Dag 2: dag van 1001 indrukken!!

Na een zalige nachtrust begint mijn eerste echte dag op Keniaanse bodem. Een groot aantal kinderen zijn ook thuis. Vorige week hadden de kids van een school examens en nu krijgen ze 2 dagen welverdiende rust. De schooljaren hier zijn totaal verschillend met die van ons. De primary school duurt 8 jaar, vervolgens heb je de secundary school , dat 4 jaar duurt. Hiervoor moet je naar de grotere steden, op internaat. Kebene heeft nu reeds 1 leerling op internaat, Dorcus. Ze verblijft een aantal weken, maanden op school en komt dan met de vakantie naar huis.

De andere leerlingen zijn verdeeld over 2 scholen.

(1)    Makuela School, op ongeveer 15 minuten stappen. Dit is een privé-school waar onderwijs van een hoog niveau wordt voorzien. De school is on Duitse handen en is een dure aangelegenheid. Per leerlinge betaalt Kebene 28€ om hier les te kunnen volgen. Investeren in educatie is echter een bewuste keuze, gericht op de toekomst van de kinderen.

(2)    9 kids volgen les in Rainbow 4 kids.  Deze school is gelegen naast kebene en is in Belgische handen.Mama rainbow (Katrien) startte een aantal jaar geleden dit project op. Ze gaf hiervoor haar job als kleuterleidster op om zich volledig in te kunnen zetten voor de school. Tussen Rainbow en kebene is er een goede  samenwerking en 9 kinderen volgen hier onderwijs.

Op een normale schooldag ziet de morgen er al volgt uit: ’S Morgens om 5u loopt de wekker in Kebene. Iedereen verzamelt in de ‘zitkamer’ en de dag begint met gebed en het lezen van een bepaalde vers van de bijbel. Na het ochtendgebed begint iedereen aan zijn taken. Alle kamers worden geveegd, er wordt thee gezet, de boterhammen worden verdeeld… Ondertussen vertrekken de oudsten naar school rond 6u, de anderen ontbijten en vertrekken rond 06u45. Zij worden door uncle Mohammed (alle personeel wordt aangesproken met Uncle of auntie) vergezeld op weg naar school. Deze morgen ben ik ook meegeweest. Terwijl we onderweg zijn, gaan ook de drie kleinsten ontbijten (Sawa, Peter en Faith) en zich klaarmaken. Zij moeten pas later starten en blijven dus nog even langer in Kebene. Als we terug zijn van de eerste groep naar school te begeleiden, staan de kleinsten klaar en wordt de weg opnieuw aangevat naar de school!!

Vandaag was het dus een beetje anders. 19 kinderen zijn immers thuis. Sommigen doen hun was, anderen spelen, helpen aan de afwas, doen huiswerk…  Ik hou me wat bezig met de kinderen en speel met hen wat voetbal… In de voormiddag stelt Pasci voor om mee te gaan op boodschappen. We hebben eerst afgesproken bij Lieve en Guy. Ze huren een villa in de buurt van Diani Beach.  Het is werkelijk overdonderend. Het is een prachtige villa waarbij de voorkant volledig open is. Volledig Afrikaans ingericht , met een zwembad, een jaccussi en een tuin. Een kok, nachtwaker, tuinman en poetsvrouw zijn inbegrepen in de prijs. Hier zou ik wel nog eens willen logeren! Ik heb een folder op zak en droom al van een volgende reis!

Tijdens het bezoek komen we tot de conclusie dat het die avond de halve finale is van het WK voetbal! We zijn allen zelf  geïnteresseerd in die match en ook sommigen kinderen vinden dit de max. We krijgen het zotte  idee om ’s avonds terug te komen met de big boys om van de match te genieten. Het avondprogramma staat ondertussen al vast.

Daarna vertrekken we naar Ukunda! Dit is een stadje nabij Maweni (de village waar Kebene gelegen is!) waar de shopping gebeurt… We gingen de kebene-bus ophalen zodat die ook eens op de weg kwam.  We waren pas goed vertrokken en de problemen begonnen reeds. Er kon niet geschakeld worden.  We stopten aan het petrol-station om te repareren.  Er waren echter onderdelen nodig die niet verkrijgbaar waren hier. Plots waren we op weg met Pasci, Uncle Thomas (diegene die instaat voor de reparaties en het vervoer in Kebene ed), de mecanicien van het petrol station (die moest immers aan de wisselstukken geraken) en mezelf. In Ukunda aangekomen hadden we de volgende pech. De politie zag de dollartekens in hun ogen en hielden ons tegen. De banden waren niet meer in orde en dit zou een zware kost betekenen. We hadden dit ook zo onder tafel kunnen regelen, maar aan corruptie willen we niet meedoen. Als iedereen zomaar de corruptie accepteert, zal er zeker nooit iets tegen gebeuren.  Woorden als arrestatie, rechtbank volgden elkaar in razendsnel tempo. Pasci stapte vastberaden naar het hoofd van dat politiebureau en ik probeerde mijn vrouwelijke charmes te gebruiken…  Blijkbaar zijn die aanwezig, want we zijn er met een waarschuwing vanaf geraakt! (Of misschien had Pasci een invloed op het hoofd van het politiekantoor?)

