dan maar vlug terug naar de kids. Ondertussen is iedereen druk bezig met zijn duty’s. De compound wordt gekuist, de kamer uitgemest, alles wordt geveegd, de dieren worden verzorgd en het eten wordt voorbereid… Ik help wat mee en neem ondertussen de tijd om alles goed te onderzoeken en besluit dat het toch dringend tijd is dat ik eens naar de Nakumatt (grootwarenhuis) om te kijken voor plastieken boxen.

Na Kula-time (etenstijd) vraag ik aan een aantal big-boys wie zin heeft om mee te gaan. De andere kids gaan naar het strand gaan spelen. Vidzo, Hamisi, Juma en Akida zijn direct kandidaat om mee te gaan! Niettegenstaande mijn benen nog niet volledig gerecupereerd zijn, besluiten we toch te voet te gaan. De kids kennen een paar weggetjes zodat we niet langs de grote baan moeten wandelen. Op naar nakumatt…

Het is een zeer ontspannen wandeling en de kids vragen me 1001 vragen over mijn leven in België. Ik probeer een aantal vragen terug te kaatsen naar hen en algauw beginnen ze open te vertellen over meisjes en verliefdheid… Een zalig gevoel om te beseffen dat ze je al op die manier vertrouwen dat ze erover praten met je.

Onder het wandelen merk ik echter dat Vidzo voortdurend aan zijn broeken aan het trekken is. Blijkt dat hij 2 broeken boven elkaar draagt omdat zijn broeken anders op zijn enkels arriveren. Door 2 broeken boven elkaar te dragen, vermijdt hij deze genante situatie. Even later zag ik het onderste van de voeten van Juma, terwijl hij schoenen aan had… Maw de onderkant was volledig weggesleten! Ik begon erop te letten en zag dat ook de schoenen van Akida serieus aan de kleine kant waren. Zowel zijn tenen als zijn hielen kwamen voer de schoen. Ondertussen waren we gestapt tot op de weg tussen Ukunda en de Nakumatt. Dan maar ter plaatse beslist om de matatu te pakken richting Ukunda. Voor aan de shopping te beginnen, stelde ik een maximumbudget voorop waarmee ze zeker moesten toekomen. Daarbij benadrukte ik de verantwoordelijkheid die ze hadden tegenover de rest van kebene. Het geld dat ik aan schoenen voor hen besteed, kan ik immers niet meer besteden aan Kebene.

Zo gezegd, zo gedaan, eerst op zoek naar schoenen. De kids gidsen me doorheen de kleine straatjes, en lopen vastberaden op hun doel af. Gelukkig had het de laatste dagen niet meer geregend, anders waren de straten daar zeker ene modderpoel!

Hamisi vond witte schoenen, Akida wou dezelfde en Juma koos voor wandelsandalen. Ik liet hen onderhandelen over de prijs en ging ondertussen op zoek naar wat frisdrank! De startprijs was 2500 keniaanse shilling (25€) per paar maar dat was teveel voor de jongens! Na serieus onderhandelen waarbij de decibels regelmatig de hoogte ingingen, was de defintieve prijs vastgesteld op 700 keniaanse shilling (7€). Hamisi wou nog kijken voor een paar bijpassende kousen, maar bleek dat niets aan zijn smaak voldeed. En dan zeggen dat vrouwen zo moeilijk zijn…

Vervolgens op zoek naar riemen!! We kwamen veel riemen tegen en blijkt dat Keniaanse pubers niet anders zijn dan Europese pubers. Een riem met een marihuana-blad, een riem in de rasta-kleuren of een riem met een doodshoofd waren hun eerste keuzes, maar ik heb hiervoor toch mijn veto gesteld. Na onderhandelen zijn we tot het akkoord gekomen dat ze een riem moesten kiezen die ze ook voor school konden gebruiken. Voor 100 shilling (1€) per riem heb ik Vidzo, Juma en Hamisi blij kunnen maken. Ondertussen was Akida een winkeltje binnen gegaan en ben ik dus maar even achter gegaan. Met een pruillipje zei hij dat hij eigenlijk ook nieuwe kerkkleren wou hebben. Ik kon het niet laten, en voor 1300 shilling (13€) had hij een nieuwe broek en hemd mee!

Gepakt en gezakt opnieuw op pad naar Nakumatt, we hadden immers nog geen plastieken boxen! Aan een drukke T-splitsing gaan we op zoek naar een Matatu die richting Diani Beach gaat. De zoektocht duurt echter totaal niet lang, want onmiddellijk staan ze al met 5 man rond ons te roepen om op hun matatu te kruipen! Ik liet de boys onderhandelen en volgde gedwee op de door hen gekozen matatu!

In nakumatt gaan we vervolgens op zoek naar boxen. Redelijk snel heb ik een 4-tal dozen in verschillende formaten gevonden, bij het snuisteren in de speelgoedafdeling vind ik nog een educatief spelletje voor de kidoho ones (kleintjes!) Ze krijgen een kaartje met een tekening van bv QUEEN.  Daarna moeten ze binnen de tijd van een zandloper zoeken naar de juiste letters om het woord te spellen. Daarnaast koop ik nog een sterk touw, aangezien het in mijn kop zit om eens te gaan touwtrekken op het strand!

Gepakt en gezakt korten we onze weg in naar Kebene, de jongens helpen met dragen! Trots tonen ze de nieuwe aankopen en ik wijs hen erop dat ik de schoenen, riemen ed terug wil zien de volgende keer dat ik naar kebene ging. Ze moesten ervoor zorgen! Wist is op dat moment veel dat dit betekende dat ze de schoenen niet zouden durven aandoen…

Rond 18u komen uncle Guy en Auntie Lieve toe in Kebene. Zij huren een huis met zwembad en een auto en komen veel langs in Kebene. De jongens hebben al naar de halve finale van het WK voetbal mogen gaan kijken, nu is het de beurt aan de meisjes! Alle meisjes moeten hun zwemgerief klaarmaken, and of we go….

Niettegenstaande het redelijk koud is (en het water nog kouder! Het weer zorgde voor weinig aanpassingsverschijnselen aangezien het weer daar eerder Belgisch te noemen was!) waagden we een duik in het zwembad. Ook de bubbels in de jacuzzi werden aangezet en we hadden een heerlijke tijd!

Na het eten hadden Guy en Lieve nog een verrassing voor de meisjes: IJcrème!! Er werden glaasjes gevuld met een bolletje ijs en de kids smulden en genoten! Zabibu had zelfs het idee gevonden om wat water bij haar ijs te doen, zodat ze langer van de smaak kon genieten. Na het ijs werd de muziek aangezet en waagden velen zich aan een danspasje… Shake that ass…

Na veelvuldig uncle Guy en auntie Lieve te bedanken keerden we terug huiswaarts. Het was wederom een geslaagde dag! Rekening houdend met de korte nachtdie gepasseerd was, kruip ik vroeg onder de lakens. Morgen wil ik immers fris in de kerkdienst zitten!

03-08-2010 om 14:42 geschreven door Elke