|
Hoi iedereen,
Onze eerste nacht in Senegal zit erop en dus tijd voor een eerste verslagje J
Vrijdag 1 februari
Eindelijk is het zover. De dag van het vertrek naar Senegal. Wij dus best wel zenuwachtig naar Zaventem. Daar aangekomen blijkt onze vlucht al meteen 1,5 uur vertraging te hebben L. We mochten wel al onze koffers inchecken. Spijtig genoeg zat er in Eline haar ene koffer drie kg te veel en konden we op de luchthaven de koffers terug open doen om te herverdelen. (in de andere koffe was nog gewicht vrij). Uiteindelijk raakten we ingecheckt, door de vertraging kregen we 2 vouchers van elk 17 . We zijn dan maar met onze ouders iets gaan drinken. Uiteindelijk was daar het moment van afscheid aangebroken. Een laatste knuffel aan mama en papa (en Annelien haar zus) en op naar de douane. Omdat we voldoende tijd overhadden gingen we op ons gemak naar de gate. Als we daar een tijdje zitten komt het bericht dat we een extra uur vertraging hebben... PFF!!! Uiteindelijk stegen we op met 3,5 uur vertraging, maar we waren vertrokken. In de lucht kwamen we zeker niet om van de honger en de dorst: een avondmaal met vis of vlees (we kozen vis en het was héél lekker). Een drankje voor bij de maaltijd, koffie of thee na de maaltijd met een koekje van Jules Destrooper, een tijd later een ijsje en drinken, .. Kortom meer dan genoeg voor iedereen. Na het landen werden met een bus naar het luchthavengebouw gebracht. Daar moesten we dan een kaart invullen over ons verblijf. Dit lijkt eenvoudig maar dit was het niet hoor. Eens door de douane (met onze eerste stempel op ons paspoort) was het wachten geblazen op onze bagage. Als je om half 1 s nachts geland bent duurt een uur wachten op de koffers lang hoor. Als we uiteindelijk onze koffers (of was het nu valiezen?) hadden, konden we op zoek naar Yasmina (van de VIA VIA) die ons zou komen halen aan de luchthaven. Na een korte rit in de taxi kwamen we aan in de VIA VIA. Over de taxirit: die was al best wennen, richtingaanwijzers worden hier bijna niet gebruikt. En de claxon die weet iedereen hier goed staan misschien is dat wel het enige dat hier 100% werkt aan de autos. Na nog even iets gedronken te hebben met Yasmina en Boumak, trokken we richting onze kamer om al wat uit te pakken. Daar vonden we nog leuke verrassingen in onze koffer. Eline een aapje van de zus en Annelien een kaartje van thuis. Uiteindelijk is het licht uitgegaan om 4u 30 ( 3u30 senegalese tijd) ...
Zaterdag 2 februari
Ons eerste nachtje in Senegal zit er op, om 5 uur werden we wakker van de minaretten die opriepen om te bidden (Senegal is een moslimland). We draaien ons om om nog iets langer te slapen. Het was dan ook een vermoeiende dag geweest gisteren. Vandaag zijn we naar Dakar geweest. We hebben er grote ogen getrokken, het is eigenlijk heel erg om te zien hoe weinig de mensen hier hebben. Zeker hoe dichter bij de hoofdstad Dakar, hoe opdringender ze worden om iets verkocht te krijgen om hun gezin te onderhouden. Voor de rest hebben we verschillende marktjes bezocht, we hebben ook het presidentieel paleis gezien. Dat bewijst dat Senegal een land van uiterste is. Je hebt hier de heel arme mensen, maar ook de heel rijke mensen. Om een beetje rust te vinden in de drukte zijn we vanmiddag in het centre culturel français gaan eten. Dit is een soort restaurant waar veel blanken komen, gewoon omdat de armere mensen van Senegal dat eten niet kunnen betalen. Terwijl het voor ons eigenlijk niet is ( 7,5 drank inbegrepen).
Voor ons was het welkom omdat we zo even rust hadden. Onze darmen zouden het misschien nog niet aankunnen om op straat te eten. We hoorden hier dat je met 1 maandloon, 1 zak rijst kan kopen waar je met een gezin (4à5 personen) een maand van kan eten. Als je hierover gaat nadenken, besef je pas hoe goed we het hebben. De porties zijn hier wel groot, dus wanneer we niet alles opkrijgen voelen we ons schuldig. Al helemaal als je bedenkt wat we thuis allemaal weggooien. Toch is het hier niet allemaal kommer en kwel, het is hier ZALIG weer (en we zijn nog niet verbrand J)en de mensen lijken hier gelukkig. Als avondmaal aten we belgische kost: spaghettiJ. Vanavond gaan we op tijd slapen en morgen gaan we misschien terug naar het strand. Vanmorgen zijn we er al kort geweest, met onze voeten in de koude Atlantische Oceaan. De mannelijke senegalezen waren ondertussen ijverig aan hun ochtendgymnastiek bezig.
Hopelijk tot snel! Zonnige en warme groetjes,
Annelien en Eline
02-02-2013 om 00:00
geschreven door Eline en Annelien 
|