De bus dan maar naar de garage gebracht en met de centjes die ik gekregen heb in België heb ik ongeveer 20€ betaalt voor de reparatie en nieuwe banden! Dit was niet onmiddellijk gebudgetteerd bij kebene en de bus is nodig om op zondag naar de kerk te gaan met de kinderen.

Aangezien we toch moesten wachten op de bus, zijn we dan maar iets gaan eten in travellers square. Een typisch Afrikaans restaurant waar we voor 10€ een volle maaltijd en 2 drankjes hadden… cheap bussiness! Ik proefde daar mijn eerste chapati met sambusa! Lekker, echt lekker!!

Na de maaltijd zijn we op de ‘meir’ van Ukunda gaan wandelen. Kleine winkeltjes naast elkaar, die  vanalles verkopen! De een verkoopt wat naaigaren, de ander wat riemen, daarnaast staat er iemand patatjes te bakken… dit alles gecombineerd met een modderstraat (het heeft immers veel geregend de laatste dagen) maakte het tafereel volledig af! Wel een belevenis.

Na de shopping was de bus nog steeds niet in orde, dus hebben we maar de matatu terug naar kebene genomen. Als muzungu’s (blanken) werden we al wat raar bekeken, helemaal grappig was het toen we de discussie aangingen met de chauffeur over de komende WK-match! Voor 0,40 € zijn we op die manier thuis geraakt, in een klein busje die om de 5 stappen stopt om nog passagiers in te laden!!

De auto ophalen en dan vlug eten gaan kopen voor de kinderen. ’s Avonds staat er pilau op het menu (een soort rijstschotel). Hier aan het strand is een ‘makro’ waar je veel afrikaanse dingen kan kopen, maar ook wat typisch europese dingen. Ik kon het niet laten een potje choco te kopen, want de boterhammen ’s morgens  zijn hier toch maar wat droog! Ook heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal grote tekeningen te kopen, met bv de maaltafels, het alfabet… Deze hebben we opgehangen in de kamers en in de zithoek. De kinderen zijn daar enorm mee bezig en op die manier leren ze ook! Speels, maar educatief!!!Ook nog wat schriftjes en schoolmateriaal werden in de winkelkar gestopt!

Vandaag was het ook de verjaardag van Kennedy, hij werd 12 jaar! Dit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Ik vond een cake, wat ballonnen, toeters en bellen!! Na Umba-tijd( bidden) hebben we de cake aangesneden,gezongen en getoeterd! Ik hoop dat Kennedy een mooie avond had!

De big boys mochten die avond mee naar Lieve en Guy om naar de voetbal te kijken. De Pilau hadden we in een grote pot gedaan, iedereen had wat dikkere (???) kleren aan en we konden vertrekken! Eerst hebben we met zijn allen rond het zwembad gegeten om vervolgens naar de zithoek te gaan voor de aftrap. Een aantal kids supporterden voor Nederland, een aantal voor Urugay. Ederland trok aan het kortste eind en, een beetje voorbij bedtijd, zijn we teruggegaan naar kebene voor lala-time (slapen) Lala salama!!! (slaap lekker!))

In mijn bedje kijk ik tevreden terug op een geslaagde dag!

Auntie Elke

16-07-2010 om 22:34 geschreven door Elke  

Het is niet zo simpel om de blog up to date te houden vanuit Kenia,maar bij deze toch al reeds een paar indrukken van de eerste dagen! Ik hoop de komende dagen wat vrije tijd te vinden om dit te vervolledigen!

De foto’s op de blog zetten is momenteel niet mogelijk,maar dat maak ik zeker goed als ik terug ben in België.

Op 4 juli 2010  vertrok ik (met toch wel een klein hartje) naar Zaventem voor een volgend avontuur. Na een eerste positieve ervaring met dit afrikaanse land, had Kenia me aangegrepen en het liet me niet meer los. Het was al jaren dat ik ervan droom mijn ‘capaciteiten’ in te zetten en Kebene bood me deze kans.

