Sous le ciel de Paris marchent des amoureux. Leur bonheur se construit sur un air fait pour eux.
Parijs wordt steeds mooier en ik kan al niet meer wachten tot de bomen weer groen zien en de zon hevig schijnt. Na een kleine week genoten te hebben van les vacances à Paris (a girl's gotta do what a girl's gotta do ;)), vond ik dat het wel weer tijd werd om jullie op de hoogte te stellen van mijn nieuwste avonturen. Dus "wat hebben we afgelopen week geleerd"?:
Disneyland was wel fantastischer en afschrikwekkender toen ik nog een klein lief meisje was dat de arm van haar oma heeft plat genepen toen ze niet durfde kijken in het spookhuis. Maar dat zijn dingen die ik iedere dag ondervind; alles is zoveel grootser en bombastischer als je zelf klein bent. En ja ik weet dat mijn eindeloze benen geen referentie zijn, maar je snapt wel wat ik bedoel. Desondanks heb ik me toch geamuseerd in de boomhut van Robinson, in het Hollywood Tower Hotel en in de Mine Express.
Alles is grootser en bombastischer als je kleiner bent, behalve de Sacré - coeur. Jawel, ik blijf erbij en volgens films - die ik hier zie want ook in Parijs regent het af en toe - wordt het alleen nog maar spectaculairder in de zomer. Als het aan mij ligt zit ik, vanaf dat het eerste WARME zonnestraaltje tevoorschijn komt, iedere dag op de trappen van de Sacré - coeur óf in de tuinen van Versailles. Eerlijk? Zo'n stulpje zou ik ook wel willen, but then again wie niet?! :) Ik zie mezelf al volledig door de tuinen schrijden of een boek schrijven op één van de talrijke idyllische plekjes op het domein. Na het "Paris Fund", luidt mijn volgende inzamelactie: "Elisabeth's romantische, inspirerende, rust in m'n kop - plek". Of domein, of landgoed; dat zal van de gulle giften afhangen. ;)
Ik ben verliefd geworden op het Parijse cabaret. Niet het grote à la Moulin Rouge spectakel, maar eerder het kleine, stoffige, niemand-weet-ons-wonen cabaret waar tal van voor mij onbekende artiesten (in spé) liedjes zingen en moppen vertellen. Toegegeven, ik heb maar de helft verstaan maar liedjes zoals la vie en rose en c'est si bon en gentille alouette zou ik zelfs herkennen als ze in het Spaans of Grieks zouden gezongen worden. In ieder geval, nu weten jullie waar ik zit als ik niet thuis zou zijn.
Om het even over een andere boeg te gooien. Ik heb mijn kookkunsten even laten rusten, maar sinds vanavond zijn ze weer in al hun fleurigheid en geurigheid gestart met het maken van heerlijke maaltijden. Oké nee, stiekem heb ik een muis in dienst die ik meegenomen heb uit de metro - jép, 't was te verwachten dat er hier muizen in de metro zitten - en die kan onwaarschijnlijk goed koken. Chance dat ik hem gevonden heb want ik heb vanavond ondervonden dat gebakken patatjes echt wel lekkerder zijn als je ze op voorhand gekookt hebt in plaats van dat je ze rauw in de pan smijt ;) En in de loop van de week gaan we onze fameuze spaghetti carbonara nog eens uitproberen aangezien we nu weten dat je pure kaassaus niet zomaar op het vuur zet tenzij je liefhebber bent van brokkige spaghettisaus met hier en daar een verbrand spekje. Ach, zolang het in stijgende lijn gaat ben ik tevreden, het glas is immers halfvol eh :)
Zo, nu ga ik even op de zetel liggen met mijn benen in de lucht. Kwestie dat mijn spieren wat ontspannen; de Eiffeltoren heeft echt wel veel trappen - ook als je ze enkel naar beneden neemt ;)
