Ziezo, de eerste week zit erop. Mijn Frans is verbeterd in die zin dat ik het al enorm veel gesproken heb omdat het wel moet. Hoewel ik moet toegeven dat als je echt een ingewikkeld verhaal wilt vertellen, het eerder een mélange is van Frans, Duits en Engels met hier en daar een 'jaja' of 'alé ja' tussen. De echte Parijzenaren zullen nogal lachen als ze ons op de metro horen converseren. Hilarische situaties, zoals denken dat het over een zeehond gaat als er verteld wordt over la mère du chien, doen zich vaker voor dan je denkt.
We hebben het afgelopen weekend prachtig weer gehad, staalblauwe lucht en een stralende zon, dus ik vond dat het tijd werd om de Sacré - coeur te bezoeken. Afstappen in het metrostation Anvers deed ons even terug denken aan thuis, maar dat was alweer snel vergeten bij het zien van de gigantische koepel boven op de heuvel. Wanneer we op voorhand de bezienswaardigheid opzochten, dachten we zuchtend 'dear god' toen we lazen dat we 237 trappen op moesten, maar ik vond dat we nog relatief snel boven waren hoor. We moesten immers racen om nog mooie foto's te trekken met de ondergaande zon. Alles voor mooie foto's eh; hoe gaan we anders bewijzen dat we er echt geweest zijn en niet gewoon hebben opgezocht wat voor weer het ging zijn en hoeveel trappen we op moesten. Het vue panoramique hebben we nog niet beklommen omdat we hier toch nog drie maanden zitten en dat nog vaak genoeg gaan moeten doen met onze bezoekers. (Neeu neuh, 't was niet omdat we doodop waren na die 237 trappen hoor ) Voordat we de metro terug richting huis namen (niet Anvers, maar ons Parijse thuis) zijn we (hoe kon het ook anders) even gepasseerd langs de Moulin Rouge. Seriously ik heb nog nooit zoveel flashy rode, roze en paarse lichtjes gezien langs weerszijden van de boulevard. En tja waarom denk je dat ik de meeste foto's in sepia zet? Dan lijkt het decor iets meer op dat van 50 jaar geleden, toen alles er nog charmant en eenvoudig uit zag. Althans op foto.
Het goeie weer bleef maar duren, dus de Notre - Dame moest er vandaag ook aan geloven. En ik denk dat ik hem gezien heb hoor, Quasimodo! Hij heeft geknipoogd naar mij maar moest zich daarna verschuilen omdat er toch wel veel volk was. Onze Dame is evenmooi en groots aan de binnenkant als hoe ze er vanbuiten uit ziet, maar de torens waren dicht wegens 'too cold :)'. Pf flauweriken, ik wou zo graag even dag gaan zeggen aan de klokkenluider. Tegen een uur of vier was de zon verdwenen samen met het gevoel in mijn tenen, dus zijn we toch maar even un chocolat chaud gaan drinken om op te warmen.
Tot zover het mooie weer en luxeleven in Parijs. Morgen hebben we onze eerste échte Franse les dus ik kruip er sebiet in om mij mentaal voor te bereiden. Benieuwd of ik snel genoeg notities ga kunnen nemen als ik alles eerst in mijn hoofd moet vertalen om het te verstaan. Als ik morgen niets laat weten, dan weet je dat ik ofwel in mijn bed lig met barstende hoofdpijn, een zenuwinzinking heb of ben aan het feestvieren met Parijzenaren om te klinken op mijn schitterend Frans accent! Je vous souhaite une bonne nuit!