Op de vlucht waren 4 kebene-toeristen aanwezig. Dokter Guy en zijn vrouw Lieve kwamen al verscheidene keren naar Kebene en leiden het health-project van de kinderen. Zij zullen echter niet in Kebene verblijven, maar huren een villa zodat ze de ideale combinatie konden maken tussen het weeshuis en vakantie. Daarnaast was ook Pasci aanwezig om richting Kenia af te zakken. Een last-minute die hij niet kon weerstaan. Pasci is, samen met Nederlandse Arianne, de bezieler van dit project. Mijn respect voor deze verwezelijking zal alleen maar toenemen tijdens mijn verblijf. Na een aangename vlucht komen we aan in een bewolkt Mombasa. Samen met Phaedra, een vrijwilliger bij Rainbow 4 kids, korten we met zijn vijven de weg in.

Bij aankomst in Kebene gunt Pasci mezelf, Lieve en Guy het genot van het eerste contact. Met een klein,bonzend hartje stap ik door de grote rode poort van Kebene, home for children. 19 kinderen, van verschillende leeftijd, komen aangestormd, geven handjes, knuffels en stellen zich aan me voor. Veel kan ik niet onthouden aangezien de ervaring zodanig overweldigend is.   Ah, ik ben hiernog een tijdje, dus ik leer de namen later wel! Zwarte handjes verlossen me van mijn vele bagage en brengen het naar mijn kamertje!

Ian, een guitige jongen van 10 jaar, neemt me bij de hand en leidt me zorgvuldig rond. Ik ontdek de slaapkamers, de keuken, de zithoek, en zelfs de kippen en de schildpadden. Ik laat alles op me afkomen en geniet ten volle van de eerste momenten met de kids.

Aangezien we aangekomen zijn tegen lunchtijd, mag ik  direct aanschuiven aan tafel. Na het erbarmelijke vliegtuigeten bevalt de rijst met een soort erwten me enorm!  Alles wordt geserveerd op plastieken bordjes met een lepel voor de ‘muzungu’s’. De kids nemen plaats aan de 2 grote tafels en wachten geduldig tot iedereen aanwezig is. Iedere maaltijd wordt voorafgegaan door een gebed : ‘When I want to pray, I put my hands together, I close my eyes, I’m ready to pray…’  Vervolgens bedanken een 3-tal kids voor de hulp, de zorg en het eten. Amen, Shakula Muzuri!

De maaltijd gebeurt in volledige stilte, die iedereen (meestal) respecteert.  Ik sta versteld van de discipline die zelfs ook de kleintjes hebben. Ondertussen ben ik al gedoopt tot ‘auntie Elke’ en na de maaltijd komen alle kids ook mij bedanken voor de maaltijd.  De eerste keren stond ik met mijn mond vol tanden (ikke…stel je voor!) Na de maaltijd beginnen de kinderen spontaan de keuken op te kuisen, de afwas te doen, de tafels af te kuisen en de vloer te vegen. Even voel ik me verloren, maar al vlug stellen de kinderen voor om naar het strand te gaan. De  leerlingen van Makuela-school hebben vandaag en morgen een vrije dag, dus dit moet gevierd worden. Het weer is niet zo schitterend, dus zwemmen zal er niet inzitten! De kleintjes maken zandkastelen, de meisjes hinkelen in het zand en de jongens spelen hun eigen World cup wedstrijd!

Ondertussen leer ik Auntie Lianne kennen, een van de vrijwilligers van Rainbow  4 kids-school! ’S Avonds komen ze met haar familie eten in Kebene. Er staat Ugali op het menu. Ik ben nieuwsgierig welke culinaire verrassing met te wachten staat! 

Na de beach keren we ‘pole pole’ terug naar Kebene. Ondertussen zijn ook de 9 kids die naar rainbow-school gaan aangekomen en opnieuw krijg ik een hartelijke ontvangst. Ik maak al deel uit  van deze grote familie! Het wordt me vlug duidelijk: ik zal me hier thuis voelen!

Na kula-tijd (etenstijd) is het Umba-tijd (tijd voor gebed) Dagelijks wordt er een vers uit de bijbel besproken en worden er actuele wereldproblemen aangekaart. Umba-tijd wordt afgerond met gezangen en gebeden in groep!