12-02-2012 om 21:56
geschreven door Elisabeth
08-02-2012
Over blije vissen, onvindbare taxi's en lakens in de badkamer
Voor degenen die geïnteresseerd zijn (de rest moet deze alinea maar overslaan): mijn vissen Hercules Haai en Hermelijntje zijn mee overgekomen naar Parijs en leven nog steeds! I'm getting pretty good at this, yeah! Ik heb vandaag hun water (ein-de-lijk) vervangen want ze "zwommen" nog steeds in het mini - bodempje water van de autoreis. Ik schrijf "zwommen" tussen aanhalingstekens omdat ze amper konden zwemmen wegens te lage waterspiegel. Nu echter zit het aquarium goed vol en zijn ze al heel de tijd gelijk zotten over en 't weer aan't zwemmen. Laat ons dus maar hopen dat dat van vrolijkheid is en niet omdat ik iets verkeerd heb gedaan en ze nu te weinig zuurstof of stress hebben ;)
Zo, vanaf hier kunnen de anderen weer beginnen lezen. Zoals het een goede toerist (hum-hum = vreemd keelgeluidje) betaamt, hebben we gisteren voor de eerste keer onze laatste metro gemist. We waren zo aan het opgaan in het Parijse uitgaansleven naast de Notre - Dame dat we vergaten dat we nog moesten overstappen. Ligne 4 hebben we zonder probleem gehaald hoor. 't Was alleen bij de overstap naar ligne 6 dat we werden weggejaagd en dus in het midden van de nacht in de sneeuw op 6 kilometer van ons appartement stonden. Nu zou je denken dat er in een grootstad als Parijs op één van de grotere pleinen aan de tour de Montparnasse enorm veel taxi's rijden. Niet dus. Ofwel waren ze bezet ofwel reden ze aan de andere kant van het plein en konden we er niet snel genoeg naartoe lopen door het dunne, maar gladde laagje sneeuw. Oh en geloof mij, we hebben het geprobeerd, wat voor de nodige hilariteit zorgde. Kwamen we eindelijk een vriendelijke Fransman tegen die zei dat ie wel zou willen voorstellen om ons thuis af te zetten (iets wat slimme meisjes als wij nooit zouden toelaten natuurlijk) maar dat ie in een smartje reed. Die optie viel weg. Al een geluk dat het niet zo koud was (=>sarcastische oogrol) en na een goed bevroren halfuur sloegen we erin om een vrije taxi aan de haak te slaan. Dat het maar snel beter weer wordt zodat we met de stadsfietsen heen en weer kunnen.
Van de taxi naar onze badkamer - een goede overstap als je de koude in acht neemt. We hebben onze badkamer gepimped met prachtige tafel - en onderlakens om de kou buiten te houden. Iets wat blijkbaar zeer goed werkt, want ik heb geen kippevel meer als ik onder de douche sta.
Ja ja, ik ga het nog gewoon worden, het alleen - leven. Zelfs de spaghetti bolognaise is gelukt! En mijn Frans gaat er alleen maar op vooruit. Hoewel "quoi?" een vaak gebruikt woord is en de Parijzenaars belachelijk snel praten. Ik ben zeer benieuwd naar mijn eerste stagecontact en hoop dat de Franse kindjes niet te hard zullen lachen met ma Français avec les cheveux sur!
08-02-2012 om 21:10
geschreven door Elisabeth
07-02-2012
Over metro - abonnementen en de Eiffeltoren
Bonjour à tous,
allereerst wil ik melden dat ik (zelf toch) vind dat mijn Franse mini - integratie goed meevalt. Waarom ik dat vind? Ik ben nog niet verloren gelopen in de metro, heb helemaal zelf een metro - abonnement aangemaakt en al iedere (jep, de volle twee) avond zelf gekookt. Uiteraard moet ik daar maar bij vermelden dat Britt wel steeds het vuur moet aansteken omdat ik gasvuren haat ;)
Na het bekijken van onze lessenroosters, zijn we even snel langs de Eiffeltoren gepasseerd. "Even snel gepasseerd", klinkt grappig. Na het trekken van enkele foto's - het beklimmen zal voor een andere keer zijn - zijn we ook even snel langs de Arc de Triomphe gepasseerd, waarna we huiswaarts zijn gekeerd.
De temperaturen in Parijs vallen mee. Warm is het natuurlijk niet, maar als ik de gruwelverhalen over -20° hoor, ben ik precies toch blij dat ik hier zit. Zondag hebben we hier een heel heel klein beetje sneeuw gezien maar echt niet de moeite om over naar huis te schrijven. (En toch doe ik dat?!) Dus sneeuwmannen zullen we hier alvast niet maken.
Naast de sightseeing en het nemen van de metro - wat hier inderdaad wel een bezigheid/bezienswaardigheid op zich is - hebben we donderdag onze eerste stagedag. Ik ben mijn introductie al belachelijk vaak in mijn hoofd aan het herhalen: "Bonjour les enfants, je suis Elisabeth, une étudiante belge. Je vous donnerai quelques cours très intéressants les semaines prochaines." Of toch zoiets in die aard. En jep, ik ben er nu al honderd procent zeker van dat die zin er niet zo vlot gaat uitkomen als hoe hij zich in mijn hoofd afspeelt ;)
)