Het was me een lange dag en algauw kruip ik stilletjes onder mijn muskietennet en probeer ’s nachts alle indrukken van deze bijzondere dag op een rijtje te zetten!
Lala Salama (slaap zacht!)
Elke

15-07-2010 om 20:23 geschreven door Elke  

Eindelijk kan ik iets op mijn BLOG zetten. Woensdag 14 Juli

Het is hier niet zo normaal als bij ons. En als het lukt mag je blij zijn. Een volledig verslag komt later wel.

Hier alles goed!
Vorige week hebben we veel regen gehad, maar dat is nu over en nu is het zeer zonnig en warm!
Mijn pc werkt nog steeds niet vanuit Kebene, maar ik zit nu in de internetwinkel zelf.

Zondagavond ben ik met de big boys naar de finale van de voetbal gaan kijken, ze vonden dat geweldig! De dag erna moest ik wel om 5u uit mijn bed, dus ik had de opdracht gegeven aan de oudsten om me wakker te komen maken. Rond 5u30 stond hij al aan mijn deur te kloppen omdat hij me voldoende tijd wou geven om me klaar te maken.
Het was een korte nacht dus.

In de voormiddag ben ik naar het schooltje gegaan van Rainbow om te helpen in de kleuterklas. Onze kleinsten (Kazungu) zit in dat klasje. Hij is pas een maand in Kebene en begint nu wat losser te komen. In Kebene zelf sprak hij nooit, we dachten dat hij geen Engels sprak, maar nu in het kleuterklasje bewees hij het tegendeel.

Bij het overlopen van de dagen, maanden... riep hij het hardst van allemaal. Ook het zingen deed hij schitterend. Ik was zo trots op hem! Tijdens imba-tijd (bidden) zong hij vroeger nooit! Gisterenavond heeft hij dan voor het eerst gezongen met de hele groep. Ik kreeg de tranen in mijn ogen. Ik denk dat hij een schrik moest overwinnen en dat is gelukt, aangezien hij in de klas bij mij gezongen had!

Op de speelplaats dan kwamen er veel kinderen naar me en dan zei hij heel boos: “it is my auntie Elke!!!” Tot gisteren zei hij niet eens mijn naam. Maar dan kwam hij plots achter me staan en zei hij: I love you auntie elke. Weeral mijn hart brak!!

Met de big boys ben ik zaterdag naar Ukunda geweest. De enen droeg 2 broeken boven elkaar omdat ze anders van zijn gat zakten, anderen zaten gewoon door zijn schoenen, of hadden geen schoenen... Ik heb dan een bedrag gegeven als maximum. En als ze goedkoop konden kopen mochten het ze dan nog iets hebben! Ze hebben daar staan afbieden en onderhandelen, het was super grappig om te zien! Nu hebben ze toch treffelijke schoenen.

In de namidag ben ik dan met de meisjes gaan zwemmen bij dokter Guy en Lieve (Belgische dokter die hier geregeld komt om de kindjes te verzorgen). Ze hadden ijs met fruitsla gehaald om de weesjes een mooie avond te geven. En ja, 13 gelukkige gezichtjes, zalig om te zien. Ze deden water bij hun ijs om zo langer van de smaak te kunnen genieten. Sommigen hadden nog nooit ijsjes gegeten! Ik heb al massa's foto's dus dan kan je alles zien als ik thuis ben!

Een Keniaans personeelslid, auntie Sara, kon dit weekend normaal verhuizen. Kebene wil ook hun personeel helpen en betaalt de helft van de huur. Vrijdag ben ik gaan kijken naar waar ze nu leeft en naar waar ze verhuist. Nu leeft ze met haar 6 kinderen in 1 kamer, de grootte van een gevangeniscel. Er lag 1 matras en daar sliepen er 4 kinderen op. De rest lag gewoon op de grond. Ze verhuist nu naar een soort appartementje met 2 slaapkamers, een echte grote luxe voor haar! Samen met Guy en Lieve heb ik dan 2 grote matrassen en wat borden en zo gaan kopen zodat ieder kind op een matras zal kunnen slapen. Voor mijn 30 euro heb ik een wereld van verschil kunnen betekenen voor die lieve auntie Sara.
Ik krijg hier veel complimentjes, dat ik het goed doe met de kids.

Met Pasci (de vader van dit project, die hier voor een 10tal dagen is) gaat het zeer goed. Hij pakt mij dan ook overal mee en zo leer ik veel kennen van de cultuur en zie ik heel veel! Het is een onbetaalbare ervaring!

Ik kan hier nog uren verder schrijven, maar zoals je hoort stel ik het hier zeer goed!!!

Tot later,  en Kusjes!

Auntie Elke

14-07-2010 om 22:27 geschreven door Elke